TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   چو دود شب بماند از آتش روز
Verse: b   فلك بنوشت هيرى مفرش روز

Strophe: 2
Verse: a   بشد بر پشت اشقر آفتابى
Verse: b   چو باز آمد بر ادهم ماهتابى

Strophe: 3
Verse: a   ز لشکر گه به راه افتاد رامين
Verse: b   نديدش هيچ کس جز ماه و پروين

Strophe: 4
Verse: a   رسول پيش ويس با چهل کس
Verse: b   که بودى لشکرى را هر يکى بس

Strophe: 5
Verse: a   گهى تازان گهى پويان چو گرگان
Verse: b   به يك هفته به مرو آمد ز گرگان

Strophe: 6
Verse: a   چو رامين از بيابان رفت بيرون
Verse: b   نماندش رنج ره يکروز افزن

Strophe: 7
Verse: a   رسول و ويس را از ره گسى کرد
Verse: b   ز بهر ويس اندرزش بسى کرد

Strophe: 8
Verse: a   که او را آگاهى از من نهان ده
Verse: b   کجا اين بار کار ما نهان به

Strophe: 9
Verse: a   مگو اين راز جز با ويس و دايه
Verse: b   که خود دايه ستمارا سود و مايه

Strophe: 10
Verse: a   بگو کاين بار کار ما چنان شد
Verse: b   کجا در هر زبانى داستان شد

Strophe: 11
Verse: a   نشايد ديد ازين پس روى موبد
Verse: b   و گر بينم سزاوارم به هر بد

Strophe: 12
Verse: a   تو فردا شب به دزبر باش هشيار
Verse: b   ز شب يك نيمه رفته گوش من دار

Page of edition: 508
Strophe: 13
Verse: a   بکن چارى که من پيش تو آيم
Verse: b   به پيروزى ترا راهى نمايم

Strophe: 14
Verse: a   نهان دار اين سخن تا من رسيدن
Verse: b   کجا اين پرده من خواهم دريدن

Strophe: 15
Verse: a   فرستاده برفت از پيش رامين
Verse: b   به راهاندر شتابان تر ز شاهين

Strophe: 16
Verse: a   بدان گه سيم بر ويس گل اندام
Verse: b   به مرو اندر کهندز داشت آرام

Strophe: 17
Verse: a   هميدون گنجهاى شاه گربز
Verse: b   نهاده بود همواره در آن دز

Strophe: 18
Verse: a   سپهبد زرد نامى کوتوالش
Verse: b   که بيش از مال موبد بود مالش

Strophe: 19
Verse: a   گزين شاه و دستور و برادر
Verse: b   به گنج و خواسته قارون ديگر

Strophe: 20
Verse: a   نگهبان بود ويس دلستان را
Verse: b   هميدون داد فرمان جهان را

Strophe: 21
Verse: a   فرستاده چو باز آمد ز گرگان
Verse: b   ز دروازه شد اندر شهر پنهان

Strophe: 22
Verse: a   پس آنگه چون زنان پوشيد چادر
Verse: b   به پيش ويس بانو شد بر استر

Strophe: 23
Verse: a   کجا خود ويس را آيين چنان بود
Verse: b   که هر روزش يکى سور زنان بود

Strophe: 24
Verse: a   زنان مهتران زى او شدندى
Verse: b   به شادى هفته اى با او بدندى

Strophe: 25
Verse: a   بدين نيرنگ زيبا مرد جادو
Verse: b   نهان از زرد شد تا پيش بانو

Strophe: 26
Verse: a   بگفتش سر بسر پيغام رامين
Verse: b   بسان در و شکر خوب و شيرين

Strophe: 27
Verse: a   که دند گفت چون بد شادى ويس
Verse: b   ز مرد چاره گر آزادى ويس

Strophe: 28
Verse: a   تو گفتى مفلسى گنج روان يافت
Verse: b   و يا مرده دگر باره روان يافت

