ხოლო თავად თქუმულთა ამათ ზედა ესე არს: ეგევითარი გჳვის ჩუენ მღდელთმოძღუარი, რომელი დაჯდა მარჯუენით საყდართა დიდებისათა ცათა შინა,
წმიდათა მსახური და კარვისა მის ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი აღაშჱნა უფალმან Page of ms. P: 287R და არა კაცმან.
Page of ms. P: 288R უკუეთუმცა პირველი იგი იყო უბიწო, არამცა მეორისაჲ საძიებელ იყო ადგილი,
რამეთუ აბრალებს მათ და ეტყჳს: აჰა, ესერა, დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღვასრულო სახლსა ზედა ისრაჱლისასა აღთქუმაჲ ახალი
არა აღთქუმისა მისებრ, რომელი-იგი აღუთქუ მამათა მათთა დღესა მას, რომელსა უპყარ ჴელი მათ გამოყვანებად მათი ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იგინი არა დაადგრეს შჯულსა ჩემსა, და მე შეურაცხ-ვყვნე იგინი, თქუა უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან,
რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი აღუთქუ სახლსა ისრაჱლისასა, შემდგომად ..., იტყჳს უფალი: მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა და გულთა მათთა გამოვწერნე იგინი; და Page of ms. P: 288V ვიყო მე მათა ღმრთად, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და არღარა ასწავებდეს კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა და ჰრქუას: "იცანთ უფალი", რამეთუ ყოველთა მიცოდიან მე მცირითგან ვიდრე დიდადმდე მათა;
რამეთუ ულხინო სიცრუვეთა მათთა და უსჯულოებანი და ცოდვანი მათნი არა მოვიჴსენნე მერმე,
რაჟამს-იგი თქუას "ახალი", დააძუელა პირველი იგი. დაძუელებადი მახლობელ არს განრყუნისა.
