Եւ ապա ո́ւր ուրեմն յոբ եբաց զբերան իւր, եւ անէծ զօրն իւր,
եւ ասէ։
Կորիցէ́ օրն յորում ես ծնայ, եւ գիշերն յորում ասացին թէ ահա արո́ւ։
Խաւարեսցի́ գիշերն այն, եւ մի́ խնդրեսցէ զնա տ(է)ր ՛ի վերուստ։ Մի́ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) լոյս։
ընկալցի́ զնա խաւար՝ եւ ստուերք մահու։ եկեսցէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) մէգ։
Անիծեա́լ լիցի օրն այն եւ գիշերն, եւ տարցի́ զնա խաւար։ մի́ եղիցի յաւուրս տարւոյ, եւ մի́ թուեսցի յաւուրս ամսոց։
Այլ գիշերն այն եղիցի́ ՛ի ցա́ւս, եւ մի́ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ուրախու(թ)ի(ւն) եւ մի ցնծու(թ)ի(ւն)։
Այլ նզովեսցէ́ զնա որ նզովելոցն է զօրն զայն. որ զբռա́մբ ածելոցն իսկ է զմեծ վիշապն։
Խաւարեսցի́ն աստեղք գիշերոյն այնորիկ, սպասեսցէ, եւ ՛ի լոյս մի́ տեսցէ, եւ մի́ տեսցէ զարուեսեակն ծագեալ։
Զի ո́չ փակեաց զդրունս արգանդի մօր իմոյ, զի թերեւս մերժէ́ր զցաւս յաչաց իմոց։
Իսկ ընդէ՞ր յորովայնի ո́չ վախճանեցայ. այլ ելի յարգանդէ եւ ո́չ անդէն վաղվաղակի կորեայ։
Ընդէ՞ր դիպեցան ինձ ծնունդք, կամ ընդէ՞ր դգիեցի ես զստինս մօր իմոյ։
Զի այժմ հանդարտեալ դադարէի, եւ ննջեցեալ հանգչէի́
ընդ թագաւորս եւ ընդ խորհրդականս երկրի՝ ոյք հպարտացեալ էին ՛ի սուրս իւրեանց։
Կկամ ընդ իշխանս որոց բազում էր ոսկի, որք լցին զտունս իւրեանց արծաթով։
Կկամ իբրեւ զանցուցեալն, որ ելանէ յարգանդէ մօր իւրոյ, կամ իբրեւ զտղայս որ ո́չ տեսին զլոյս։
Ա́նդ ամպարիշտք որ բորբոքեցին զսրտմտու(թ)ի(ւն) բարկու(թ)ե(ան)։ Անդ հանգեան աշխատեալքն մարմնով,
՛ի միասին յաւիտենականք՝ որք ո́չ լուան զձայն հարկահանի։
Փո́քր եւ մեծ ա́նդ են, եւ ծառայ աներկեւղ ՛ի տ(եառ)նէ իւրմէ։
Իսկ ընդէ՞ր տուեալ իցէ անձանց դառնացելոց լոյս, եւ կեանս ցաւագնելոց ոգւովք.
որ ցանկան մահու, եւ ո́չ հասանեն։ փորեն իբրեւ զգանձս,
եւ խնդալից լինին եթէ գտանիցեն։ Մահ՝
մարդոյ հանգի́ստ է յորմէ ճանապարհն թաքեաւ ՛ի նմանէ. զի փակեաց զնովաւ ա(ստուա)ծ։
Յառաջ քան զկերակուրս իմ հեծու(թ)ի(ւն) եհաս, արտասուօք եւ ահիւ նեղեալ եմ։
Զի երկեւղն յորմէ խիթային ե́կն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ, եւ յորմէ կասկածէին պատահեաց ինձ։
Ո́չ խաղաղեցայ ո́չ հանդարտեցի՝ ո́չ հանգեայ. քանզի եկն ՛ի վերայ իմ բարկութի(ւն)։
