და იყვნეს ვინმე ანტიოქიას შინა, მსგავსად კრებულისა მის რომელ* იყო, წინაჲსწარმეტყუელნი და მოძღუარნი: ბარნაბა* და სჳმეონ*, რომელსა-იგი ერქუა ნიგერ, და ლუკიოს კჳრინელი, და მანაენ, რომელ-იგი იყო ძუძუსტჱ ჰეროდე მეფისაჲ, და სავლე.
ვიდრე იგინი მსახურებასა მას შინა დგეს უფლისასა და იმარხვიდეს, ჰრქუა სულმან წმიდამან: "გამომირჩიენით მე და გამომიკუთნენით* ბარნაბა და სავლე საქმესა, რომელსა მე უწოდი მათ".
მაშინ ილოცვიდეს იგინი და იმარხვიდეს, და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი და განუტევნეს იგინი.
ვითარცა წარგზავნეს იგინი მიერ, წინამძღურებითა* სულისა წმიდისაჲთა შთავიდეს იგინი სელევკიად, მიერ შესხდეს ნავსა და წარემართნეს კჳპრედ.
და მიერ აიწინეს სალამინედ, იწყეს თხრობად სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ შესაკრებელსა მას ჰურიათასა; თანა-ჰყვანდა მათ იოჰანეცა მსახურად.
ვითარცა მოვლეს ყოველი იგი ქალაქები ვიდრე პაფედმდე, პოვეს მუნ კაც ერთ მოგუ, ცრუ წინაჲსწარმეტყუელი, ჰურიაჲ, რომელსა სახელი ერქუა ბარიჱსუ,
რომელი-იგი იყო მთავრისა შემდგომისა მის თანა სერგისა პავლჱსა, კაცისა გონიერისა. ამან მოუწოდა ბარნაბას და სავლეს, და ეძიებდა მათგან სმენად სიტყუასა მას ღმრთისასა.
უჴდებოდა მათ ელჳმას, მოგჳ იგი, რამეთუ ესრე გამოითარგმანების სახელი მისი, რომელი ეძიებს შემდგომსა მას ჳპატიონისასა გარემიქცევად სასწაულებისაგან*.
ხოლო სავლე, რომელ არს პავლე, აივსო სულითა წმიდითა, მიხედა მას
და ჰრქუა: "ჵ სავსეო ყოვლითა ზაკუვითა და მანკიერებითა, ნაშობო ეშმაკისაო და მტერო ყოვლისა სიმართლისაო, არა დასცხრებია განდრეკად გზათა მათ უფლისათა წრფელთა*?"
და აწ ესერა ჴელი უფლისაჲ შენ ზედა, და იყო შენ* ბრმა და ვერ ხედვიდე მზესა* ვიდრე ჟამადმდე". მეყსეულად დაეხჳა მას ზედა არმური და ბნელი და მიმოვიდოდა და ეძიებდა წინამძღუარსა.
მაშინ ვითარცა იხილა შემდგომმან მან საქმჱ იგი, ჰრწმენა და დაუკჳრდებოდა* მოძღურებასა მას ზედა უფლისასა.
წარვიდეს პაფედ პავლეეთნი, მივიდეს იგინი პერგედ პანფილიაჲსა, ხოლო იოჰანე განეშორა მათგან და მიაქცია მუნვე იერუსალჱმდ.
იგინი განვიდეს პერგჱთ ანტიოქიად პისიდიაჲსა, და ვითარცა მოვიდეს შესაკრებელსა მას დღესა შაბათსა*, დასხდეს.
და ვითარცა აღმოიკითხეს შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი, მიავლინეს მათა მღდელთმოძღუართა მათ და ჰრქუეს კაცთა მათ: "კაცნო ძმანო, იყვნენ თუ რაჲმე თქუენ თანა სიტყუანი ნუგეშინის-ცემისანი ერისა ამის* მომართ*, იტყოდეთ".
აღდგა* პავლე და განყარა* ჴელი, რაჲთა დადუმნენ, და თქუა: კაცთა მაგათ ისრაჱლიტელთა და რომელნი თქუენ შორის მოშიშნი ღმრთისანი ხართ, ისმინეთ ჩემი*.
