TITUS Texts: Tetraevangelium e codice Adisi

TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 52

Chapter: 8

Verse: 1

და იყო ამისა შემდგომად თავადი ვიდოდა ქალაქად-ქალაქად და დაბად-დაბად, ქადაგებდა და ახარებდა სასუფეველსა* ღმრთისასა; და ათორმეტნი მოწაფენი მის თანა.

Verse: 2

და დედანი ვინმე, რომელნი განკურნებულ იყვნეს სულთაგან არაწმიდათა და უძლურებათა, მარიამ, რომელსა ერქუა მაგდანელი, რომლისაგან შჳდნი* ეშმაკნი განსრულ იყვნეს,

Verse: 3

და იოჰანა, ცოლი ქოზაჲსი, ეზოჲს მოძღურისა ეროდესი, და სუსანა და სხუანი მრავალნი, რომელნი ჰმსახურებდეს მას ნაყოფთაგან მათთა*.

Verse: 4

ხოლო რომელი-იგი მის თანა იყვნეს ერნი მრავალნი და ქალაქად-ქალაქად რომელნი მოვიდეს მისა*, და ეტყოდა მათ იგავით:

Verse: 5

გამოვიდა მთესვარი თესვად თესლისა თჳსისა; და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა და დაითრგუნა, და მფრინველთა ცისათა შეჭამეს იგი.

Verse: 6

და სხუაჲ დავარდა კლდესა ზედა და აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისა[ჲ].

Verse: 7

და რომელიმე დავარდა შორის ეკალთა; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.

Verse: 8

და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა და ყო ნაყოფი ასი წილი. ამას ეტყოდა ჴმითა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!

Verse: 9

ჰკითხეს მას მოწაფეთა: რაჲ არს იგავი ესე?

Verse: 10

ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად* (საიდუმლოჲ)* სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო სხუათა - იგავით, რაჲთა ხედვიდენ და ვერ იხილონ, ესმოდის და ვერ გულისჴმა-ყონ.

Verse: 11

ხოლო იგავი იგი ესე არს: თესლი იგი არს სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ.

Verse: 12

ხოლო გზასა ზედა იგი არიან, რომელთა ესმის, და მერმე მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუაჲ იგი გულისაგან მათისა, რაჲთა არა ჰრწმენეს და ცხონდენ.

Verse: 13

ხოლო რომელი-იგი კლდესა ზედა, - იგი, რომელთა ისმინიან, სიხარულით შეიწყნარიან, და ამათ ძირი არა უბნ, რომელთა-იგი ჟამ ერთ ჰრწმენა და ჟამსა განსაცდელისასა განაგდიან.

Verse: 14

ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შიდა დავარდა, ესე არიან, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ და ზრუნვისაგან და სიმდიდრისა და გემოთაგან ამის სოფლისათა ვლენედ და შეაშთვიან და არა ნაყოფიერ იქმნის.

Verse: 15

ხოლო რომელი იგი კეთილსა ქუეყანასა, - რომელთა გულითა კეთილითა და სახიერითა ისმინიან სიტყუაჲ და შეიკრძალიან და ნაყოფი გამოიღიან მოთმინებითა.

Verse: 16

არავინ სანთელი აღანთის და დაფარის ჭურჭლითა, გინა ქუეშე* ცხედარსა შედგიან, არამედ სასანთლესა ზედა დადგიან, რაჲთა შემავალნი იგი ნათელსა ხედვიდენ.

Verse: 17

რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, და არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა საცნაურ იყოს და ცხადად მოვიდეს.

Verse: 18

იხილეთ უკუე, ვითარ ისმენთ: რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი ჰგონიეს*, ვითარმედ აქუს*, მო-ვე-ეღოს მას.

Verse: 19

მოვიდეს მისა დედაჲ და ძმანი მისნი და ვერ ეძლო შემთხუევად* მისა ერისა მისგან.

Verse: 20

უთხრეს მას და ეტყოდეს: დედაჲ შენი და ძმანი შენნი გარეშე დგანან და გეძიებენ შენ და ხილვაჲ შენი ჰნებავს.

