ამას იტყჳს უფალი, ნეტარ არს რომელსა ესუას სიონს ნათესავი, და სახლეული იჱრუსალემს, რამეთუ აჰა ესერა მეუფჱ მართალი მეუფებდეს, და მთავარნი სამართ<ა>ლით მთავრობდენ.
და იყოს კაცი რომელი ჰფარვიდეს სიტყუათა თჳსთა: და დაეფაროს, ვითარცა წყალთაგან სასტიკად მომავალთა. და წარმოჩნდეს სიონს, ვითარცა მდინარჱ მომავალი დიდებული, ქუეყანასა წყურიელსა.
და არღარა მოსავ იყვნენ კაცთა, არამედ ყურნი მათნი მიუპყრნენ სმენად.
და გულნი უძლურთანი ერჩდენ სმენად, და ენათა ბრგუნვილთა ადრე ისწაონ სიტყუაჲ მშჳდობისაჲ.
და არღარა ჰრქუან უგუნურსა მას, მთავრობდ, და არღარა იტყოდიან მსახურნი შენნი, დუმენ.
რამეთუ უგუნური იგი უგუნურებასა იტყოდის, და გულმან მისმან უგუნურებაჲ Page of ms. J: A63v ცნას, აღსრულებულად უშჯულოებისა,/ და სიტყუად უფლისა მიმართ საცთურისა, და განგნევად სულთა მშიერთა, და სულთა წყურიელთა დაცუდებად.
რამეთუ ზრახვაჲ უკეთურთაჲ, უშჯულოებასა ზრახვიდეს, განხრწნად მდაბალთა სიტყჳთა ცრუჲთა, და განქარვებად სიტყუასა მდაბალთასა საშჯელსა.
ხოლო ღმერთის-მსახურთა მათ გულის-ჴმის-ყოფაჲ იზრახეს, და იგიცა ზრახვაჲ ეგოს.
დედანი ეგე მდიდართანი, აღდეგით და ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ: ასულნი ეგე სასოებით ისმენდით სიტყუათა ჩემთა.
დღეთა წელიწადისათა ჴსენება ყავთ სალმობით სასოებასა თანა. რამეთუ დასრულებულ არს სთუელი, და დაცხრომილ და არღარა მოვიდეს.
განკჳრდით, და დაწუხენით, დედანი ეგე, რომელნი ესავთ სიმდიდრესა, განიძუარცუეთ და განშიშულდით, და შეირტყთ წელთა თქუენთა ძაძაჲ.
და ძუძუთა თქუენთა ზედა იტყებდით აგარაკთათჳს გულის-სათქუმელთა, და ვენაჴისა ნაყოფთათჳს.
ქუეყანასა ერისა ჩემისასა ეკალი და თივაჲ აღმოსცენდეს, და ყოველთაგან სახლთა მოისპოს სიხარული. ქალაქნი მდიდარნი,
და სახლნი დაშთენ. სიმდიდრჱ ქალაქისაჲ დაუტეონ და სახლნი გულის-სათქუმელნი. და იყოს დაბნები ქუაბებ ვიდრე უკუნისამდე, და განსაცხრომელ კანჯართა, და საძოვარ მწ<ყ>ემსთა,
ვიდრემდე მოიწიოს თქუენ ზედა სული მაღლით: და იყოს უდაბნოჲ იგი ვითარცა ქერმელი, და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.
და განისუენებდეს უდაბნოსა მშჯავრი, და სიმართლე კარმელსა ზედა დაემკჳდროს.
და იყოს საქმჱ იგი სიმართლისაჲ მშჳდობით, და დაიპყრას Page of ms. J: A64r სიმართლემან განსუენებაჲ,/ და მოსავ იყვნენ უკუნისამდე.
და დაეშჱნოს ერი ჩემი ქალაქსა მშჳდობისასა [!], და დაემკჳდრნენ სასოებით, და განისუენებდენ სიმდიდრით.
ხოლო სეტყუაჲ თუ გარდამოჴდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს, და იყვნენ მკჳდრნი მაღნართანი მოსავ, ვითარცა ველსა ზედა.
ნეტარ არს რომელი სთესვიდეს ყოველსა სარწყავსა, სადა ჴარი და ვირი ვიდოდიან.
