მიუგო ტობია და ჰრქუა მას: მამაო, ყოველსა, რომელსა Page of ms. O: 529r მამცნებ მე, ყოფით ვყო.
არამედ ვეცხლისა მისთჳს, რომელ სთქუ დავედრებად გაბაელის თანა, ვითარ ჴელ-ვიწიფო მოღებად მისგან, რამეთუ მე არა ვიცი იგი და არცა მან მიცის მე? რაჲ სასწაული მივსცე მას, რაჲთა იცნას და ჰრწმენეს ჩემი და მომცეს ვეცხლი იგი? და არცაღა გზაჲ ხუჟიკეთისაჲ ვიცი.
მიუგო ტობი და ჰრქუა მას: ჴელით-წერილი მომცა მე და წარმოვიდე. და ერთი იგი გავყავთ ორად: ერთი იგი წარმოვიღე და ერთი დავდევ ვეცხლსა მას თანა. აჰა ესერა ესე ოცდაექუსი წელი არს, ვინაჲთგან დავჰვედრე ვეცხლი იგი. და მისცა მას ჴელით-წერილი იგი. და ჰრქუა მას: აწ, შვილო, იძიე ვინ კაცი სარწმუნოჲ, რომელი მოვიდეს შენ თანა, და მივსცეთ მას სასყიდელი, და წარვედ, და მოიღე ვეცხლი იგი, ვიდრე ცოცხალ-ღა ვარ.
და განვიდა ტობია ძიებად კაცისა, რომელი წარვიდეს მის თანა ხუჟიკეთა, მეცნიერი გზისაჲ. და პოვა რაფაელ, მდგომარე წინაშე მისა. და არა იცოდა, რამეთუ ანგელოზი ღმრთისაჲ არს.
და ჰრქუა მას ტობია: ვინაჲ ხარ, ჭაბუკო? ხოლო მან ჰრქუა: ძეთაგან ისრაელისა ერისათა, ერთი ძმათაგანი შენთაჲ. მოსრულ ვარ აქა საქმედ და მოდგინედ მუშაკობისა. ჰრქუა მას ტობია: იცია მისლვად ხუჟიკეთა?
და მან ჰრქუა: ფრიად ვიცი და მეცნიერ ვარ გზათა ყოველთა მისთა, ხუჟიკეთა სრულ ვარ მრავალგზის, და დავდგი გაბაელის თანა, ძმისა ჩუენისა, რომელი მყოფ არს ჰრაგას ხუჟიკეთისასა, და შორავს ეკბატანსა გზაჲ ორისა დღისაჲ განწესებული. ჰრაგაჲ არს მთასა ზედა, ხოლო ეკბატანი შორის ველსა.
და ჰრქუა მას ტობია: მგებდ მე აქა, ჭაბუკო; ვიდრემდე ვაუწყო მამასა ჩემსა, რამეთუ მიჴმს მე, რაჲთა მოხჳდე ჩემ თანა და მიგცე შენ სასყიდელი შენი.
და თქუა: აჰა, გელი შენ, არამედ ნუ ჰყოვნი.
და შევიდა ტობია და უთხრა ტობის, მამასა თჳსსა, და ჰრქუა: აჰა ესერა ვპოე კაცი, ძმათა ჩუენთაგანი, რომელი წარვიდეს ჩემ თანა. და ჰრქუა მას: მომიწოდე მე აქა, რაჲთა უწყოდი, რომლისა ტომისაჲ არს; უკუეთუ სარწმუნო არს, რაჲთა წარვიდეს შენ თანა.
