და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;
ძეო კაცისაო, უწამენ იჱრუსალემსა უშჯულოებანი მისნი,
და არქუ მას, ამას ეტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ იჱრუსალემსა; ძირი შენი და შობაჲ შენი ქანაანისაგან. მამაჲ შენი ამორეველი, და დედაჲ შენი ქეტელი.
და შობასა მას ოდეს იშევ, არა შეგიხჳეს უპჱ შენი, და წყლითა არა განიბანე, არცა მარილითა დაიმარილე, და სახუეველითა არა წარიხჳე.
და არცა ბერიდა თუალი ჩემი შენ ზედა ყოფად შენდა ერთი ამათგანი, მიცემად რაჲ მე შენ ზედა, და განჰვარდი პირსა ზედა ველისასა გულ-არძნი<ლ>ებითა სულისა შენისაჲთა, დღესა მას რომელსა იშევ.
და განვლე შენ ზედა, და გიხილე შენ შებღალული სისხლითა შენითა; და გარქუ შენ, სისხლისაგან შენისა ცხოვრებაჲ შენი.
განამრავლე, ვითარცა აღმოსავალი ველისაჲ მიგეც შენ, და განჰმრავლდი, და განსდიდენ, და შეხუედ ქალაქთა ქალაქთასა. ძუძუნი შენნი აღემართნეს, და თმანი შენნი აღმოსცენდეს, ხოლო შენ იყავ შიშუელ და სარცხჳნელ,
და განვლე შენ მიერ, და ვიხილე შენ, და აჰა იყო ჟამი შენი და ჟამი მოდგინეთაჲ, და განვიპყრენ ფრთენი ჩემნი შენ ზედა, და დაგიფარე სარცხჳნელი შენი, და გეფუცე შენ, და შევედ აღთქუმასა შენ თანა, იტყჳს უფალი უფალი. და მეყავ შენ ჩემდა,
<და განგბანე შენ წყლითა> და განგრეცხ სისხლი შენი შენგან, და გცხე შენ ზეთი.
და შეგმოსე შენ ჭრელითა, და შეგასხ ფერჴთა შენთა იაკინთე, და შეგარტყ შენ ბისონი, და შეგმოსე შენ ნემსულითა.
და შეგამკვე შენ სამკაულითა, და შეგასხენ სალტენი ჴელთა შენთა, და მანიაკი ყელსა შენსა.
და განგაცუ საყური და გრკალი ყურთა შენთა, და გჳრგჳნი სიქადულისაჲ თავსა შენსა.
და შეიმკვე ოქროჲთა და ვეცხლითა, და სამოსელი შენი ბისონი, და ნემსული და ჭრელი. სამინდოჲ და ზეთი და თაფლი ჰშჭამე, და იქმენ კეთილ ფრიად.
და განითქუა სახელი სიკეთისა შენის[აჲ] თესლებსა შორის, რამეთუ განსრულებულ იყო შუენიერებითა და/ Page of ms. J: B70v სახილველებითა, რომელი დაგაწესე შენ ზედა, იტყჳს უფალი უფალი.
და ესევდი სიკეთესა შენსა, და ისიძვე სახვლითა შენითა, და განჰფინე სიძვაჲ შენი ყოველსა თანა-წარმავალსა გზისასა.
და მოიღე სამოსელთაგან შენთა, და იქმენ თავისა შენისა კერპნი კერულნი, და ისიძევდ მათა მიმართ, და არა შეხჳდე და არცაღა იყოს.
და მოიღე ჭურჭერი იგი სიქადულისა შენისაჲ ოქროჲსა მისგანი, და ვეცხლისა ჩემისაჲ მისგანი, რომელი მიგეც შენ, და იქმნენ თავისა შენისა ხატნი წულისანი, და ისიძევდ მათ თანა.
