და ეტყოდა უფალი
Ms. page: P104R და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მე ვარ უფალი; ეტყოდე ფარაოს, რაოდენსა გეტყოდი მე შენ.
და თქუა მოსე: აჰა ესერა მე ჴმა\-წულილ Ms. page: P104V ვარ. ვითარ ისმინოს ჩემი ფარაო?
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აჰა ეგერა მიგეც შენ ღმრთად ფარაოს, და აჰრონ, ძმაჲ შენი, იყოს შენდა წინაჲსწარმეტყუელ.
შენ ეტყოდე, რაოდენსა მე გამცნებ შენ, და აჰრონ, ძმაჲ შენი, ეტყოდის ფარაოს, რაჲთა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოჲსი და განვამრავლნე სასწაულნი და ნიშნი ჩემნი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა.
და არა ისმინოს თქუენი ფარაო. და დავდვა ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყვანო ძალითურთ ერი ჩემი, ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით შურის-გებითა დიდითა.
და ცნან ყოველთა მეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი; განვირთხა ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყვანნე ძენი ისრაჱლისნი შორის მათსა.
ყვეს მოსე და აჰრონ, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან.
მოსე იყო ოთხმეოცის წლის, ხოლო აჰრონ ოთხმეოც და სამ წლის, რომელსა ჟამსა ეტყოდეს ფარაოს.
ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
უკუეთუ გეტყოდის თქუენ ფარაო და გრქუას: მიჩუენე ჩუენ სასწაული ანუ ნიში, ჰრქუა აჰრონს, ძმასა შენსა: მოიღე კუერთხი ეგე, რომელ არს ჴელსა შენსა, და მიაგდე წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა და იქმნეს იგი ვეშაპ.
შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა და ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან. და მიაგდო აჰრონ კუერთხი იგი წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა, და იქმნა იგი ვეშაპ.
მოუწოდა ფარაო ბრძენთა და გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა. და ყვეს ეგრე გრძნებითა მათითა:
და მიაგდო კაცად-კაცადმან კუერთხი თჳსი, და იქმნეს იგინი ვეშაპ. და შთათქნა იგინი კუერთხმან აჰრონისმან, კუერთხნი იგი მათნი.
და განიფიცხა გული ფარაო და არა ჰრწმენა მათი, Ms. page: P105R ვითარცა ეტყოდა მათ უფალი.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: დამძიმებულ არს გული ფარაოჲსი არა გამოტევებად ერი ჩემი.
მივედ ფარაოჲსა განთიად, რამეთუ ეგერა იგი გამოვალს ხვალე წყალსა მას ზედა, და დასდგე შენ წინაშე მისსა კიდესა მის მდინარიასა, და კუერთხი იგი მოიღო ჴელთა შენთა, რომელი გარდაიქცა გუელად.
და ჰრქუა: უფალმან ღმერთმან ებრაელთამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ უდაბნოსა ზედა. და აჰა ეგერა არა ისმინე აქამომდე.
ამას იტყჳს უფალი: აჰა ესერა მე უხეთქნე კუერთხითა ამით, რომელ არს ჴელსა ჩემსა, წყალსა მდინარისასა და გარდაიქცეს სისხლად.
და თევზნი იგი მდინარისანი მოწყდენ და დაყროლდეს მდინარჱ ეგე და ვერ ეძლო მეგჳპტელთა მათ სუმად წყალი იგი მდინარისაჲ მის.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიიღე კუერთხი ეგე შენი და განირთხ ჴელი შენი წყალთა ზედა ეგჳპტისათა და მდინარეთა ზედა მათთა და ყოველთა შესაკრებელთა მათთა, და იყოს სისხლი ყოველსა ზედა ქუეყანასა, ხეთა და ქვათა.
ყვეს ეგრე მოსე და აჰრონ, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ უფალმან. და აღიპყრა აჰრონ კუერთხი იგი მისი და სცა წყალთა მდინარისათა წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა, და გარდაიქცა წყალი იგი მდინარისაჲ მის სისხლად.
და თევზნი მდინარისანი მოწყდეს, და დაყროლდა მდინარჱ იგი, და ვერ ეძლო სუმად მეგჳპტელთა მათ წყალი იგი მდინარისაჲ მის. და იყო სისხლი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და ყვეს ეგრე გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა. და განფიცხნა გული ფარაოჲსი და არა ისმინა მათი, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ უფალმან.
