და იყო, ვითარცა დასცხრა ღაღადებისაგან უფლისა მიმართ, ღმრთისა ისრაელისა და აღასრულნა ყოველნი სიტყუანი ესე,
და აღდგა თაყუანისცემისაგან თჳსისა და მოუწოდა შიმუნვარსა თჳსსა და განვიდა სახიდ თჳსა, რომელსა შინა იყოფინ დღეთა შაბათთასა და დღესასწაულთა მისთა.
*განიძარცუა ძაძა იგი, რომელ ჰმოსიენ და განიძარცუა სამოსელი თჳსი ქურიობისა მისისაჲ Page of ms. O: 522r და** დაიბანა ტანი თჳსი წყლითა და იცხო ნელსაცხებელი ყშირი და განითხზა სამკაულად თმაჲ თავისა მისისაჲ და დაიდგა ხოირი თავსა მისსა, და შეიმოსა სამოსელი სიხარულისა მისისაჲ, რომლითა შეიმოსის ცხორებასა მანასესსა, ქმრისა თჳსისასა.
და შეისხნა ჴამლნი ფერჴთა მისთა და შეისხნა სამკლავენი და სალტენი და ბეჭდები და საყურნი და ყოველი სამკაული მისი, და შეიმკო თავი თჳსი ფრიად საცთუნებელად მამაკაცისა და თუალთა, რომელთა იხილონ იგი.
და აღჰკიდა შიმონვარსა თჳსსა თხიერაკითა ღჳნოჲ და კოკითა ზეთი და მახალი აღავსო ჴალითა და ლეღჳსკუერითა და პურითა წმიდითა და ყველითა და შეიგულა ყოველი ჭურჭერი თჳსი, და აღჰკიდა მას.
და განვიდეს ორნივე ბჭეთა ქალაქისა ბეტოლაჲსათა და პოვნეს მათ ზედამდგომელად ოზია და მოხუცებულნი ქალაქისანი: ქაფრი და ქარმი.
და ვითარცა იხილეს იგი, იყო პირი მისი ცვალებულ და სამოსელი მისი იქცევის, და დაუკჳრდა სიკეთჱ მისი ფრიად და ჰრქუეს მას:
განვედ მშჳდობით, და უფალი ღმერთი იყავნ შენ თანა წინაშე შენსა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა! ღმერთმან მამათა ჩუენთამან მოგეცინ შენ მადლი, და აღასრულენ ზრახვაჲ შენი სიქადულად ძეთა ისრაჱლისათა და აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა!
და ივდით თაყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა ღმერთსა და ჰრქუა მათ: ყავნ აწ უფალმან ღმერთმან სიტყუათა თქუენთაებრ და პოვენ მადლი მჴევალმან მისმან წინაშე თუალთა მისთა. აწ უკუე მიბრძანეთ მე განხუმად ბჭეთა ქალაქისათა და განვიდე აღსრულებად სიტ/ყუათა, Page of ms. O: 522v რომელთა იტყოდეთ ჩემ თანა. და უბრძანეს ჭაბუკთა მათ, რაჲთა განუხუნენ მას ბჭენი, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ.
და განვიდა ივდით იგი და მჴევალი მისი მის თანა ქალაქით და ჰხედვიდეს მას კაცნი იგი ქალაქისანი, ვიდრე გარდავიდოდეს მთასა მას.
და ვიდრე განვიდა ღელესა მას მართლ და მოეგებვოდეს მას მჴუმილნი იგი ასურასტანელთანი.
და შეიპყრეს იგი და ჰკითხვიდეს მას: ვინაჲთ ხარ და ვინაჲ მოხუალ და ვიდრე ხუალ. და ჰრქუა მათ ივდით: ასული ვარი მე ებრაელთაჲ, და ვივლტი, რამეთუ მოცემულ არიან იგინი ჴელთა თქუენთა შესაჭმელად.
და მე მოვალ წინაშე ოლომფორნესა, ერისთავისა მის ძლიერებისა თქუენისასა თხრობად მისა სიტყუათა ჭეშმარიტებისათა და უჩუენო მას გზაჲ, ვინაჲ შევიდეს და ეუფლოს ამას ყოველსა მთით კერძოსა და არა განერეს კაცთაჲ მათ ჴორციელი ერთი, არცა სული ცხორებად.
ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე კაცთა მათ, განიცდიდეს პირსა მისსა, და იყო სიკეთჱ იგი მისი წინაშე მათსა საკჳრველ ფრიად და ჰრქუეს მას:
განირინე სული შენი კეთილად, რამეთუ ისწრაფე გარდამოსლვად და შემთხუევად პირსა უფლისა ჩუენისასა, და აწ მოუჴედ მას კარვად მისა და ჩუენგანთა მიგიყვანონ შენ, ვიდრე მიგცენ ჴელთა მისთა.
და წარ-ღა-სდგე წინაშე მისსა, ნუ შეშინდებინ გული შენი, არამედ უთხარ ყოველი სიტყუათა მაგათ შენთაებრ და გეყოს შენ კეთილი!
და გამოირჩიეს მათგანი ასი კაცი და შეჰვედრეს იგი და შიმონვარი მისი და მიიყვანნეს იგინი კარვად ოლომფორნესა.
და მორბიოდეს ყოველნი მის ბანაკისანი, Page of ms. O: 523r რამეთუ მიესმა ყოველსა კრებულსა ჰამბავი მოსლვისა მისისაჲ. და მოვიდეს და ჰხედვიდეს იგინი მას და გარემოადგეს მას, ვიდრე დგაღა გარეშე კარავსა ოლომფორნესსა, და უთხრეს მას მისთჳს
და აკჳრვებდეს სიკეთესა მისსა. და შეიყვანეს და შეიწყნარებდეს სიტყუათა მისთა, რამეთუ იყვნეს კეთილ ფრიად და დაუკჳრდეს ძენი ისრაჱლისანი მის გამო. და ეტყოდა კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა: ვის ჴელ-ეწიფების შეურაცხისყოფად ერისა ამის, რომელსა უსხენ ცოლნი ესევითარნი? რამეთუ არა ჯერ-არს დატევებად მათგანი არცა ერთი, რომელნიცა დაშთენ, შემძლებელ არიან მოკიცხებად ყოველსა ქუეყანასა.
და გამოვიდეს ყოველნი მცველნი ოლომფორნესნი და მსახურნი მისნი და შეიყვანეს იგი კარვად მისა.
და მიწოლილ იყო ოლომფორნე ცხედარსა თჳსსა ზედა და განისუენებდა ქუეშე სამუმლესა მას, რომელი ქმნულ იყო ძოწეულისაგან და ოქროჲთა და ზმარაგდონითა და ანთრაკითა პატიოსნითა ქსოვილ.
და უთხრეს ყოველი მისთჳს და გამოვიდა ეზოსა მას კარვისასა ოლომფორნე და ლამპარნი ვეცხლისანი წინაუძღოდეს მას.
და ვითარცა მოვიდა ივდით წინაშე პირსა მისსა და მსახურთა მისთა, უკჳრდა სიკეთჱ იგი პირისა მისისაჲ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცა მას და აღადგინეს იგი მონათა მისთა.