და მოიღე სამოსელთაგან შენთა თითოფერთა, და შეჰმოსე იგი მათ, და ზეთი ჩემი და საკუმეველი ჩემი დასდევ წინაშე მათსა.
და პური ჩემი რომელი მიგეც შენ, სამინდოჲ და ზეთი და თაფლი გაჭამე შენ, და დააგე იგი წინაშე მათსა საყნოსელად სულნელებისად, და იყო ესე, იტყჳს უფალი უფალი.
და მოიყვანენ ძენი შენნი და ასულნი შენნი, რომელნი ჰშვენ, და დაუკლენ იგინი კერპთა შესაჭმელად, ვითარცა მცირედ რაჲ მე ისიძვე.
და დასწყჳდენ შვილნი შენნი, და მიჰსცენ იგინი მართლ-უკუნ საქცეველად შენდა მათ.
ესე იყო უფროჲს ყოველთა სიძვათა შენთა; და არა მოიჴსენე სიჩჩჳლისა შენისაჲ, დდესა მას ოდეს იგი იყავ შიშუელ და სარცხჳნელ. შესუარული სისხლსა შინა შენსა სცხოვნდი,
და იყავ ყოველსა თანა ბოროტსა შენსა, იტყჳს უფალი, და იშჱნე თავისა შენისა საყოფელი სასიძველი.
და ჰყავ თავისა შენისა გამოგებაჲ ვითარცა სავაჭროჲ, ყოველთა უბანთა.
და დასაბამსა ყოველთა გამოსავალთასა <აღ>აშჱნენ სასიძველნი შენნი, და განჰრყუენ სიკეთე შენი, და განავლინენ ბარკალნი შენნი ყოველსა თანა-წარმავალსა გზისასა, და განამრავლენ სიძვანი შენნი.
და ისიძევდ ძეთა მიმართ ეგჳპტისათა მოზღვარეთა შენთა სხეულ-/დიდთა, Page of ms. J: B71r და მრავალ/-გზის ისიძვე განსარისხებელად ჩემდა.
და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა, და აღვიღო შჯულიერებაჲ შენი, და მიგცე შენ სულთა მოძულეთა შენთასა, ასულთა უცხოთესლთასა, რომელთა განგდრიკეს შენ გზისაგან შენისა, და უღმერთო იქმენ,
და ისიძევდ ასულთა მიმართ ასურთასა, და არცაღა ეგრჱთ განსძეღ, და ისიძევდ და არა განსძღებოდე.
და განამრავლენ აღთქუმანი შენნი ქუეყანად მიმართ ქანაანელთა და ქალდეველთა; და არცაღა ამათ თანა გა<ნ>სძედ.
რაჲ აღუთქუა ასულსა შენსა, იტყჳს უფალი უფალი. რამეთუ ჰყავ შენ ესე ყოველი დედაკაცისა მეძვისაჲ სამ წილ ასულთა შენთა.
სასიძველნი აშჱნენ ყოველსა დასაბამსა გზისასა, და ჰყავ სლვაჲ შენი ყოველთა უბანთა; და იქმენ ვითარცა მეძავი, რომელი შეიკრებნ სასყიდელსა.
დედაკაცი მემრუშჱ მსგავსი შენი, რომელი მიიღებნ სასყიდელსა ქმრისაგან თჳსისა.
ყოველთა მსიძავთა მისთა კუალად სასყიდელსა მისცემდა. და შენ სასყიდელსა მიჰსცემდ ყოველთა ტრფიალთა შენთა, და აღაგებდ მათ ტჳრთითა მოსლვად შენდა გარემოჲს სიძვითა შენითა;
და გექმნა შენ გულარძნილება უფროჲს დედათა სიძვაჲ შენი, და შენ-ებრ არა ვინ ისიძვიდა, რომელი დაურთევდ სასყიდელსა, და სასყიდელი შენ არა გეცა, და იქმნა შენ თანა გულარძნილებაჲ.
