და იყო ვითარცა ესმა ესე ეზეკიას, დაიპო სამოსელი თჳსი, და ძაძაჲ შეიმოსა, და აღვიდა იგი ტაძრად უფლისა.
და მიავლინა მან ელიაკიმ მნჱ, და სომნა მწიგნობარი, და მოხუცებულნი მღდელთანი შემოსილნი ძაძითა, ესაიაჲსა ძისა ამოსისა წინაწარმეტყუელისა.
და ჰრქუეს მას, ამას იტყჳს ეზეკია: დღჱ ჭირისა და ყუედრებისაჲ, და მხილებისაჲ და რისხვისაჲ არს დღენდელი ესე დღჱ. რამეთუ მოწევნულ არს სალმობაჲ შობადისაჲ, და ძალ არა უც შობად.
შეესმედ უფალსა ღმერთსა შენსა სიტყუანი ესე ჰრაფსაკისნი, რომელი მოავლინა მეფემან ასურასტანისამან უფალმან მისმან, ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა სიტყჳთა მით, რომელი იგი მოჰრქუა, რომელი ესმა თავადსა უფალსა ღმერთსა შენსა. და აწ აღდეგ, და ილოცე უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა ნეშტთა ამათთჳს.
და მოვიდეს მონანი იგი მეფისა ეზეკიაჲსნი ესაია წინაწარმეტყუელისა:
და ჰრქუა მათ ესაია: ესრე არქუთ უფალსა მას თქუენსა. ამას იტყჳს უფალი: ნუ გეშინინ შენ სიტყუათა მათგან, რომელი გესმა ღჳნისა-მნისა მის Page of ms. J: A68v გან, რომელი მოავლინა მოციქულად მეფემან ასუ/რასტანისამან ყუ<ე>დრებად სიტყჳთა, რომელი ესმა უფალსა ღმერთსა ჩემსა.
აჰა ეგერა მე შთაუგდო მას ზრახვაჲ განსაკრთომელი, რაჲთა ესმეს ჰამბავი შორით, და გარე-მოიქცეს იგი წრაფით სოფლად თჳსა, და შევარდეს მახჳლსა ქუეყანასა თჳსსა, და მუნვე შეიმუსროს.
და იყო რაჟამს გარე-მოიქცა მიერ დჳნის-მნე იგი, და ეწია და პოვა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ, რამეთუ წარმოსრულ იყო ლაქისით, და მოწევნულ, და გარე-მოდგომილ იყო, და მოეცვა ქალაქი იგი ლიბანელთაჲ ლობნაჲ.
და მუნ ესმა მეფესა მას ასურასტანელთასა, ვითარმედ გამოსრულ არს, და წარმოტევებულ განფენილ აღუვსებია სოფელი მისი თარჰაკთას, მეფესა მას ჰინდოეთისასა, მოცვად მისა, და ვითარცა ესმა, მეყსეულად შეკრბა, იტრა, იძრა, წარვიდა წრაფით სოფლადვე თჳსა. და უკუნ ავლინნა მოციქულნი მუნვე ეზეკიაჲსა, მეფისა მის ჰურიასტანისა, და ჰრქუა.
ესრე არქუთ ეზეკიას მეფესა ჰურიასტანისასა, ნუ გაცთუნებნ შენ ღმერთი ეგე შენი, რომელსა შენ ესავ, ვითარმედ არა მიცემად არს იჱრუსალემი ჴელთა მეფისა ასურასტანისათა.
გასმიეს სამე შენ, რაჲ იგი უყვეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველსა ქუეყანასა, ვითარ მოაოჴრნეს იგინი, და მოსრნეს, და წარწყმიდნეს. აწ უკუე შენ გან-ნუ-რინებად ხარა ჴელთაგან ჩემთა.
იჴსნნეს ნუ იგი ნათესავნი ღმერთთა მათ მათთა, რომელნი იგი მოსრნეს მამათა მათ ჩუენთა, ქუეყანაჲ იგი ქოზაჲსი და <ა>რრანი, და ჰრაფესი, და ძენი იგი ნადანისნი, რომელ დამკჳდრებულ იყვნეს სოფელსა მას თემანისასა.
აწ სადა არიან მეფენი იგი ემათისანი, და Page of ms. J: A69r არფათისანი. და სადა არიან მეფენი იგი ქალაქისა სემფა/რიმისაჲ, ენა და გავდ.
და მოიღო ეზეკია მეფემან წიგნი იგი ჴელთაგან მათ მოციქულთა, და აღმოიკითხა, და შევიდა ეზეკია ტაძარსა მას უფლისა ღმრთისასა, და განჰფინა წიგნი იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა.
თაყუანის-ჰსცემდა ეზეკია მუჴლ-დადგმით წინაშე უფლისა ღმრთისა და იტყოდა.
უფალო ღმერთო ძალთაო, ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ჰზი ქერობინთა ზედა, შენ ხარ მხოლოჲ ღმერთი ყოველთა ზედა მეუფეთა ქუეყანისათა. შენ შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ,
მოყავ ყური შენი და ისმინე უფალო, და ისმინენ სიტყუანი ესე სენაქერიმ მეუფისანი, რომელ მოავლინნა ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა.
და ჭეშმარიტად მოაოჴრეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველი ქუეყანაჲ და სოფლები მათი.
და ცეცხლითა შეწუეს კერპები მათი, რამეთუ იყვნესვე იგინი არა ღმერთ, არამედ ჴელთა ქმნულნი იყვნეს იგინი კაცთანი, ძელისანი და ქვისანი, და წარწყმიდნეს იგინი.
