და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;
ძეო კაცისაო, მიუთხარ თხრობაჲ და არქუ იგავი სახლსა ისრაჱლისასა,
და ეტყოდე მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; ორბმან დიდმან, და ფრთითა დიდმან, და გრძელმან ჰასაკითა, სავსემან ფრცხილითა, რომელსა აქუს მიმართებაჲ შესლვად ლიბანესა, მოიხუნა რჩეულთა ნაძუთა მისთა.
მწუერვალნი სიჩჩოჲსა მისისანი მოჰკუეთნა, და მოიხუნა იგი ქუეყანად ქანაანისა, ქალაქსა მოზღუდვილსა დასხნა იგინი.
და მოიღო თესლისაგან ქუეყანისა, და მოსცა იგი ველსა ნერგად წყალთა ზედა მრავალთა; სასხურად დააწესა იგი,
და აღმოსცენდა იგი და იქმნა ვენაჴად, უძლურ და მცირე სიდიდითა გამოჩინებად იგი, და რტონი მისნი ზედა, და ძირნი მისნი ქუე მისსა. და იქმნა იგი ვენაჴ, და ყვნა წიდნენი, და განირთხნა ბაბილონი თჳსნი.
და იყო სხუაჲ ორბი დიდი; და დიდი ფრთითა მრავალი ფრცხილითა. და აჰა ესერა ვენაჴი იგი მოხუეულ იყო მას, და ძირნი მისნი მისა მიმართ, და რტონი მისნი განუტევნა მის Page of ms. J: B73r ზედა ყოფად იგი მძორსა მას თანა ნერგისა/ მისისასა,
ველსა კეთილსა წყალთა ზედა მრავალთა <, , ,> იგი, რაჲთა განმწჳსნეს, და მოიღოს ნორჩი, და გამოსცეს ნაყოფი, და რაჲთა იქმნეს ვენაჴ დიდ.
ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; უკუეთუ წარიმართოს, ანუ არა ძირნი სიჩჩოჲსა მისისანი და ნაყოფი მისი დალპეს, და განჴმეს ყოველი პირველ აღმოცენებული მისი. და არა მკლავითა დიდითა და არცა ერითა მრავლითა აღმოიფხურეს იგი ძირითურთ მისით.
და აჰა ესერა განჴოხნების, ნუ უკუჱ წარემართოს, ანუ არა მობერვასა თანა ქარისა ცეცხლისასა განჴმეს.
და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ და მრქუა მე;
ძეო კაცისაო, არქუ სახლსა მას განმამწარებელთასა; არა იცითა რაჲ არს ესე. არქუ მათ; ოდეს მოვიდეს მეფჱ ბაბილონისაჲ იჱრუსალემდ, და წარიყვანოს მეფჱ მისი, და მთავარნი მისნი, და მიიყვანნეს იგინი მის თანა ბაბილონდ,
და მოიყვანოს სამეუფოჲსა <გან> ნათესავისა, და დადვას მის თანა აღთქუმაჲ, და შეიყვანოს იგი წყევასა ქუეშჱ. და წინამძღუარნი ქუეყანისანი მიიყვანნეს,
რაჲთა ყვნეს სამეუფო უძლურ ყოვლადვე, რაჲთა არა აღმაღლდენ, და რაჲთა დაიმარხონ აღთქუმაჲ მისი დამტკიცებად იგი.
და განდგეს იგი მისგან, და მიავლინნეს მოციქულნი თჳსნი ეგჳპტედ, რაჲთა მოსცეს მას ცხენები და ერი მრავალი, უკუეთუ წარემართოს ანუ განერეს, რომელმან ქმნეს წინაა<ღ>დგომაჲ, და გარდაჴდეს აღთქუმასა, უკუეთუ განერეს.
ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი უფალი. უკუეთუ არა ადგილსა მას მეფჱ იგი, რომელმან მეფჱ ყო იგი. რომელმან შეურაცხ-ყო ფიცი იგი, და გარდაჰჴდა აღთქუმასა მას ჩემსა, რომელი ვყავ მის თანა, ბაბილონს შინა აღესრულოს.
და არა ძალითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ყოს მის თანა ბრძოლაჲ ფარაო, ლაშქრის მოდგმითა, და არდაბაგის შჱნებითა საისართაჲთა Page of ms. J: B73v აღებად სულთა კაცთასა.
და შეურაცხ-ყო/ ფიცი იგი, და გარდაჰჴდა აღთქუმასა. და აჰა ესერა მისცა ჴელი, და ესე ყოველი უყო მას, ნუ უკუჱ განერეს.
ამისთჳს არქუ, ამას იტყჳს უფალი უფალი; ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა ამისთჳს, რამეთუ ფიცი ჩემი შეურაცხ-ყო, და აღთქუმასა ჩემსა რომელსა გარდაჰჴდა, მისთჳს მივაგო თავსა მისსა.
და განვჰმარტო მახჱ ჩემი, და შეიპყრას გარე-მოდგომითა მისითა.
ყოვლითა განწყობითა მისითა, მახჳლითა დაეცნენ, და ნეშტნი იგი მათნი ყოველსა ქარსა განვაბნინე, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ვიტყოდე.
რამეთუ ამას იტყჳს უფალი უფალი; და მოვიღო მე ნაძუთა მათგან, თხემისაგან გულისა მათისა მოვჰკუეთო, და დავჰნერგო მთასა მაღალსა,
და მოვჰკიდო იგი; მთასა აღმაღლებულსა ისრაჱლისასა დავჰნერგო იგი, და გამოიღოს ნორჩი და ნაყოფი. და იყოს ნაძუად დიდად, და განისუენებდენ ქუეშჱ მისსა ყოველნი მფრინველნი, და ყოველნი მჴეცნი ველისანი საგრილსა მისსა ქუეშჱ განისუენებდენ, და რტონი მისნი კუალად მოეგნენ.
და ცნან ყოველთა ხეთა ველისათა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან დავამდაბლი ხჱ მაღალი, და აღვამაღლი ხჱ მდაბალი. და განვაჴმო ხჱ ნედლი, და აღმოვაცენო ხჱ ჴმელი. მე უფალი ვიტყოდე და ვყო.;
