TITUS
Vetus Testamentum iberice: codd. Oshki & Jerusalem
Part No. 394
Chapter: 15
Verse: 1
და
იყო
ჩემდა
მომართ
სიტყუაჲ
უფლისაჲ
,
და
თქუა
;
Verse: 2
და
შენ
,
ძეო
კაცისაო
,
რაჲ
მე
ეყოს
ძელსა
მას
ვენაჴისასა
ყოველთაგან
ძელთა
რტოთა
,
რომელნი
არიან
ძელთა
შორის
მაღნარისათა
.
Verse: 3
უკუეთუ
მოიღონ
მისგან
ძელი
საქმედ
საქმარისა
,
უკუეთუ
მოიღონ
მისგან
მანაჲ
დაკიდებად
მას
ზედა
ყოველივე
ჭურჭერი
,
Verse: 4
თჳნიერ
მისა
რომელ
იგი
ცეცხლსა
მიეცეს
დასაწუველად
,
წელილადითი
წელიწადად
განწმედილი
იგი
მისგანი
,
რომელი
შეჭამის
ცეცხლმან
,
და
მოაკლდის
სრულიად
.
ნუ
უკუე
საჴმარ
იყოს
იგი
საქმარად
.
Verse: 5
არცაღა
იყოს
და
თუ
იგი
თავადი
,
ვერვე
იყოს
იგი
საქმარად
,
გარნა
რომელ
იგი
ცეცხლმან
შეჭამოს
სრულიად
,
და
არღარა
იყოს
საქმარად
.
Verse: 6
ამისთჳს
არქუ
მათ
;
ამას
იტყჳს
უფალი
უფალი
;
ვითარცა
იგი
ხჱ
ვენაჴისაჲ
ხეთა
შორის
მაღნარისათა
,
რომელი
მივეც
ცეცხლსა
შესაწუველად
,
ეგრეთ
მივსცნე
მკჳდრნი
იჱრუსალემისანი
.
Verse: 7
და
მივჰსცე
პირი
ჩემი
მათ
ზედა
.
ცეცხლისაგან
გამოვიდენ
,
და
ცეცხლმან
შეჭამნეს
იგინი
.
და
ცნან
რამეთუ
მე
ვარ
უფალი
,
რაჟამს
განვიმტკიცო
პირი
ჩემი
მათ
ზედა
.
Verse: 8
და
მივჰსცე
ქუეყანაჲ
მათი
განსარყუნელად
,
ამისთჳს
,
რამეთუ
შეცჳვეს
იგინი
შეცოდებათა
,
იტყჳს
უფალი
უფალი
.;/
Page of ms. J: B70r
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum iberice: codd. Oshki & Jerusalem
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 18.11.2023. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.