Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս.մո́ւտ առ փարաւոն՝ եւ ասասցե́ս ցնա. այսպէս ասէ տ(է)ր. արձակեա́ զժողովուրդ իմ, զի պաշտեսցեն զիս։
Ապա թէ ոչ կամիս դու արձակել. ահա ես հարից զա(մենայ)ն սահմանս քո գորտիւ։
եւ բղխիցէ գետդ գո́րտ. եւ ելեալ մտանիցեն ՛ի տունս քո, եւ ՛ի շտեմարանս սենեկաց քոց, եւ ՛ի գահոյս քո, եւ ՛ի տունս ծառայից քոց, եւ ժողովրդեան քո. եւ ՛ի թոնիրս քո, եւ ՛ի զանգուածս քո։
եւ ՛ի վերայ քո, եւ ՛ի վերայ ժողովրդեան քո, եւ ՛ի վերայ ծառայից քոց ելանիցեն գորտքն։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. ասա́ ցահարոն եղբայր քո. ձգեա́ ձեռամբ քո զգաւազանդ քո ՛ի վերայ գետոյն, եւ ՛ի վերայ ջրադարձից, եւ ՛ի վերայ խաղից. եւ հանցես գո́րտ ՛ի վերայ երկրիդ եգիպտացւոց։
Եւ ձգեա́ց ահարոն զձեռն իւր ՛ի վերայ ջրոց եգիպտացւոցն, եւ եհան գո́րտ։ ե́լ գորտն եւ ծածկեաց զերկիրն եգիպտացւոց։
Արարին նոյնպէս եւ գէտքն եգիպտացւոց կախարդու(թեամ)բքն իւրեանց. եւ հանին գորտ յերկրին եգիպտացւոց։
Կոչեա́ց փարաւոն զմովսէս եւ զահարոն՝ եւ ասէ. աղօթս արարէք առ տ(է)ր, եւ ՛ի բա́ց արասցէ զգորտս յինէն՝ եւ ՛ի ժողովրդենէ իմմէ. եւ արձակեցի́ց զժողովուրդդ, եւ զոհեսցեն տ(եառ)ն։
Եւ ասէ մովսէս ցփարաւոն. ժա́մ դիր ինձ. առ ե՞րբ արարից աղօթս վ(ա)ս(ն) քո, եւ ծառայից քոց՝ եւ ժողովրդեան քոյ. սատակել զգորտդ ՛ի քէն եւ ՛ի ժողովրդենէ քումմէ, եւ ՛ի տա́նց ձերոց. բայց միայն ՛ի գե́տ անդր մնասցեն։
Եւ նա ասէ. առ վաղի́ւ։ եւ սա ասէ, ո(ր)պ(էս) ասացերդ եղիցի́. զի գիտասցես եթէ չի́ք այլ ոք բա́ց ՛ի տ(եառն)է ա(ստուծո)յ մերմէ։
եւ բարձցին գորտդ ՛ի քէն եւ ՛ի տանց քոց, եւ ՛ի ծառայից քոց, եւ ՛ի ժողովրդենէ քումմէ, բայց միայն ՛ի գե́տ անդր մնասցեն։
Եւ ելին մովսէս եւ ահարոն ՛ի փարաւոնէ։ եւ աղաղակեաց մովսէս առ տ(է)ր՝ վ(ա)ս(ն) ժամադրութե(ան) գորտոյն, ո(ր)պ(էս) ժամադիր եղեւ փարաւոնի։
Եւ արար տ(է)ր՝ որպէս եւ ասացն մովսէս. եւ սատակեցաւ գորտն ՛ի տանց եւ ՛ի սրահից եւ յանդոց։
եւ ժողովեցին զն(ո)ս(ա) կո́յտս. եւ նեխեցա́ւ երկիրն։
Իբրեւ ետես փարաւոն թէ եղեւ դիւրութի(ւն), ծանրացա́ւ սիրտ ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ լուաւ նոցա՝ որպէս եւ խօսեցա́ւ տ(է)ր։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. ասա́ ցահարոն, թէ ձգեա́ ձեռամբ քով զգաւազանդ եւ հա́ր զհող երկրիդ.եւ եղիցի մո́ւն ՛ի մարդ եւ յանասուն, եւ յա(մենայ)ն երկիրդ եգիպտացւոց։
Եւ արարին ա́յնպէս. ձգեաց ահարոն ձեռամբ իւրով զգաւազանն եւ եհա́ր զհող երկրին։ եւ եղեւ մուն՝ ՛ի մարդ եւ յանասուն, եւ յա(մենայ)ն հո́ղ երկրին եգիպտացւոց։
Արարին նո́յնպէս եւ գէտքն եգիպտացւոց կախարդութ(եամ)բքն իւրեանց հանել մուն, եւ ո́չ կարէին։ եւ եղեւ մուն ՛ի մա́րդ եւ յանասուն։