Verse: 21

ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ისმინონ და ყონ იგი.

Verse: 22

და იყო ერთსა შინა დღესა და თავადი შევიდა ნავსა, და მოწაფენი მის თანა, და ჰრქუა მათ: განვედით* წიაღკერძო ტბასა მას; და აღვიდეს.

Verse: 23

და მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი ნავითა, მიეძინა. და გარდამოჴდა არმური ქარისაჲ ზღუასა ზედა და აღივსებოდა ნავი იგი, და იურვოდეს.

Verse: 24

და მოუჴდეს და განაღჳძეს* და ეტყოდეს: მოძღუარ, წარვწყმდებით. ხოლო თავადი აღდგა და* შეჰრისხნა ქარსა მას და ღელვასა წყალთასა; და დასცხრეს, და იყო დაყუდება დიდ.

Verse: 25

და ჰრქუა მათ: სადა არს სარწმუნოებაჲ თქუენი? ხოლო მათ შეეშინა და დაუკჳრდა* და იტყოდეს ურთიერთას: ვინ-მე არს ესე, რამეთუ ქართაცა უბრძანებს და წყალთა, და ერჩიან მას?

Verse: 26

და განვიდეს სოფელსა მას გერგესეველთასა, რომელი არს წიაღ იორდანესა და გალილეასა.

Verse: 27

და ვითარცა განვიდეს იგინი ქუეყანად, მო-ვინმე-ეგებვოდა კაცი ქალაქისაგან, რომლისა თანა იყვნეს ეშმაკნი; და მრავალ ჟამ სამოსელი არა შეემოსა და სახლსა შინა არა იყოფოდა, არამედ საფლავებსა.

Verse: 28

და ვითარცა იხილა იესუ, ღაღატ-ყო და შეურდა ფერჴთა* მისთა და ჴმითა დიდითა იტყოდა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გევედრები, ნუ მტანჯავ მე.

Verse: 29

რამეთუ უბრძანა სულსა მას არაწმიდასა განსლვად კაცისა მისგან; რამეთუ მრავალ გზის წარიტაცის, და შებორკილიან იგი ჯაჭჳთა და საკრველითა და სცვედ, და განხეთქის საკრველი და იდევნებინ ეშმაკისა მისგან უდაბნოთა.

Verse: 30

ჰკითხა მას იესუ: რაჲ არს სახელი შენი? ხოლო მან ჰრქუა: ლეგეონ, რამეთუ ეშმაკნი მრავალნი შესრულ იყვნეს მისა.

Verse: 31

და ევედრებოდეს მას, რაჲთა არა უბრძანოს მათ უფსკრულთა შთასლვაჲ.

Verse: 32

და იყო მუნ კოლტი ღორთაჲ მრავალი, მძოვარი მთასა გარე; და ევედრებოდეს მას, რაჲთა უბრძანოს მათ ღორებსა მას შესლვაჲ. და თავადმან უბრძანა მათ.

Verse: 33

და გამოვიდეს ეშმაკნი იგი კაცისა მისგან და შევიდეს ღორთა მათ. და მიიმართა* ყოველან კოლტმან კბოდესა მას ზღუად და დაიშთვნეს.

Verse: 34

ვითარცა იხილეს მწყემსთა მათ საქმე ესე, ივლტოდეს და შევიდეს და უთხრეს ქალაქსა და დაბნებსა.

Verse: 35

და მოვიდეს ხილვად, რომელი-იგი ექმნა, და მოვიდეს იესუჲსა და იხილეს კაცი იგი მჯდომარე, რომლისაგან ეშმაკნი განსრულ იყვნეს, შემოსილი, გონიერი ფერჴთა თანა იესუჲსთა, და შეეშინა.

Verse: 36

რამეთუ უთხრეს, რომელთა-იგი ეხილვა, ვითარ-იგი ცხონდა ეშმაკეული იგი.

Verse: 37

და ევედრებოდა მას ყოველი იგი სიმრავლე სოფლებისაჲ მის გერგესეველთაჲ, რაჲთა წარვიდეს საზღვართაგან მათთა, რამეთუ შიშითა დიდითა შეპყრობილ იყვნეს. ხოლო თავადი შევიდა ნავსა და მიიქცა მუნვე.

