Եւ եղեւ իբրւեւ զօրս զայս. եւ եկին հրեշտակք ա(ստուծո)յ կա́լ առաջի ա(ստուծո)յ. եկն եւ սատանայ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա) ընդ ն(ո)ս(ա) կա́լ առաջի տ(եառ)ն։
Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանա́յ. դու ուստի՞ գաս։ յայնժամ ասէ սատանայ առաջի տ(եառ)ն. սահեալ ՛ի ներքոյ երկնից՝ եւ շրջեալ ընդ ա(մենայ)ն, եկեալ կամ։
Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանայ. ապաքէն հայեցա՞ր ընդ ծառայ իմ ընդ յոբ. զի ո́չ գոյ իբրեւ զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, ա́յր ճշմարիտ անարատ, ա(ստուա)ծապաշտ, մեկնեալ յա(մենայ)ն չարութ(են)է. եւ տակաւին կա́յ յանմեղու(թ)ե(ան). եւ դու տարապա́րտ խօսեցար կորուսանել զինչս ն(ո)ր(ա)։
Կրկնեա́ց անդրէն սատանայ՝ եւ ասէ ցտ(է)ր. մորթ ընդ մորթոյ, եւ որինչ իցէ մարդոյ ընդ անձի́ն իւրոյ տուժեսցի։
ապա թէ ոչ՝ աղէ առաքեա́ զձեռն քո, եւ ա́րկ զոսկերօք եւ զմարմնովք ն(ո)ր(ա). եթէ ո՞չ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ։
Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանայ. ահա մատնե́մ զնա քեզ, բայց միայն զոգի ն(ո)ր(ա) պահեսցե́ս։
Եւ ել սատանայ յերեսաց տ(եառ)ն. եւ եհա́ր զյոբ չարաչար կեզով յոտից մինչեւ ցգլուխ։
եւ առեալ խեցի քերէր զթարախն. եւ նստէր յաղբեւրս արտաքոյ քաղաքին։ Եւ իբրեւ բազում ժամանակք անցանէր ՛ի վ(ե)ր(այ)։
ասէ ցնա կինն իւր. Մինչեւ յե՞րբ ժուժկալեալ ասիեցես՝ թէ ահա համբերեցից տակաւին՝ սակա́ւ ինչ ժամանակ ա́կն կալեալ յուսոյ փրկութե(ան) իմոյ։ Ահաւադիկ ապականեալ է յիշատակ քո ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. ուստերք քո եւ դստերք՝ իմո́յ որովայնի երկք եւ երկունք. յորս տարապարտուց վաստակեցի տառապանօք։ Դու ինքնին ՛ի զազղրութի(ւն) որդանց նստիս օթագացեալ բացական. եւ ես մոլորեալ եւ հարկահա́ր, տո́ւն ՛ի տանէ, եւ տեղի ՛ի տեղւոջէ. սպասեմ թէ ե՞2րբ մտանիցէ արեգակն՝ զի հանգեա́յց ՛ի տարապանաց իմոց՝ որ այժմ պատեալ են զինեւ. Աղէ՝ ասա́ բան ինչ ՛ի տ(է)ր, եւ վախճանեաց։
Եւ ն(ո)ր(ա) հայեցեալ ընդ նա՝ ասէ. իբրեւ զմի ՛ի կանանց անզգամաց խօսեցար։ եթէ զբարիսն ընկալա́ք ՛ի ձեռանէ տ(եառ)ն՝ չարեացս ո՞չ համբերիցեմք։ Եւ յայսմ ա(մենայ)նի որինչ ա́նցք անցին ընդ նա, ո́չ մեղաւ յոբ շրթամբք իւրովք առաջի տ(եառ)ն. եւ ո́չ ետ անզգամու(թ)ի(ւն) ա(ստուծո)յ։
Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ա(մենայ)ն որ հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), եկին յիւրաքանչի́ւր աշխարհէ առ նա։ Եղիփազ արքայ թեմնացւոց. Բաղդատ բռնաւոր սաւքեցւոց. Սովփար արքայ մինեցւոց։ եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա։
Եւ տեսեալ զնա ՛ի բացուստ՝ ո́չ ծանեան։ եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին. եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հո́ղ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց իւրեանց ընդ երկի́նս հայելով։
Եւ նստան շուրջ զնովաւ յերկրի զեւթն օոր եւ զեւթն գիշեր։ եւ ո́չոք ՛ի նցնէ խօսեցաւ ընդ նմա բան. քանզի տեսանէին զանհնարին հարուածսն եւ զմեծամեծս յոյժ։