ღმერთმან ამის ერისა ისრაჱლისამან გამოირჩინა მამანი ჩუენნი და ერი იგი აღამაღლა ჟამსა მას მწირობისასა ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, ჴელითა მაღლითა გამოიყვანნა იგინი მიერ,
და ორმეოცისა წლისა ჟამთა ზრდიდა მათ უდაბნოსა* ზედა.
და არღჳნა ნათესავნი შჳდნი ქუეყანასა მას ქანაანისასა* და დაუმკჳდრა მათ ქუეყანაჲ იგი მათი
ოთხას* ერგასის წელ ოდენ, და ამისა შემდგომად მოსცა მათ მსაჯულებ მიდღეთამდე სამოელ წინაჲსწარმეტყუელისა.
მიერითგან ითხოვეს მეფჱ და მოსცა მათ ღმერთმან საულ*, ძჱ კისისი, კაცი ნათესავისაგან ბენიამენისი, ორმეოც წელ ოდენ.
და ვითარცა გარდაცვალა* იგი, აღუდგინა მათ დავით მეფედ, რომელსა-იგი თავადი ეწამა და თქუა: "ვპოვე მე* დავით*, ძჱ იგი იესჱსი, კაცი გულითადი ჩემი, რომელმან ყოს და აღასრულოს ყოველი ნებაჲ გულისა ჩემისაჲ".
მისისა მისგან ნათესავისა ღმერთმან მსგავსად აღთქუმისა მის აღუდგინა ისრაჱლსა მჴსნელი იგი იესუ,
რომელსა წინაჲსწარ* ქადაგებდა იოჰანე ნათლისმცემელი წინაშე პირსა შემოსლვისა მისისასა ნათლის-ღებასა სინანულისასა ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა.
ვითარცა აღასრულებდა იოჰანე სრბასა თჳსსა, იტყოდა: "ვინ-იგი გგონიე მე ყოფად, მე არა იგი ვარ, არამედ ესერა მოვალს შემდგომად ჩემსა, რომელსა-იგი ვერ ღირს ვარ განჴსნად ჴამლის საბელთა* მისთა.
კაცთა მაგათ ძმათა, ნაშობთა ნათესავისა აბრაჰამისთა, და თქუენ თანა რომელთა ეშინის ღმრთისა, და თქუენ ზედა სიტყუაჲ იგი ცხორებისაჲ მოივლინა.
რამეთუ რომელნი-იგი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს* შინა და მთავარნი იგი მათნი, ამას უმეცარ იქმნეს და ჴმათაებრ წინაჲსწარმეტყუელთაჲსა*, რომელნი-იგი ყოველთა შაბათთა აღმოიკითხვოდეს*, საჯეს და აღასრულეს.
არცა ერთი მიზეზი სიკუდილისაჲ ამას უპოვეს. მაშინ მოითხოვეს პილატჱსგან მოკლვად იგი.
ვითარ-იგი აღასრულეს ესე ყოველი, რაჲ-იგი წერილ იყო მისთჳს, გარდამოიღეს იგი ძელისა მისგან და დადვეს იგი სამარესა.
ხოლო ღმერთმან აღადგინა იგი მკუდრეთით,
რომელ-იგი* ეჩუენა მრავლით დღით მათ, რომელნი-იგი მის თანა აღმოსრულ იყვნეს გალილეაჲთ იერუსალჱმდ, რომელნიცა* მოწამე არიან მის ერისა მიმართ.
და ჩუენ თქუენ გახარებთ ნიჭსა მას, რომელ-იგი აღთქუმულ იყო მამათა მათ თქუენთა,
რამეთუ ესე ღმერთმან აღუსრულა შვილთა მათთა და ჩუენ აღგჳდგინა იესუ, ვითარცა ფსალმუნსა* მას წერილ არს მეორესა, ვითარმედ: "ძჱ ჩემი ხარი შენ; მე დღეს მიშობიე შენ".
