*/ Page of ms. O: 495v წელსა მეორესა მეფობასა ასუერ დიდისასა, პირველსა მას დღესა, თუესა ადარ და ნესასა (რომელ არს იგრიკაჲ და ვარდობაჲ), ჩუენებაჲ იხილა მარდოქე, ძემან იარისმან, ძისწულმან სემეისმან, რომელ იყო შვილი კესჱსი, ტომისაგან ბენიამენისი,
კაცი იგი დიდ ტყუეობასაცა,
რომელ-იგი წარსტყუენა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან იოვაკიმის თანა, მეფისა ჰურიასტანელთაჲსა.
და ესე იყო ჩუენებაჲ მისი: მუნქ/უეს Page of ms. O: 496r ოდენ ჴმაჲ და ღაღადებაჲ ამბოხისაჲ და ქუხილისაჲ და ძრვაჲ და შეძრწუნებაჲ ქუეყანასა ზედა.
მუნქუეს ოდენ მას შინა ორნი ვეშაპნი შეჴდეს, ორნივე _ ბრძოლად.
ვითარ იყო ჴმაჲ მათი, შეძრწუნდა ყოველივე ჴმასა მას ღაღადებისა მათისასა და წამებდა ყოველი ერი.
დღჱ ბნელისაჲ და წყუდიადისაჲ, შეძრწუნებისაჲ და ბრძოლისაჲ.
და განემზადებოდეს ყოველი თესლები ბრძოლად, და ევედრებოდეს უფალსა.
ჴმასა მას ღაღადებისა მათისასა და შეიქმნა წყაროჲსაგან მცირისა წყაროჲ მდინარჱ დი[დი].
და ნათელი და მზჱ გამობრწყინდა. და მდინარენი იგი აღმაღლდეს, და დაინთქნეს პატიოსანნი იგი მათნი.
და ვითარ აღდგა მარდოქე ძილისაგან, ზრუნვიდა, ვითარმედ: რაჲ-მე იყოს ჩუენებაჲ იგი, ანუ რასა-მე ჴელმწიფჱ უფალი განჰმზადებს ყოფად? და ჩუენებაჲ იგი მისი დაფარულ იყო გულსა მისსა და ყოველსა ჟამსა გამოეძიებნ მას გულსა თჳსსა, რაჲთამცა განმარტებაჲ მისი გამოუცხადნა მას ვიდრე დღედმდე.
რაჟამს დაესუენა მარდოქეს გარეშე ეზოსა მეფისასა ასტაჲს და თედევტჱს თანა, რომელნი იყვნეს ორნი საჭურისნი მეფისანი,
და ესმოდა მარდოქეს ზრახვაჲ მათი და უკეთურებაჲ მათი, ვითარ ურთიერთას შეითქუმოდეს ასუერ მეფისათჳს, ვითარმცა მოკლეს იგი. ამას ზედა სიბრძნედ დგა მარდოქე და ამხილა ზრახვაჲ იგი მათი.
და ოდეს შეატყუნა მეფემან ორნივე იგი საჭურისნი, იპოვა მარდოქე მართლად, და ვითარ აღიარეს საჭურისთა მათ, მოწყჳდნა იგინი.
და დაწერად სცა ასუერ Page of ms. O: 496v მეფემან მათი ესე სიტყუაჲ და შთაწერეს მარდოქეცა წიგნსა სამეუფოსა მას მოსაჴსენებელად სიტყუათა მათ მისთათჳს.
და ბრძანა მეფემან პატივისცემაჲ მარდოქჱსი ეზოსა მეფისასა და ჴელმწიფე-ყო იგი ყოველთა ზედა კართა სამეუფოთა დაცვად.
და შემდგომ ყო იგი ეზოჲსმოძღურისა ჰამანისა, ძისა ამადათომისა მაკედონელისა, წინაშე პირსა მეფისასა. მიერითგან ეძიებდა ჟამსა ჰამანი, რაჲთამცა ძჳრი შეამთხჳა მარდოქეს და ყოველსა ერსა მისსა მის სიტყჳსათჳს, რამეთუ უთხრა მეფესა საჭურისთაჲ მათ, რამეთუ მისგანად მოწყდეს.
და იყო ამის სიტყჳსა შემდგომად დღეთა ასუერ მეფისა დიდისათა, და დაემორჩილა მას ყოველი ჰინდოეთითგან ეთიოპედმდე ას ოცდაშჳდ საკარანო სოფლებისაჲ.
და განმტკიცნა ასურ საყდართა ზედა მეფობისა მისისათა.
