Ամենայն պատուիրանաց զոր ես պատուիրեմ ձեզ այսօր, զգո́յշ լինիջիք առնելոյ. զի կեցցէք եւ բազմապատիկք լինիցիք, եւ մտանիցէք ժառանգիցէ́ք զերկիրն զոր երդուաւ տ(է)ր հարցն մերոց։
Եւ յիշեսցե́ս զա(մենայ)ն ճանապարհ զոր ած զքեզ տ(է)ր ը(նդ) անապատն. զի լլկեսցէ́ զքեզ՝ եւ փորձիցէ́ զքեզ, եւ ճանաչիցէ թէ զինչ կայցէ ՛ի սրտի քում, եթէ պահեսցես զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) եւ թէ ոչ։
Եւ չարչարեա́ց զքեզ, եւ սովաբե́կ արար զքեզ, եւ կերակրեաց զքեզ մանանայիւն զոր ո́չ գիտէիր, եւ ո́չ գիտէին հարքն քո. զի յա́յտ արասցէ քեզ թէ ո́չ հացիւ միայն կեցցէ մարդ, այլ ա(մենայ)ն բանիւ, որ ելանէ́ ՛ի բերանոյ ա(ստուծո)յ՝ կեցցէ մարդ։
Հանդրձք քո՝ ո́չ մաշեցան ՛ի քէն, եւ ոտք քո ո́չ փապարեցին զայն ամս քառասուն։
եւ ծանիցե́ս ՛ի սրտի քում։. թէ ո(ր)պ(էս) ա́յր ոք՝ որ խրատէ զորդի իւր, ա́յնպէս տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո խրատեսցէ զքեզ։
Եւ պահեսցե́ս զպատուիրանս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ. գնա́լ ՛ի ճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ երկնչե́լ ՛ի նմանէ։
Զի տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո տարցի զքեզ յերկիրն բարի եւ յաղթ. ուր վտա́կքն ջրոց, եւ աղբեւրք անդնդոց բղխէն ը(նդ) դա́շտս եւ ընդ լերինս.
երկիր ցորենոյ, եւ գարւոյ, եւ գինւոյ, այգեա́ց եւ նռնենեաց. երկիր ձիթենեաց, իւղո́յ եւ մեղու։
երկիր՝ յորում ո́չ աղքատու(թեամ)բ կերիցես զհաց քո, եւ ո́չ կարօտանայցես իմիք ՛ի նմա։ Երկիր՝ որոյ քարինք իւր երկաթ, եւ ՛ի լերանց ն(ո)ր(ա) հատանիցես պղինձ։
եւ կերիցե́ս եւ յագիցիս. եւ օրհնեսցե́ս զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո ՛ի վերայ երկրին բարութե(ան) զոր ե́տ քեզ։
Հայեա́ց յանձն քո. գուցէ́ մոռանայցես զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, չպահե́լ զպատուիրանս նորա եւ զդատաստանս եւ զիրաւունս ն(ո)ր(ա)՝ զոր ե́ս քեզ պատուիրեմ։
Գուցէ́ յորժամ ուտիցես եւ յագիցիս, եւ տունս գեղեցիկս շինեսցես, եւ բնակեսցե́ս ՛ի նոսա.
եւ բազմանայցէ́ արջառ եւ ոչխար քո. եւ յաճախիցէ քեզ արծաթ եւ ոսկի, եւ ա(մենայ)ն ինչ որ քո́ իցէ՝ բազմանայցէ։
հպարտանայցե́ս ՛ի սրտի քում, եւ մոռասցի́ս զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո՝ որ եհան զքեզ յերկրէն եգիպտացւոց ՛ի տանէ ծառայութե(ան).
եւ ած զքեզ ընդ անապատն մեծ եւ ընդ ահագին. ուր օձն խածանէր, եւ կարի́ճ. եւ ծարաւ, եւ ո́չ գոյր ջուր. եւ եհա́ն քեզ յապառաժ վիմէ աղբեւր ջուրց։
Որ կերակրեաց զքեզ մանանայի́ւն յանապատին, զոր ո́չ գիտէին հարքն քո. զի չարչարեսցէ́ զքեզ, եւ փորձեսցէ́ զքեզ. եւ բարի արասցէ քեզ ՛ի վախճանի քում։
Մի́ ասիցես ՛ի սրտի քում, թէ զօրութի(ւն) իմ, եւ ուժգնութի(ւն) ձեռին իմոյ արար ինձ զզօրութի(ւն)ս զայս մեծ.
այլ յիշեսցե́ս զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո. զի նա́ տայ քեզ ոյժ առնել զօրութի(ւն). զի հաստատեսցէ́ զուխտն իւր զոր երդուաւ հարցն քոց, ո(ր)պ(էս) եւ այսօր։
Եւ եղիցի եթէ մոռանալով մոռասցի́ս զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո. եւ երթայցես զհետ աստուածոց օտարաց, եւ պաշտիցե́ս զնոսա, եւ երկի́ր պագանիցէք ն(ո)ց(ա). Ունիմ ձեզ վկայս այսօր զերկինս եւ զերկիր, զի կորստեա́մբ կորնչիցիք։
ո(ր)պ(էս) եւ ազգքն զորս տ(է)ր կորուսցէ յերեսաց ձերոց, ա́յնպէս կորնչիջի́ք. փոխանակ զի ո́չ լուարուք ձայնի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ։
