TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 104
Previous part

Chapter: 104  
نامه نوشتن ويس به پيش رامين


Strophe: 1  
Verse: a   حرير و مشك و عنبر خواست و خامه
Verse: b  
ز درد دل به رامين کرد نامه

Strophe: 2  
Verse: a  
سخن در نامه از زارى چنان بود
Verse: b  
که خون از حرفهاى او چکان بود

Strophe: 3  
Verse: a  
الا اى مهربان مهر پرور
Verse: b  
چنين کن نامه نزد يار دلبر

Strophe: 4  
Verse: a  
کجا اين نامه گر خوانى تو بر سنگ
Verse: b  
ز سنگ آيد به گوشت نالهء چنگ

Strophe: 5  
Verse: a  
ز يار مهربان و عاشق زار
Verse: b  
به يار سنگدل وز مهر بيزار

Strophe: 6  
Verse: a  
ز بى دل بندهء بى خواب و بى خور
Verse: b  
سپرده دل به شاهى چون مه و خور

Strophe: 7  
Verse: a  
ز نالان عاشق بيمار و مهجور
Verse: b  
به کام دشمنان وز کام دل دور

Strophe: 8  
Verse: a  
ز پيچان چاکرى سوزان بر آتش
Verse: b  
جهانش تيره گشته بخت سر کش

Strophe: 9  
Verse: a  
ز گريان خادمى بدبخت مسکين
Verse: b  
روان از ديدگانش سيل خونين

Strophe: 10  
Verse: a  
ز پى خسته دلى خسته روانى
Verse: b  
عقيقين ديده اى زرين رخانى

Strophe: 11  
Verse: a  
نژندى مستمندى دردمندى
Verse: b  
شده بر تنش هر مويى چو بندى

Strophe: 12  
Verse: a  
نزارى بى قرارى دلفگارى
Verse: b  
ز هر چشمى رونده رودبارى

Strophe: 13  
Verse: a  
نوشتم نامه در حال چنين سخت
Verse: b  
که چون من نيت اکنون ايچ بد بخت

Strophe: 14  
Verse: a  
تنم پيچان و چشمم زار و گريان
Verse: b  
دلم بر آتش تيمار بريان

Strophe: 15  
Verse: a  
تنم چون شمع سوزان اشك ريزان
Verse: b  
چو ابر تيره از دل دود خيزان

Page of edition: 501 
Strophe: 16  
Verse: a  
بلا را مونش و غم را رفيقم
Verse: b  
به درياى جدايى در غريقم

Strophe: 17  
Verse: a  
چه مسکينم که گريم زار چندين
Verse: b  
يکى دستم به دل ديگر به بالين

Strophe: 18  
Verse: a  
عقيق دو لبم پيروز گشته
Verse: b  
جهان بر حال من دل سوز گشته

Strophe: 19  
Verse: a  
يکى چشم و هزار ابر گهى بار
Verse: b  
يکى جان و هزاران گونه تيمار

Strophe: 20  
Verse: a  
قراق آمد همه راز نهانم
Verse: b  
به خونابه نويسد بر رخانم

Strophe: 21  
Verse: a  
> ز جان من يکى آتش بر افروخت
Verse: b  
که صبر و رامشم در دل همى سوخت <

Strophe: 22  
Verse: a  
چو دريا کرد چشمم را ز بس آب
Verse: b  
کنون در آب چشمم غرقه شد خواب

Strophe: 23  
Verse: a  
جو جاى خواب را پر آب يابم
Verse: b  
به آب اندر چگونه خواب يابم

Strophe: 24  
Verse: a  
بدان دستى که اين نامه نبشتم
Verse: b  
بسات خرمى را در نوشتم

Strophe: 25  
Verse: a  
تنم بگداخت از بس رنج ديدن
Verse: b  
دلم بگريخت از بس غم کشيدن

Strophe: 26  
Verse: a  
ز گيتى چون توانم کام جستن
Verse: b  
که جانم را نه دل ماندست نه تن

Strophe: 27  
Verse: a  
چرا بردى من آن روى چون خور
Verse: b  
که چون جان و روانم بود در خور

Strophe: 28  
Verse: a  
همى تا دور ماندستم ز رويت
Verse: b  
ز باريکى نمانم جز به مويت

Strophe: 29  
Verse: a  
به روز انده گسارم آفتابست
Verse: b  
که چون رخسار تو با نور و تابست