და ყო მეფემან სუმაჲ შობისაჲ მთავართა თანა ეზოჲსა მისისათა და შორის სპარსთა და არშაკთა და კარანები იგი სოფლებისაჲ სხდა წინაშე პირსა მისსა.
და ჰხედვიდეს სიმდიდრესა მას და დიდებულებასა მას მეფისასა და პატივსა ქებისა მისისასა ას ოთხმეოც დღე.
ვიდრემდის აღესრულებოდეს დღენი იგი, რომელ ყო მეფემან ყოველთა მიმართ, რაოდენნიცა იყვნეს სუსეს ქალაქსა შინა დიდითგან მცირედმდე, სუმასა მას ზედა შჳდ დღე შინაგან ტაძა/რსა Page of ms. O: 497r სამეუფოსა ყვის საცხორებელად თავისა თჳსისა.
და დაასხა მას საცხორებელად თავისა თჳსისა იქცევისი ზეზი და ჭიჭნაუხი ძოწეული, მეწამული ქსოვილივე ყუავილოვანი გამოქსოვილი. და კარავი აღემართა, რომელსა საბლად იყვნეს ძოწეული და ზეზი; და ქობინად მისა იყო ვეცხლი; და სუეტები _ ლესული ოქროჲთა. და ცხედარი ოქროჲსაჲ ანთრაკითა და სმარაგდინოჲთა მოქმნული.
და სასუმელები ოქროჲსაჲ, რომელი ჟამად-ჟამად მოღებად სცის და ღჳნოჲ სამეუფოჲ, რომელსაცა მეფჱ სუამნ.
და სუმაჲ ეგრე, ვითარცა წეს არნ, ეგრეთ ბრძანა მეფემან ნებისა აღსრულებაჲ ყოველთა კაცთაჲ.
და უვასტინე დედოფალმან ყო სიხარულით შუებაჲ დიდი ყოველთა მიმართ დედათა ტაძარსა სამეფოსა.
და იყო მეშჳდესა დღესა, რაჟამს მხიარულ-იქმნა მეფჱ ღჳნოსა ზედა, უბრძანა მეფემან
მონათა თჳსთა შეყვანებაჲ უვასტინეს დედოფლისაჲ, რაჲთამცა შევიდა და მიადგა მეფესა ზედა სუმასა მას ოდენ იგიცა შარავანდითურთ წინაშე ყოვლისა ერისა მისისა.
და არა ინება უვასტინე, ვითარმცა ყო ნებაჲ მეფისაჲ ჴელთაგან საჭურისთა. და ვითარ აგრძნა მეფემან, რამეთუ შეურაცხ-ყო უვასტინე ნებაჲ მისი, დაწუხნა მეფჱ ფრიად და რისხვითა და გულისწყრომითა აღატყდა.
Page of ms. O: 497v მაშინ ჰრქუა მეფემან ყოველთა ბრძენთა, რომელთა იცოდეს შჯული და სიმართლისა საშჯელი: აწ რაჲ-მე შეემთხჳოს დედოფალსა ამისთჳს, რამეთუ არა ჯერ-იჩინა მან, რაჲთამცა ყო ნებაჲ მეფისაჲ?
და აღდგეს მის წინაშე ყოველნი იგი ჴელმწიფენი სპარსთანი და არშაკთანი, რომელნი სხდეს წინაშე პირსა მეფისასა, და რომელნი სხდეს ტაძარსა მას სამეუფოსა.
მაშინ ვედრებად დგა ბუგეონ და თქუა: არა ხოლო თუ მეფესა შეგცოდა უვასტინე დედოფალმან, არამედ ყოველთა ჴელმწიფეთა სპარსთა და არშაკთა.
და ყოვლისა მიმართ ერისა სიცრუვჱ მისი განითქუა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ბრძანებაჲ შენ, მეფისაჲ.
უკუეთუ ჯერ-გიჩნდეს უფალსა ჩუენსა, და სათნო-იყოს წინაშე სიბრძნისა შენისა, მიუწერე ყოველსა სოფლებსა და აუწყე: რომელმან შეურაცხ-ყო სიტყუაჲ შენი, მეფისაჲ, უვასტინეს დედოფალსა განუჯმენ და დასუ მისა უმჯობჱსი, რომელმან აჩინოს სიტყჳსა მორჩილებაჲ შენ, მეფისაჲ, და კეთილი შეემთხუეოდის ყოველთა მეფეთა.
და მიერითგან ყოველნი დედანი პატივ-სცემდენ და ადიდებდენ ქმართა თჳსთა გლეხითგან ვიდრე მდიდრადმდე.
და დასჯერდა მეფჱ გულითა სიტყუასა ამას და განაჩინა საქმჱ იგი, ვითარცა-იგი აზრახა მას.
