Եւ իբրեւ վախճանեա́ց ա(մենայ)ն ժողովուրդն անցանե́լ ը(նդ) յորդանան. Խօսեցաւ տ(է)ր ընդյեսու եւ ասէ.
առեալ քեզ ՛ի ժողովրդենէ անտի ա́րս երկոտասան, այր մի յիւրաքանչի́ւր ցեղէ,
հրամա́ն տուր ն(ո)ց(ա) եւ ասասցես. առէ́ք դուք ձեզ այտի ՛ի միջոյ յորդանանու յոտնատեղեաց քահանայիցդ պատրաստական քարինս երկոտասան, եւ տարջի́ք ընդ ձեզ. եւ դիջի́ք ՛ի մէջ բանակին ձերոյ՝ ուր բանակիջիք զայս գիշեր։
Եւ կոչեա́ց յեսու ա́րս երկոտասան ՛ի փառաւորաց որդւոցն ի(սրաէ)լի՝ մի յիւրաքանչիւր ցեղէ,
եւ ասէ ցնոսա յեսու։ Մատերո́ւք առաջի իմ յանդիման տ(եառ)ն ՛ի մէջ յորդանանու, եւ առեալ բարձցեն անտի իւրաքանչիւրոք քա́ր մի ՛ի վ(ե)ր(այ) ուսոց իւրոց ըստ թուոյ ցեղիցն ի(սրաէ)լի.
զի լինիցին ն(ո)ք(ա) ձեզ կա́լ ՛ի նշանակ հանապազորդ։ զի յորժամ հարցանիցէ́ ցքեզ առ վաղիւ որդին քո եւ ասիցէ. զի՞նչ են քարինքս այսոքիկ ձեզ,
պատմեսցե́ս դու որդւոյն քում եւ ասիցես, թէ՝ զի պակասեաց գետն յորդանան յերեսաց տապանակի ուխտին տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկրի՝ մինչ անցանէ́ր ընդ յորդանան, նուազեա́ց ջուրն յորդանանու։ եւ եղիցին ձեզ քարինքս այսոքիկ ՛ի յիշատա́կ ՛ի մէջ որդւոցն ի(սրաէ)լի, մինչեւ ցյաւիտեան։
Եւ արարին որդիքն ի(սրաէ)լի ո(ր)պ(էս) պատուիրեաց տ(է)ր յեսուայ. եւ առեալ երկոտասան քարինս ՛ի միջոյ յորդանանու՝ որպէս եւ հրամա́ն ետ տ(է)ր յեսուայ ՛ի վախճանի անցանելոյ որդւոցն ի(սրաէ)լի։ եւ տարան զն(ո)ս(ա) ընդ իւրեանս ՛ի բանակն եւ եդին զնոսա անդ։
Եւ կանգնեա́ց յեսու ա́յլ եւս երկոտասան քարինս անդէն ՛ի յորդանան, ՛ի տեղւոջ ուր կացին ոտք քահանայիցն որ կրէին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն. եւ են ա́նդ մինչեւ ցայսօր ժամանակի։
Եւ կացին անդ քահանայքն որ բարձեալ ունէին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի մէջ յորդանանու՝ մինչեւ վախճանեաց յեսու զա(մենայ)ն զոր պատուիրեաց տ(է)ր յեսուայ պատմե́լ ժողովրդեանն՝ ըստ ա(մենայ)նի զոր պատուիրեաց մովսէս յեսուայ։ եւ փութացաւ ժողովուրդն՝ եւ անց։
Եւ եղեւ իբրեւ վախճանեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն անցանել, անց եւ տապանակ ուխտին տ(եառ)ն, եւ երկոտասան քարինքն առաջի նոցա։
Անցին եւ որդիքն ռուբինի եւ գադայ՝ եւ կէս ցեղին մանասէի կազմեա́լք առաջի որդւոցն ի(սրաէ)լի, ո(ր)պ(էս) պատուիրեա́ց նոցա մովսէս։
Չո́րք բեւրք վառեալք ՛ի կռիւ, անցի́ն առաջի տ(եառ)ն ՛ի պատերազմ ընդ երիքո́վ քաղաքի։
Յաւուր յայնմիկ աճեցո́յց տ(է)ր զյեսու առաջի ա(մենայ)ն ազգին ի(սրաէ)լի. եւ երկնչէին ՛ի նմանէ ո(ր)պ(էս) երկնչէին ՛ի մովսիսէ՝ որչափ ժամանակս եւ եկաց։
Եւ խօսեցա́ւ տ(է)ր ընդ յեսուայ՝ եւ ասէ.
հրամա́ն տուր քահանայիցդ՝ որ բարձեալ ունին զտապանակ ուխտին վկայութե(ան)՝ ելանել ՛ի յորդանանէ։
Եւ հրամա́ն ետ յեսու քահանայիցն եւ ասէ. ելէ́ք ՛ի յորդանանէ։
Եւ եղեւ իբրեւ ելին քահանայքն որ բարձեալ ունէին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի միջոյ յորդանանու, եւ եդին զոտսն քահանայքն ՛ի ցամաքի, դիմեա́ց ջուրն յորդանանու ՛ի տեղի իւր, եւ գնա́յր ո(ր)պ(էս) յերէկն եւ յեռանդ ը(նդ) ա(մենայ)ն ատակս ն(ո)ր(ա)։
Եւ ե́լ ժողովուրդն ՛ի յորդանանէ ՛ի տասներորդում աւուր ամսո́յն առաջնոյ։ եւ բանակեցան որդիքն ի(սրաէ)լի ՛ի գաղգաղա յարեւելից կողմանէ երիքովի։
եւ զերկոտասան քարինսն զոր առին ՛ի յորդանանէ, կանգնեա́ց յեսու ՛ի գաղգաղա։
Եւ ասէ ցորդիսն ի(սրաէ)լի. յորժամ հարցանիցեն որդիքն ձեր առ վաղիւ եւ ասասցեն, զի՞նչ են քարինքս այսոքիկ.
պատմեսջի́ք որդւոցն ձերոց թէ՝ ցամաքա́ւ անց ի(սրա)էլ ընդ յորդանան,
՛ի ցամաքեցուցանե́լ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ զջուրսն յորդանանու յերեսաց ն(ո)ց(ա) մինչեւ անցին։
Որպէս արար տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ընդ ծո́վն կարմիր, զոր ցամաքեցո́յց տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր առաջի մեր մինչեւ անցաք.
զի ծանիցեն ամենայն ազգք երկրի՝ թէ զօրութիւն տ(եառ)ն զօրաւո́ր է։ եւ զի դուք պաշտիցէք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր զամենայն ժամանակս։