Strophe: 30  
Verse: a  
به شب انده گسارم اخترانند
Verse: b  
که چون بينم به دندان تو مانند

Strophe: 31  
Verse: a  
خطا گفتم نه آن اندوه دارم
Verse: b  
که باشد هيچ کس انده گسارم

Strophe: 32  
Verse: a  
اگر رنج مرا کوه آزمايد
Verse: b  
به جاى آب ازو جز خون نيايد

Page of edition: 502 
Strophe: 33  
Verse: a  
نصيحت مى کنندم دوستانم
Verse: b  
ملامت مى کنندم دشمنانم

Strophe: 34  
Verse: a  
ز بس کردن نصيحت يا ملامت
Verse: b  
مرا کردند در گيتى علامت

Strophe: 35  
Verse: a  
نه مهرست اين که انده بار ميغست
Verse: b  
نه هجرست اين که زهر آلوده تيغست

Strophe: 36  
Verse: a  
چرا مردم دل اندر مهر بندد
Verse: b  
چرا اين بد به جان خود پسندد

Strophe: 37  
Verse: a  
اگر چون من بود هر مهربانى
Verse: b  
مبان از مهر در گيتى نشانى

Strophe: 38  
Verse: a  
بسا روزا که خنديدم بريشان
Verse: b  
کنون گشتم ز خنديدن پشيمان

Strophe: 39  
Verse: a  
بخنديدم بريشان همچو دشمن
Verse: b  
کنون ايشان همى گريند برمن

Strophe: 40  
Verse: a  
مرا ديدى ز پيش مهربانى
Verse: b  
فروزان تر ز مهر آسمانى

Strophe: 41  
Verse: a  
کنون بالاى سروينم کمان شد
Verse: b  
گل رخسارگانم زعفران شد

Strophe: 42  
Verse: a  
اگر دو تا شود شاخ گرانبار
Verse: b  
تنم دو تا شدست از بار تيمار

Strophe: 43  
Verse: a  
به پيکر چون کمان گشتم خميده
Verse: b  
چو زه بر تن کشيده خون ديده

Strophe: 44  
Verse: a  
مرا ايدر بدين زارى بماندى
Verse: b  
برفتى رخش فُرقت را براندى

Strophe: 45  
Verse: a  
غبارى کز سم اسپت بجستست
Verse: b  
چو پيکان در دو چشم من نشستست

Strophe: 46  
Verse: a  
خيال روى تو در ديدگانم
Verse: b  
همى گريد ز راه ديده جانم

Strophe: 47  
Verse: a  
مرا گويند بيهوده چه نالى
Verse: b  
که از بسيار ناليدن چو نالى

Strophe: 48  
Verse: a  
به روز رفته ماند يار رفته
Verse: b  
چرا دارى به دل تيمار رفته

Strophe: 49  
Verse: a  
> نه چونين است کانديشيد بد گوى
Verse: b  
ميم بر ريخت ليکن نامدش بوى <

Page of edition: 503 
Strophe: 50  
Verse: a  
شبست اکنون و خورشيدم برفتست
Verse: b  
جهان همواره تاريکى گرفتست

Strophe: 51  
Verse: a  
روا باشد که بنشينم به اوميد
Verse: b  
که باز آيد به گاه بام خورشيد

Strophe: 52  
Verse: a  
بهار رفته باز آيد به نوروز
Verse: b  
نگارم نيز باز آيد يکى روز

Strophe: 53  
Verse: a  
نگارا سر و قدا ماهرويا
Verse: b  
سوارا شير گيرا نامجويا

Strophe: 54  
Verse: a  
من اندر مهر آنم کم تو دانى
Verse: b  
که دارم جان فداى مهربانى

Strophe: 55  
Verse: a  
يکى تا موى تو بر من چنانست
Verse: b  
که صد باره گرامى تر ز جانست

Strophe: 56  
Verse: a  
ترا خواهم نخواهم پاك جان را
Verse: b  
ترا جويم نجويم اين جحان را

Strophe: 57  
Verse: a  
مرا در مهر بسيار آزمودى
Verse: b  
به مهر اندر ز من خشنود بودى

Strophe: 58  
Verse: a  
کنون اندر وفاى تو همانم
Verse: b  
گوا دارم ز خونين ديدگانم

Strophe: 59  
Verse: a  
اگر تو بر وفايم نه يقينى
Verse: b  
بيا تا اين گواهان را ببينى

