Եւ ետես յակոբ եթէ գո́յ վաճառ յերկրին եգիպտացւոց, ասէ յակոբ ցորդիսն իւր. ընդէ՞ր հեղգայք։
ահա լսեմ թէ գո́յ ցորեան յեգիպտոս. իջէ́ք անդր, եւ գնեցէ́ք մեզ սակաւ մի կերակուր, զի կեցցուք՝ եւ մի́ մեռցուք։
Եւ իջին եղբարքն յովսեփու տասնեքին՝ գնե́լ ցորեան յեգիպտոս։
եւ զբենիամին զեղբայրն յովսեփայ ո́չ արձակեաց * յակոբ ընդ եղբարսն. քանզի ասէր թէ գուցէ պատահիցէ նմա հիւանդութի(ւն)։
Եւ եկին որդիքն ի(սրաէ)լի գնել ընդ ա́յլ երթեւեկսն. քանզի էր սո́վ յերկրին քանանացւոց։
եւ յովսէփ էր իշխան երկրին. եւ նա́ վաճառէր ա(մենայ)ն ժողովրդեան երկրին։ Եւ եկեալ եղբարքն յովսեփայ երկի́ր պագանէին ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց խոնարհ յերկիր։
եւ իբրեւ ետես յովսէփ զեղբարսն իւր, ծանեա́ւ. եւ օտարանայր ՛ի նոցանէ, եւ խօսեցաւ ընդ նոսա խստագոյնս. եւ ասէ, ուստի՞ գայք։ եւ նոքա ասեն՝ յերկրէն քանանացւոց գնել կերակուրս։
Ծանեա́ւ յովսէփ զեղբարսն իւր, եւ նոքա ո́չ ծանեան զնա։
եւ յիշեա́ց յովսէփ զերազն իւր զոր ետես։ եւ ասէ ցնոսա. լրտե́սք էք դուք, եւ գիտե́լ զել եւ զմուտ աշխարհիս եկեալէք։
Եւ նոքա ասեն, ո́չ տէր։ ծառայք քո եկեալ եմք գնել կերակուրս։
ամենեքին մեք որդիք եմք ա́ռն միոյ. արք խաղաղութե(ան) եմք, եւ չե́ն ծառայք քո լրտեսք։
Ասէ ցն(ո)ս(ա)՝ ո́չ. այլ զել եւ զմուտ երկրիս եկեալ էք տեսանել։
Եւ նոքա ասեն. երկոտասան եղբայր եմք ծառայք քո՝ որդիք ա́ռն միոյ յերկրին քանանացւոց. եւ կրտսերն առ հօր իւրում է այսօր. եւ մեւսն չէ́ ՛ի միջի։
Ասէ ցնոսա յովսէփ. ա́յդ իսկ է զոր ասացի, թէ լրտե́սք էք։
եւ դովին յա́յտ արարէք։ երդուեալ յարեւն փարաւոնի, ո́չ ելանէք աստի՝ եթէ ոչ եկեսցէ եղբայրն ձեր կրտսեր այսր։
Արդ՝ առաքեցէ́ զմի ոք ՛ի ձէնջ եւ ածցէ զեղբայրն ձեր. եւ դուք կացէ́ք ՛ի դիպահոջ մինչեւ յայտնի լիցին բանք ձեր եթէ արդա́ր խօսիցիք եւ թէ ոչ. ապա թէ ոչ՝ երդուեալ յարեւն փարաւոնի թէ ոչ լրտե́սք էք դուք։
եւ եդ զնոսա ՛ի բանտի զերիս աւուրս։
Եւ ասէ ցնոսա յովսէփ յաւուրն երրորդի։ զա́յս արարէք՝ եւ ապրէք. զի եւ ե́ս յա(ստուծո)յ երկիւղա́ծ եմ։
եթէ արք խաղաղութե(ան) էք՝ եղբայր մի ՛ի ձէնջ ա́ստ մնասցէ ՛ի բանտի. եւ դուք տարա́յք զվաճառ ցորենոյդ ձերոյ։
եւ զեղբայրն ձեր կրտսեր ածէք առիս. եւ հաւատարի́մ լինիցին բանք ձեր. ապա թէ ոչ՝ մեռանիք։ Արարին այնպէս։
եւ ասէ իւրաքանչիւր ցեղբայր իւր։ այո́, քանզի ՛ի մեղս եմք վ(ա)ս(ն) եղբօր մերոյ. զի արհամարհեցաք զնեղութի(ւն) ոգւոց ն(ո)ր(ա) յորժամ աղաչէրն զմեզ, եւ ոչ լուաք նմա. վ(ա)ս(ն) այնորիկ եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր այս նեղութի(ւն)։
