და მოუწოდა ათორმეტთა მათ და მისცა მათ ძალი და ჴელმწიფებაჲ ყოველთა ზედა ეშმაკთა და სენთა განკურნებად.
Verse: 2
და წარავლინნა იგინი ქადაგებად სასუფეველსა ღმრთისასა* და განკურნებად უძლურთა.
Verse: 3
და ჰრქუა მათ: ნურარაჲ გაქუნ გზასა ზედა: ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა ვეცხლი, ნუცა ორი სამოსელი გაქუნ.
Verse: 4
და რომელსაცა სახლსა შეხჳდეთ*, მუნ დაადგერით და მიერ გამოედით.
Verse: 5
და რავდენთა არა შეგიწყნარნენ თქუენ, და გამო-რაჲ-ხჳდოდით* მიერ ქალაქით, მტუერი ფერჴთაგან თქუენთა განიყარეთ საწამებელად მათდა.
Verse: 6
და გამოვიდეს და მიმოვიდოდეს დაბნებსა მას და ახარებდეს და განჰკურნებდეს სნეულთა ყოველთა ადგილთა.
Verse: 7
ხ~ ესმა ეროდეს მეოთხედ მთავარსა საქმჱ იგი, რომელ მის მიერ იქმნებოდეს, და განიზრახვიდა, რამეთუ იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ: იოვანე ნათლის-მცემელი აღდგოლმილ არს მკუდრეთით.
Verse: 8
ხოლო რომელნიმე იტყოდეს: ელია გამოჩნდა, და სხუანი იტყოდეს: წინაწარმეტყუელთაგანი* პირველთაჲ აღდგომილ არს.
Verse: 9
ხოლო ეროდე თქუა: იოვანეს მე თავი მოვჰკუეთე, ხოლო ესე ვინაჲ არს, რომლისათჳს ესევითარი [მ]ესმის, არა ვიცი. და უნდა ხილვაჲ მისი.
Verse: 10
და მოიქცეს მოციქულნი და უთხრეს იესუს, რავდენი ქმნეს. და წარიყვანნა იგინი და განაშორა თჳსაგან ადგილსა ქალაქისასა, რომელსა ჰრქჳან* ბეთსაიდა.
Verse: 11
ხოლო ერმან მან აგრძნა და მისდევდა მას. და შეიმთხჳნა იგინი და ეტყოდა მათ სასუფეველისათჳს ღმრთისა, და რავდენთა უჴმდა განკურნებაჲ, განჰკურნებდა.
Verse: 12
და ვითარცა იწყო დღემან მიდრეკად, მოუჴდეს მოწაფენი და ჰრქუეს მას: განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო დაბნებსა და დაადგრენ მუნ და იყიდონ თავისა მათისა საზრდელი,რამეთუ აქა უდაბნოსა ადგილსა ვართ.
Verse: 13
ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქუენ ეცით მაგათ ჭამადი. და მათ ჰრქუეს: არა არს ჩუენ თანა უფროჲს ხუთ ჴუეზა პური და ორი თევზი, გარნა თუ ჩუენ წარვიდეთ და უყიდოთ ყოველსა ამას ერსა საზრდელი.
Verse: 14
რამეთუ იყვნეს კაცნი ვითარ ხუთ ათას ოდენ. ჰრქუა იესუ მოწაფეთა თჳსთა: დასხით კაცები ეგე პურისმტედ-პურისმტედ ერგასეული.
Verse: 15
და მათ ყვეს ეგრე და დასხეს იგი ყოველი.
Verse: 16
ხოლო თავადმან მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი და აღიხილნა თუალნი* ზეცად და აკურთხნა იგინი და დამუსრა და მისცემდა მოწაფეთა, რაჲთა დაუგონ ერსა მას.
Verse: 17
და ჭამეს და განძღეს ყოველნი, და აღიღეს, რომელი დაუშთა მათ ნამუსრევი, ათორმეტი გოდორი.
Verse: 18
და იყო ლოცვასა მისსა* თჳსაგან, და მის თანა იყვნეს მოწაფენი მისნი. ჰკითხვიდა მათ და ჰრქუა: ვინ ვჰგონიე მე ერსა ამას, რაჲ თქჳან* ჩემთჳს ყოფაჲ?