Strophe: 60  
Verse: a  
بيا تا روى من بينى چو دينار
Verse: b  
بر آن دينار باران دُرّ شهوار

Strophe: 61  
Verse: a  
بيا تا چشم من بينى چو جيحون
Verse: b  
جهان از هر دو جيحونم پر از خون

Strophe: 62  
Verse: a  
بيا تا قد من بينى خميده
Verse: b  
نشاط از من من از مردم رميده

Strophe: 63  
Verse: a  
بيا تا حال من بينى چنان زار
Verse: b  
که هستم راست چون دهساله بيمار

Strophe: 64  
Verse: a  
بيا تا بخت من بينى چنان شور
Verse: b  
که گويى هر زمان چشمم شود کور

Strophe: 65  
Verse: a  
بيا تا مهر من بينى بر افزون
Verse: b  
شده چون حسنت از اندازه بيرون

Page of edition: 504 
Strophe: 66  
Verse: a  
اگر نه زود نزد من شتابى
Verse: b  
چو باز آيى مرا زنده نيابى

Strophe: 67  
Verse: a  
اگر خواهى که رويم باز بينى
Verse: b  
نه آسايى نه خسپى نه نشينى

Strophe: 68  
Verse: a  
چو اين نامه بخوانى باز گردى
Verse: b  
سه روزه ره بروزى در نوردى

Strophe: 69  
Verse: a  
همى تا تو رسى فرياد جانم
Verse: b  
به راهت بر نشسته ديدبانم

Strophe: 70  
Verse: a  
اگر جانم نگيرد رنج و دردم
Verse: b  
ز درد عاشقى ديوانه گردم

Strophe: 71  
Verse: a  
ز دادار اين همى خواهم شب و روز
Verse: b  
که رويت باز بينم اى دل افروز

Strophe: 72  
Verse: a  
درود از من فزون از قطر باران
Verse: b  
بر آن ماه من و شاه سواران

Strophe: 73  
Verse: a  
درود از من فزون از آب دريا
Verse: b  
بر آن خورشيد چهر سرو بالا

Strophe: 74  
Verse: a  
خدايا جان من بگذار چندان
Verse: b  
که بينم روى او آنگاه بستان

Strophe: 75  
Verse: a  
که با اين داغ گر جانم بر آيد
Verse: b  
ز دود جان من گيتى سر ايد

Strophe: 76  
Verse: a  
چو ويس دلبر از نامه بپرداخت
Verse: b  
نوندى تيزتگ را سوى اوتاخت

Strophe: 77  
Verse: a  
ز نزديکان او مردى دلاور
Verse: b  
بشد بر کوههء کوهى تگاور

Strophe: 78  
Verse: a  
که چون کرگس به کوهان بر گذشتى
Verse: b  
بيابان را چو نامه در نوشتى

Strophe: 79  
Verse: a  
نه شب خفت و نه روز آسود در راه
Verse: b  
به رامين برد چونين نامهء ماه

Strophe: 80  
Verse: a  
چو رامين نامهء سرو روان ديد
Verse: b  
تو گفتى صورت بخت جوان ديد

Strophe: 81  
Verse: a  
ببوسيدش به دو ياقوت و شکر
Verse: b  
نهادش بر خمارين چشم و برسر

Page of edition: 505 
Strophe: 82  
Verse: a  
چو بند نامه بگشاد و فرو خواند
Verse: b  
ز ديده سيل بيجاده بر افشاند

Strophe: 83  
Verse: a  
بر آمد دود بى صبرى ز جانش
Verse: b  
بباريد آب حسرت بر رخانش

Strophe: 84  
Verse: a  
سخنهايى بگفت از جان پرتاب
Verse: b  
که شايد گر نويسندش به زر آب :

Strophe: 85  
Verse: a  
دلا تا کى روا دارى چنين حال
Verse: b  
که از غم ماه بينى وز بلا سال

Strophe: 86  
Verse: a  
دلا آن کس که کام و نام جويد
Verse: b  
نه با فرهنگ و با آرام جويد

Strophe: 87  
Verse: a  
نترسد بى دل از شمشير بران
Verse: b  
نه از پيل دمان و شير غران

Strophe: 88  
Verse: a  
نه از برف و دمه نز موج دريا
Verse: b  
نه از باران نه از سرما و گرما

Strophe: 89  
Verse: a  
دلا گر عاشقى چندين چه ترسى
Verse: b  
ز هر کس چاره و درمان چه پرسى

