TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 111
Previous part

Chapter: 111  
وفات کردن ويس


Strophe: 1  
Verse: a   چو با رامين بد او هشتاد ويك سال
Verse: b  
زمانه سرو او را کرد چون نال

Strophe: 2  
Verse: a  
سر سرو سهى شد باشگونه
Verse: b  
دو تا شد پشت او همچون درونه

Strophe: 3  
Verse: a  
کرا دشمن نباشد در جهان کس
Verse: b  
چو بينى دشمن او خود جهان بس

Strophe: 4  
Verse: a  
چه نيکو گفت نوشروان عادل
Verse: b  
چو پيرى زد مرو را تير بر دل

Strophe: 5  
Verse: a  
ز پيرى اين جهان آن کرد بامن
Verse: b  
که نتوانست کردن هيچ دشمن

Strophe: 6  
Verse: a  
به گيتى باز کردم اى عجب پشت
Verse: b  
شکست او پشت من آنگه مرا کشت

Strophe: 7  
Verse: a  
اگر چه ويسه از گيتى وفا ديد
Verse: b  
هم او از گردش گيتى جفا ديد

Strophe: 8  
Verse: a  
چنان با گردش گيتى زبون شد
Verse: b  
که هفت اندامش از فرمان برون شد

Strophe: 9  
Verse: a  
پس آنگه مرگ ناگاه از کمينگاه
Verse: b  
بيابد در ربود آن کاسته ماه

Strophe: 10  
Verse: a  
دل رامين به دردش کان غم شد
Verse: b  
هميدون چشم رامين رود نم شد

Strophe: 11  
Verse: a  
همى گفت اى گزيده جفت نامى
Verse: b  
تنم را جان و جانم را گرامى

Strophe: 12  
Verse: a  
مرا با داغ تنهايى بماندى
Verse: b  
تو خود خنگ جدايى را براندى

Page of edition: 529 
Strophe: 13  
Verse: a  
نديدم در جهان چون تو وفادار
Verse: b  
چرا گشتى ز من يکباره بيزار

Strophe: 14  
Verse: a  
نه با من چند باره عهد کردى
Verse: b  
که هرگز روزى از من بر نگردى

Strophe: 15  
Verse: a  
چرا از عهد خود کرده بگشتى
Verse: b  
وفا را با جفا در هم سرشتى

Strophe: 16  
Verse: a  
وفا از چون تو يارى وافى آمد
Verse: b  
جفا زين روزگار جافى آمد

Strophe: 17  
Verse: a  
شگفتى نيست گر با تو جفا کرد
Verse: b  
زمانه در جهان با که وفا کرد

Strophe: 18  
Verse: a  
جهان را از وفا پردخت کردى
Verse: b  
برفتى هم وفا با خود ببردى

Strophe: 19  
Verse: a  
مرا بس بود بر دل درد پيرى
Verse: b  
نهادى بر تنم بند اسيرى

Strophe: 20  
Verse: a  
چرا درد دگر بر من نهادى
Verse: b  
بلا را راه در جانم بدادى

Strophe: 21  
Verse: a  
به پايت ديدهء من خاك رُفته
Verse: b  
تو بيچاره به زير خاك خفته

Strophe: 22  
Verse: a  
همى گفتى زبان خوش سرايت
Verse: b  
تن من باد راما خاك پايت

Strophe: 23  
Verse: a  
کنون اين روز را مى ديد بايم
Verse: b  
تن سيمينت گشته خاك پايم

Strophe: 24  
Verse: a  
مرا اين پادشايى با تو خوش بود
Verse: b  
دلم با اين همه گنج از تو گش بود

Strophe: 25  
Verse: a  
کنون خود اين جهان بر من و بالست
Verse: b  
مرا بى تو جهان جستى محالست

Strophe: 26  
Verse: a  
به درد تو بدرو جامه بر بر
Verse: b  
به مرگ تو بريزم خاك بر سر

Strophe: 27  
Verse: a  
کجا من پيرم و دانى نشايد
Verse: b  
که از پيران چنين رسوايى آيد

Strophe: 28  
Verse: a  
مرا هست از غمانت دل گران بار
Verse: b  
چنان کز فرقتت ديده گهى بار

Page of edition: 530 
Strophe: 29  
Verse: a  
به درد و فريه دارى اين و آن را
Verse: b  
ندارم رنجه مر دست و زبان را

Strophe: 30  
Verse: a  
مرا شايد که دل تيمار دارد
Verse: b  
و يا چشمم مژه خونبار دارد

Strophe: 31  
Verse: a  
نشايد کم بدرد دست جامه
Verse: b  
و ياخواند زبان فرياد نامه

Strophe: 32  
Verse: a  
شکيبانى ز پيران سخت نيکوست
Verse: b  
بخاصه در فراق جفت يا دوست

Strophe: 33  
Verse: a  
زبانم فر شکيبايى نمايد
Verse: b  
دلم در ناشکيبايى فزايد

Strophe: 34  
Verse: a  
چو دل را دارم از تيمار پر جوش
Verse: b  
زبان را دارم از گفتار خاموش

Strophe: 35  
Verse: a  
پس آنگه دخمه اى فرمود شهوار
Verse: b  
چنان شايسته جفتى را سزاوار

Strophe: 36  
Verse: a  
بر آورده از آتشگف برزين
Verse: b  
رسايده سر کاخش به پروين

Strophe: 37  
Verse: a  
ز پيکر همچو کوهى کرد، محکم
Verse: b  
ز صورت چون بهشتى گشته خرم

Strophe: 38  
Verse: a  
هم آتشگاه و هم دخمه چنان بود
Verse: b  
که رصوان را حد بر هر دوان بود

Strophe: 39  
Verse: a  
چو ز اتشگاه و از دخمه بپرداخت
Verse: b  
بيچ آن جهان بنگر که چون ساخت


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.