TITUS Texts: Tetraevangelium e codice Adisi

TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 48

Chapter: 4

Verse: 1

ხოლო იესუ სავსჱ სულითა წმიდითა მოიქცა იორდანით, და მოჰყვანღა სულსა უდაბნოდ.

Verse: 2

და ორმეოც დღე გამოიცადებოდა ეშმაკისაგან* და არარაჲ ჭამა მათ დღეთა შინა. და აღ-რაჲ-ესრულნეს დღენი იგი, შეემშია.

Verse: 3

ჰრქუა მას ეშმაკმან მან: უკუეთუ ძჱ ხარ ღმრთისაჲ, არქუ ქვათა ამათ, რაჲთა იქმნენ პურ.

Verse: 4

მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: წერილ არს: არა ხოლო თუ პურითა ცხონდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა ღმრთისაჲთა.

Verse: 5

და აღიყვანა იგი მთასა მაღალსა და უჩუენნა მას ყოველნ(ი) სუფევანი* სოფლისანი გამოხატვითა ჟამისაჲთა.

Verse: 6

და ჰრქუა მას: შენ მიგცე* ამის ყოვლისა ჴელმწიფებაჲ და დიდებაჲ მათი, რამეთუ ჩემდა მოცემულ არს, და რომელსა მინდეს, მივსცე ეგე;

Verse: 7

უკუეთუ შენ თაყუანის-მცე ჩემ წინაშე, [ი]ყოს შენდა ყოველი.

Verse: 8

[მი]უგო იესუ და ჰრქუა მას: წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე.

Verse: 9

[დ]ა მოიყვანა იგი იერუსალჱმდ*, დაადგინა იგი გოდოლსა ზედა მის ტაძრისასა და ჰრქუა მას: ძე თუ ხარ ღმრთისაჲ, გარდავარდი ამიერ.

Verse: 10

რამეთუ წერილ არს: ანგელოზთა მისთა უბრძანებიეს შენთჳს დაცვად შენდა;

Verse: 11

ჴელითა მათითა აღგიპყრან შენ, რაჲთა არასადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი.

Verse: 12

მიუგო* და ჰრქუა მას იესუ, რამეთუ: თქუმულ არს: არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი.

Verse: 13

და აღასრულნა ყოველნი განსაცდელნი ეშმაკმან მან და განეშორა მას ვიდრე ჟამად რავდენადმდე.

Verse: 14

და მოიქცა იესუ ძალითა სულისა წმიდისაჲთა გალილეად; და ჰამბავი განჴდა მისთჳს ყოველსა მას გარემო სოფლებსა.

Verse: 15

და იგი თავადი ასწავებდა შესაკრებელთა მათთა და იდიდებოდა ყოველთაგან.

Verse: 16

და მოვიდა ნაზარეთა, სადაცა აღზრდილ იყო, და შევიდა, ვითარცა ჩუეულ იყო იგი, დღესა შაფათსა შესაკრებელსა მათსა, და მისცეს მას წიგნი ესაჲა წინაწარმეტყუელისაჲ.

Verse: 17

აღდგა და განყო წიგნი იგი კითხვად და პოვა ადგილი, რომელსა წერილ იყო:

Verse: 18

სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳსცა მცხო მე, მახარებელად გლახაკთა მომავლინა მე, განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებისა და ბრმათა ახილვად, განვლინებად მომსრალთა განტევებისა.

Verse: 19

და ქადაგებად წელიწადი უფლისაჲ შეწყნარებული.

Verse: 20

და შეყო წიგნი იგი და მისცა მსახურსა და დაჯდა; და თუალნი* ყოვლისა კრებულისანი მას ხედვიდეს.

Verse: 21

და იწყო სიტყუად მათა, ვითარმედ: დღეს აღესრულა წერილი მისი ყურთა მიმართ თქუენთა.

Verse: 22

[დ]ა ყოველნი ეწამებოდეს მას და უკჳრდა სიტყუათა მათ მისთა ზედა მადლისათა, რომელნი გამოვიდოდეს პირისაგან მისისა, და ეტყოდეს: ანუ არა ესე არსა ძჱ იოსებისი?

Verse: 23

და თავადმან ჰრქუა მათ: მრქუათ სამე იგავი ესე: მკურნალო, განიკურნე თავი შენი. რავდენი გუესმა საქმე კაფარნაომს, ქმენ აქაცა მამულსა შენსა.

