ხოლო ივდით დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და გარდაისხა ნაცარი თავსა მისსა და განიძარცუა ძაძაჲ, რომელი ემოსა გუამსა მისსა, და იყო მაშინ ოდენ შეწირულ იყო იერუსალჱმს სახლსა უფლისასა საკუმეველი მწუხრისაჲ და ღაღად-ყო ივდით ჴმითა დიდითა და თქუა უფლისა მიმართ ღმრთისა:
უფალო ღმერთო მამისა ჩემისა სჳმეონისო, რომელმან მიეც მახჳლი ჴელსა მისსა შურისსაგებელად უცხოთესლთა, (3) რომელთა განჰჴსნეს საშოჲ ქალწულისაჲ შეგინებად და განაშიშულნეს ჴორცნი შეგინებად და სარცხჳნელად და საყუედრელად, რამეთუ სთქუ: არა ეგრეთ იყოს ამისთჳს, რამეთუ უშჯულოჲ ქმნეს სისხლისა მიმართ ქალწულისა.
და მოსცენ მთავარნი მათნი კლვად და სარეცელი მათი, რომელსა ზედა ქმნეს საცთური მათი, რომელ სცთეს სისხლად, და მოისრნეს მონანი ძლიერთაგან და ძლიერნი _ საყდართა მათთა ზედა.
და მოსცნეს ცოლნი მათნი ტყუედ და ასულნი მათნი წარსატაცებლად და ყოველი ნაყოფი მათი აღსაჭრელად ძეთა შეყუარებულთა შენ მიერ, Page of ms. J: F444v * რომელთა შეიშურეს შური შენი, მოიძაგეს შეგინებაჲ სისხლისა მათისა და შენ გხადოდეს შემწედ; ღმერთო მამისა ჩემისა სჳმეონისო, ლევისო, ღმერთო აბრაჰამისო, ისაკისო და იაკობისო, ღმერთო, ღმერთო ჩემო, ისმინე ჩემი ქური-ვისაჲ.
რამეთუ შენ ჰყავ პირველი მათი და შემდგომი და აწინდელი და მომავალი განიზრახე და იქმნნეს.
უწოდე და წარმოგიდგეს შენ, რომელი ზრახე. (5) და თქუეს: აჰა, აქა ვართ, რამეთუ ყოველნი გზანი შენნი მზა არიან და განკითხვანი წინაჲსწარ ცნობა.
რამეთუ, აჰა ესერა, ასურასტანელნი განმრავლდეს ძალითა მათითა და აღმაღლდეს ცხენებითა და მჴედრებითა და იზახებენ მკლავითა მკჳრცხლთაჲთა, ესვენ ჰორლებსა და დრაუჟებსა, და მშჳლდსა და შურდულსა გული შეუპყრიეს. და არა ცნეს, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რომელმან შეჰმუსრნი ბრძოლანი.
უფალ არს სახელი შენი, შენ დაამჴუე სიმრავლე მათი ძალითა შენითა და დაეც სიმტკიცე მათი გულისწყრომითა შენითა, რამეთუ Page of ms. J: F445 უზრახავს შეგინებად სიწმიდე შენი და შებილწებად საყოფელი სახელისა შენისაჲ და განსასუენებელი დიდებისა შენისა და დამჴობად რქა საკურთხეველისა შენისა.
იხილე ამპარტავანებაჲ მათი და მოუვლინე რისხვაჲ შენი თავთა მათთა, მოეც ჴელსა ჩემსა ქურივსა ამას ძალი, რომელი განმიზრახავს.
დაეც მონაჲ ბაგეთაგან ცთუნებათა ჩემთასა მთავარსა ზედა და მთავარი მსახურსა ზედა მისსა.
მოსარ ამათი აღმდგომი ჴელითა ქალისათა, რაჲთა ცნან ყოველთა მეუფებათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რამეთუ სიმრავლითა არა არს ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, არცა მოცემანი შენნი განაძლიერებენ, რამეთუ მდაბალთა შენ ხარ ღმერთი, მოკლებულთა ხარ შემწე და ჴელისამპყრობელი უძლურთა: განწირულთა მფარველი, უსუსურთა ცხორება, მამა ობოლთა.
ჰე უფალო მამისა ჩემისა სჳმეონისო და ღმერთო სამკჳდრებელისა ისრაჱლისაო, უფალო ცათა და ქუეყანისაო, დამბადებელო ზღუათა და ყოველთა წყალთაო, მეუფეო ყოველთა ქმნულთა შენთაო, რომელმან შეისმინე ვედრებაჲ ჩემი.
და მოეც ზაკუვაჲ და ცთუნებაჲ წყლულებად მტერთა და საგუემელად მათა, რომელნი-იგი შენისა შჯულისა მტერნი არიან და სახლისა სიწმიდისა შენისანი, და თხემისა სიონისნი და ტაძრისა სამკჳდრებელისა ძეთა შენთასა, იზრახეს ფიცხელი საქმე ყოფად ყოველთა ზედა ნათესავთა შენთა.
და ყოველთა ზედა ტომთა შენთა მოხედე ფიცსა მას ჭეშმარიტსა, რომელი ეფუცე აბრაამს, რაჲთა გიცოდის შენ, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, ღმერთი ძლიერებისა და სიმტკიცისა, და არავინ არს სხუაჲ შემწე ისრაელისა შენსა გარეშე.
