Լո́ւր իսրայէլ. դու անցանե́ս այսօր ընդ յորդանան մտանե́լ ժառանգել զազգսն մեծամեծս եւ զզօրագոյնս քան զձեզ. եւ քաղաքս մեծամե́ծս եւ պարսպեալս մինչեւ յերկինս.
զժողովուրդն մեծ եւ զբազում եւ զյաղթանդա́մ, զորդիսն ենակայ զոր դո́ւ իսկ գիտես. եւ լուա́ր եթէ ո́վ կացցէ ընդդէմ որդւոցն ենակայ։
Եւ ծանիցե́ս այսօր՝ զի տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո նա́ ինքն երթայցէ առաջի քո, որ Հո́ւր ծախիչ է. նա́ սատակեսցէ զն(ո)ս(ա), եւ նա́ կործանեսցէ զն(ո)ս(ա) առաջի երեսաց քոց. եւ սատակեսցէ́ զն(ո)ս(ա) եւ կորուսցէ́ զն(ո)ս(ա) վաղվաղակի. ո(ր)պ(էս) եւ ասաց քեզ տ(է)ր։
Մի́ ասիցես ՛ի սրտի քում ՛ի ծախել զն(ո)ս(ա) տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ՝ յառաջոյ քումմէ, թէ վ(ա)ս(ն) արդարութե(ան) իմոյ ած զիս տ(է)ր ժառանգել զերկիրս զայս բարի. զի ո́չ վ(ա)ս(ն) արդարու(թ)ե(ան) քոյ՝ այլ վ(ա)ս(ն) ամպարշտութե(ան) ազգացն այնոցիկ սատակեսցէ զնոսա տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո՝ յառաջոյ քումմէ։
Քանզի ո́չ վ(ա)ս(ն) արդարութե(ան) քոյ, եւ ո́չ վ(ա)ս(ն) անբծութե(ան) սրտի քոյ մտանես ժառանգել զերկիր ն(ո)ց(ա), այլ վ(ա)ս(ն) անօրէնութե(ան) ազգացն այնոցիկ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո սատակեսցէ́ զն(ո)ս(ա) յերեսաց քոց. եւ զի հաստատեսցէ զուխտն զոր երդուա́ւ տ(է)ր հարցն մերոց աբրահամո́ւ եւ սահակայ եւ յակոբայ։
Եւ ծանիցե́ս այսօր զի ո́չ վ(ա)ս(ն) արդարութե(ան) քոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո տացէ քեզ զերկիրն բարի ժառանգել. զի ժողովուրդ խստապարանո́ց ես։
Յիշեա́ մի́ մոռանայցես ո՞րչափ բարկացուցեր զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո յանապատին. յօրէ յորմէ ելէք յերկրէն եգիպտացւոց, մինչեւ եկիք ՛ի տեղիս յայս, խեռութ(եամ)բ վարէիք ՛ի տ(եառ)նակողմն կոյս։
Եւ ՛ի քորէբ՝ բարկացուցէք զտ(է)ր, եւ բարկացաւ տ(է)ր սատակե́լ զձեզ.
յելանելն իմում ՛ի լեառն առնուլ զտախտակսն քարեղէնս, զտախտա́կսն ուխտին զոր ուխտեա́ց տ(է)ր ընդ ձեզ։ Եւ եղէ ՛ի լերինն զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր. հաց ո́չ կերայ եւ ջուր ո́չ արբի.
եւ ետ ինձ տ(է)ր զերկոսին տախտակսն քարեղէնս, գրեա́լս մատամբն ա(ստուծո)յ. եւ ՛ի ն(ո)ս(ա) գրեալ էին ա(մենայ)ն պատգամքն՝ զոր խօսեցաւ տ(է)ր ընդ ձեզ ՛ի լերինն յաւուրն եկեղեցւոյ։
Եւ եղեւ յետ քառասուն աւուր տուընջեան եւ քառասուն գիշերոյ, ե́տ ինձ տ(է)ր զերկուս տախտակսն քարեղէնս, տախտա́կս ուխտի.
եւ ասէ ցիս տ(է)ր. Արի́ է́ջ վաղվաղակի աստի, զի անօրինեցաւ ժողովուրդն քո զոր հաներ յերկրէն եգիպտացւոց. անցի́ն անդրէն զճանապարհաւն զոր պատուիրեցեր ն(ո)ց(ա), եւ արարին իւրեանց ձուլածոյս։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր. խօսեցայ ընդ քեզ մի́անգամ եւ երկիցս՝ եւ ասեմ. տեսի́ զժողովուրդդ զայդ, եւ ահա ժողովուրդ խստապարանո́ց է.