Եւ ասեն գէտքն ցփարաւոն. մա́տն ա(ստուծո)յ է այդ։ եւ խստացաւ սիրտն փարաւոնի. եւ ո́չ լուաւ նոցա՝ որպէս եւ խօսեցաւ տ(է)ր։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. կանխեա́ ընդ առաւօտն եւ կա́ց առաջի փարաւոնի. եւ ահա նա ելանէ ՛ի ջուր անդր։ եւ ասասցես ցնա. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, արձակեա́ զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս։
ապա թէ ոչ կամիցիս արձակել զժողովուրդ իմ. Ահա ե́ս առաքեմ ՛ի վերայ քո՝ եւ ՛ի վերայ ծառայից քոց, եւ ՛ի վերայ ժողովրդեան քոյ, եւ ՛ի վերայ տա́նց ձերոց շանաճանճ։ եւ լցցին տունք եգիպտացւոցդ շանաճանճիւ. եւ երկիրն յորում իցեն ՛ի նմա։
Եւ սքանչելի́ արարից յաւուրն յայնմիկ զերկիրն գեսեմ, յորում ժողովուրդն իմ իցէ. եւ մի́ լիցի անդ շանաճանճ. զի գիտասցես թէ ե́ս եմ տ(է)ր. տ(է)ր ա(մենայ)ն երկրի։
եւ տաց խտրո́ց ՛ի մէջ ժողովրդեան իմոյ՝ եւ ՛ի մէջ ժողովրդեան քոյ։ եւ վաղի́ւ եղիցին շանաճանճդ այդ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրիդ։
Եւ արա́ր տ(է)ր այնպէս. եւ եկն շանաճանճ բազում ՛ի տունս փարաւոնի, եւ ՛ի տունս ծառայից ն(ո)ր(ա). եւ յա(մենայ)ն երկիրն եգիպտացւոց։ եւ սատակեցա́ւ երկիրն ՛ի շանաճանճէ անտի։
Եւ կոչեա́ց փարաւոն զմովսէս եւ զահարոն, եւ ասէ. երթայք զոհեցէ́ք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերում աստէն ՛ի սմին երկրիս։
Եւ ասէ մովսէս. չէ́ մարթ այդմ լինել եթէ զգարշելիս բեգիպտացւոցդ զոհիցեմք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերում։ քանզի եթէ զոհիցեմք զգարշելիս եգիպտացւոցդ առաջի նորա, քարկո́ծ առնեն զմեզ։
Այլ երթիցուք երեքօրեայ ճանապարհ յանապատ, եւ զոհեսցուք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերում, որպէս եւ ասա́ց մեզ տ(է)ր։
Եւ ասէ փարաւոն. ե́ս արձակեմ զձեզ, եւ զոհեսջիք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերում յանապատի. այլ մի́ ուրեք հեռի ձգիցիք երթալ։ եւ արդ՝ աղօ́թս արարէք վ(ա)ս(ն) իմ առ տ(է)ր։
Եւ ասէ մովսէս. ես ելի́ց ՛ի քէն, եւ աղօթս արարից առ ա(ստուա)ծ, եւ փարատեսցէ́ շանաճանճդ ՛ի փարաւոնէ, եւ ՛ի ծառայից իւրոց, եւ ՛ի ժողովրդենէ իւրմէ՝ վաղիւ։ բայց մի́ եւս խաբեսցէ փարաւոն առ ՛ի չարձակելոյ զժողովուրդդ զոհել տ(եառ)ն։
ել մովսէս ՛ի փարաւոնէ. եւ եկաց յաղօթս առ ա(ստուա)ծ։
Եւ արար տ(է)ր՝ որպէս եւ ասացն մովսէս. եւ փարատեա́ց շանաճանճն ՛ի փարաւոնէ, եւ ՛ի ծառայից ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի ժողովրդենէ ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ մնաց եւ ո́չ մի։
Եւ ծանրացո́յց փարաւոն զսիրտ իւր ՛ի ժամանակին յայնմիկ. եւ ո́չ կամեցաւ արձակել զժողովուրդն։
