და ხვალისა დღე უბრძანა ოლომფორნე ყოველსა ერსა მისსა და ყოველსა ახოვანსა, რომელნი მოსრულ იყვნეს შემწედ მისა, აღსლვად ბეტოლად და შეპყრობად აღსავალსა მთათასა და ბრძოლად ძეთა ისრაჱლისათა.
და აღიჭურა ყოველი კაცი ძლიერი მას დღესა შინა და კაცნი ძლიერნი ყოველნი მბრძოლნი მკჳრცხლი ას ოცი ათასი და მჴედარი ოცდაორი ათასი თჳნიერ ჭურჭლისა მათისა და კაცთა მათ მკჳრცხლთა, რომელნი იყვნეს მათ შორის სიმრავლჱ ფრიადი.
და დაიბანაკეს ღელესა მას Page of ms. O: 517v მახლობელად ბეტოლაჲსა წყაროსა ზედა და განეფინნეს სივრცედ თოთაემდ. კერძო ვიდრე ბალმანმდე და სიგრძედ ბეტოლაჲთ ვიდრე კუემონდმდე, რომელ არს წინაშე ეზრექონსა.
ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა იხილეს სიმრავლჱ იგი მათი, შეშფოთნეს ფრიად და ჰრქუა კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა: აწ აღჴოცონ ამათ პირი ქუეყანისაჲ, არცა მთანი მაღალნი, არცა ბორცუნი, არცა ჴევნები დაუდგეს ამათსა ამას დიდსა სიმრავლესა.
და აღიღო კაცად-კაცადმან ჭურჭელი საბრძოლი თჳსი და აღაგზნეს ცეცხლი გოდლებსა ზღუდეთა მათთასა, დადგეს და სცვიდეს ზღუდეთა მათ ღამესა მას.
და მეორესა დღესა გამოიყვანა ოლომფორნე ყოველი მჴედარი თჳსი წინაშე პირსა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს ბეტოლას,
და მოიხილა აღსავალნი იგი მის მთისანი და ქალაქისა მათისანი, და წყარონი წყალთანი მოვლნეს, და დაიპყრნეს იგინი და დაადგინეს მათ ზედა ბანაკები კაცთა მბრძოლთაჲ, და თჳთ იგიცა აღემჴედრა ერსა თჳსსა ზედა.
და მოუჴდეს მას ყოველნი იგი მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათანი და ყოველნი წინამძღუარნი ერისა მოაბისანი და ერისთავნი ზღჳსკიდისანი და ჰრქუეს:
ისმინენ სიტყუაჲ ჩუენი უფალმან ჩუენმან, რაჲთა არა იყოს საცთურ ერისა შენისა.
რამეთუ ერი ესე ძეთა ისრაჱლისათაჲ არა ესვენ ლახურებსა მათსა, არამედ სიმაღლესა მთათასა, რომელთა ზედა დამკჳდრებულ არიან, მათ ესვენ, რამეთუ ფრიად ძნელ არს აღსლვად მათ ზედა.
და აწ, უფალო, ნუ ჰბრძავ მათ, ვიდრემდის-იგი არს წყობაჲ ბრძოლისაჲ, და არა დაეცეს კაცი ერისა შენისაჲ Page of ms. O: 518r არცა ერთი.
ელოდე და ჰგებდ ბანაკსა შენსა და სცევდ ყოველსა კაცსა ბანაკისაგან ძლიერებისა შენისასა და დაიპყრნედ მონათა შენთა წყარონი წყალთანი, რომელნი გამოვლენ ძირისაგან მთისაჲსა.
რამეთუ მიერ ივსებენ წყალსა ყოველნი მკჳდრნი ბეტოლაჲსანი, და მოსრნეს იგინი წყურილმან და გამოგჳცენ ქალაქი მათი; და ჩუენ და ერი შენი აღვიდეთ მახლობელად თხემსა მთათასა და დავიბანაკოთ მათ შინა და ვსცვიდეთ მათ, რაჲთა ვერ გამოვიდეს ქალაქით მათით კაცი ერთიცა.
და მოწყდენ სიყმილითა იგინი და ცოლნი მათნი და შვილნი მათნი და ვიდრე მოსრვამდე მათა მახჳლითა დაეცნენ უბანთა ზედა საყოფელთა მათთასა.
და მიაგოს მათ მისაგებელი ბოროტი ამისთჳს, რამეთუ განდგეს და არა მოგეგებვოდეს პირსა შენსა მშჳდობით.
და სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე მათნი წინაშე ოლომფორნესა და წინაშე ყოველთა მსახურთა მისთა და განაწესეს ყოფად, ვითარცა-იგი ეტყოდეს.
და წარიძრა ბანაკი ძეთა ამონისთაჲ და მათ თანა ხუთ ათასი ძეთა ასურთაჲ მკჳრცხლი და დაიბანაკეს ღელესა შინა და დაიპყრნეს ყოველნი წყალნი და წყარონი წყალთანი ძეთა ისრაჱ-ლისათანი.
