Եւ կանխեա́ց յեսու ընդ առաւօտն, եւ չուեցին ՛ի սատիմայ եւ եկին մինչեւ ցյորդանան, ի́նքն եւ ա(մենայ)ն որդիքն ի(սրաէ)լի. եւ բանակեցա́ն անդ յառաջ քան զանցանելն։
Եւ եղեւ յետ երից աւուրց, անցին դպիրքն ընդ բանակն,
եւ պատուիրեցին ժողովրդեանն եւ ասեն. յորժամ տեսանիցէք զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ, եւ զքահանա́յսն մեր, եւ զղեւտացիսն որ բարձեալ ունիցին զնա՝ եւ դուք խաղասջիք ՛ի տեղեաց ձերոց եւ գնասջի́ք զհետ ն(ո)ր(ա)։
Բայց հեռագո́յն լինիցի ընդ ձեզ եւ ընդ ն(ո)ս(ա)՝ որչափ կանգունք երկո́ւց հազարաց, զտեղի́ առնուցուք եւ ո́չ մերձենայցէք ՛ի նա. զի գիտիցէք զճանապարհն ընդ որ երթայցէք. զի ո́չ էք երթալոց զճանապարհ երէկին եւ եռանդի։
Եւ ասէ յեսու ցժողովուրդն. սրբեցարո́ւք առ վաղիւ. զի վաղիւ արասցէ ձեզ տ(է)ր սքանչելիս։
Եւ խօսեցա́ւ յեսու ընդ քահանայսն՝ եւ ասէ. առէ́ք զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն, եւ գնացէ́ք յառաջագոյն առաջի ժողովրդեանն։ եւ բարձին քահանայքն զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն՝ եւ երթային առաջի ժողովրդեանն։
Եւ ասէ տ(է)ր ցյեսու. յաւուր յայսմիկ սկի́զբն արարից բարձրացուցանե́լ զքեզ առաջի ա(մենայ)ն որդւոցն ի(սրաէ)լի. զի ծանիցեն թէ որպէս էի́ ընդ մովսիսի, նո́յնպէս եղէց եւ ը(նդ) քեզ։
Եւ արդ՝ պատուիրեա́ քահանայիցն որ բառնան զտապանակ ուխտին՝ եւ ասասցե́ս. յորժամ մտանիցէ́ք յեզր ջրոյն յորդանանու, կացջի́ք ՛ի ներքս ՛ի յորդանան։
Եւ ասէ յեսու ցորդիսն ի(սրաէ)լի. մատերո́ւք այսր եւ լուարո́ւք զպատգամս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ։
Եւ ասէ յեսու. այնո́ւ գիտասջիք եթէ տ(է)ր կենդանի́ է ՛ի ձեզ. եւ սատակելով սատակեսցէ́ յերեսաց ձերոց՝ զքանանացին, եւ զքետացի, եւ զխեւացի, եւ զփերեզացի, եւ զգերգեսացի, եւ զամովրհացի, եւ զյեբուսացի։
ահաւասիկ տապանակ ուխտին տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկրի անցանէ առաջի ձեր ընդ յորդանան։
Եւ արդ՝ յառա́ջ կալարուք ՛ի ձէնջ ա́րս երկոտասան յորդւոցդ ի(սրաէ)լի, այր մի յիւրաքանչիւր ցեղէ.
եւ եղիցի իբրեւ մխիցին ոտք քահանայիցն կրելեաց զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկրի ՛ի ջուրն յորդանանու, պակասեսցէ́ ջուրն որ իջանէ ՛ի վերուստ, կացցէ́ իբրեւ զկարկառակո́յտ մի։
Եւ եղեւ իբրեւ չուեաց ժողովուրդն ՛ի խորանաց իւրեանց անցանե́լ ընդ յորդանան. եւ քահանայքն բարձին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն։
Եւ իբրեւ մտանէին քահանայքն որ կրէին զտապանակ ուխտին ՛ի յորդանան, եւ ոտք քահանայիցն կրելեաց տապանակին մխեցա́ն յեզր ջրոյն յորդանանու, եւ յորդանան լցեա́լ գայր դարիւ եւ դարիւ ո(ր)պ(էս) յաւուրս հնձոց ցորենոյ.
եւ կացին ջուրքն որ իջանէին ՛ի վերուստ՝ միաձոյլք, անջրպետեալք, հեռացեա́լք յոյժ յոյժ. յադամիտէս քաղաքէ՝ որ է մա́սն կարիաթարիմայ. եւ որ իջանէինն՝ իջին ՛ի ծովն արաբացւոց ՛ի ծովն աղի, մինչեւ ՛ի սպա́ռ նուազելոյ։ եւ ժողովուրդն կա́յր յանդիման երեքոյի։
Եւ կացին քահանայքն որ կրէին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի վերայ ցամաքի ՛ի մէջ յորդանանու պատրաստութ(եամ)բ։ Եւ ա(մենայ)ն որդիքն ի(սրաէ)լի անցին ընդ ցամաք, մինչեւ վախճանեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն անցանել ընդ յորդանան։