და განვიდა ტობია და მოუწოდა მას. და მოვიდა მისა და მოიკითხა იგი ტობი პირველად. და თქუა ანგელოზმან მან: მშჳდობაჲ შენ ზედა. და თქუა ტობი: რაჲ მშჳდობაჲ ჩემ ზედა? და მე კაცი მდაბალი ვარ და უძლური თუალითა, და ნათელსა ცისასა არა ვხედავ. ჴმაჲ კაცისაჲ მესმის და იგი ვერ ვიხილი, რამედ ვძე მე ბნელსა შინა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ადვილ არს უფლისა განკურნებაჲ შენი, ნუ გეშინინ. ჰრქუა მას ტობი: ტობიას, ძესა ჩემსა, ჰნებავს წარსლვაჲ ხუჟიკეთა, ძალ-გიცა მის თანა მისლვად? და მიგცე სასყიდელი შენი. და თქუა ანგელოზმან: ძალ-მიც, რამეთუ მრავალგზის ხუჟიკეთა სრულ ვარ, და გზანი მისნი ვიცნი და ყოველნი ველნი მისნი განმივლიან და ყოველთა მთათა მისთა მეცნიერ ვარ.
და ჰრქუა მას ტობი: რომლისა ტომისაჲ ხარ და რომელთა მამათაჲ, ძმაო?.
ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ტომსა და მა/მულსა Page of ms. J: 98v ეძიებ, ანუ სასყიდლით-მოდგინესა, რომელი წარვალს ძისა შენისა თანა? და ჰრქუა მას ტობი: ძმაო, ჭეშმარიტად მინებს ცნობად სახელი შენი და რომლისა ნათესავისაჲ ხარი შენ?
და თქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ აზარია ანანიაჲსი, სახლისაგან სედემის დიდისა, ძმათაგანი შენთაჲ.
და ჰრქუა მას ტობი: ცოცხლებით მოხუედ და ცხორებული, ძმაო, და ნუ განმირისხნები მე, რამეთუ მინებს ცნობად ჭეშმარიტად მამული შენი. და აჰა ესერა ძმაჲ ჩემი ხარი შენ და ნათესავისა კეთილისა და სახიერისაჲ, ვიცოდენ ანანია და ნათანაელ, ორნი ძენი სედემისნი, დიდისანი, რამეთუ იგინი ჩემ თანა მივიდიან იერუსალემდ და თაყუანის-სციან მათ მუნ ჩემ თანა. და არა შესცთეს კაცნი ესე, ძმანი ჩემნი, ცთომასა მას თანა ძეთა ისრაელისათასა. ძირისაგან კეთილისა ხარი შენ, ძმაო, მშჳდობით მოხუედ.
და მე მიგცე შენ სასყიდელი დღისაჲ, და საზრდელი შენი იყოს მსგავსად ძისა ჩემისა.
და წარვედ ძისა ჩემისა თანა და მერმე გირთო-ვეღა სასყიდელსა შენსა ზედა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მე წარვიდე ძისა შენისა თანა, და მოვიდეთ და მოვიქცეთ მშჳდობით.
და მოუწოდა ტობი ძესა თჳსსა და ჰრქუა მას: შვილო, მზა იყავ და განვედ ძმისა შენისა თანა, ხოლო ღმერთმან, რომელი არს ცათა შინა, მიგიყვანენ თქუენ მშჳდობით და მოგაქციენინ თქუენ ცოცხლებით. და ანგელოზი მისი თანა-გივიდოდეს თქუენ. და მზა ყვეს საგზალი და წარემართნეს განსლვად და ამბორს-უყო მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა. და ჰრქუა მას ტობი: წარვედ ცოცხლებით.
და ტიროდა დედაჲ მისი. ჰრქუა ტობის: რაჲსა წარავლინე ყრმაჲ ესე? ანუ არა არს კუერთხი ჴელისა ჩუენისაჲ? და ესე Page of ms. O: 529v განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა.
ყოველი ვეცხლი ვეცხლსა ნუ ეწიოს, არამედ ნასხურ იყავნ ძისა ჩემისა,
ვითარცა მოცემულ არს ჩუენდა ცხორებად უფლისა მიერ, ეგრეცა ვცხონდეთ.
და ჰრქუა მას ტობი: ნუ გეშინინ, ცოცხლებით მივიდეს და ცოცხლებით მოვიდეს ჩუენდა, ნუ გეშინინ, დაო!
ანგელოზი სახიერი თანა-უვიდოდის მას და წარემართოს გზაჲ მისი, და მოიქცეს ცოცხლებით.
მაშინ დასცხრა ტირილისაგან დედაჲ მისი.