და აღვიდეს ძენი ესავისნი და ძენი მოაბისნი და დაიბანაკეს მთასა ზედა წინაშე დოთაიმსა და წარიყვანნეს მათ იგინი სამხრით კერძო და მზის აღმოსავალით წინაშე შესაკრებელსა, რომელ არს მახლობელად ქუშსა, რომელ არს ჴევსა ზედა ბოქორისასა. და სხუაჲ იგი ერი ასურთაჲ განეფინა და დაიბანაკეს ველსა ზედა და დაფარეს პირი ყოვლისა ქუეყანისაჲ კედარისაჲ და კარვებმან მათმან და Page of ms. O: 518v სავანეთა მათთა დაიბანაკეს ერითა მრავლითა, რამეთუ იყვნეს სიმრავლითა დიდ ფრიად.
და ძეთა ისრაჱლისათა ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა, რამეთუ შემოკლდა სული მათი, რამეთუ მოიცვნეს იგინი ყოვლით კერძოვე მტერთა მათთა და არაჲ ვინაჲ იყო სივლტოლაჲ შორის მათსა.
რამეთუ გარემოადგეს მათ და ეპყრა ყოველი ადგილი მათი და დაადგრა ყოველი ბანაკი ასურთაჲ და ეტლები მათი და მჴედრები მათი ოცდაათორმეტ დღე და მოაკლდა მკჳდრთაგან ბეტოლაჲსათა ყოველი სარწყული წყალთაჲ.
და ჯურღმულნი მათნი მოცალიერდებოდეს. და არა აქუნდა სასუმლად მაძღრივ წყალი მრავალთა დღეთა, რამეთუ საწყაულით მიეცემოდა მათ სუმად.
და სულმოკლე იქმნა ერი იგი და ჩჩჳლნი მათნი და ცოლნი მათნი და ჭაბუკნი მათნი და მოაკლდეს წყურილითა და დაცჳვეს უბ[ან]თა ზედა ქალაქისა მათისათა და განსავალთა ბჭეთასა და არა იყო ძალი მათ თანა.
და შეკრბა ყოველი ერი ოზიაჲსა და მთავართა მათ ქალაქისათა; ჭაბუკნი და დედანი და ყრმანი და ღაღადებდეს ჴმითა დიდითა წინაშე ყოველთა მოხუცებულთა და თქუეს:
საჯენ ღმერთმან შორის ჩუენსა და თქუენსა, რამეთუ ჰყავთ ჩუენთჳს უსამართლოჲ დიდი, რამეთუ არა ეტყოდეთ მშჳდობით ძეთა მიმართ ასურთაჲსა.
და არავინ არს მწე ჩუენდა, არამედ მიგუცნა ჩუენ ღმერთმან ჴელთა მათთა დაცემად ჩუენდა წინაშე მათსა წყურილითა.
და აწ მოუვლინეთ მათ და მოხადენით იგინი და განეცით მათ ყოველი ესე ქალაქი ტყუედ ერსა ოლომფორნესსა და ყოველსა ძალსა მისსა,
რამეთუ უმჯობეს არს ჩუენდა, Page of ms. O: 519r რაჲთა ვიქმნნეთ მათა აღსაჭრელ, ვიდრე ესრეთ წარსაწყმედელსა და ვიყვნეთ მათა მონა და მჴევალ, და ცხონდენ სულნი ჩუენნი, და არა ვიხილოთ სიკუდილი ჩჩჳლთა ჩუენთაჲ წინაშე თუალთა ჩუენთა და* ცოლთაჲ და შვილთა ჩუენთაჲ მოკლებაჲ სულთა მათთაჲ.
გიწამებთ თქუენ ცასა და ქუეყანასა და ღმერთსა ჩუენსა და უფალსა მამათა ჩუენთასა, რომელმან შური იძიოს ცოდვათა ჩუენთათჳს და სიცრუვეთაებრ მამათა ჩუენთაჲსა, რაჲთა არა ყოს სიტყუათა მათთაებრ დღენდელსა ამას დღესა.
და იყო ტირილი დიდი შორის კრებულსა მას ყოველთაჲ ერთბამად და ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ, ღმრთისა მათისა, ჴმითა დიდითა.
და ჰრქუა მათ ოზია: ნუ გეშინინ, ძმანო, და-ღა-ვითმინოთ მერმე ხუთ დღე ოდენ, ვიდრემდე მოგუცეს ჩუენ უფალმან ღმერთმან წყალობაჲ მისი ჩუენ ზედა, რამეთუ არა დაგჳტევნეს ჩუენ სრულიად.
უკუეთუ წარჴდენ დღენი ესე და არავინაჲ იყოს ჩუენდა შეწევნაჲ, მაშინ ვყოთ სიტყუათა თქუენთაებრ.
და განიბნია ერი იგი თჳსა ბანაკად, კაცად-კაცადი ზღუდეთა გოდლებსა ქალაქისასა წარსლვად, ცოლნი და შვილნი მათნი წარავლინნა სახლთა მათთა და იყვნეს სიმდაბლესა შინა დიდსა ქალაქსა შინა.