ხოლო აწ შენ უფალო ღმერთო ჩუენო, განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მისთა, რაჲთა ცნან ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი <მხოლოჲ>.
და მოივლინა ესაია ძჱ ამოსისი ეზეკიაჲსა, და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მესმა მე ლოცვაჲ ეგე შენი, ილოცევდ რაჲ ჩემდა მომართ სენაქერიმისთჳს მეუფისა მის ასურასტანელთაჲსა.
ესე არს სიტყუაჲ, რომელსა იტყოდა მისთჳს უფალი ღმერთი. განგბასრა, და გეკიცხევდა შენ ქალწული ასული ჩემი სიონი. შენ ზედა თავი შეხარა, ასულო იჱრუსალემისაო.
აწ ჰკითხე ღა, ვის თქუა: აყუედრე, ანუ ვინ განარისხე. ანუ ვის ზედა აღამა<ღ>ლე ჴმაჲ ეგე შენი, და არა აღიხილენ მაღლად თუალნი შენნი წმიდისა მის მიმართ ისრაჱლისაჲსა.
რამეთუ მოციქულთა შენთა მიერ, აყუედრე შენ უფალსა ღმერთსა შენსა, რამეთუ შენ სთქუ, ფრიად სიმრავლითა Page of ms. J: A69v ეტლთა ჩემთაჲთა აღ/ვედ მე სიმაღლესა მთათასა, და მივიწიე დასასრულთა ლიბანისათა, და მოვკაფე სიმაღლჱ ნაძუთაჲ, და ფიჭუთაჲ, და შუენიერებაჲ საროთაჲ. და შევედ მაღლოვანით კერძო მაღნარსა კარმელისასა.
და ვასხენ ჴიდნი და დავარღჳენ წყალნი და ყოველნი შესაკრე<ბე>ლნი წყალთანი.
არა ესრე გესმაა წინაჲსწარ, რაჲ იგი ვყავ. დღეთა მათ პირველთა რომელი მე ვბრძანე, ხოლო აწ განვაჩინენ მოოჴრებად წარმართნი ძლიერნი ძნელოვანთა შინა, და მკჳდრნი ქალაქთა ძლიერთანი.
დაუტევენ ჴელისაგან ჩემისა, და განჴმეს, და იქმნნეს ვითარცა თივაჲ ჴმელი ზედა ბედედსა, და ვითარცა ბანჯარი შემჭ<კ>ნარი, ვიდრე არღა განმტკიცებულ არნ.
და აწ სადგურნი განსასუენებელისა შენისანი მე თჳთ უწყნი, და გამოსლვაჲ შენი და შესლვაჲ შენ<ი> მე ვიცი.
გულის-წყრომაჲ ეგე შენი, რომლითა განჰრისხენ ჩემდამო, და სიმწარჱ შენი მოაწიე ჩემდა. ხოლო აწ განგაცუა ხარტუკი ცხჳრთა, და აღჳრნი ღაწუთა შენთა, და მიგაქციო შენ გზასა მას ვინაჲცა მოხუედ.
და ესე იყავნ სასწაულად შენდა. შეშჭამო წელიწადსა ამას, რომელი დასთესე, და მეორესა წელიწადსა ნეშტი მისი, ხოლო მესამესა ჰსთესეთ და განლეწეთ, და დაასხთ ვენაჴი და ჭამეთ ნაყოფი მისი.
და იყვნენ ნეშტნი იგი ჰურიასტანს, დაიბ<ნ>ენ ძირნი ქუჱ კერძო და ყონ თესლი ზედა.
რამეთუ იჱრუსალემით იყვნენ დაშთომილნი იგი, და განრინებულნი მთისაგან სიონისა. შურმან უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისამან Page of ms. J: A70r ყო ესე.
ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ძალთაჲ მეფისა მიმართ ასურ/ასტანელთაჲსა: არა შემოვიდეს ქალაქსა ამას, არცა სტყორცოს ისარი, არცა მოიღოს მას ზედა ფარი, არცაღა მოადგას ზღუდის ზღუდე.
არამედ მას გზასა რომელსაცა მოვიდა, მიერვე წარვიდეს, და ამას ქალაქსა ნუ შემოვალნ, თქუა უფალმან. ესრეთ იტყჳს უფალი:
ზედა-მდგომელ ვეყო ქალაქსა მას განრინებად მაგისა ჩემთჳს, და დავითისთჳს მოხისა ჩემისა.
და გამოვიდა ანგელოზი ღმრთისაგან, და სცა და მოსრა ბანაკისა მისგან ასურასტანელთაჲსა, ას ოთხმეოც და ხუთ ათას მამაკაცი. აღდგეს, იხილეს განთიად, და პოვეს ეგოდენი იგი გუამი მომკუდარი.
და გარე-მოიქცა მოციქული იგი მუნვე. იტრა, წარვიდა მიერ სენაქერიმ მეუფე იგი ასურასტანელთაჲ. მოვიდა და დაემკჳდრა ნინევეს შინა.
და მუნ შესრულ იყო თაყუანის-ცემად ტაძარსა მას ასადრაქისსა კერპთა თჳსთა, მუნ სცეს, და მოკლეს იგი ადრამელექ და სარასარ ძეთა თჳსთა მახჳლითა, და იგინი მეოტად წარვიდეს მთათა სომხეთისათა, და შარავანდი შეიბნა ნაქორდან ძემან მისმან მის წილ.
