| Strophe: 205 | ||
| Line of ed.: 17 Verse: a | 205. სარჯელად არ ეყოფოდა, | რაცა მათ უყვეს ძმასაო, |
| Line of ed.: 18 Verse: b | სასიკვდილოდა ჩააგდესე | უძიროს დიდსა ჭასაო, |
| Line of ed.: 19 Verse: c | იქიდამ იხსნა უფალმა | და აპოვნინა მგზავრსაო, |
| Line of ed.: 20 Verse: d და | არცა მაშინა დაეხსნენ, | მიჰყიდეს ყულად სხვასაო. |
| Strophe: 206 | ||
| Line of ed.: 21 Verse: a | 206. გაემართნეს მარჯვე გზასა | მსყიდველნი და ქარავნები, |
| Line of ed.: 22 Verse: b | მივიდოდეს მას ადგილსა, | სად აზიზსა აქვს ხანები, |
| Line of ed.: 23 Verse: c | თანა ახლავსთ მზისა შუქი | და მთვარისა მოვანები, |
| Line of ed.: 24 Verse: d და | უხაროდათ: -- "კარგა გავა | მზისა შუქთა არა მნები". |
| Strophe: 207 | ||
| Line of ed.: 25 Verse: a | 207. მელიქ-ფარუხ, დიდვაჭარი, | უხუცესი ქარავნისა, |
| Line of ed.: 26 Verse: b | მისსა სიტყვას მორჩილობდენ. | ურჩი ვერვინ ვერა ქნისა, |
| Line of ed.: 27 Verse: c | -- "რა მივიდეთ ქალაქშიგა" | -- ამა პირსა დაასკვნისა" -- |
| Line of ed.: 28 Verse: d და | "გავყიდოთო იგი მოყმე, | ვინ შვენებით მზეს ავნისა". |
| Strophe: 208 | ||
| Line of ed.: 1 Verse: a | 208. ვაჭარნი გზაზე დარჯილნი, | სადაცა გარდაჴდებოდენ, |
| Line of ed.: 2 Verse: b | მოდგიან მათად საჭვრეტლად, | ქვეყანა მაზე კრთებოდენ, |
| Line of ed.: 3 Verse: c | ანუ ვინც გზაზე ნახვიდის, | მას აღარ გაეყრებოდენ, |
| Line of ed.: 4 Verse: d და | ქალი, ყმა, ბერი, ბებერი | მას ყმასა უკან ჰყვებოდენ. |
| Strophe: 209 | ||
| Line of ed.: 5 Verse: a | 209. ვინცა გზას შემოეყაროს, | დაბრუნდიან და ჰყმობდიან, |
| Line of ed.: 6 Verse: b | მას აღარ გაეყრებოდენ, | პატრონობითა ჰჴმობდიან, |
| Line of ed.: 7 Verse: c | ჴმა დავარდნითა გაითქვა, | ყველაი მისკე რბოდიან, |
| Line of ed.: 8 Verse: d და | კუბოსა ჩასვეს, დამალეს, | მის ნახვას დაჰჯერბოდიან. |
| Strophe: 210 | ||
| Line of ed.: 9 Verse: a | 210. ზოგნი წინაწინ წავიდეს, | ქალაქსა ჴმას აგდებდიან, |
| Line of ed.: 10 Verse: b | იტყოდენ მისსა სიტურფეს, | მსმენელთა აკვირებდიან: |
| Line of ed.: 11 Verse: c | "იამანელსა ვაჭარსა, | მელიქ-ფარუხსა" -- ჰჴმობდიან, |
| Line of ed.: 12 Verse: d და | "ქანაანელი ყული ჰყავს, | ვინც ნახავს, ყველა ჰყმობდიან". |
| Strophe: 211 | ||
| Line of ed.: 13 Verse: a | 211. დავიწყოთ მისნი ქებანი, | ვის არა ჰყვანდა სწორია, |
| Line of ed.: 14 Verse: b | ვის ოთხი ჰქონდა სიტურფე, | სრულად ჴმელეთსა ორია, |
| Line of ed.: 15 Verse: c | მისთანა არ გამოსულა, | ანუ გამოვა -- ჭორია. |
| Line of ed.: 16 Verse: d და | მისრეთის ქალაქს შევიდენ, | დალივეს გზანი შორია. |
| Strophe: 212 | ||
| Line of ed.: 17 Verse: a | 212. რამცაღა ვჰკადროთ მას ქება, | რომე მისთანა არ იყო, |
| Line of ed.: 18 Verse: b | ვერცა შეუველ საქებრად, | ვერცა ვცან, რისა დარ იყო, |
| Line of ed.: 19 Verse: c | მისნი მჭვრეტელნი მისითა | ჭვრეტითა ვერ დამძღარიყო, |
| Line of ed.: 20 Verse: d და | მას გასყიდვანი ვინ ჰკადრა, | თუ ჭკვასა არ შემცდარ იყო! |
| Strophe: 213 | ||
| Line of ed.: 21 Verse: a | 213. ქარავან-ბაშის მოჰყვანდა | იგი უებრო ყულია, |
| Line of ed.: 22 Verse: b | ბაზარში ჩამოატარა | მუშკ-ამბარისა სულია, |
| Line of ed.: 23 Verse: c | ქულბაქი ყველამ აყარა, | უკანა სდევენ სრულია, |
| Line of ed.: 24 Verse: d და | კვირობენ: "ნეტარ რასა იქს | ჴმელზე ედემსა რგულია"? |