Verse: 19
ხოლო მათ მიუგეს და თქუეს: იოვანე ნათლის-მცემელი; და სხუათა - ელია; და რომელნიმე იტყოდეს: წინაწარმეტყუელი ვინმე პირველთაგანი აღდგომილ არს.
Verse: 20
ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქუენ ვინ გგონიე* მე? მიუგო პეტრე და თქუა: ცხებული ღმრთისაჲ.
Verse: 21
ხოლო თავადი შეჰისხნა მათ და ამცნო, რაჲთა არავის უთხრან ესე.
Verse: 22
და ჰრქუა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისა ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღდელთ მოძღუართა და მწიგნობართა, მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
Verse: 23
და ეტყოდა ყოველთა: რომელსა უნებს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი დღითი-დღედ და მომდევდინ მე.
Verse: 24
რამეთუ რომელსა უნდეს თავისა თჳსისა განრინებად, წარწყმიდოს იგი; და რომელმან წარწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.
Verse: 25
რაჲ-მე სარგებელ არს კაცისა, შე-თუ-იძინოს სოფელი ყოველი და თავი თჳსი წარიწყმიდა, გინა* იზღვია?
Verse: 26
რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემდა მომართ და სიტყუათა ჩემთა, ამას ძემან კაცისამან არცხჳნოს*, ოდეს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა და მამისაჲთა და წმიდათა ანგელოზთაჲთა.
Verse: 27
გეტყუ თქუენ ჭეშმარიტად: არიან ვინმე მანდა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
Verse: 28
და იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღე, და წარიყვანა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანე და აღვიდა მთასა ლოცვად.
Verse: 29
და იყო ლოცვასა მას მისსა ხილვაჲ პირისა მისისაჲ სხუა* სახე, და სამოსელი მისი სპეტაკ და ელვარე*.
Verse: 30
და აჰა ესერა ორნი კაცნი მის თანა ზრახვიდეს, რომელნი იყვნეს მოსე* და ელია,
Verse: 31
რომელნი გამოჩნდეს დიდებითა და იტყოდეს განსლვასა მას მისსა, რომელი ეგულებოდა აღსრულებად იერუსალჱმს.
Verse: 32
ხოლო პეტრე და მისთანანი დამძიმებულ იყვნეს ძილითა; ხოლო გან-რაჲ-იღჳძეს*, იხილეს დიდებაჲ მისი და ორნი კაცნი მის თანა მდგომარენი.
Verse: 33
და იყო განშორებასა მას მისსა მათგან ჰრქუა პეტრე* იესუს: მოძღუარ, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ; ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა*, რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა.
Verse: 34
და ვითარცა ამას იტყოდა, აჰა ღრუბელი აგრილობდა მათ, და შეეშინა მათ შესლვად ღრუბელსა მას.
Verse: 35
და ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო: ესე არს ძჱ* ჩემი საყუარელი*, ამისი ისმინეთ.
Verse: 36
და ესე რაჲ იყო ჴმაჲ, იესუ იპოვა მარტოჲ. და მათ დაიდუმეს და არარაჲ ვის უთხრეს მათ დღეთა შინა, რაჲ იხილეს.
Verse: 37
და იყო მერმესა დღესა გარდამოსლვასა მათსა მიერ მთით მოეგებვოდა მას ერი მრავალი.
Verse: 38
და აჰა კაცმან ვინმე ღაღატ-ყო ერსა მას შორის და თქუა: მოძღუარ, გევედრები შენ მოიხილე ძესა ზედა ჩემსა, რამეთუ ეგე ხოლო მარტოჲ მივის.
Verse: 39
და სულმან უკეთურმან შეიპყრის იგი და მეყსეულად ღაღატ-ყვის და დაჰკუეთის* იგი, და პეროინ, და ძნიად განეშორის მისგან და შემუსრის იგი.
Verse: 40
და ვევედრე მოწაფეთა შენთა, რაჲთამცა განაშორეს იგი, და ვერ შეუძლეს.
Verse: 41
ხოლო იესუ ჰრქუა: ჵ ნათესავი გულარძნილი! ვიდრემდე ვიყო თქუენ თანა და თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარე მე აქა ძჱ შენი!
Verse: 42
და ვიდრე იგი მოვიდოდა, დაჰკუეთა იგი ეშმაკმან მან და აძწოლებდა მას. შეჰრისხნა იესუ სულსა მას არაწმიდასა, და განიკურნა ყრმაჲ იგი, და მისცა იგი მამასა თჳსსა.
