TITUS Texts: Tetraevangelium e codice Adisi

TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 45

Book: Lk.

სახარებაჲ ლუკაჲსი

Chapter: 1

Verse: 1

რამეთუ მრავალთა ჴელ-ყვეს ზეგარდამო განწესებად თხრობისაჲ მის საქმეთა მათთჳს დამტკიცებულთა ჩუენდა მომართ,

Verse: 2

ვითარცა მოგუასწავეს* ჩუენ, რომელნი დასაბამით თუალით მხილველ და მსახურ ექმნნეს სიტყუასა მას,

Verse: 3

ჯერ-მიჩნდა მეცა, რომელი დასაბამითგან შედგომილ ვიყავ ყოვლითა ჭეშმარიტებითა, განწესებულად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთის მოყუარეო.

Verse: 4

რაჲთა გულისჴმა-ჰყო სიტყუათაჲ მათ, რომელთა დაემოწაფე, ჭეშმარიტებით.

Verse: 5

ხ~ იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეუფისა მის ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, სახელი ზაქარია, დასისა მისგან აბიასი, და ცოლი მისი ასულთაგანი აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.

Verse: 6

და იყვნეს ორნივე მართალ წინაშე უფლისა, ვიდოდეს ყოველთა შინა მცნებათა და სამართალთა ღმრთისათა*, უბიწო იყვნეს,

Verse: 7

და არა ესუა მათ შვილ, რამეთუ ელისაბეთ ბერწ იყო, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა თჳსთა.

Verse: 8

და იყო მღდელობასა მას მისსა, განწესებულსა მას დღეთა მსახურებასა მისსა წინაშე ღმრთისა.

Verse: 9

მსგავსად მღდელობისა ხუდა* მას კუმევად საკუმეველისა, შევიდა ტაძარსა მას უფლისასა.

Verse: 10

და ყოველი იგი სიმრავლე თაყუანის-სცემდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველთასა.

Verse: 11

გამოეცხადა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარე მარჯულ საკურთხეველისა მის საკუმეველთაჲსა.

Verse: 12

და შეძრწუნდა ზაქარია, ვითარცა იხილა*, და შიში დაეცა მის ზედა.

Verse: 13

ჰრქუა მას ანგელოზმან მან უფლისამან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ სასმენელ იქმნეს ლოცვანი შენნი და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ და უწოდი მას სახელი იოვანე.

Verse: 14

და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა უხაროდის შობაჲ იგი მისი.

Verse: 15

რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და სათრობელი და იყი არა სუას და სულითა წმიდითა სავსე იყოს მიერვე მუცლით დედისა თჳსისაჲთ.

Verse: 16

და მრავალნი ძეთა მათგან ისრაჱლისათაჲ მოაქცინეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა.

Verse: 17

და იგი თავადი წარმოუძღუეს* წინაშე მისა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულთა მამათა* შვილთა* მიმართ, ურჩნი გონიერებასა მართალთასა განმზადებად უფლისა ერი განგებული.

Verse: 18

და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა უწყოდი ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ არს დღეთა?

Verse: 19

მიუგო ანგელოზმან და ჰრქუა: მე ვარ ანგელოზი გაბრიელ, რომელი ვდგა წინაშე ღმრთისა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად შენდა ესე.

Verse: 20

და აჰა იყო დადუმებულ და ვერ იტყოდი მიდღემდის, რომელსა ესე იყოს, ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენა სიტყუათა ჩემთაჲ, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა თჳსსა.

Verse: 21

და ერი იგი ელოდა ზაქარიას, დაკჳრვებულ* იყვნეს* დაყოვნებასა მას მისსა ტაძარსა მას შინა.

Verse: 22

და ვითარცა გამოვიდა, ვერ ეტყოდა მათ, და გულისჴმა-ყვეს, ვითარმედ ხილვაჲ იხილა ტაძარსა მას. და იგი მოასწავებდა მათ და იგი დგა დადუმებული.

Verse: 23

და იყო ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.

Verse: 24

და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბეთ, ცოლი მისი, და იმალვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე* და თქუა,

Verse: 25

რამეთუ: ესე ქმნა უფალმან ჩემდა მომართ დღეთა მათ, რომელთა მომხედა მე აჴოცად საყუედრელი ჩემი კაცთა შორის.

Verse: 26

და თთუესა* მას მეექუსესა მიივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქსა გალილეველთასა, რომელსა სახელი ერქუა ნაზარეთ,

Verse: 27

ქალწულისა, განთხოვილისა კაცისა, რომელსა სახელი ერქუა იოსეფ, სახლისაგან დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მა[რი]ამ.

Verse: 28

და მოვიდ[ა] მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მ[ხი]არულო! უფალი შენ თანა.

Verse: 29

და იგი [სი]ტყუასა მას აღიძრა და განიზრახვიდა, ვითარმედ: ვითარ-მე რაჲ არს მოკითხვაჲ ესე?

Verse: 30

და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ*, მარიამ, რამეთუ ჰპოე მადლი წინაშე ღმრთისა*.

Verse: 31

და აჰა მიუდგე და შვე ძჱ და უწოდი სახელი მისი იესუ.

Verse: 32

ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ერქუას, და მოსცესა მას უფალმან ღმერთმან* საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ*,

Verse: 33

და მეუფებდეს ზედა სახლსა მას იაკობისსა* უკუნისამდე, და მეუფებისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.

Verse: 34

და ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარ იყოს ესე, რამეთუ მამაკაცი არა ვიცი?