Verse: 38

ხოლო ევედრებოდა მას კაცი იგი, რომლისაგან ეშმაკნი განსრულ იყვნეს, რაჲთა იყოს მის თანა. ხოლო თავადმან განუტევა იგი და ჰრქუა:

Verse: 39

მიიქეც სახიდ შენდა და მიუთხარ, რავდენი გიყო შენ ღმერთმან. და წარვიდა და ყოველსა მას ქალაქებსა ქადაგებდა, რაჲ-იგი ყო მისთჳს იესუ.

Verse: 40

და მიქცევასა მას იესუჲსსა* მუნვე შეიწყნარა იგი ერმან მან, რამეთუ მოელოდეს მას.

Verse: 41

და აჰა ესერა მოვიდა კაცი და სახელი მისი იაროს, და ესე მთავარი იყო შესაკრებელისაჲ; და დავარდა ფერჴთა თანა იესუჲსთა და ევედრებოდა მას, რაჲთა შევიდეს სახედ მისა.

Verse: 42

რამეთუ ასული მარტოჲ ესუა მას, რომელი იყო ათორმეტ წლის, და იგი მოკუდებოდა. და მისლვასა ოდენ მისსა ერი შეკრბებოდა მისა.

Verse: 43

და იყო ვინმე დედაკაცი წყაროჲთა სისხლისაჲთა ათორმეტ წლითგან, რომელი ვერვისგან განიკურნა.

Verse: 44

და მოუჴდა ზურგით კერძო და შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა. და მეყსეულად დასცხრა წყაროჲ იგი სისხლისა მისისაჲ.

Verse: 45

და თქუა იესუ: ვინ შემახო მე? ვითარ ყოველნი უვარებდეს, ჰრქუა პეტრე: მოძღუარ, ერნი გარე მოგადგან შენ და შეგაიწრებენ, და შენ იტყჳ: ვინ შემახო მე?

Verse: 46

ხოლო იესუ ჰრქუა: შე-ვინმე-მახო, რამეთუ მე ვცან ძალი, განსრული ჩემგან.

Verse: 47

და იხილა რაჲ დედაკაცმან მან, რამეთუ არა დაეფარა, მოვიდა ძრწოლით და შეურდა, რომლისა ბრალისათჳს შეახო მას და უთხრა წინაშე ყოვლისა ერისა და ვითარ-იგი მეყსეულად განიკურნა.

Verse: 48

ხოლო იესუ ჰრქუა მას: ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ, ვიდოდე მშჳდობით*!

Verse: 49

და ვითარ იგი ეტყოდა ოდენ, მო-ვინმე-ვიდა შესაკრებელის მთავრისაჲ მის და ჰრქუა: ასული შენი მოკუდა, ნუ დააშრობ მოძღუარსა.

Verse: 50

ხოლო იესუს ვითარცა ესმა, ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, გარნა გრწმენინ, და ცხონდეს იგი.

Verse: 51

და ვითარცა მოვიდა სახლსა მას, არავინ უტევა შესლვად მის თანა, გარნა პეტრე, იაკობ და იოვანე და მამაჲ და დედაჲ მის ყრმისაჲ.

Verse: 52

სტიროდეს მას ყოველნი და ეტყებდეს. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ნუ სტირთ, რამეთუ ყრმაჲ ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.

Verse: 53

ხოლო იგინი ჰბასრობდეს მას, უწყოდეს, რამეთუ მომკუდარ იყო.

Verse: 54

და თავადმან გამოასხა ყოველი და უპყრა ჴელი ყრმისაჲ მის და ჴმა-ყო: ყრმაო, აღდეგ!

Verse: 55

და მოიქცა სული ყრმისაჲ მის, და მეყსეულად აღდგა. და უბრძანა, რაჲთა სცენ მას ჭამადი*.

Verse: 56

და განუკჳრდებოდა* მამა-დედათა. ხოლო თავადმან ამცნო მათ, რაჲთა არავის უთხრან საქმე იგი.

Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.