Verse: 43
და განუკჳრდებოდა* ყოველთა დიდებასა მას ზედა ღმრთისასა და ყოველნი დაკჳრვებულ იყვნეს ყოველსა მას ზედა, რომელსა იქმოდა იესუ. ხოლო იესუ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:
Verse: 44
დაისხენით სიტყუანი ესე ყურთა თქუენთა, რამეთუ ძჱ კაცისაჲ მიცემად არს ჴელთა კაცთასა.
Verse: 45
ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყუასა მას, და იყო დაფარულ მათგან, რაჲთა ვერ გულისჴმა-ყონ იგი, და ეშინოდა მათ კითხვად მისა ამის სიტყჳსათჳს*.
Verse: 46
შევიდა მათდა გულის სიტყუაჲცა*: ვინ-ძი იყოს უდიდეს შორის მათსა?
Verse: 47
ხოლო იესუ იცნოდა გულის ზრახვანი მათნი და მოიყვანა ყრმაჲ და დაადგინა იგი წინაშე მისა
Verse: 48
და ჰრქუა: რომელმან შეიწყნაროს ესე ყრმაჲ სახელითა ჩემითა, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნარა მომავლინებელი ჩემი, რამეთუ უმცირესი თქუენ ყოველთა შორის იგი არს დიდ.
Verse: 49
მიუგო იოვანე და ჰრქუა: მოძღუარ, ვიხილეთ ვინმე, რომელი სახელითა შენითა ეშმაკთა განასხმიდა, და ჩუენ ვაყენებდით მას, რამეთუ არა შემოგჳთქს ჩუენ.
Verse: 50
ჰრქუა მას იესუ: ნუ აყენებთ მას, რამეთუ რომელი არა არს ჩუენდა მტერ, იგი ჩუენ კერძო არს.
Verse: 51
და იყო აღსრულებასა მას დღეთა* აღმაღლებისა მისისათა და თავადმან დაამტკიცა პირი თჳსი აღსლვად იერუსალჱმდ*.
Verse: 52
და წარავლინნა მოციქულნი წინაშე მისსა. და იგინი წარვიდეს და მივიდეს დაბასა სამარიტელთასა, რაჲთა მო-რაჲმე-უმზადონ მას.
Verse: 53
და არა შეიწყნარნეს იგინი, რამეთუ პირი მისი იყო მისლვად იერუსალჱმდ*.
Verse: 54
ვითარცა იხილეს მოწაფეთა* მათ იაკობ იოვანე, ჰრქუეს: უფალო, გუნებავს, ვითარმცა ვთქუთ, რაჲთა გარდამოჴდეს ცეცხლი ზეცით და აჴოცნეს იგინი.
Verse: 55
მიექცა, შეჰრისხნა მათ თქუა: არა უწყითა, რომლისა სულისანი ხართ თქუენ?
Verse: 56
რამეთუ ძჱ კაცისაჲ არა მოვიდა სულთა კაცთასა წარწყმედად*, არამედ ცხორებად. და წარვიდეს სხუასა დაბასა.
Verse: 57
და იყო სლვასა მათსა გზასა ზედა ჰრქუა ვინმე მას: მიგდევდე შენ, ვიდრეცა მიხუალ*.
Verse: 58
ჰრქუა მას იესუ: მელთა ჴურელი უჩნს და ფრინველთა* ცისათა საყუდელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა უჩს, სადა თავი მიიდრიკოს.
Verse: 59
ხოლო სხუასა ჰრქუა: მომდევდი მე. და მან ჰრქუა: უფალო, მიბრძანე მე პირველად მისლვად და დაფლვად მამისა ჩემისა.
Verse: 60
ჰრქუა მას იესუ: აცადენ მკუდარნი დაფლვად თჳსთა მკუდართა, ხოლო შენ წარვედ და მიმოდევ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
Verse: 61
ხ~ ჰრქუა მას სხუამანცა: მიგდევდე შენ, უფალო, ხოლო პირველად მიბრძანე მე ჯმნაჲ სახლეულთა ჩემთაგან.
Verse: 62
ჰრქუა მას იესუ: არავინ დასდვის ჴელი საჴნველსა და ხედავნ გარეუკუნ და წარმართებულ არნ სასუფეველსა ღმრთისასა.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.