მიიქცა ფარაო სახიდ თჳსა და არა დაამტკიცა გონებაჲ თჳსი არცაღა მას ზედა. Ms. page: P105V
თხარეს ყოველთა მეგჳპტელთა გარემო მდინარესა მას, რაჲთამცა სუეს წყალი მდინარისა მისგან.
და აღესრულნეს [შჳდ] დღენი შემდგომად გუემისა მის უფლისა მიერ მდინარისა მის.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: შევედ შენ ფარაოჲსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე.
უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებაჲ მათი, აჰა ესერა ვგუემნე ყოველნი საზღვარნი შენნი მყურითა.
და გამოჴდეს მდინარისა მისგან მყუარი და აღმოჴდეს და შევიდეს სახლსა შენსა და საუნჯეთა სასუენებელისა შენისათა და ცხედართა შენთა და სახლთა მსახურთა შენთასა და ერისა შენისასა და თბესა შენსა და თორნესა შენსა.
და შენ ზედა და ერსა შენსა ზედა და მსახურთა შენთა აღმოჴდეს მყუარი.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ, ჴელი შენი ჴევნებსა და წყურნებსა და აღმოიყვანე მყუარი.
და განირთხა აჰრონ ჴელითა თჳსითა კუერთხი იგი წყალთა ზედა ზღჳსათა და აღმოი ყვანა მყუარი და დაფარა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ.
ყვეს ეგრევე გრძნეულთა მათ და აღმოიყვანეს მყუარი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, და მოისპოს ჩემგან მყუარი ესე და ერისაგან ჩემისა, და განუტეო ერი ეგე და მსახურებდენ უფალსა.
ჰრქუა მოსე ფარაოს: განაჩინე ჩემდამო დღჱ, ოდეს ვილოცო შენთჳს და მსახურთა შენთათჳს და ერისა შენისათჳს, და მოისპოს მყუარი სახლთა შენთაგან და ერისა შენისაგან, გარნა მდინარეთა ხოლო შინა დაშთეს მყუარი.
და მან ჰრქუა: ხვალე. ჰრქუა მას მოსე: ეგერა სთქუ, რაჲთა უწყოდი, რამეთუ არავინ არს სხუაჲ უფლისა გარეშე.
და მოისპოს Ms. page: P106R მყუარი სახლისაგან შენისა და ეზოთაგან შენთა და მდინარეთა ხოლო შინა დაშთეს.
გამოვიდეს მოსე და აჰრონ ფარაოჲსგან. და ღაღად-ყო უფლისა მიმართ განრინებისა მისთჳს მყუარისა, ვითარცა-იგი თქუა ფარაო.
და ყო ეგრე მოსე, ვითარცა ჰრქუა უფალმან, და მოწყდა მყუარი სახლთაგან მათთა და ველისაგან მათისა.
და შეკრბა იგი ზჳნ-ზჳნად და დაყროლდა ქუეყანაჲ.
ვითარცა იხილა ფარაო, რამეთუ ეცა მას მოლხინებაჲ, დაიმძიმა გული მისი და არა ისმინა მათი, ვითარცა ეტყოდა მას უფალი.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ ჴელითა შენითა კუერთხი ეგე და ეც მიწასა ქუეყანისისა. და იყოს მუმლი კაცთა შორის და საცხო ვართა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
განირთხა ჴელითა თჳსითა აჰრონ კუერთხი იგი მიწასა ქუეყანისასა, და იყო მუმლი კაცთა და ოთხფერჴთა და მიწასა ქუეყანისასა და ყოველსა ეგჳპტესა.
ყვეს ეგრევე გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა, რაჲთამცა გამოიყვანეს მუმლი, და ვერ უძლეს. და იყო მუმლი იგი კაცთა ზედა და პირუტყუთა.
ჰრქუეს ფარაოს გრძნეულთა მათ: თითი ღმრთისაჲ არს ესე. და განფიცხნა გული ფარაოჲსი და არა ისმინა მათი, ვითარ-იგი ეტყოდა უფალი.