Strophe: 29
Verse: a   همان گه سوى زردش کس فرستاد
Verse: b   که بختم دوش در خواب آگهى داد

Strophe: 30
Verse: a   که ويرو يافت لختى درد و سستى
Verse: b   کنون باز آمدش حال درستى

Page of edition: 509
Strophe: 31
Verse: a   به آتشگاه خواهم رفتن امروز
Verse: b   به کار نيك بودن آتش افروز

Strophe: 32
Verse: a   خورش بفزايم آتش را ببخشش
Verse: b   به نيکو و به پاکى و به رامش

Strophe: 33
Verse: a   سپهبد گفت شايد همچنين کن
Verse: b   هميشه نام نيك و کار دين کن

Strophe: 34
Verse: a   همان گه ويس شد با دوستداران
Verse: b   زنان مهتران و نامداران

Strophe: 35
Verse: a   به ددروازه به آتشگاه خورشيد
Verse: b   که بود از کردهاى شاه جمشيد

Strophe: 36
Verse: a   چه مايه ريخت خون گوسفندان
Verse: b   ببخشيد آن همه بر مستمندان

Strophe: 37
Verse: a   چه مايه جامه و گوهر برافشاند
Verse: b   چه مايه سيل شيم و زر ز کف راند

Strophe: 38
Verse: a   چو شب بروى گردون سايه گسترد
Verse: b   فرستاده شد و رامين در آورد

Strophe: 39
Verse: a   ز بيگانه تهى کردند ايوان
Verse: b   زبون شد مشترى را پير کيوان

Strophe: 40
Verse: a   بماند آن راز در گيتى نهفته
Verse: b   نيامد باد بر شاخ شکفته

Strophe: 41
Verse: a   اگر چه کار باشد سهمگين سخت
Verse: b   به آسانى بر آيد چون بود بخت

Strophe: 42
Verse: a   چنان چون ويس و رامين را بر آمد
Verse: b   درخت رنج را شادى بر آمد

Strophe: 43
Verse: a   زنان مهتران يکسر برفتند
Verse: b   همه بيگانگان از در برفتند

Strophe: 44
Verse: a   کسان ويس با رامين بماندند
Verse: b   همان گه جنگيان را بر نشاندند

Strophe: 45
Verse: a   چهل جنگى همه گرد دلاور
Verse: b   کشيده چون زنان در روى چادر

Strophe: 46
Verse: a   بدين چاره ز دروازه برفتند
Verse: b   وز آتشگه ره کندز گرفتند

Strophe: 47
Verse: a   به پيش اندر گروهى شمعداران
Verse: b   گروهى خادمان و پيشکاران

Page of edition: 510
Strophe: 48
Verse: a   همى راندند مردى را ز راهش
Verse: b   نهفته ماند زين چاره گناهش

Strophe: 49
Verse: a   بدين نيرنگ رامين را به دز برد
Verse: b   نهفته زير چادر با چهل گرد

Strophe: 50
Verse: a   چو در دز شد کندز ببستند
Verse: b   به باره پاسبانان بر نشستند

Strophe: 51
Verse: a   خروش و هاى هويى بر کشيدند
Verse: b   سراى ويس پر دشمن نديدند

Strophe: 52
Verse: a   چو شب تاريك شد چون جان بد مهر
Verse: b   تو گفتى دود و قير اندود بر چهر

Strophe: 53
Verse: a   هوا از قعر دريا تيره تر شد
Verse: b   فلك چون قعر دريا پر گهى شد

Strophe: 54
Verse: a   بر آمد لشکر گردون ز خاور
Verse: b   چنان کامد ز تاريکى سکندر

Strophe: 55
Verse: a   دليران از کمين بيرون دويدند
Verse: b   چو برگ مرد خنجر بر کشيدند

Strophe: 56
Verse: a   چو سوزان آتش اندر دز فتادند
Verse: b   همه شمشير در مردى نهادند

Strophe: 57
Verse: a   چو خفته کش پلنگ آيد به بالين
Verse: b   به بالين برادر رفت رامين