Թո́յլ տուր ինձ սատակել զդոսա, եւ ջնջեցի́ց զանուն դոցա ՛ի ներքոյ երկնից. եւ արարից զքեզ յազգ մե́ծ եւ ՛ի հզօր՝ եւ ՛ի բազո́ւմ. առաւե́լ քան զայդ։
Եւ դարձեալ իջի ՛ի լեռնէ անտի, եւ լեառնն բորբոքէր հրով, եւ երկու տախտակքն յերկոսին ՛ի ձեռս իմում։
Եւ տեսեալ եթէ մեղա́յք առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ, եւ արարէք ձեզ ձուլածոյս, եւ անցէք զճանապարհաւն զոր պատուիրեաց տ(է)ր։
եւ առեալ զերկոսին տախտակսն ՛ի ձեռաց իմոց, խորտակեցի́ յանդիման ձեր։
Եւ աղաչեցի առաջի տ(եառ)ն կրկին անգամ իբրեւ զառաջինն, զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր. հաց ո́չ կերայ՝ եւ ջուր ո́չ արբի. վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)ն մեղաց ձերոց զոր մեղայք, առնել զչա́ր առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ. բարկացուցանե́լ զնա։
եւ զահի́ հարեալ եմ վ(ա)ս(ն) բարկութե(ա)ն եւ սրտմտութե(ա)ն. զի բարկացա́ւ տ(է)ր ՛ի վերայ ձեր սատակել զձեզ։ եւ լուաւ ինձ տ(է)ր ՛ի ժամանակի յայնմիկ։
Եւ ահարոնի բարկացա́ւ տ(է)ր յոյժ սատակե́լ զնա. եւ արարի աղօթս եւ վ(ա)ս(ն) ահարոնի ՛ի ժամանակի յայնմիկ։
եւ զմեղսն ձեր զոր արարէք զորթն, առի եւ այրեցի զնա հրով. եւ կոտորեցի եւ խորտակեցի զնա յոյժ, մինչեւ եղեւ մանր իբրեւ զփոշի, եւ ընկեցի զփոշին ՛ի վտակն որ իջանէ́ր ՛ի լեռնէ անտի։
Եւ ՛ի հրայրեա́ցսն, եւ ՛ի փորձութե(ա)ն, եւ ՛ի գերեզմա́նս ցանկու(թ)ե(ա)ն բարկացուցէք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ձեր։
Եւ յորժամ առաքեաց զձեզ տ(է)ր ՛ի կադէսբառնեայ, ասէ՝ ելէ́ք եւ ժառանգեցէք զերկիրն զոր տալո́ց եմ ձեզ. հեստեցէք բանին տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ, եւ ո́չ հաւատացէք նմա, եւ ո́չ լուարուք ձայնի տ(եառ)ն։
զի հեստեա́լ կայիք ՛ի տ(եառ)նակողմանն, յօրէ յորմէ ծանուցաւ ձեզ։
Եւ աղաչեցի առաջի տ(եառ)ն զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր, զորս աղաչեցին. քանզի ասաց տ(է)ր սատակե́լ զձեզ.
եւ կացի յաղօթս առ տ(է)ր՝ եւ ասեմ. տ(է)ր տ(է)ր, թագաւո́ր աստուածոց. մի́ սատակեր զժողովուրդ քո եւ զբաժին քո՝ զոր փրկեցեր զօրութ(եամ)բ քո մեծաւ. զորս հաներ յեգիպտոսէ զօրութ(եամ)բ քո մեծաւ, եւ կարօղ ձեռամբ, եւ բա́րձր բազկաւ։
Յիշեա́ դու զաբրահամ եւ զիսահակ եւ զյակոբ՝ զծառայս քո, որոց երդուար քեւ։ մի́ հայիր ՛ի խստութի(ւն) ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ յամպարշտութի(ւն)ս եւ ՛ի մեղս դոցա։
Գուցէ́ խօսիցին բնակիչք երկրին ուստի հաներ զմեզ, եւ ասիցեն. առ ՛ի չկարելո́յ տ(եառ)ն տանել զնոսա յերկիրն զոր խոստացաւ նոցա, եւ առ ատե́լ զն(ո)ս(ա) տ(եառ)ն՝ եհան զնոսա կոտորե́լ զնոսա յանապատին։
Եւ սոքա ժողովո́ւրդ քո եւ ժառանգու(թ)ի(ւն) քո՝ զոր հաներ յերկրէն եգիպտացւոց զօրութ(եամ)բ քո մեծաւ՝ եւ բա́րձր բազկաւ։