ამისთჳს მეძაო, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ;
ამას იტყჳს უფალი უფალი; ამისთჳს რამეთუ მიჰფინე რვალი შენი, და გამოჩნდა სარცხჳნელი შენი სიძვითა შენითა ტრფიალთა მიმართ შენთა და ყოველთა მიმართ განზრახვათა შენთა, და სისხლითა შვილთა შენთაჲთა, რომელი მიეც მათ.
ამისთჳს აჰა ესერა მე შენ ზედა შევკრიბნე ყოველნი ტრფიალნი შენნი, რომელთა იგი აღერიე მათ შორის, და ყოველნი რომელნი შეიყუარენ მითურთ, რომელნი გძულდეს; და შევკრიბნე იგინი შენ ზედა გარემო, და გამოვაცხადო უკეთურებაჲ შენი მათ წინაშე და იხილნენ ყოველნი სარცხჳნელნი Page of ms. J: B71v შენნი.
და შურ-ვიგო შენგან შურის-გებაჲ მემრუშისაჲ,/ და დაგდვა შენ სისხლითა გულის-წყრომისა და შურისაჲთა.
და მიგცე შენ ჴელთა მათთა, და დაარღჳონ სასიძავი შენი, და დაჴსნენ საფუძველი შენი, და განგძარცონ შენ სამოსელი შენი, და მიგიღონ შენგან ჭური სიქადულისა შენისაჲ, და დაგიტეონ შენ შიშუელი და სარცხჳნელი.
და მოიყვან<ნ>ენ შენ ზედა ერნი, და დაგკრიბონ შენ ზედა ქვაჲ; და დაგჭრან შენ მახჳლითა მათითა.
და დაწუნენ სახლნი შენნი ცეცხლითა, და ყონ შენ ზედა შურის-გებაჲ წინაშე დედათა მრავალთა. და მოგაქციო შენ სიძვისაგან შენისა, და სასყიდელსა არღა სცემდე.
და მივჰფინო რისხვაჲ ჩემი შენ ზედა, და აღვასრულო შური იგი ჩემი შენგან, და განვისუენო, და არღა ვზრუნვიდე.
ამის თჳს, რამეთუ არა მოიჴსენენ დღენი სიჩჩჳლისა შენისანი, და შემაწუხებდ მე ამას ყოველსა ზედა, და აჰა ესერა მე გზანი შენნი თავსა შენსა ზედა მოგცნე, იტყჳს უფალი უფალი, და ესრეთ ჰყავ უღმრთოებაჲ ყოველთა თანა უშჯულოებათა შენთა.
ესე იგი არს ყოველი რომელი თქუეს იგავი შენთჳს. და თქუან, ვითარცა დედაჲ,
ეგრჱთცა ასული. ასული იგი დედისაჲ შენ ხარ, რომელმან განიშოვრის ქმარი თჳსი და შვილნი თჳსნი. და დათა შენთა რომელთა განიშოვრნეს ქმარი თჳსი და შვილნი თჳსნი. დედაჲ თქუენი ქეტელი, და მამაჲ თქუენი ამორეველი.
და დაჲ თქუენი უხუცესი სამარიაჲ. იგი და ასულნი მისნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან მარცხენით შენსა. და დაჲ შენი უმრწემჱსი, რომელი დამკჳდრებულ არს მარჯუენით შენსა. სოდომაჲ და ასულნი მისნი.
და არცა ეგრეთ გზათა მათთა-ებრ ხჳდოდე, და არცა უშჯულოებათა მათთა-ებრ ჰყავ მცირედ ღა; და გარდა-ვიდრე-მე-ჰმატე გზათა შენთა.
ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი უფალი, უკუეთუ სოდომამან ყო ეგრეთ და ასულთა მისთა, Page of ms. J: B72r ვითარცა ეგე ჰყავ შენ და ასულთა შენთა./
გარნა ესე უშჯულოებაჲ სოდომელთაჲ, დისა შენისა, ამპარტავანებაჲ, სიმაძღრითა პურისაჲთა და ნაყოფიერებითა საშუებელთა მისთა, და ასულთა მისთაჲთა. ესე აქუნდა მას, და ასულთა მისთა, და ჴელსა დავრდომილისასა და გლახაკისასა არა აღუპყრობდეს,
და დიდად მაღლოვოდეს, და იქმოდეს უშჯულოებასა წინაშე ჩემსა, და აღვიხუენ იგინი ვითარცა იხილე.
და სამარიამან ზოგსცა შენსა არა ცოდა. და შენ განამრავლე უშჯულოებაჲ უფროჲს მისსა, და განამართლენ დანი შენნი ყოვლითა უშჯულოებითა შენითა, რომელსა იქმოდე.
და შენ მოიღე ტანჯვაჲ შენი მისთჳს, რომელ განჰრყუნენ დანი შენნი უშჯულოებითა შენითა, რომელ უშჯულოჲ ჰქმენ უფროჲს მათსა, და განამართლენ იგი<ნი> უფროჲს შენსა, და შენ გრცხუენეს, და მიიღე გინებაჲ შენი განმართლებისათჳს დათა შენთაჲსა,
და მოვაქციო გარემიქცევაჲ მათი, გარემიქცევაჲ სოდომისაჲ და ასულთა მისთაა. და მოვაქციო გარე-მიქცევაჲ სამარიაჲსაჲ და ასულთა მისთაჲ, და მოვაქციო გარე-მიქცევაჲ შენი შორის მათსა.
რაჲთა მოიღო ტანჯვაჲ შენი, და საგინებელ იყო ყოველთაგან, რომელთა იქმოდე განსარისხებელად ჩემდა.
და დაჲ შენი სოდომაჲ და ასულნი მისნი კუალად მოეგნენ, ვითარცა იყვნეს პირველ. და სამრიაჲ და ასულნი მისნი კუალად მოეგნენ, ვითარცა იყვნენ პირველ. და შენ და ასულნი შენნი კუალადვე მოგნეთ, ვითარცა იყვენით პირველად.
და უკუეთუმცა იყო სოდომაჲ დაჲ შენი, სასმენელსა შენსა და პირსა, დღეთა ამპარტავანებისა შენისათა,
ვიდრე გამოჩინებადმდე უკეთურებისა შენისა, ვითარცა ეგე აწ შენ საყუედრელ ხარ ასულთა ასურეთისათა, და ყოველთა გარემოთა მისთა, ასულთა უცხოთესლთასა, რომელნი მახლობელ არიან გარემო შენსა,
უღმრთოებანი შენნი და უშჯულოებანი შენნი მოიხუნენ, იტყჳს Page of ms. J: B72v უფალი უფალი.
ამას იტყჳს უფალი, და გიყო შენ/ ვითარცა ეგე შენ ჰყავ. ვითარცა ეგე შეურაცხ-ჰყავ გარდასლვად აღთქუმასა ჩემსა, რომელ იყო შენდა მიმართ.
<, , ,> დღეთა სიჩჩჳლისა შენისათა, და აღგიდგინო შენ აღთქუმაჲ საუკუნე.
და მოგეჴსენნენ გზანი შენნი, და შეურაცხ-იქმნე, მოყვანებასა მას შენსა დათა შენთა უცხოთესლთასა, და მოგცნე შენ იგინი აღსაშჱნებელად, და არა აღთქუმისაგან შენისა.
და აღვადგინო მე აღთქუმაჲ ჩემი შენ თანა, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი.
და რაჲთა მოგეჴსენოს და გრცხუენოდის, და არა იყოს შენდა მერმე აღებად პირისა შენისა პირისაგან გინებულებისა შენისა, რაჟამს გილხინო მე შენ ყოვლისა მისთჳს რომელი ჰყავ, იტყჳს უფალი უფალი.;
