| Strophe: 700 | ||
| Line: 22 Verse: a | რა წავლეთ ხანი, ზურაბთან | დამიწყეს ჩხუბს ჩამოგდება, |
| Line: 23 Verse: b | რად ვერ მოუხდა, ეს მიკვირს, | ცრუს კაცს თავისა აგდება? |
| Line: 24 Verse: c | სიძე იყო და შვილად მჩნდა, | მახსოვს ვალისა დადება, |
| Line: 25 Verse: d და | ადრე ამყოლი სიტყვისა | მე ღარ მეიმედება. |
| Strophe: 701 | ||
| Line: 26 Verse: a | გავეცალე, კახეთს ჩაველ, | ის სვიმონ-ხანს მიუვიდა, |
| Line: 27 Verse: b | ფიცითა და თავდებითა | ქალაქს ციხით გამოვიდა, |
| Line: 28 Verse: c | წამოუძღვნა ძემო-ქართლზე, | თან მოჰყვა და წამოვიდა. |
| Line: 29 Verse: d და | თუ მე ზურაბ მიორგულა, | რად ვერა სცნა თავს მოსჭრიდა? |
| Strophe: 702 | ||
| Line: 30 Verse: a | ცოტას ხანს სვიმონ ქართლითა | ზურაბს ხელთ ჰქონდა ამარად, |
| Line: 31 Verse: b | ესეც მოსწყინდა, ასრე თქვა: | "აწ ეს მაქვს მე საომარად." |
| Line: 32 Verse: c | მამას უხმობდა სვიმონ-ხან | და ფიცი არ იწამა რად? |
| Line: 33 Verse: d და | მოკლა მან ჩემად უგრძნობლად, | მიწა ძლივ მისცა სამარად. |
| Strophe: 703 | ||
| Line: 34 Verse: a | თავი უფადარს მამწივა | ყაენთან წასვლის მნდომელსა: |
| Line: 35 Verse: b | "ვით გაგიშვებდი ხელითა, | ვირ გხედავ სულთა-მდგომელსა, |
| Line: 36 Verse: c | ყაენთან წასვლას ესე სჯობს, | ქართლითგან შემომწყრომელსა, |
| Line: 37 Verse: d და | ბოლო არ გაუთავდების | ბატონის სისხლში მჯდომელსა!" |
| Strophe: 704 | ||
| Line: 1 Verse: a | აღარ წაველ ყაენთანა, | ისრევ ქართლსავ მოუბრუნდი, |
| Line: 2 Verse: b | აწ სრულ ერთპირ დავიჭირე | სომხითიან, არ დავჭმუნდაი; |
| Line: 3 Verse: c | ხან სიმაღლეს, ხან სიმდაბლეს | მიმცა ვინ მე, ასრე უნდი, |
| Line: 4 Verse: d და | ორსავ კარგად ვიტვირთევდი, | არცერთ არას შეუღონდი. |
| Strophe: 705 | ||
| Line: 5 Verse: a | ამ დროს ვთქვი "ლეილ-მაჯნუნი," | "ზილიხან-იოსებისა," |
| Line: 6 Verse: b | ქება, შვენება, სიტურფე, | მიჯნურთა ცეცხლებრ დებისა, |
| Line: 7 Verse: c | გაჭრა მინდორად, ხელობა, | გულთა ლახვრულად სობისა. |
| Line: 8 Verse: d და | ტკბილად რამ აღმოვმეტყველე | ლექსები სხივ-შუქებისა. |
| Strophe: 706 | ||
| Line: 9 Verse: a | გამოვარჩინე ნათქვამი | მე ჩემის მუსიკობისა, |
| Line: 10 Verse: b | არ დაშვრა ენამეტყველი | ტკბილად მათზედა მკობისა, |
| Line: 11 Verse: c | განმარტვითა ვთქვი ქართულად, | თქმული სპარსთ არაკობისა, |
| Line: 12 Verse: d და | არ დამორჩილდა მეძავსა | იოსებ იაკობისა. |
| Strophe: 707 | ||
| Line: 13 Verse: a | აღარა მყვა მტერი მოღმა, | მეომარი შემომბმოდა, |
| Line: 14 Verse: b | დამმორჩილდა ყოვლი ურჩი, | ყელსაბელი ვითა ბმოდა. |
| Line: 15 Verse: c | ყოვლგან ისმა ეს ამბავი | და შეიქმნა საამბოდა, |
| Line: 16 Verse: d და | შვება იყო სამუდამო | ლხინ-სობათი შეიმკოდა. |
