და იყო მეათოთხმეტესა წელსა, მეფობასა ეზეკიაჲსსა, აღმოვიდა სენაქერიმ მეფჱ ასურასტანელთაჲ ქალაქებსა მას ზედა ჰურიასტანისასა ძნელოვანსა, და დაიპყრნა იგინი. [!]
და მიავლინა მეფემან ასურასტანისამან ჰრაფსაკ ლაქისით იჱრუსალემდ მეფისა ეზეკიაჲსა ერითა მრავლითა: და დადგა შესაკრებელსა მას წყალთასა, საბანელსა მას ზემო კერძოსა [!], გზასა მას აგარაკსა მურკნველთასა.
და განვიდა მისა, ელ<ი>აკიმ ძჱ ქელკიაჲსი მნე, და სომნა მწიგნობარი, Page of ms. J: A67r და იოაქ ძჱ ასაფისი მოსაჴსენებელთ-მწერალი./
და ჰრქუა მათ ჰრაფსაკ, არქუთ თქუენ ეზეკიას, ამას იტყჳს მეფჱ ასურასტანისაჲ, ვისა მოსავ ხარ შენ,
ნუ უკუჱ ზრახვითა და სიტყჳთა ბაგეთაჲთა წყობაჲ იქმნის. და აწ ვის ესავ შენ, და ურჩ მექმენ მე.
აჰა ესერა ესავ შენ კუერთხსა მას ლერწმისასა განტეხილისა ეგჳპტით კერძო, რომელი დაემტკიცოს მას ზედა კაცი განესვას ჴელსა მისსა, და განუჴურიტოს იგი, ეგრეცა არს ფარაო მეფჱ ეგჳპტისაჲ და ყოველნი მოსავნი მისნი.
უკუეთუ სთქჳთ ვითარმედ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვესავთ, ესე იგი სამე არს რომელ დაარღჳნა ეზეკია მაღალნი და ბაგინები მათი, და ამცნო ყოველსა ჰურიასტანსა, და ჰრქუა: წინაშე ერთისა ხოლო საკურთხეველისა იჱრუსალემს თაყუანის-სცემდით მას.
და აწ მოვედით და წარუდეგით თქუენ უფალსა ჩემსა, მეფესა ასურასტანელთასა, და მე მიგცე თქუენ ორათასი საჴედართაგანი, უკუეთუ შეუძლოთ თქუენ გამოცემად მჴედარი თქუენი მას ზედა.
და ვითარ მე შემძლებელ ხართ მიქცევად პირსა სოფლის-მთავართა მათ მცირეთა, მონა არიან იგი უფლისა ჩემისა, რომელნი ეგე ესავთ ეგჳპტელთა მათ, და საჴედართა და მჴედართა მათთა.
აწ უკუჱ ჩუენ უფლისა ღმრთისა თჳნიერად ნუ მოსრულ ვართ ამას ქუეყანასა ბრძოლად თქუენდა. უფალმან ღმერთმან მრქუა მე გამოსლვაჲ და განრყუნაჲ ქუეყანისაჲ ამის:
და ჰრქუეს ჰრაფსაკს ელიაკიმ და სომნა და იოაქ: ეტყოდე მონათა შენთა სპარს-ებრ ასურ-ებრ, რამეთუ მესმის ჩუენ, და ნუ მეტყჳ ჩუენ ჰურიაებრ, და რაჲ სარგებელ არს შენდა სიტყუაჲ ეგე ჰურია-ებრი ყურთა მიმართ ამის Page of ms. J: A67v ერისათა, რომელნი ესე წარმოსხდომილ არიან ზღუდეთა ზედა./
მიუგო ჰრაფსაკ და ჰრქუა მათ: ნუ უკუჱ უფლისა თქუენისა, ანუ თქუენდა მომავლინა მე უფალმან ჩემმან სიტყუად სიტყუათა ამათ ერისა მაგის, რომელნი სხენან ზღუდეთა ზედა, რაჲთა არა შეცვულ იყვნენ, და შეჭამონ სკორჱ თჳსი, და შესუან ფსელი თჳსი თქუენ თანა ერთბამად.
და მიდგა ღჳნის-მნე იგი ჰრაფსაკ ადგილსა ერთსა მაღალსა განცხადებულად ქალაქსა, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ჰურია-ებრ, და თქუა. ისმინენ<ი>თ სიტყუანი მეფისა დიდისანი მეფისა ასურასტანისანი.
ესრე იტყჳს მეფჱ, ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია სიტყჳთა, რომლითა ვერ შემძლებელ არს განრინებად თქუენდა.
და ნუ გეტყჳნ თქუენ ეზეკია ვითარმედ გიჴსნნეს ღმერთმან, და არა მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ასურასტანისათა .
ნუ ისმენთ თქუენ ეზეკიაჲსსა. ესრე იტყჳს მეფჱ ასურასტანისაჲ, უკუეთუ გნებავს ქველის-მეტყუელობის, გამოვედით ჩემდა, და იხარებდეთ თქუენ ნაყოფსა ზედა თქუენსა, და ჭამენ კაცად-კაცადმან ვენაჴისაგან თჳსისა, და ლეღჳსაგან თჳსისა, და სუნ წყალი ჯურღმულისაგან თჳსისა,
ვიდრემდე მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა მას, რომელ იგი არს ვითარცა ქუეყანაჲ ესე თქუენი. ქუეყანაჲ იფქლისაჲ, და ღჳნისაჲ, და პურისაჲ, და ვენაჴოვანი.
აწ ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია, და გეტყჳნ ვითარმედ ღმერთმან თქუენმან გიჴსნნეს თქუენ. იჴსნნეს ნუა ღმერთთა მათ ნათესავთა თითოეულმან თჳსი იგი სოფელი ჴელთაგან მეფისა ასურასტანისათა.
სადა არს ღმერთი იგი ემათისაჲ, და არფათისაჲ, და სადა არს ღმერთი იგი ქალაქისაჲ მის სეფფარიმისაჲ. Page of ms. J: A68r შე-ნუ-უძლესა, სამარიაჲსა ჴსნაჲ ჴელისაგან ჩემისა./
ვინ ღმერთთაგანმან ყოველთა ამათ ნათესავთამან იჴსნას ქუეყანაჲ თჳსი ჴელისაგან ჩემისა, და აწ ვითარ მე ღმერთმან მაგან ისრაჱლისამან იჴსნეს იჱრუსალემი ჴელთაგან ჩემთა.
და დადუმნეს, და არა ვინ მიუგო მას სიტყუაჲ. <რამეთუ> ებრძანა მეფესა ეზეკიას, ვითარმედ ნურარას ვინ მიუგებთ მას რაჲთურთით სიტყუასა.
და შევიდა ელიაკიმ ძჱ ქელკიაჲსი მნე, და სომნა მწიგნობარი ერისაჲ, და იოაქ, ძჱ ასაფისი მოსაჴსენებელთ-მწერალი ეზეკიაჲსა, სამოსელ-დაპებულნი, და უთხრნეს მას სიტყუანი ესე ჰრაფსაკისნი.