და
Ms. page: P106R და აღვიდა ბოოზ ბჭეთა ზედა და დაჯდა მუნ. და აჰა ესერა ნათესავი იგი წარმოვიდოდა, რომლისათჳს თქუა ბოოზ. და ჰრქუა ბოოზ: მოაქციე და დაჯედ აქა საიდუმლოო. და მოაქცია და და დაჯდა მუნ.
და მოიყვანა ბოოზ ათი კაცი მოხუცებულთაგანი Ms. page: P106V მის ქალაქისათაჲ და ჰრქუა მათ: დასხედით! და დასხდეს.
ჰრქუა ბოოზ ნათესავსა მას: ნაწილი იგი ქუეყანისაჲ მის, რომელ არს ძმისა ჩუენისა ელიმელიქისი, მიეცინ ნოიმინს, რომელ-იგი მოვიდა ქუეყანით მოაბისაჲთ.
და მე ვთქუ, ვითარმედ: ვაუწყო ყურთა შენთა. ჰრქუა მას: მოიგე ამათ წინაშე, რომელნი სხენან, და მოხუცებულთა წინაშე ერისა ჩემისათა: უკუეთუ ეშვილები, ეშვილე; უკუეთუ არა ეშვილები, მითხარ მე, რამეთუ არავინ არს შენსა გარეშე ნათესავ, და შემდგომად შენსა მე ვარ. ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ, ვეშვილო.
და თქუა ბოოზ: დღესა მას, რომელსა მოიგო ქუეყანაჲ იგი, ჴელისაგან ნოიმინისა და რუთისგან მოაბელისა, ძის ცოლისა მისისა, რომლისა მოკუდა ქმარი მისი, სამკჳდრებელი იგი მისი მოიგე თავისა შენისა. რომლისაგან აღუდგინო მკჳდრი მკუდარსა მას სამკჳდრებელსა მისსა.
ჰრქუა ნათესავმან მან: ვერ ჴელ-ეწიფების თავსა ჩემსა შვილებად, ნუუკუე განვრყუნე სამკჳდრებელი ჩემი. არამედ ეშვილე საშვილებელსა მას ჩემსა ზედა, რამეთუ მე ვერ ძალ-მიც შვილებად.
და ესე სამართალი იყო პირველ ისრაჱლსა საშვილებელსა ზედა; რაჲთა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ, განიძუარცის კაცმან ჴამლი თჳსი და მისცის მოყუასსა თჳსსა, რომელი ეშვილებინ საშვილებელსა მისსა ზედა. და ესე იყო საწამებელ ისრაჱლსა შორის.
და ჰრქუა ნათესავმან ბოოზს: მიიღე თავისა შენისა საშვილებელი იგი ჩემი. და განიძუარცა ჴამლი თჳსი და მისცა მას.
ჰრქუა ბოოზ მოხუცებულთა მათ და ყოველსა ერსა: მოწამე ხართ თქუენ Ms. page: P107R დღეს, რამეთუ მომიგებიეს მე ყოველი ელიმელიქისი და ყოველი, რაოდენი არს ქელეონისი და მალეონისი ჴელისაგან ნოიმინისა.
და რუთისა მოაბელისა, ცოლი მალეონისი, მოვიგე თავისა ჩემისა ცოლად აღდგინებად სახელი მკუდრისაჲ მის სამკჳდრებელსა მისსა ზედა. და არა აღიჴოცოს სახელი მკუდრისაჲ მის ძმათაგან მისთა და ტომთაგან ადგილისა მისისათა. მოწამემცა ხართ თქუენ დღეს.
მიუგო ყოველმან ერმან, რომელნი სხდეს ბჭეთა ზედა, და ჰრქუეს: მოწამე ვართ. და მოხუცებულთა მათ ჰრქუეს: მოეცინ უფალმან ცოლსა მას შენსა, რომელი შემოვალს სახლსა შენსა,ვითარცა რაქელს და ლიას, რომელთა აღაშჱნეს ამათ ორთავე სახლი ისრაჱლისაჲ; და ყვეს ძალი ეფრათას და წოდებად სახელი ბეთლემს.
და იყავნ სახლი შენი ვითარცა სახლი ფარეზისი, რომელ უშვა თამარ იუდას, ნათესავსა შენსა, და მოგეცინ შენ უფალმან მჴევლისა მაგისგან შენისა შვილი.
და მოიყვანა ბოოზ რუთ, და იყო იგი მისა ცოლად. და შევიდა მისა და მისცა მას უფალმან მიდგომილებაჲ და შვა ძჱ.