Verse: 35

მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ, რამეთუ რომელ-იგი შობად არს, წმიდა არს და ძე* ღმრთის იწოდის.

Verse: 36

და აჰა ელისაბეთცა მიდგომილ არს, ნათესავი შენი, სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსე თთუე* არს მისი, რომელსა-იგი ბერწ ერქუა.

Verse: 37

რამეთუ არა არს უ(ძლ)ურება ღ(მრთისა მი)ერ ყოველსა სი(ტყუა)სა*.

Verse: 38

და თქუა მ(არიამ): აჰა ესერა (ვდგა?) მჴევალი (უფლისაჲ; იყ)ავნ ჩემდა (მსგა)ვსად სიტ(ყჳსა) შენისა! და (წარ)ვიდა მის(გან) ანგელოზი იგი.

Verse: 39

აღდგა მარი(ამ) დღეთა მათ (და) წარვიდა მწრაფლ მთით კერძოსა ქალაქსა მას ჲუდაჲსსა.

Verse: 40

და შევიდა სახლსა მას ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბეთი.

Verse: 41

და იყო ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიამისი ელისაბეთს, აღიმღერნა ყრმამან მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბეთ სულითა წმიდითა.

Verse: 42

და ჴმითა მაღლითა ღაღატ-ყო და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!

Verse: 43

და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, ვითარმცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?

Verse: 44

რამეთუ აჰა ესერა ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მომართ ჩემთა, აღიმღერნა სიხარულით ყრმამან ამან მუცელსა ჩემსა.

Verse: 45

და ნეტარ იყოს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულება თქუმულთა მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.

Verse: 46

და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა,

Verse: 47

და იხარებდინ სული ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,

Verse: 48

რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისა; რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველი თესლები ქუეყანისანი*;

Verse: 49

რამეთუ ყო ჩემდამო დიდ-დიდნი ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი.

Verse: 50

და წყალობაჲ მისი თესლითი-თესლად მოშიშთა მისთათჳს;

Verse: 51

ყო ძლიერებაჲ მკლავითა თჳსითა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;

Verse: 52

გარდამოსთხინა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი;

Verse: 53

მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;

Verse: 54

შეიწყნარა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა.

Verse: 55

ვითარცა ეტყოდა მამასა* ჩუენსა აბრაჰამს და ნათესავსა მისსა უკუნისამდე.

Verse: 56

და დადგა მარიამი მის თანა სამ თთუე* ოდენ და მიიქცა სახიდ თჳსა.

Verse: 57

და ელისაბეთისნი აღივსნეს დღენი შობისანი, და შვა ძჱ.

Verse: 58

და ესმა გარემო ნათესავ-ტომთა მისთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ მის თანა, და უხაროდა მის თანა.

Verse: 59

და იყო მერვესა მას დღესა მოვიდეს წინადაცუეთად* ყრმისა მის და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა მისისა ზაქარიაჲსა.

Verse: 60

მიუგო დედამა[ნ] მისმან და თ(ქ)უა: არა, არამედ [ერ]ქუნ მაგას იო[ჰა]ნე.

Verse: 61

და ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შ~ნ(სა), რომელსამცა ერქუა სახელი იოჰანე.

Verse: 62

თუალ(ს)-უყოფდეს* მამასა მისსა, რაჲ-მე უნდეს სახელი რქუმად მას.

Verse: 63

და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მაგისი. და უკჳრდა ყოველთა.

Verse: 64

და აღეღო მეყსეულად პირი მისი და ენაჲ მისი, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.

Verse: 65

და დაეცა შიში დიდი ყოველთა მათ ზედა, რომელთა ესმა ესე და რომელნი დამკჳდრებულ* იყვნეს გარემო მათსა, და ყოველსა მას მთით კერძოსა ჰურიასტანისასა მიეთხრა ყოველი ესე სიტყუაჲ.

Verse: 66

და დაიდვეს ყოველთა, რომელთა ესმოდა, გულთა მათთა და იტყოდეს: რაჲ-მე რაჲ იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყო მის თანა.

Verse: 67

და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:

Verse: 68

კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ.

Verse: 69

და აღადგინა რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა დავითის, მონისა თჳსისა;

Verse: 70

ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნოდ წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,

Verse: 71

ჴსნად მტერთა ჩუენთაგან და ჴელთაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;

Verse: 72

ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად აღთქუმაჲ თჳსი წმიდაჲ;

Verse: 73

ფიცი, რომელ ეფუცა აბრაამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდე

Verse: 74

უშიშად ჴელთაგან მტერთაჲსა ჴსნილთ(ა),

Verse: 75

მსახურებად მისა სიწმიდით და სიმართლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.

Verse: 76

[დ]ა შენ, ყრმაო*, წინაჲსწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარჰძღუე წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა.

Verse: 77

მიცემად მეცნიერება[ჲ] ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა, მიტევებად ცოდვათა მათთა,

Verse: 78

მოწლებითა* წყალობისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომლითა მოგუძინნეს ჩუენ მზემან აღმომავალმან მაღლით

Verse: 79

გამოცხადებად მათდა, რომელნი ბნელსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა სხენან წარმართებად ჩუენდა გზასა მშჳდობისასა*.

Verse: 80

და ყრმაჲ იგი ორძნდებოდა და განძლიერდებოდა სულითა და იყოფოდა უდაბნოთა ვიდრე დღედ გამოცხადებად მისა ისრაჱლსა.

Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.