აღთქუმაჲ აღუთქუ ძმათა ჩემთა და არა გულისხმა-ვყავ ქალწულსა ზედა.
და მერმე გან-ვე-უყო უფალმან ზეგარდამო სამკჳდრებელი უნაკლულოჲ მაღლით გამო?
ვაჲ წარწყმედასა ცრუთასა და უცხოსა საქმესა, რომელნი იქმან ურჩულოებასა!
Page of ms. P: 71R ანუ არა თავადმან იხილნეს გზანი ჩემნი და ყოველნი გზანი ჩემნი აღრაცხნეს?
უკუეთუ სრულ ვიყავ მე მლაღობელთა თანა, გინა თუ იწრაფა ფერჴმან ჩემმან ზაკუასა,
რამეთუ ვდეგ უღელსა ზედა მართალსა, და იცის ღმერთმან უმანკოებაჲ ჩემი.
უკუეთუ გარდა-სადა-აქცია ფერჴმან ჩემმან გზისაგან მისისა. გინა თუ მისდევდა თუალთა ჩემთა გული ჩემი, ანუ თუ ჴელი ჩემი შევახე ქრთამსა,
მემცა მითესავს და სხუანიმცა ჭამენ, Page of ms. P: 71V და უძირომცა ვარ ქუეყანასა ზედა.
უკუეთუ მისდევდა გული ჩემი ცოლსა სხჳსასა, ანუ თუ და-სადა-ვჯედ მზირად კარსა მისსა,
სათნომცა ეყოფის ცოლი ჩემი სხუათა, და ყრმანი ჩემნი დამდაბლდენ.
რამეთუ გულის-წყრომაჲ რისხვისაჲ არს დაუპყრობელი, შეგინებაჲ ქმრის-ცოლისაჲ.
რამეთუ ცეცხლი არს აღგზებული ყოვლით კერძო, ვიდრეცა ვიდეს, და ძირითურთ წარწყმდეს.
ანუ ვდრიკე სადა სარჩელი მონისა ჩემისაჲ, ანუ მჴევლისა ჩემისაჲ, ისჯიედ რაჲ ჩემ წინაშე.
Page of ms. P: 129R რაჲ-მე ვყო, უკუეთუ განკითხვასა ჩემსა ჰყოფდეს უფალი? გინა თუ მოხედვასა - და მეტყოდის, რაჲ-მე სიტყუაჲ მიუგო?
ანუ ვითარცა მე, ეგრეცა იგინი იყვნეს საშოსა შინა; ვიყვენით მასვე შინა მუცელსა?
უძრულთა ოდეს სადა რაჲ უჴმდა, და დავაკლეა? ანუ თუალნი ქურივისანი ოდეს სადა შევაურვენ?
ანუ თუ პური სადა ვჭამე მარტომან და ობოლსა არა ვეც?
რამეთუ სიჭაბუკით ჩემითგან ვზრდიდი მათ ვითარცა მამაჲ, დედის მუცლით ჩემითგან უძეღუ მათ.
ანუ უგულებელს-სადა-მე-ვყავ შიშუელი და დარდომილი არა შევმოსე?
და უძრულნი ყოველნი მაკურთხევდეს მე, რამეთუ ნარისუევისაგან ცხოვართა ჩემთაჲსა განტფებოდეს ბეჭნი მათნი.
ანუ თუ გან-სადა-ვირთხ ჴელი ჩემი ობოლსა ზედა გულ-პყრობით, ვითარმედ მრავალ შეწყნარება არს ჩემ Page of ms. P: 129V თანა?
წარ-მცა-მვარდების მკლავი ჩემი მჴრითგან, და ჴელი ჩემი იდაყჳთგან შეიმუსრენ.
რამეთუ შიშსა უფლისასა შევეპყარ მე და სიტყუათა მისთა ვერ დაუთმო.
გინა თუ დავჰფალ მიწასა შინა ოქროჲ, გინა თუ ანთრაკთა პატიოსანთა ვესევდ?
ანუ თუ ვიხარებდ დიდძალსა ზედა სიმდიდრესა ჩემსა, ანუ თუ რიცხუთა ზედა დავსდევ ჴელი ჩემი?
ანუ თუ არა ვხედევდ მზესა აღმომავალსა და შთამავალსა და მთოვარესა მოკლებულსა და სავსესა, რამეთუ ამათ ზედა არს?
ანუ თუ სადა სცთა იდუმალ გული ჩემი და ჴელი ჩემი დავიდევ პირსა ჩემსა და ვაკოცე?
ესეცა უსჯულოებად შემერაცხების დიდად, რამეთუ ვტყუვემცა წინაშე ღმრთისა მაღლისა.
ანუ მო-სადა-მცხრებოდა დაცემაჲ მტერისა ჩემისაჲ და თქუა სადა გულმან ჩემმან: ვაშა?
ესმისმცა ყურსა ჩემსა წყევაჲ ჩემი და მისათხრობელმცა ვარ მე ერისაგან ძჳრად.
მრავალ-გზის სადა მითქუემს მჴევალთა ჩემთა: ვინ მომცეს ჩუენ ჴორცთა მისთაგან განძღებად? ფრიად ტკბილ ვიყავ მე.
გარეშჱ უცხოჲ არა სადა დადგაა სახლსა ჩემსა, რამეთუ კარი ჩემი ყოველთათჳს მომავალთა განღებულ იყო?
გინა თუ ვცოდე სადამე ნებსით და დავმალე ცოდვაჲ იგი ჩემი?
რამეთუ არა შევიკდიმე მე სიმრავლესა ერისასა თხრობაჲ ჩემი, ანუ თუ უძრული განუტევე ცარიელი წიაღითა?
ვინმცა მასმინა მე ესე? რამეთუ ჴელისაგან უფლისა მეშინოდა.
რამეთუ ჴელით-წერილით თუ ვისიმე მაქუნდა, და მჴართა ჩემთა დავიდევ.
და განვხეთქე და მივეც მათ და არარაჲ მოვიღე თანა-ნადებისა მისგანი.
და არცა ქუეყანამან სადა სულთ-ითქუნა ჩემთჳს და არცა ურნატი მისი ტიროდა ერთბამად.
გინა თუ ძალი მისი შევ\ჭამე Page of ms. P: 130R მე მარტომან, ანუ სადა დავიპყარ ქუეყანაჲ და სული ქუეყანის უფლისაჲ მის შევაწუხე,
იფქლისა მის წილმცა აღმომიცენდების მე ჯინჭარი და ქრთილისა წილ - მაყუალი.
