მოუჴედით წარმართნი და ისმინეთ, და მთავარნი ერჩდით, ისმინენ ქუეყანამან და რომელნი არიან მას ზედა, სოფელმან და ერმან და რომელნი დამკჳდრებულ არიან მას ზედა.
რამეთუ გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა წარმართთა, და რისხვაჲ მისი ყოველთა ზედა რიცხუთა მათთა და წარწყმედად იგინი და მიცემად იგინი კლვასა.
ხოლო წყლულნი მათნი, და მკუდარნი განითხინენ გარე, და აღვიდოდის სულ-მყრალობაჲ მათი.
და Page of ms. J: A65v დაილტვნენ მთანი/ სისხლითა მათითა, და წარიგრაგნოს ვითარცა წიგნის ტყავი ცაჲ. და ყოველნი ვარსკულავნი დაცჳვენ, ვითარცა დასცჳვის ვენაჴსა ფურცელი, და ვითარცა დასცჳვის ფურცელი ლეღჳსაჲ.
რამეთუ დაითრო ჴრმალი ჩემი ცათა შინა. აჰა ესერა იდუმეასა ზედა გარდამოჴდეს, და ერსა მას ზედა წარსაწყმედელსა საშჯელითა.
მახჳლი უფლისაჲ განძღა სისხლითა, და განზრქნა ცმელითაგან, და სისხლითა ვაცთაჲთა და კრავთაჲთა, და ცმელითაგან ზუარაკთა და ვერძთაჲთა. რამეთუ მსხუერპლი უფლისაჲ ბოსორს, და კლვაჲ დიდი იდუმეას.
და დაეცნენ მდიდარნი იგი მათ თანა და ვერძნი და ზუარაკნი, და დაითროს ქუეყანაჲ სისხლითა მათითა, და განძღეს მიწაჲ ცმელითა მათითა,
რამეთუ დღჱ საშჯელისაჲ არს უფლისაჲ, და წელიწადი კუალად გებისაჲ საშჯელისა სიონისაჲ.
და გარდაიქცენ ღელენი მისნი ფისად, და ქუეყანაჲ მისი წუნწუბად, და იყოს ქუეყანაჲ მისი ვითარცა ფისი აღგზებული
ღამჱ და დღჱ: და არა დაშრტეს უკუნისამდე ჟამთა. და აღვიდოდის კუამლი მისი ზე, და ნათესავითი ნათესავად მოოჴრდეს, და ჟამამდე მრავლად. და არა იყოს თანა-წარმავალი მის მიერ.
და დაემკჳდრნენ მას შინა მფრინველნი და გრძღაბნი, და ყორანნი მკჳდრ იყვნენ მას შინა. და განემარტოს მას ზედა საბელი ქუეყანის-საზომი ოჴრებისაჲ, და ვირდევნი იყოფოდიან მას შინა.
მთავარნი მისნი არა იყვნენ, რამეთუ მეფენი მისნი და მდიდარნი მისნი და მთავარნი მისნი წარსაწყმედელად Page of ms. J: A66r მიეცნენ.
და აღმო<ს>ცენდენ ქალაქთა მისთა /ეკალთა ხენი, და ძნელოვანნი იყვნენ საყოფლად ურჩხულთა, და სამკჳდრებელ სირთა.
და შეიმთხჳნენ ეშმაკნი და ვირდევნი ურთიერთას, და ღაღადებდეს მოყუასი მოყუსისა მიმართ. მუნ განისუენებდენ ვირდევნი, რამეთუ პოვეს თავისა თჳსისა განსასუენებელი.
მუნ მართუე ისხან გრძღაბთა, და გამოზარდნა ქუეყანამან <შვილნი თჳსნი> კრძალულებით. მუნ შეკრბენ ნადირნი, და იხილნენ პირნი ურთიერთას,
რიცხჳთ წარმოჴდეს, და ერთიცა მათგანი არა წარწყმდა: მოყუასი მოყუასსა ეძიებდენ, რამეთუ უფალმან ამცნო მათ, და სულმან მისმან შეკრიბნა იგინი.
და მან თავადმან დასდვას მათ წილი, და ჴელმან მისმან განუყოს მათ ძოვნად უკუნისამდე ჟამთა, და დამკჳდრებად იგი თესლითი თესლადმდე, და განისუენებდენ მას ზედა.
