და შევწუხენ და ვტიროდე და ვილოცევდ ურვით და ვიტყოდე:
მართალ ხარ, შენ, უფალო, და ყოველნი საქმენი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი მოწყალება არიან და ჭეშმარიტება, და სასჯელსა სიმართლისა და ჭეშმარიტებისასა შჯი უკუნისამდე.
მომიჴსენე მე და მოიხილე ჩემ ზედა, და ნუ შურსა ეძიებ ცოდვათა ჩემთასა და უმეცრებასა მამათა ჩემთასა, რომელთა შეგცოდეს შენ წინაშე.
რამეთუ არ ისმინნეს მცნებანი შენნი და მიმცენ ჩუენ მიმოსატაცებელად და ტყუეობად და სიკუდიდ და იგავად და საყუედრელად ყოველთა წარმართთა, რომელთა შორის განბნეულ ვართ.
ხოლო აწ ყოველნი მსჯავრნი შენნი ჭეშმარიტ არიან Page of ms. J: 97r ყოფად ჩემგან ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ არა ვყვენთ მცნებანი შენნი, რამეთუ არა ვიდოდეთ ჭეშმარიტებით წინაშე შენსა.
ხოლო აწ სათნოებისაებრ ნებისა შენისა ყავ წინაშე შენსა ჩემ თანა და ბრძანე მიღებაჲ სულისა ჩემისაჲ, რაჲთა განვეტეო და ვიქმნე მე მიწა; რამეთუ უმჯობეს არს ჩემდა სიკუდილი, ვიდრე ცხორებასა, რამეთუ ყუედრებაჲ ნაცილი მესმა და მწუხარებაჲ დიდი არს ჩემ თანა. ბრძანე განტევებაჲ ჩემი ურვილებისა ამისგან აწვე საუკუნესა მას ადგილსა და ნუ გარე-მიიქცევ, უფალო, პირსა შენსა ჩემგან.
მას დღესა შინა შეჰხუდა სარას, ასულსა ჰრაგუელისსა, ეკბატანს ხუჟიკეთისასა ყუედრებაჲ მჴევალთაგან მამისა მისისათა.
რამეთუ მიცემულ იყო იგი შჳდთა ქმართა, და ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, მოსრვიდა მათ ვიდრე შესლვამდე მათა მის თანა, ვითარცა არს წესი დედათაჲ. და ჰრქუეს მათ: არა გიცნობიესა, რომელსა დაგიშდობიან ქმარნი, რამეთუ შჳდი ქმარი გესუა და ერთისაცა მათგანისა არა სახელ-გედვა შენ ცოლად.
რაჲსათჳს უკუე მტანჯავ ჩუენ? უკუეთუ იგინი მოსწყდეს, ვიდოდე შენცა მათ თანა, ნუმცა გჳხილავს შენი ძე, გინა ასული უკუნისამდე.
ესე ვითარცა ესმა, შეწუხნა ფრიად ვიდრე მოშთობადმდე თავისაცა და თქუა: მარტოჲ ვარ მე მამისა ჩემისაჲ, უკუეთუ ვყო ესე, საყუედრელ არს მისა, და სიბერე მისი შთავჴადო სალმობით ჯოჯოხეთა.
და ევედრებოდა უფალსა სარკუმლით გამო, და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო ჩემო, და კურთხეულ არს სახელი შენი, წმიდაჲ და პატიოსანი, უკუნისამდე, გაკურთხევდედ შენ ყოველნი საქმენი უკუნისამდე.
და აწ, უფალო, თუალნი ჩემნი და პირი ჩემი შენდამი.
ვთქუ განტევებაჲ ჩემი ქუეყანით, რაჲთა არღარა მესმეს ყუედრებაჲ.
შენ უწყი, რამეთუ წმიდა ვარ მე ყოვლისაგან ცოდვისა და მამაკაცისა.
და არა შევაგინე სახელი ჩემი და არცა სახელი მამისა ჩემისაჲ ქუეყანასა ამას ტყუეობისა ჩემისასა. მარტოჲ შობილ ვარ მამისა ჩემისაგან, და არა უვის მას სხუაჲ შვილი, რომელმანმცა დაიმკჳდრა იგი. არცა ძმაჲ ახლოს, არცა ძე ძმისაგან არს, რაჲთამცა დაუმარხე მას თავი ჩემი ცოლად. აჰა ესერა წარმიწყმდეს მე შჳდნი ქმარნი. ამიერითგან რაჲსაღა არს ცხორებაჲ ჩემი? უკუეთუ არა ჯერ-გიჩს სიკუდილი ჩემი, ბრძანე მოხედვაჲ ჩემ ზედა. და შემიწყალე მე, რაჲთა არა მესმეს ყუედრებაჲ.
და შეისმნეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა.
და მოივლინა რაფაელ ანგელოზი განკურნებად ორთავე: ტობის გარდაჴდად თეთრი თუალთაგან; და სარა, ასული ჰრაგუელისი, მიცემად ტობიას, ძესა ტობისსა, ცოლად; და შეკრვად ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, რაჲთა ტობია იხუედროს დამკჳდრებად იგი. მას ჟამსა ოდენ მოიქცა ტობი და შევიდა სახიდ თჳსა; და სარა, ასული ჰრაგუელისი, გარდამოვიდა ქორთაგან თჳსთა.
