TITUS Texts: Tetraevangelium e codice Adisi

TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 58

Chapter: 14

Verse: 1

და იყო მო-რაჲ-ვიდოდა იგი სახლსა ვისამე მთავრისა ფარისეველისასა ჭამად პურისა, და იგინი უმზირდეს* მას.

Verse: 2

და აჰა ესერა იყო ვინმე წყლითა მანკიერითა წინაშე მისა.

Verse: 3

მიუგო იესუ და ჰრქუა რჩულის მოძღუართა* მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაფათსა შინა კურნებაჲ?

Verse: 4

ხოლო იგინი დუმნეს. მოიყვანა იგი და განკურნა და განუტევა იგი.

Verse: 5

და ჰრქუა მათ: ვის თქუენგანისა ძჱ ანუ ჴარი ჯურღუმულსა შთავარდეს, არა-მე მეყსეულად აღმოიქუასა იგი დღესა შაფათსა?

Verse: 6

და ვერარაჲ მიუგეს მას ამისთჳს.

Verse: 7

და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა და შეისწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა ირჩევდეს, და ეტყოდა მათ:

Verse: 8

რაჟამს გხადოს ვინმე ქორწილსა, ნუ დასჯდები პირველსა საინაჴესა, ნუუკუე უპატიოსნესი ვინმე შენსა იყოს ჩინებულ;

Verse: 9

და მოვიდეს შენდა, რომელმან-იგი შენ და მას გხადა, და გრქუას შენ: ადგილ ეც ამას! მაშინ იწყო სირცხჳლით უკუანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.

Verse: 10

არამედ გხადოს თუ ვინმე, მივედ და დაჯედ უკუანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს რომელმან-იგი გხადა შენ და გრქუას: მეგობარო, აღ-რე-გუალე ზემო კერძო! მაშინ იყოს შენდა დიდება წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა.

Verse: 11

რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს, იგი ამაღლდეს.

Verse: 12

ეტყოდა მასცა, რომელმან-იგი ხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სადილსა გინა სერსა, ნუ ხადი მეგობართა შენთა, ნუცა ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა შენთა მდიდართა, ნუუკუე* მათცა გხადონ შენ კუალად და გექმნეს შენ იგი მოსაგებელ.

Verse: 13

არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სადილსა, ხადე შენ გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა, ბრმათა,

Verse: 14

და ნეტარ იყო, რამეთუ არარაჲ აქუს*, რაჲმცა მოგაგეს შენ, და მოგეგოს შენ აღდგომასა მას მართალთასა.

Verse: 15

ესმა ვისმე მის თანა მეინაჴესა ესე (და)* ჰრქუა მას: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა ღმრთისასა.

Verse: 16

ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე ყო პური დიდი და უწოდა მრავალთა.

Verse: 17

და წარავლინა მონაჲ თჳსი ჟამსა პურისასა და ჰრქუა ჩინებულთა მათ მოსლვაჲ, რამეთუ ესერა მზა არს ყოველი.

Verse: 18

და იწყო ყოველმან თითოეულმან ჯმნად. პირველმან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედა-მაც მისლვად და ხილვად. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ მე შენგან.

Verse: 19

და სხუამან თქუა: უღელი ჴართაჲ ვიყიდე ხუთი და მივალ გამოცდად მათა*. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.

Verse: 20

და მერმე სხუამან თქუა: ცოლი შევირთე და მის გამო ვერ ჴელ-მეწიფების მისლვად.

Verse: 21

და მოვიდა მონაჲ იგი* და უთხრა უფალსა თჳსსა ყოველი ესე. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: განვედ ადრე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა და გლახაკნი უცხონი და ბრმანი და მკელობელნი შემოიყვანენ აქა.

Verse: 22

და ჰრქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებული შენი, და ადგილი არს-ღა.

Verse: 23

და ჰრქუა უფალმან მან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვაჲ, რაჲთა აღივსოს სახლი ესე ჩემი.

Verse: 24

ხოლო გეტყჳ თქუენ: არავინ მათგანმან კაცმან გემოჲ იხილოს სერობისა მისგან ჩემისა.

Verse: 25

და შეკრბებოდა მისა ერი მრავალი. და მიექცა და ჰრქუა მათ:

Verse: 26

რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და ცოლი და შვილნი და ძმანი და დანი და მერმე კუალად თავიცა თჳსი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.

Verse: 27

და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, ვერ ჴელ-ეწიფ[ების] მოწაფე ყო[ფად] ჩემდა.

Verse: 28

ვის-მე უკუე [თქუენ]განსა უნდ[ეს გო]დლისა შენება[ჲ, ა]რამე პირვე[ლად] დაჯდესა და [აღი]რაცხოს, რავ[დე]ნი წარჴდეს, [უკ]უეთუ აქუს*, რაჲთა კმა-ეყოს მ[ას], ვიდრე აღსრულებ[ად]მდე.

Verse: 29

ნუუკუ[ე] დადვას სა[ფუ]ძველი და ვერ [შეუძლო]ს აღსრულებად [და] ყოველნი რომელნი ხედვი[დე]ნ მას, იწყონ კიც[ხე]ვად მისა

Verse: 30

და თქუან, [ვითარმედ]: კაცმან ამან [იწყ]ო შჱნებად* დ[ა ვერ შე]უძლო აღს[რ]ულებად.

Verse: 31

და ანუ მეუფჱ, რომელი მი[უ]ვალნ სხუას[ა მე]უფესა ბრძ[ოლ]ად, არა-მე პი[რვე]ლად დაჯდეს და განირაცხოს, [თუ]* შესაძლებელ ა[რს] ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალისა მის ზედა?

Verse: 32

უკუეთუ არა, ვიდრე შორს-ღა იყოს, მოციქულნი მიუვლინნეს და მოიკითხოს იგი მშჳდობით.

Verse: 33

ეგრეცა ყოველმანვე თქუენგანმან, რომელმან არა იჯმნეს ყოვლისაგან მონაგებისა თჳსისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.

Verse: 34

კეთილ არს მარილი იგი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთა დაიმარილოს?

Verse: 35

(არცა ქუეყანასა)*, არცა სკორესა (სარგებელ არს)*, არამედ გარე განდვან იგი. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!

Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.