Strophe: 90  
Verse: a  
ز تو فرياد و زارى که نيوشد
Verse: b  
چو تو خود را نکوشى پس که کوشد

Strophe: 91  
Verse: a  
چه بايد مهر با چندين زبونى
Verse: b  
ترا کمى و دشمن را فزونى

Strophe: 92  
Verse: a  
> به سر باز افگن اين بار گران را
Verse: b  
ز دل بيرون کن اين راز نهان را <

Strophe: 93  
Verse: a  
> خوشى کى بيند از کام نهانى
Verse: b  
که با هر سود بينى صد زيانى <

Strophe: 94  
Verse: a  
اگر يك روز باشد شاد خوارى
Verse: b  
يکى سالت بود زارى و خوارى

Strophe: 95  
Verse: a  
کنون يا بند را بايد گشادن
Verse: b  
و يا يکباره سر بر سر نهادن

Strophe: 96  
Verse: a  
نيابم بهتر از دستم برادر
Verse: b  
برادر را به از شمشير ياور

Strophe: 97  
Verse: a  
نه مردم گر کنم زين پس مدارا
Verse: b  
بهل تا گردد اين راز آشکارا

Strophe: 98  
Verse: a  
جهان جز مرگ پيش من چه آرد
Verse: b  
بجز شمشير بر جانم چه بارد

Strophe: 99  
Verse: a  
ز دشمان کى حذر جويد خطرجوى
Verse: b  
ز دريا کى بپرهيزد گهى جوى

Page of edition: 506 
Strophe: 100  
Verse: a  
به دريا در گهى جفت نهنگست
Verse: b  
چو نوش اندر جهان جفت شرنگست

Strophe: 101  
Verse: a  
شراب کام را جامست شمشير
Verse: b  
چو راه خرمى را راهبان شير

Strophe: 102  
Verse: a  
ز شيران بر گذر وز جام خور مى
Verse: b  
که دى مه را بود نوروز در پى

Strophe: 103  
Verse: a  
ز آسانى نيابى شادمانى
Verse: b  
ز بى رنجى نيابى کامرانى

Strophe: 104  
Verse: a  
فراوان رنج يابد دام دارى
Verse: b  
به دشت و کوه تا گيرد شکارى

Strophe: 105  
Verse: a  
شکارى نيست چون شاهى و فرمان
Verse: b  
مرو را چون بگيرد مردم آسان

Strophe: 106  
Verse: a  
مرا در پيش چون شاهى شکارست
Verse: b  
چو دلبر ويس مه پيکر نگارست

Strophe: 107  
Verse: a  
چرا با بخت خود چندين شتيزم
Verse: b  
چرا آبى برين آتش نريزم

Strophe: 108  
Verse: a  
چرا در خيرگى چندين نشينم
Verse: b  
چرا بيرون نيايم زين کمينم

Strophe: 109  
Verse: a  
من اندر دام و يارم نيز در دام
Verse: b  
نهاده دل به درد و رنج ناکام

Strophe: 110  
Verse: a  
چرا اين دام را بر هم ندرم
Verse: b  
درخت ننگ را از بن نبتم

Strophe: 111  
Verse: a  
و ليکن چيزها را جايگاهست
Verse: b  
هميدون کارها را وقتها هست

Strophe: 112  
Verse: a  
شکوفه کاو بر آيد ماه نيسان
Verse: b  
به دى مه بر درختان يافت نتوان

Strophe: 113  
Verse: a  
مگر روز بلا اکنون سر آمد
Verse: b  
برفت آن روز روز ديگر آمد

Strophe: 114  
Verse: a  
گذشت از رنج ما دى ماه سختى
Verse: b  
کنون آمد بهار نيکبختى

Strophe: 115  
Verse: a  
چو رامين گفت ازين سان چند گفتار
Verse: b  
ز درد دل همى پيچيد چون مار

Strophe: 116  
Verse: a  
تنس در راه بود و دل بر ويس
Verse: b  
به چشم اندر بمانده پيکر ويس

Page of edition: 507 
Strophe: 117  
Verse: a  
قرارش رفته بود و صبر تا شب
Verse: b  
ز دود دل نشسته گرد بر لب

Strophe: 118  
Verse: a  
به خاور بود چشمش تا کى آيد
Verse: b  
سپاه شب که راهش بر گشايد


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.