და ეტყოდეს დედანი იგი ნოიმინს და ჰრქუეს: კურთხეულ არს უფალი, რომელმან დაგიმტკიცა შენ დღეს შვილიერებაჲ წოდებად სახელი შენი ისრაჱლსა შორის.
და იყოს იგი შენდა მოსაქცეველ [სულისა] ... სიბერისა შენისა, რამეთუ სძალმან შენმან შეგიყუარა შენ და შვა ძჱ, რომელ არს უმჯობჱს შენდა უფროჲს შჳდთა ძეთა.
და მოიქუა ნოიმინ ყრმაჲ იგი და დაისუა წიაღთა თჳსთა და ექმნა მას მპოხელ.
... და უწოდეს სახელი მისი იობედ. ესე არს მამაჲ იესჱსი, მამისა დავითისი.
და ესე არიან შობანი ფარეზისნი: Ms. page: P107V ფარეზ შვა ესრომ.
ესრომ შვა არამ. არამ შვა ამინადაბ.
ამინადაბ შვა ნასომ. ნასომ შვა სალმონ.
სალმონ შვა ბოოზ. ბოოზ შვა იობედ.
იობედ შვა იესჱ. იესჱ შვა დავით მეფჱ.
Ms. page: P107V და იყოს, ამისა შემდგომად, იტყჳს უფალი, მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა, და წინაჲსწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, და მოხუცბულნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ. და ჭაბუკთა თქუენთა ჩუენებითა განეცხადოს.
და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა, და წინაჲსწარმეტყუელებდენ.
და ვსცე ნიშებ ცათა შინა და სასწაულ ქუეყანასა ზედა: სისხლი და ცეცხლი და არმური ქუეყანისაჲ.
მზჱ გარდაიქცეს ბნელად, და მთოვარჱ -- სისხლად ვიდრე მოსლვამდე დღისა მის დიდისა და განჩინებულისა.
და იყოს, ყოველმან რომელმან ხადოს სახელსა უფლისასა, ცხონდეს, რამეთუ მთასა სიონსა და იერუსალჱმსა იყოს განრინებული, ვითარცა თქუა უფალმან, და მახარებელი იგი, რომელთა მოუწოდის უფალი ღმერთი ჩუენი.
რამეთუ მე აჰა, ესერა, მათ დღთა შინა და მათ ჟამთა, რაჟამს მოვაქციო ტყუჱ იუდაჲსი და იერუსალჱმისაჲ.
და შეკრბენ ყოველნი ნათესავნი და შთავიყვანნე იგინი ღელესა მას იოსაფათისასა და ვესჯოდი მათ ერისათჳს ჩემისა ისრაჱლისა, რომელნი განიბნინეს წარმართთა შორის და ქუეყანაჲ ჩემი განიყვეს.
და ერსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი, და ყრმანი მისცნეს მეძავთა და ქალებსა განჰყიდდეს ღჳნოდ.
რაჲ არს ჩემი და თქუენი, ტჳროს და სიდონ, და ყოველი ეგე გალილეაჲ უცხო თესლთაჲ? ნუ მოსაგებელსა რას მომაგებთ მე? ანუ ძჳრსა რას იჴსენებთ ჩემ ზედა? მწრაფლ და ადრე მიMs. page: P108R გაგო თქუენ მისაგებელი თქუენი თავთა თქუენთაჲ,
მისთჳს რამეთუ ოქროჲ ჩემი და ვეცხლი ჩვმი მიიღეთ და რჩეული და კეთილი შეიღეთ ტაძრად თქუენდა,
და ძენი ისრაჱლისანი მიჰყიდენით ძეთა წარმართთასა, რაჲთა განჰჴადნეთ საზღვართაგან მათთა.
აჰა, ესერა, მე აღვადგინნე იგინი მიერ ქუეყანით, ვიდრე-იგი მიჰყიდენით მუნ, და მიგაგო თქუენ მისაგებელი თავთა თქუენთაჲ.
და მისცნეთ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი ჴელთა იუდაჲსთა, განყიდნენ იგინი ტყუედ ნათესავთა შორიელთა და განშორებულთა, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა ამას.
ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმა{რთ}.
დღესა ჭირისა ჩემი{სასა}.
