და იტყოდა ივდით: აქებდით ღმერთსა ჩემსა ბობღნითა და უგალობდით უფალსა ჴმითა წინწილისაჲთა, აღრთულითა ფსალმუნითა ახლითა უგალობდით მას და აღამაღლებდით და ჰხადოდეთ სახელსა მისსა,
რამეთუ იგი არს, რომელმან შემუსრნის ბრძოლანი, უფალ არს სახელი მისი, ღმერთმან, რომელმან დასცა ბანაკი მათი შორის ერსა თჳსსა და მიჴსნა მე ჴელთაგან მდევართა ჩემთაჲსა.
რამეთუ მოვიდა ასური მთათაგან ჩრდილოჲსათა, მოვიდა ბევრეულითა ერითა მისითა, რომლისა სიმრავლემან დაჰჴშნა ჴევნი და განაჴმნა წყალნი, და ცხენებმან მათმან დაფარნა ბორცუნი.
და თქუა მოწუვაჲ საზღვართა ჩემთაჲ და ჭაბუკთა ჩემთა მოსრვაჲ მახჳლითა, და Page of ms. O: 528v მწოვართა ჩემთა დახეთქაჲ ქუეყანასა და ჩჩჳლთა ჩემთა მიცემად იავარსა და ქალწულთა ჩემთა წარსატყუენველად.
უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, შეურაცხ-ყვნა იგინი ჴელითა ქალისაჲთა და სირცხჳლეულ-ყვნა იგინი.
რამეთუ არა დაეცა ძლიერი იგი მათი ჭაბუკთაგან, არცა ტიტანელთაგან მოიკლა იგი, არცა ჰასაკგრძელთა გმირთა დასცეს იგი, არამედ ივდით, ასულმან მიჰრარისმან, სიკეთითა პირისა მისისაჲთა დაჰჴსნნა იგინი.
რამეთუ განიძარცუა სამოსელი ქურიობისა მისისაჲ, აღსამაღლებელად შრომათა ისრაჱლისათა იცხო პირსა მისსა ნელსაცხებელი,
და შეითხზნა თმანი მისნი საბურველითა და მოიღო სამოსელი სელისაჲ საცთურად მისა.
სანდალთა მისთა მისტაცნეს თუალნი მისნი, და სიკეთემან მისმან წარტყუენა სული მისი, და განვიდა საბარკალი მისი ქედსა მისსა.
შეძრწუნდეს სპარსნი კადნიერებასა მისსა და უჟიკნი სიხუესტესა მისსა, შეძრწუნდა ყოველი ბანაკი ასურასტანელთაჲ და დაეცნეს იგინი.
მაშინ ღაღად-ყვეს მდაბალთა ჩემთა, და შეეშინა უძლურთა ჭირსა ჩემსა, და შეშფოთნეს და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი, და მართლუკუნიქცეს მტერნი ჩემნი.
ძეთა ქალთა განგუმირნეს იგინი და, ვითარცა ყრმათა მეოტთა, მოსწყუდიდეს მათ და წარწყმდეს წყალობისაგან უფლისა ჩემისა.
Page of ms. J: F459v უგალობდე ღმერთსა ჩემსა გალობითა ახლითა: უფალო, უფალო, დიდ ხარ ძალითა და დიდებულ საკჳრველებითა.
შენ გმონებდედ ყოველნი დაბადებულნი შენნი, რამეთუ სთქუ და იქმნნეს ესრეთ, მოავლინე სიტყუაჲ შენი, და აღეშენნეს, და არავინ არს, რომელი წინააღუდგეს ჴმასა შენსა.
რამეთუ მთანი საფუძველითგან წყალთა თანა შეიძრნენ, და კლდენი წინაშე პირსა შენსა ვითარცა ცჳლი დადნენ, მერმე კუალად მოშიშთა შენთა შენვე ულხინო,
რამეთუ მცირე არს ყოველი მსხუერპლი საყნოსელად სულნელებისა, და უმრწემეს არს ყოველი ცმელი შესაწირავად შენდა. ხოლო მოშიში უფლისაჲ დიდ არს მარადის.
ვაჲ თესლთა მათ, რომელნი ადგენ ნათესავთა ჩემთა ზედა, უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, დღესა სასჯელისასა შური იძიოს მათთჳს და მოხედვა-ყოს მათ ზედა; და მოსცეს ცეცხლი და მატლი ჴორცთა მათთა და ტიროდიან ტკივილითა მათითა მარადის და უკუნისამდე.
და ვითარცა მოვიდეს იერუს/ალემდ Page of ms. J: F460 და თაყუანი-სცეს ღმერთსა, რაჟამს განწმიდნა ერი იგი არაწმიდებისაგან მათისა, მაშინ შეწირეს მსხუერპლები მათი უფლისა და აღნათქუემნი მათნი და ნეფსით შესაწირავნი მათნი და ნიჭნი.
და მისცა ივდით ყოველი ჭურჭერი ჰოლომფორნესი, რაოდენი მისცა ერმან მან, და სამუმლე იგი, რომელი მოიღო მან საწოლისაგან მისისა, შესაწირავად უფლისა მისცა.
და იხარებდა ერი იგი უფლისა მიმართ იერუსალემს წინაშე სიწმიდეთა მათ სამ თთუე. და ივდით მათ თანა დაადგრა მონაგებითურთ მისით.
და მათ დღეთა შემდგომად აღიძრა და წარვიდა კაცად-კაცადი სამკჳდრებელად თჳსა. ხოლო ივდით წარვიდა ბეტულად და იყოფვოდა მონაგებთა თჳსთა ზედა. და იყო ჟამთა თჳსთა დიდებულ ყოველსა ქუეყანასა.
და მამაკაცმან არა იხილა იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, ვინაჲთ დღითგან მოკუდა მანასე, ქმარი მისი, და შეეძინა ერსა თჳსსა.
და წარჩინებად მიიწეოდა და დიდად იქმნებოდა ფრიად და დაბერდა სახლსა შინა ქმრისა Page of ms. J: F460v თჳსისასა და ცხოვნდა ას და ხუთ წელ. და განუტევა შიმუნვარი იგი თავისუფლად და მისცა ნაწილი მონაგებთაგან თჳსთა. და მოკუდა იგი ბეტულას და დაჰფლეს იგი საფლავსა მანასესსა, ქმრისა მისისასა.
და ეგლოვდა მას ყოველი სახლი ისრაელისა შჳდ დღე. და განუყო მონაგები მისი პირველ სიკუდილისა მისისა ყოველთა მახლობელთა მანასესთა, ქმრისა თჳსისათა და მახლობელთა მათ ნათესავთა თჳსთა.
და არღარავინ იყო მაშინებელ ძეთა ისრაელისათა დღეთა ივდითისთა და შემდგომად სიკუდილისა მისისა დღეთა მრავალთა.
