Եւ եղեւ յամին չորրորդի դարեհի արքայի, եղեւ բան տ(եառ)ն առ զաքարիա. որ օր չորք էին ամսոյն իններորդի, որ է քասղեւ։
Եւ առաքեա́ց ՛ի բեթելայ սարասար՝ եւ աբուսադ՝ թագաւորք եւ արք իւրեանց աղաչել զտ(է)ր.
եւ ասել ցքահանայսն որ էին ՛ի տան տ(եառ)ն ամենակալի եւ ցմարգարէսն։ եթէ մո՞ւտ այդր յամսեանն հինգերորդի սրբու(թ)ի(ւն). քանզի առնէին զայն զա́մս բազումս։
Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց առիս՝ եւ ասէ։
խօսեա́ց ընդ ժողովրդեան երկրիդ՝ եւ ը(նդ) քահանայս՝ եւ ասասցես, եթէ պահիցէք եւ կոծիցէք ՛ի հինգերորդս կամ յեւթներորդս ամսոց։ ահա եւթանասուն ամ. միթէ պա՞հս պահիցէք ինձ։
եւ եթէ ուտէք եւ ըմպէք, ո՞չ ապաքէն դուք ուտէք եւ ըմպէք։
Ո՞չ այս բանք են զոր խօսեցաւ տ(է)ր ՛ի ձեռս մարգարէիցն իւրոց առաջնոց՝ մինչդեռ շէ́ն էր ե(րուսաղ)էմ եւ ՛ի բարութե(ան), եւ քաղաքք ն(ո)ց(ա) շուրջանակի. եւ լեռնայի́նքն եւ դաշտայինքն բնակեալէին։
Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ զաքարիա՝ եւ ասէ։
ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ամենակալ. Դատաստան արդա́ր դատեցարուք, եւ ողորմութի(ւն) եւ գթութի(ւն) արարէ́ք իւրաքանչիւր եղբօր իւրոյ։
զայրին եւ զորբն եւ զպանդուխտն՝ եւ զտնանկն մի́ յաղթահարէք. եւ ոխս չարեաց ընկերի իւրում մի́ ոք կալցի ՛ի սիրտս ձեր։
Եւ ո́չ հաւանեցան անսալ. այլ ետուն զթիկունս իւրեանց ՛ի յիմարու(թ)ի(ւն), եւ ծանրացուցին զականջս իւրեանց առ ՛ի չլսել։
եւ զսիրտս իւրրեանց կարգեցին անհնազանդս, առ ՛ի չլսելոյ օրինաց իմոց եւ բանից զոր առաքեաց տ(է)ր ամենակալ հոգւո́վ իւրով ՛ի ձեռն մարգարէիցն առաջնոց. եղեւ բարկու(թ)ի(ւն) մեծ ՛ի տ(եառ)նէ ամենակալէ։
Եւ եղիցի զոր օրինակ խօսեցաւն՝ եւ ո́չ լուան նմա. նո́յնպէս աղաղակեսցեն՝ եւ ո́չ լուիցէ ն(ո)ց(ա), ասէ տ(է)ր ամենակալ։
Եւ հանից զն(ո)ս(ա) ընդ ա(մենայ)ն ազգս զորս ո́չ գիտիցեն. եւ երկիրդ ապականեսցի զկնի ն(ո)ց(ա), զի ո́չոք իցէ որ ելանիցէ՝ եւ դառնայցէ. եւ եդին զերկիրն ընտիր՝ յապականութի(ւն)։
