მოაბისათჳს. ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, ვაჲ ნაბავსა, რამეთუ წარწყმდა; მოისჴო, წარიღეს კარიათიმი, ჰრცხუენა/ Page of ms. J: B36r სიძნელესა მოაბისასა და სძლეს.
არღარა არს მერმე მხიარულება ესებონს შინა მოაბისასა, ზრახეს მის ზედა ძჳრი. მივედით და გამოვჰკუეთოთ იგი თესლთაგან, და მადებემა დაცხრომით დასცხრეს, შემდგომად შენსა ვიდოდეს მახჳლი,
რამეთუ ჴმაჲ მღაღადებელთაჲ ორონემით წყმედითა <და შემუსრვითა> დიდითა;
შეიმუსრა მოაბი. მიუთხართ ზოგორასა <და> ჭაპუკთა მისთა,
<რამეთუ აღივსო ალაოთ ტირილითა>, რამეთუ აღსავალსა ფიქლოანსა აღვიდეს; ტიროდეს ტირილით, რამეთუ შთამართსა ორონემისასა იყვნეს მტერნი. ღუაწლი და ღაღადებაჲ შემუსრვისაჲ ესმა.
ივლტოდეთ და განირინენით თავნი თქუენნი, და იქმნენით ვითარცა კანჯარნი უდაბნოსა შინა.
რამეთუ ესევდ სიძნელესა შენსა, მოგიჴდენ შენ ჭირნი, და შეგიპყრან, და გამოვიდეს ქამოს ტყუედ და ქურუმნი მისნი და მთავარნი მისნი ერთბამად.
და მოიწიოს მოსრვაჲ ყოველსა ზედა ქალაქსა, და ქალაქი არა განერეს, და წარწყმდენ ღელენი და აღოჴრდენ ველნი, ვითარცა თქუა უფალმან.
ეცით სასწაული მოაბსა, რამეთუ დატევებით დაიტევა იგი; და ყოველი ქალაქები მისი უგზო იყოს არა-ყოფისაგან მკჳდრთა მისთაჲსა.
წყეულ იყავნ, რომელი იქმოდის საქმესა უფლისასა უდებად, და წყეულ იყავნ, რომელი განაშორებდეს მახჳლსა მისსა სისხლისაგან.
განისუენა მოაბ სიყმითგან, და მოსავ იყო დიდებასა მისსა, და არა შთაისხა ჭურჭ<რ>ისაგან ჭურჭელსა, და ტყუედ არა წარვიდა. ამისთჳს იყო გემოჲ მისი მის თანა, და სული მისი არა მოაკლდა;
ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და მოუვლინნე მას დამდრეკელნი, <და> დადრიკონ იგი, და ჭურჭერი მისი დააწულილონ, და რქანი მისნი შემუსრნენ.
და ჰრცხუენა მოაბსა ქამოსისაგან, ვითარცა ჰრცხუენა სახლსა ისრაჱლისასა ბეთელით Page of ms. J: B36v <სასოჲსა მათისა გან>,
ვითარ იტყჳთ/, ვითარმედ მტკიცე ვართ, და კაცნი შემძლებელნი ბრძოლად,
წარწყმდა მოაბი და ქალაქნი მისნი, და რჩეულნი ჭაბუკნი მისნი შთაჴ<დ>ეს საკლავად, თქუა მეუფემან; უფალ ძალთა არს სახელი მისი.
მოახს დღჱ მოაბისი მოსლვაჲ და უკეთურებაჲ მისი ადრე ფრიად.
შეძართ იგი და ყოველნი გარემოჲსნი მისნი, ყოველთა რომელთა იცით სახელი მისი, არქუთ მას, ვითარ შეიმუსრა არგანი დიდებისაჲ და კუერთხი სიმდიდრისაჲ.
გარდამოჴედ დიდებისაგან და დაჯედ ნოტიოსა ზედა ჯდომით, ასული დებონისო, რამეთუ წარწყმდა მოაბი; აღვიდა შენდა განმრყუნელი სიძნელეთა შენთა.
დადეგ გზასა ზედა და იხილე, რომელი ეგე ჰზი აროერს შინა, და ჰკითხე მეოტსა და განრინებულსა, და თქუ; რაჲ იყო.
ჰრცხუენა მოაბსა, რამეთუ შეიმუსრა, გოდებდა და ღაღადებდა; მიუთხართ არნონდ, რამეთუ წარწყმდა მოაბი.
და საშჯელი მოვალს ქუეყანასა ზედა მისსორისასა, ქელონსა ზედა, და ასასა და მოვფათსა ზედა.
და დებონსა ზედა, და ნაბავსა ზედა, და სახლსა ზედა დებლათემისსა,
და კარიათიმსა ზედა, და სახლსა ზედა აგამოჲსსა, და სახლსა ზედა მაოთისსა,
<და სახლსა ზედა კარიოთისსა>, და ბოსორასა ზედა, და ყოველსა ზედა ქალაქებსა ქუეყანისა მოაბისასა შორიელთა და მახლობელთა.
მოსტყდა რქაჲ მოაბსა, და ამპარტავანებაჲ მისი შეიმუსრა, თქუა უფალმან.
