და ვითარცა შემწუხრდა, ისწრაფეს მონათა მათ წარსლვად ადგილსა თჳსსა და ბაგოა შეჰჴშა კარი იგი გარეშე და წარავლინნა წინაშემდგომელნი იგი პირისაგან უფლისა თჳსისა. და წარვიდეს ყოველნი კარვებსა თჳსსა, რამეთუ იყვნეს ყოველნი მაშურალ და დამთრვალ ამისგან, რამეთუ მყოვარ იყო სუმაჲ იგი.
და დაშთა ივდით ხოლო მარტოჲ კარავსა შინა, (4) ხოლო ოლომფორნე დავრდომილი იდვა ცხედარსა ზედა თჳსსა, რამეთუ გარდარეულ იყო მისა ღჳნოჲ.
და ჰრქუა ივდით მჴევალსა თჳსსა, რაჲთა დადგეს Page of ms. O: 525v იგი გარეშე სასუენებელსა მას თჳსსა და სცვიდეს გამოსავალსა მისსა, რაჲთა ნუ-ვინმე-იყოს შორის მისსა, ვითარცა-იგი დღითი დღედ, რამეთუ განსლვაჲ თქუა ლოცვასა მისსა და ბაგოას ეტყოდა სიტყუათა მათვე.
და წარვიდეს ყოველნი და არავინ დაშთა სასუნებელსა მას შინა მცირითგან დიდადმდე, და დადგა ივდით ცხედარსა მისსა თანა და თქუა გულსა თჳსსა: უფალო, ღმერთო ყოვლისა ძლიერებისაო, მოიხილე ჟამსა ამას საქმესა ჴელთა ჩემთასა აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა.
რამეთუ აწ არს ჟამი შეწევნისაჲ სამკჳდრებელისა შენისაჲ და საქმედ განზრახვისა ჩემისა მოსასრველად მტერთა ჩუენთა, რომელნი აღდგომილ არიან ჩუენ ზედა. განმამტკიცე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა!
და მოუჴდა ფიცარსა ცხედრისასა თავით კერძო ოლომფორნესა* და აღმოჰჴადა საბარკალი მისი მისგან.
და მიეახლა ცხედარსა მას და უპყრნა თმანი თავისა მისისანი და თქუა: განმამტკიცე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა!
და სცა ორგზის ყელსა მისსა ძალითა თჳსითა და მოჰკუეთა თავი მისი.
და გარდააგორვა გუამი მისი სარეცელისაგან და გარდამოიღო სამუმლე იგი სუეტთა მათგან. და ამისა შემდგომად მცირედრე გამოვიდა და მისცა თავი ოლომფორნესი შიმონვარსა თჳსსა.
და მან შთადვა იგი მახალსა მას სასაგზლესა. და გამოვიდეს ორნივე ზოგად, ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა ლოცვისათჳს. და განვლეს ბანაკი იგი Page of ms. O: 526r და გარემოვლეს ყოველი იგი ჴევი და აღვიდეს მთასა მას ბეტოლაჲსა და მიიწინეს ბჭეთა მათ.
და ჰრქუა ივდით შორით მჴუმილთა მათ ბჭისათა: განმიხუენით მე, განმიხუენით მე ბჭენი, რამეთუ ჩუენ თანა არს ღმერთი ჩუენი ყოფად ძალისა მერმეცა ისრაჱლსა შორის და სიმტკიცისა მტერთა ზედა, ვითარცა-ესე დღეს ყო.
და იყო, ვითარცა ესმა კაცთა მათ ქალაქისათა ჴმაჲ მისი, იწრაფეს გარდამოსლვად ბჭეთა ქალაქისათა და მოუწოდეს მოხუცებულთა მათ ქალაქისათა.
და მორბიოდეს ყოველნი მცირითგან დიდადმდე, რამეთუ საკჳრველ-უჩნდა მათ მოსლვაჲ იგი მისი, და განუხუნეს მათ ბჭენი და შეიყვანნეს იგინი, და აღაგზნეს ცეცხლი სანთლად და გარემოადგეს მათ.
ხოლო მან ჰრქუა მათ: აქებდით უფალსა, აქებდით, აქებდით ღმერთსა, რომელმან არა განაშორა წყალობაჲ მისი სახლისაგან ისრაჱლისა, არამედ მოსრნა მტერნი ჩუენნი ჴელითა ჩემითა ამას ღამესა.
და აღმოიღო თავი იგი ოლომფორნესი მახალისა მისგან, უჩუენა და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა, თავი ოლომფორნესი, ერისთვისაჲ ერისა ასურთაჲსაჲ, და სამოსელი მისი, რომელსა ქუეშე წვა მთრვალი. და მოკლა იგი უფალმან ჴელითა დედაკაცისაჲთა.
და ცხოველ არს უფალი ღმერთი, რომელმან დამიცვა მე გზასა ჩემსა, რომელსა წარსრულ ვიყავ მე წინაშე დიდებისა მისისა, რომელმან მოსცა იგი ჴელსა დედაკაცისასა, ჰოლომფორნე მდიდრად მეტყუელი, რამეთუ აცთუნა იგი პირმან ჩემმან წარსაწყმედელად მისა და აზმნობდა ჩემ თანა ცოდვად Page of ms. O: 526v და შეგინებად ჩემდა სირცხჳლ ბილწებისა. ხოლო მე ვესევდი უფალსა გულითა ჩემითა სრულითა და სულისა ნებითა. და უფალმან, რომელმან დაიცვა სარა გულისთქუმისაგან ფარაოჲსისა, და რებეკა აბიმელიქისგან იჴსნა, მანვე განმარინა მე, მჴევალი მისი, ჴელისაგან ასურთაჲსა და მთავრისაგან მათისა.
და განუკჳრდა ფრიად ყოველსა მას ერსა და მოიდრიკნეს მუჴლნი. და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და თქუეს ერთბამად ყოველთა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, რომელმან შეურაცხ-ჰყვენ დღენდელსა ამას დღესა მტერნი ერისა შენისანი ჴელითა ქალისაჲთა.
და ჰრქუა მას ოზია: კურთხეულ იყავ, ასულო, ღმრთისა მიერ მაღლისა უფროჲს ყოველთა დედათა ქუეყანისათა. და კურთხეულ არს უფალი ღმერთი, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, რომელმან წარგიმართა შენ წყლვად თავისა მთავრისა მის მტერისა ჩუენისა.
რამეთუ არა დაივიწყოს ქებაჲ შენი გულთაგან კაცთაჲსა და მოიჴსენებდენ ძალსა ღმრთისასა ვიდრე უკუნისამდე.
და ყავნ იგი ღმერთმან შენდა სიმაღლედ საუკუნოდ, მოხედვად შენდა კეთილითა ამისთჳს, რამეთუ არა ერიდე სულსაცა შენსა სიმდაბლისათჳს ნათესავისა ჩუენისა, არამედ განხუედ დაცემისათჳს ჩუენისა, სიწრფოებით ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა ჩუენისა. და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ!
