კრებულით მათით განგჴადნენ* თქუენ. არამედ მოვიდეს ჟამი, რამეთუ ყოველი, რომელი მოგკლვიდეს თქუენ, შეირაცხოს ვითარცა სამსახურებელი წინაშე ღმრთისა.
Verse: 3
და ამას გიყოფენ* თქუენ, რამეთუ არა იცნეს მამაჲ, არცა მე.
Verse: 4
ხოლო ამასცა გეტყოდე თქუენ, რაჲთა რაჟამს მოვიდეს ჟამი, მოიჴსენოთ ესე, რამეთუ მე გა(რ)ქუ თქუენ. ესე დასაბამითგან არა გარქუ თქუენ, რამეთუ თქუენ თანა ვიყავ.
Verse: 5
ხოლო აწ მივალ მომავლინებელისა ჩემისა, და არავინ თქუენგანი მკითხავს მე, ვითარმედ: ვიდრე ხუალ?
Verse: 6
ხოლო ამას-ღა გეტყოდე თქუენ: მწუხარებამან აღავსნა გულნი თქუენნი.
Verse: 7
არამედ ჭეშმარიტებასა გეტყჳ თქუენ: უმჯობე არს თქუენდა, მე თუ მივიდე; უკუეთუ მე არა მივიდე, ნუგეშინის-მცემელი იგი არა მოვიდეს თქუენდა; უკუეთუ მივიდე, მოგივლინო იგი თქუენდა.
Verse: 8
და იგი მოვიდეს და ამხილოს სოფელსა ცოდვათათჳს და სიმართლისათჳს და სასჯელისათჳს:
Verse: 9
ცოდვათათჳს, რამეთუ არა ჰრწმენა ჩემი;
Verse: 10
სიმართლისათჳს, რამეთუ მე მამისა ჩემისა მივალ, და არღარა მხედვიდეთ მე.
Verse: 11
სასჯელისათჳს, რამეთუ მთავარი ამის სოფლისაჲ დასჯილ არს.
Verse: 12
მერმეცა მრავალი მაქუს სიტყუაჲ თქუენდა, ხოლო ვერ შეუძლოთ დატევად აწვე.
Verse: 13
რაჟამს მოვიდეს სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, გიძღოდის თქუენ ყოვლითა ჭეშმარიტებითა, რამეთუ არა თავით თჳსით რას იტყოდის, არამედ რავდენი ესმეს*, იტყოდის და მოსლვათაჲ მათ გითხრას თქუენ.
Verse: 14
მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემისაგან* მიიღოს და გითხრას თქუენ.
Verse: 15
რამეთუ ყოველივე, რაჲ აქუს მამასა, ჩემი არს. ამისთჳს გარქუ თქუენ, რამეთუ ჩემისაგან მიიღოს და გითხრას თქუენ.
Verse: 16
კნინ, და არღარა მიხილოთ მე; და მერმე მცირედ-ღა, და მიხილოთ მე, და მე მივალ მამისა ჩემისა.
Verse: 17
იტყოდეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი ურთიერთას: რაჲ არს ესე, რომელსა გუეტყჳს* ჩუენ, ვითარმედ: მცირედ, და არა მიხილოთ მე; კნინ-ღა და მიხილოთ მე; და მე მამისა მივალ?
Verse: 18
და იტყოდეს: რაჲ არს მცირედ-ღა იგი? არა უწყით, რასა იტყჳს.
Verse: 19
ცნა იესუ, რამეთუ უნდა მისა კითხვად, და ჰრქუა მათ: მაგისთჳს რასა გამოეძიებთ ურთიერთას, რამეთუ გარქუ თქუენ, ვითარმედ: კნინ-ღა, და არღა მიხილოთ მე; და მერმე: მცირედ-ღა, და მიხილოთ მე?
Verse: 20
მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ სტიროდით და ჰგოდებდეთ თქუენ, და სოფელსა უხაროდის, თქუენ ჰწუხდეთ, ხოლო მწუხარებაჲ თქუენი სიხარულად გექმნეს.
Verse: 21
დედაკაცი რაჟამს შობნ, მწუხარება არნ მისა, რამეთუ მოწევნულ არნ ჟამი მისი. ხოლო რაჟამს შვის ყმაჲ, არღარა მოიჴსენის მწუხარებაჲ იგი სიხარულისა მისთჳს, რამეთუ იშვა კაცი სოფელსა.
Verse: 22
და თქუენ აწ მწუხარე ხართ, ხოლო მერმე გიხილნე* თქუენ, და უხაროდის გულთა თქუენთა, და სიხარული იგი თქუენი ვერვინ მიგიღოს თქუენგან.
Verse: 23
და მას დღესა მე არა მკითხვიდეთ. მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რაჲცა ითხოოთ მამისა ჩემისაგან სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.
Verse: 24
აქამომდე* არაჲ ითხოეთ სახელითა ჩემითა. ითხოეთ და მოიღოთ, რაჲთა სიხარული თქუენი სავსე იყოს.
Verse: 25
ამას იგავით გეტყოდე თქუენ; მოვიდეს ჟამი, რაჟამს* არღარა იგავით გეტყოდი თქუენ, არამედ განცხადებულად მამისაჲ გითხრა თქუენ.
Verse: 26
მას დღესა ითხოვდეთ სახელითა ჩემითა, და არა გრქუა თქუენ, ვითარმედ: მე ვჰკითხო მამასა თქუენთჳს.
Verse: 27
რამეთუ თჳთ მამასა უყუართ თქუენ, რამეთუ თქუენ მე შემიყუარეთ და გრწმენა, ვითარმედ მე ღმრთისაგან მოვედ.
Verse: 28
გამოვედ მამისაგან და მოვედ სოფლად, მერმე დაუტევებ სოფელსა და მივალ მამისა.
Verse: 29
ჰრქუეს მას მოწაფეთა მათ: აჰა აწ განცხადებულად იტყჳ და იგავსა არცა ერთსა რას იტყჳ.
Verse: 30
აწ უწყით, რამეთუ იცი ყოველი და არა* საჴმარ არს, ვითარმცა ვინმე გკითხა რაჲ შენ. ამისთჳს გრწამს, რამეთუ ღმრთისაგან მოხუედ*.
Verse: 31
მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: აწ გრწამს?
Verse: 32
აჰა მოვიდენ ჟამნი და მოსრულ არს, რამეთუ განიბნინეთ თითოეულად ადგილდ თჳსა, და მე მარტოჲ დამიტეოთ; და არა ვარ მე მარტოჲ, რამეთუ მამაჲ ჩემ თანა არს.
Verse: 33
ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა ჩემ თანა მშჳდობა გაქუნდეს. სოფელსა ამას იწროებით იყვნეთ, არამედ ნუგეშინის-ცემულ იყვნეთ, რამეთუ მე ვსძლე სოფელსა.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