დაათრვეთ იგი, რამეთუ უფლისა ზედა მდიდრად იტყოდა, და იცემდეს მოაბი ჴელითა თჳსითა, და იყოს საკიცხელ იგი თავადი,
ვითარცა საკიცხელ იყო შენდა ისრაჱლი, ანუ პარვასა ნუ შენსა იპოვა, რამეთუ ჰბრძოდე მას; აწ მისა მიივლტოდი.
დაუტევნეს ქალაქნი, და დაეშჱნნეს კლდესა ზედა მკჳდრნი მოაბისანი, იქმნეს იგინი ვითარცა ტრედნი მბუდებელნი კლდესა შინა პირსა სოროთასა.
მესმა მოაბისი გინებაჲ, რამეთუ მაგინა ფრიად, სილაღე Page of ms. J: B37r მისი და/ გინებაჲ მისი და ამპარტავანებაჲ მისი ვიხილე, და აღმაღლდა გული , მისი.
ხოლო მე ვცნენ საქმენი მისნი, თქუა უფალმან; არა რაოდენ კმა ეყო მისა, მკლავნი მისნი არა ყვნა ეგოდენ.
ამისთჳს მოაბსა ზედა ჴჳობდით მოაბსა ზედა გარემოჲს; ღაღადებდით კაცთა ზედა ზღუდისათა ვარჯ-პარსულთა, და ჴმაჲ აღიღოს,
ვითარცა ტირილი იაზერისი გტიროდიან შენ, ვენაჴო სებოიმისო; მწუერვალნი შენნი განჴდეს ზღუასა, ქალაქო იაზერისო, მოიწია ხილსა ზედა შენსა და სამკალსა ზედა შენსა, და მესდულეთა ზედა შენთა დაეცა მოსრვაჲ.
აღიტაცა შუებაჲ და სიხარული ქუეყანისაგან მოაბიტელთაჲსა, და ღჳნოჲ იყო საწნეხელთა შიდა შენთა, არა დაწნიხეს იგი დილითი არცა მწუხრი.
ხოლო ჴმაჲ ესებონისი მი-ელიადმდე, და იასადმდე გამოსცეს ჴმაჲ მათი; ქალაქთა მათთა გამოსცეს ჴმაჲ მათი სეგორითგან ორონედმდე აღათსალისა, რამეთუ დიაკეული სმნიერი არს, რამეთუ წყალიცა იგი ნებრიმისაჲ შემწუველადვე იყოს.
და წარვწყმიდო მოაბისაჲ<თ>, თქუა უფალმან, აღმავალი ბაგინსა ზედა, და მკუმეველი კერპთა მათთა.
ამისთჳს გული მოაბისა ვითარცა ნესტჳ ოხრიდეს, გული ჩემი კაცთა ზედა კედელსა თანა, რომელნი პარსვენ ვარჯსა, ვითარცა ნესტჳ ოხრიდეს, ამის თჳს; რომელ იგი განირინა, წარწყმდა კაცთაგან.
ყოველნი თავნი ყოველთა ადგილთა დაიყჳნნენ, და ყოველნი წუერნი დაიყჳნნენ, და ყოველნი ჴელნი იტყებდენ, და ყოველთა ზედა ჰასაკთა იყოს ძაძაჲ.
და ყოველსა ზედა ერდოებსა მოაბისასა და უბნებსა მათსა ყოველსა იყოს ტყებაჲ, რამეთუ შევმუსრე მოაბი ვითარცა ჭურჭერი, რომელ არღარა საჴმარ არნ, თქუა უფალმან.
ვითარ იძლია, ჴჳობდით; ვითარ შეაქცია ზურგი მოაბმან. ჰრცხუენა და იქმნა მოაბი საკიცხელ, და საშინაბელ ყოველთაგან გარემოჲსთა მისთა,
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი, აჰა ესერა ვითარცა ორბმან მოიმართოს, და განემარტნეს ფრთენი მისნი მოაბსა ზედა. Page of ms. J: B37v
და იპყრა კარიოთი, და სიძნელენი მისნი შეიცვნა,/ და იყოს გული ძლიერთა მოაბელთაჲ მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა სალმობიერისაჲ.
და წარწყმდეს მოაბი სიმრავლისაგან მისისა, რამეთუ უფლისა ზედა მდიდრად იტყოდა.
შიში და ჴნარცჳ და საბრჴჱ შენ ზედა, რომელ ეგე ჰზი შორის მოაბსა, თქუა უფალმან.
რომელი ივლტოდის პირისაგან შიშისაჲსა, შთავარდეს ჴნარცუსა, და რომელი აღვიდოდის ჴნარცჳთ, შეიპყრას იგი საბრჴითა, რამეთუ მოვავლინო ესე მოაბსა ზედა წელსა მას, რომელსა აღვიხილნე იგინი, თქუა უფალმან.
საფარველსა ესებონისასა დადგეს, რომელნი ივლტოდეს საბრჴისაგან, რამეთუ ცეცხლი გამოჴდა ესებონით, და ალი ქალაქით სეონით, და შეჭამნა წინამძღუარნი მოაბისნი, და გამოიძინა ძენი სეონისნი.
ვაჲ შენდა, მოაბ; წარსწყმდი, ერო ქამოსისო, რამეთუ წარიხუნას ძენი შენნი ნატყუენავად, და ასულნი შენნი ტყუედ.
და მოვაქციო ტყუჱ მოაბისი აღსასრულთა დღეთა, თქუა უფალმან. მოაქამდე საშჯელი მოაბისი.;
