Եւ եղիցի եթէ մտանիցես յերկրին զոր տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո տացէ քեզ ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն) եւ ժառանգեսցե́ս զնա, եւ բնակեսցես ՛ի նմա։
Առցես զառաջինս պտղոց զերկրին քոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո տացէ քեզ. եւ արկցե́ս ՛ի կողոփ. եւ գնասցե́ս ՛ի տեղին՝ զոր ընտրեսցէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ անուանել զանուն իւր անդ։
Եւ երթիցես առ քահանա́յն, որ կայցէ յաւուրսն յայնոսիկ, եւ ասասցե́ս ցնա։ Գոհանա́մ այսօր զտ(եառն)է ա(ստուծո)յ իմմէ, զի մտի յերկիրն զոր երդուաւ տ(է)ր հարցն մերոց տա́լ մեզ։
եւ առցէ́ քահանայն զկողոփն ՛ի ձեռաց քոց. եւ դիցէ́ զնա առաջի սեղանոյն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ։
Եւ պատասխանի տուեալ, ասասցե́ս առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ։ Զասորիս եթող հա́յր իմ եւ էջ յեգիպտոս, եւ պանդխտեցա́ւ անդ սակա́ւ ինչ թուով, եւ եղեւ անդ յա́զգ մեծ. եւ բազմացաւ անդ յո́յժ յոյժ.
եւ չարչարեցին զմեզ եգիպտացիք, լլկեցին զմեզ եւ եդին ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր գո́րծ խստու(թ)ե(ան)։
Եւ աղաղակեցաք առ ա(ստուա)ծ հարցն մերոց. եւ լուաւ ձայնի մերում, եւ ետես զտառապանս մեր եւ զաշխատու(թ)ի(ւն) մեր. եւ զնեղու(թ)ի(ւն).
եւ եհան զմեզ տ(է)ր յեգիպտոսէ ինքնին զօրու(թեամ)բ մեծաւ, եւ հզօր ձեռամբ, եւ բարձր բազկաւ, եւ մեծամեծ տեսլեամբք, եւ նշանօք եւ արուեստիւք.
եւ ած զմեզ ՛ի տեղիս յայս. եւ ե́տ մեզ զերկիրս զայս. երկիր՝ որ բղխէ զկա́թն եւ զմեղր։
Եւ արդ աւասիկ բերի́ զպտուղ արդեանց երկրին զոր ե́տ ինձ տ(է)ր, երկիր՝ որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր։ Եւ երկի́ր պագցես անդ առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ։
եւ ուրա́խ լիցիս անդ յա(մենայ)ն բարու(թ)ի(ւն)սն՝ զոր ետ քեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, եւ տա́ն քում. դո́ւ եւ ղեւտացի́ն եւ պանդուխտն որ ՛ի քեզ։
Եւ եթէ կատարեսցես տասանորդել զա(մենայ)ն տասանորդս երկրի քոյ. յամին երկրորդի կրկին տասանորդեսցիս ղեւտացւոյն, եւ եկին, եւ որբոյ, եւ այրւոյ. եւ կերիցեն ՛ի քաղաքս քո եւ յագեսցին։
Եւ ասասցես առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ, սրբեցի́ ՛ի բաց զսրբու(թ)ի(ւն)սն ՛ի տանէ իմմէ. եւ ետու զայն ղեւտացւոյն, եւ եկին, եւ որբոյ, եւ այրւոյ, ը(ս)տ ա(մենայ)ն պատուիրանաց տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ՝ զոր պատուիրեալ էր ինձ. ո́չ անցի զպատուիրանաւ քով եւ ո́չ մոռացայ։
եւ ո́չ կերայ ՛ի վիշտս ՛ի նոցանէ. եւ ո́չ ընծայեցի ՛ի նոցանէ պղծոյն. եւ ո́չ ետու ՛ի նոցանէ մեռելոյ։ Լուա́յ ձայնի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իմոյ. եւ արարի́ ո(ր)պ(էս) պատուիրեցեր ինձ։
Արդ՝ հայեա́ց ՛ի սրբոյ բնակու(թեն)է քումմէ յերկնից, եւ օրհնեա́ զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ, եւ զերկիրն զոր ետուր ն(ո)ց(ա). ո(ր)պ(էս) երդուար հարցն մերոց, տա́լ մեզ զերկիր որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր։
Յաւուր յայնմիկ պատուիրեաց մեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր առնել զա(մենայ)ն իրաւունս զայսոսիկ, եւ զդատաստանս. եւ պահեսջի́ք եւ արասջի́ք զսոսա յա(մենայ)ն սրտէ ձերմէ, եւ յա(մենայ)ն անձնէ ձերմէ։
Զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո ընտրեա́ այսօր լինել քեզ ա(ստուա)ծ, եւ գնասջի́ք ՛ի ճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ պահեսջի́ք զիրաւունս եւ զդատաստանս ն(ո)ր(ա)՝ լսե́լ ձայնի նորա։
Եւ տ(է)ր ընտրեաց զքե́զ այսօր լինե́լ նմա ժողովուրդ սեպհական՝ ո(ր)պ(էս) եւ խոստացաւ քեզ. պահել զա(մենայ)ն պատուիրանս ն(ո)ր(ա).
եւ լինել քեզ ՛ի վե́ր քան զա(մենայ)ն ազգս. ո(ր)պ(էս) արա́ր զքեզ անուանի եւ բարգաւա́ճ եւ փառաւոր՝ լինել քեզ ժողովուրդ սո́ւրբ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում. ո(ր)պ(էս) եւ խոստացաւ քեզ։