Պատասխանի ետ ռոբէն՝ եւ ասէ ցնոսա. ո՞չ խօսեցայ ընդ ձեզ՝ եւ ասեմ, թէ մի́ մեղանչէք մանկանդ. եւ ոչ լուարուք ինձ. եւ ահա՝ արիւն ն(ո)ր(ա) խնդրի́։
Եւ նոքա ո́չ գիտէին թէ լսէր յովսէփ. զի թարգմա́ն կայր ՛ի միջի։
եւ անցեալ մեկուսի ՛ի նոցանէ՝ ելա́ց յովսէփ։ Եւ եկն միւսանգամ առ նոսա, եւ խօսեցա́ւ ընդ նոսա։
եւ ա́ռ ՛ի նոցանէ զշմաւոն, կապեաց առաջի ն(ո)ց(ա)։ Եւ ետ հրաման յովսէփ լնուլ զամանս ն(ո)ց(ա) ցորենով. եւ դնել զարծաթն իւրաքանչիւր ՛ի քրձի իւրում. եւ տալ ն(ո)ց(ա) պաշա́ր ՛ի ճանապարհ. եւ եղեւ ն(ո)ց(ա) այնպէս։
եւ նոցա բարձեալ իւրաքանչիւր իշոյ՝ գնացին անտի։
Եւ լուծեալ միոյ զքուրձ իւր տալ կերակո́ւր գրաստու իւրում * յիջավանին, եւ ետես զծրար արծաթոյն իւրոյ զի կայր ՛ի բերան քրձի իւրոյ։
ասէ ցեղբարսն իւր, դարձուցա́ւ ինձ այսրէն արծաթն, եւ ահա աստէ́ն կայ ՛ի քրձի իմում։ եւ զարմացա́ն միտք ն(ո)ց(ա). եւ խռովեցան ընդ միմեանս՝ եւ ասեն. զի՞նչ է այս զոր արար ընդ մեզ ա(ստուա)ծ։
Եւ եկին առ յակոբ հայրն իւրեանց յերկիրն քանանու. եւ պատմեցին նմա զա(մենայ)ն ինչ որ անց ընդ նոսա՝ եւ ասեն։
խօսեցաւ այրն տէր երկրին ընդ մեզ խստագո́յնս, եւ եդ զմեզ ՛ի բանտի իբրեւ զլրտե́ս երկրին։
Եւ ասեմք ցնա, արք խաղաղութե(ան) եմք. եւ չեմք լրտեսք։
երկոտասան եղբայր եմք որդիք հօր միոյ. մին՝ չէ́ ՛ի միջի, եւ կրտսերն այժմ ընդ հօր մերում է յերկրին քանանացւոց։
Ասէ ցմեզ այրն տէր երկրին. այսո́ւ գիտացից թէ արք խաղաղութե(ան) էք. եթէ զեղբայր մի ձեր ա́ստ առիս թողուցուք, եւ զվաճառս ցորենոյդ ՛ի տունս ձեր առեալ տանիցիք։
եւ զեղբայրն ձեր կրտսեր ածիցէ́ք առիս. եւ գիտացից եթէ չէ́իք լրտեսք, այլ ա́րք խաղաղութե(ան) էք. եւ զայս եւս եղբայր տա́ց ձեզ. եւ յերկրի աստ առնիցէք վաճառ։
Եւ եղեւ ՛ի թափելն ն(ո)ց(ա) զքուրձս իւրեանց, եւ կայր իւրաքանչի́ւր ուրուք ծրար արծաթոյ ՛ի քրձի իւրեանց։ եւ իբրեւ տեսին զծրար արծաթոյ իւրեանց, ինքեա́նք եւ հայրն իւրեանց, երկեան յոյժ։
Եւ ասէ ցնոսա յակոբ հայրն իւրեանց. զիս՝ անորդի́ արարէք. յովսէփ չէ́ ՛ի միջի. շմաւոն՝ չէ́ ՛ի միջի. եւ զբենիամի՞ն եւս առնուցուք։ յի՞մ վ(ե)ր(այ) եկն այս ա(մենայ)ն։
Խօսեցաւ ռոբէն ընդ հօր իւրում եւ ասէ. զերկոսին զորդիսն իմ սպանջի́ր, եթէ ոչ ածից զդա առ քեզ. տո́ւր զդա յիմ ձեռն. եւ ե́ս ածից զդա առ քեզ։
Եւ նա ասէ. ո́չ իջանէ որդի իմ ընդ ձեզ. զի եղբայր սորա մեռաւ. եւ սա միա́յն մնացեալ է. եւ դէ́պ լինիցի սմա հիւանդանալ ՛ի ճանապարհին զոր երթայցէք. եւ իջուցանիցէք զծերութի(ւն)ս իմ տրտմութ(եամ)բ ՛ի դժոխս։
