და ღაღად-ყო ყურთა ჩემთა ჴმითა დიდითა, და თქუა. მოწევნულ არს შურის-გებაჲ ქალაქისაჲ, და თითოეულსა მათსა აქუნდა ჭურჭერი მოსრვისაჲ ჴელსა თჳსსა.
და აჰა ესერა ექუსნი კაცნი მოვიდოდეს გზისა მისგან ბჭისა მაღლისა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ. და კაცად-კაცადისა ცული ჴელსა მისსა, და ერთი კაცი შორის მათსა შემოსილი ჴამლითა, და სარტყელი შაფირისაჲ წელთა მისთა. და შევიდეს და დადგეს მახლობელად საკურთხეველისა მის რვალისაჲსა.
და დიდებაჲ იგი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ აღვიდა ქერობინთა მათ/გან, Page of ms. J: B64r რომელი იყო მათ ზედა, უსაფრთულოსა მას საკურთხე/ველისა ტაძრისასა. და უწოდა კაცსა მას, რომელსა ემოსა ფერჴთ-შესასხმელი იგი, რომელსა იგი ერტყა სარტყელი წელთა მისთა;
და ჰრქუა მას, განვედ შორის იჱრუსალემსა, და მიეც სასწაული შუბლთა კაცთა მათ რომელნი სულთ-ითქუმენ, რომელთა იგი ელმის ყოველთა ზედა უშჯულოებათა, რომელნი იქმნებიან შორის მათსა,
და ამათ ჰრქუა სმენასა ჩემსა; შევედით შემდგომად მაგისა ქალაქად, და დაჰჭრიდით, და ნუ ერიდებით თუალითა თქუენითა, და ნუ შეიწყალებთ,
მოხუცებულსა და ჭაპუკსა, და ჩჩჳლსა და ქალწულსა, და დედაკაცსა მოჰკლევდით აღსაჴოცელად. ხოლო ყოველთა რომელთა ზედა არს სასწაული, ნუ შეეხებით, და წმიდათა ჩემთაგან იწყეთ. და იწყეს კაცთა მათგან მოხუცებულთა, რომელნი იყვნეს შინაგან სახლსა მას.
ჰრქუა მათ; შეაბილწეთ სახლი ეგე, და აღავსენით გზანი მკუდრებითა, გამოვიდოდეთ და მოჰსრევდით.
და იყო მოსრვასა მას მათსა, და მე დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა ღაღად-ვყავ და ვთქუ; ვაჲ მე, ვაჲ მე, უფალო, უფალო, აღსაჴოცელად შეიქმ შენ ნეშტთა ამათ ისრაჱლისათა, მიფენასა ამას რისხვისა შენისასა იჱრუსალემსა ზედა.
და მრქუა მე; სიცრუვენი სახლისა ისრაჱლისანი და იუდაჲსნი განმრავლებულ არიან დიდად ფრიად, რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ ერითა მრავლითა, და ქალაქი სავსე არს სიცრუვითა და არა-წმიდებითა, რამეთუ თქჳან; დაუტევა უფალმან ქუეყანაჲ; არა ხედავს უფალი.
და არა ერიდოს თუალი ჩემი, და არცა შევიწყალნე, გზანი მათნი თავთა მათთა ზედა მივსცენ.
და აჰა კაცი იგი რომელსა ემოსა პოდერჱ, და ერტყა წელთა მისთა სარტყელი, მიუგო და ჰრქუა, ვყავ ვითარცა მიბრძანე მე.,