Verse: 24

ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არავინ წინაწარმეტყუელი შეწყნარებულ არს თჳსსა სოფელსა.

Verse: 25

ხოლო ჭეშმარიტსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალნი ქურივნი იყვნეს დღეთა ელიაჲსთა* ისრაჱლსა შორის, ოდეს-იგი დაეჴშნეს ცანი სამ და ექუს თუე*, რაჟამს- -იგი იყო სიყმილი ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 26

და არავის ერთისა მათგანისა მიივლინა ელია, გარნა სარეფთად სიდონიაჲსა, დედაკაცისა ქურივისა.

Verse: 27

და მრავალნი კეთროვანნი იყვნეს ისრაჱლსა შორის ელისეს ზე, წინაჲსწარმეტყუელისა*, და არავინ მათგანი განიკურნა, გარნა ნემან ასური.

Verse: 28

და აღივსნეს ყოველნი გულის წყრომითა, რომელნი-იგი იყვნეს შესაკრებელსა მას შინა, ესმოდა რაჲ ესე.

Verse: 29

და აღდგეს და განაძეს იგი გარეშე ქალაქისა მისგან და მოიყვანეს იგი ვიდრე წუერადმდე მის მთისა, რომელსა ზედა ქალაქი მათი დაშენებულ იყო, რაჲთა გარდააგდონ იგი.

Verse: 30

ხოლო თავადმან განვლო შორის მათსა და წარვიდა.

Verse: 31

და შთავიდა კაფარნაომდ, ქალაქად გალილეაჲსა*, და ასწავებდა მათ შაბათსა* შინა.

Verse: 32

და უკჳრდა* მოძღურებაჲ იგი მისი, რამეთუ ჴელმწიფებით იყო სიტყუაჲ მისი.

Verse: 33

და იყო შესაკრებელსა მათსა კაცი, რომელსა თანა* იყო სული არაწმიდაჲ, და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა:

Verse: 34

ეჰა, რაჲ არს ჩემი და შენი, იესუ ნაზორეველო? მოხუედ* წარწყმედად ჩუენდა, გიცით შენ, ვინ ხარ წმიდაჲ ეგე ღმრთისაჲ.

Verse: 35

და შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და გავედ* მაგისგან! და დასცა იგი შორის მათსა ეშმაკმან მან და განვიდა მისგან და არარაჲ ავნო მას.

Verse: 36

და იყო განკჳრვებაჲ მათ ყოველთა ზედა და ზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ჴელმწიფებითა და ძალითა უბრძანებს სულთა არაწმიდათა*, და განვლენ?

Verse: 37

და მიმოეფინებოდა ჰამბავი მისი ყოველთა მათ ადგილთა გარემო მის სოფლებისათა.

Verse: 38

და აღდგა მის კრებულისაგან და შევ[ი]და სახლსა სიმონი[სსა; ხ~] სიდედრი სიმონისი შეპყრობილ იყო სიცხისაგან დიდისა. და უთხრეს მას მისთჳს.

Verse: 39

და დაადგა მას ზედა და შეჰრისხნა სიცხესა მას. და დაუტევა იგი მეყსეულად, და აღდგა და ჰმსახურებდა მას.

Verse: 40

[დ]ა დასლვასა ოდენ მზისასა რავდენთა აქუნდა უძლურები იგი თითო-სახეთაგან სენთა, მოიყვანეს* მისა, ხოლო თავადმან კაცად-კაცადსა მათსა დასდვა ჴელი და განკურნა იგინი.

Verse: 41

და გამოვიდოდეს ეშმაკნი მრავალთაგან, ღაღადებდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: შენ ხარ ქრისტე, ძჱ ღმრთისა ცხოელისაჲ. და შეჰრისხნა მათ და არა უტევებდა სიტყუად, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ ესე არს ქრისტე*.

Verse: 42

და ვითარცა განთენა, გამოვიდა მიერ და წარვიდა უდაბნოსა ადგილსა, და ერი ეძიებდა მას და მოვიდეს მისა და იყენებდეს მას, რაჲთამცა არა წარვიდა მათგან.

Verse: 43

ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ, ვითარმედ: სხუათაცა ქალაქთა ჯერ-არს ჩემდა ხარებად სასუფეველი ღმრთისაჲ, რამეთუ ამისთჳს მოვივლინე.

Verse: 44

და ქადაგებდა ყოველთა შესაკრებელთა გალილეაჲსათა.

Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.