ხოლო რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და მიერითგან არღარა მიიქცეს განსარყუნელად მისთჳს, ესე* თქუა, ვითარმედ: მიგცე თქუენ წმიდაჲ იგი დავითისი სარწმუნოჲ".
რომლისათჳს სხუასა ადგილსაცა* იტყჳს: "არა სცე წმიდასა მას შენსა ხილვად განსახრწნელი".
რამეთუ დავით ნათესავსა მას შინა თჳსსა მსახურა და ნებითა ღმრთისაჲთა შეისუენა, და შეეძინა იგი მამათა მისთა და იხილა მან განსახრწნელი.
ხოლო რომელი იგი ღმერთმან აღადგინა, მან არა იხილა განსარყუნელი.
უწყებულ იყავნ ესე თქუენდა, კაცთა მაგათ ძმათა, რამეთუ ამის გამო მოტევებაჲ ცოდვათა მათ თქუენთაჲ* გეხარების, და ყოვლისაგან, რომლითა-იგი ვერ განჰმართლდით თქუენ შჯულითა მით მოსჱსითა,
ამისი ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს*, განმართლდეს.
იხილეთ, ნუუკუე მოიწიოს თქუენ ზედა სიტყუაჲ იგი თქუმული* წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ:
"იხილეთ შეურაცხის-მყოფელთა* მაგათ და გიკჳრდინ და განირყუნენით, რამეთუ საქმესა ერთსა ვიქმ დღეთა მაგათ თქუენთა, საქმესა მას, რომელ-იგი* თქუენ არა გრწმენეს, გითხრასღა თუ ვინმე თქუენ".
და ვითარ ეგულებოდა მათ განსლვაჲ, ევედრებოდა მათ ერი იგი მერმესაცა შაბათსა თხრობად მათა სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ.
ვითარცა განუტევეს კრებული იგი, მისდევდეს მათ მრავალნი ჰურიათაგანნი და მორწმუნეთა მათ მწირთაგანნი, პავლეს და ბარნაბას, რამეთუ იგინი განამტკიცებდეს მათ და არწმუნებდეს მტკიცედ დადგრომად* მადლსა მას ზედა ღმრთისასა.
მერმესა მას შაბათსა ყოველი იგი ქალაქი შეკრბეს სმენად სიტყუასა მას უფლისასა.
იხილეს რაჲ ჰურიათა მათ ეგოდენი იგი ერი, აივსნეს შურითა და ჴდომად აღუდგეს* სიტყუათა მათ პავლეს მიერ თქუმულთა* და უგმობდეს მათ.
განეცხადნეს ბარნაბა და პავლე და თქუეს: "თქუენდა ჯერ-იყო პირველად თქუმად სიტყუაჲ ესე ღმრთისაჲ, რამეთუ თქუენ ეგერა განიშორებთ და არა ღირსად გიშჯიან თავნი თჳსნი ცხორებისათჳს საუკუნოჲსა, აჰა ესერა მივიქცევით წარმართთა მიმართ.
რამეთუ ესრე მამცნო ჩუენ უფალმან, ვითარმედ: "დაგადგინე შენ ნათლად წარმართთა, რაჲთა იყო შენ მაცხოვრად კიდით კიდედმდე* ქუყანისა"".
ესე რაჲ უკუე ესმოდა წარმართთა მათ, უხაროდა და ადიდებდეს სიტყუასა მას უფლისასა. და ჰრწმენა* მრავალთა, რავდენნი-იგი განჩემებულ იყვნეს ცხორებასა მას საუკუნესა.
და მიმოეფინებოდა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ ყოველსა მას სოფლებსა.
ხოლო ჰურიათა მათ განარისხნეს მსახურნი იგი დედანი აზნაურნი და მთავარნი იგი მის ქალაქისანი და აღადგინეს დევნაჲ პავლეს და ბარნაბაჲს ზედა და გამოასხნეს იგინი ქალაქით და განდევნნეს* იგინი საზღვრით მათით.
ხოლო მათ განიყარეს მტუერი ფერჴთაგან მათთა მათ ზედა და მივიდეს იკონია ქალაქად.
და მოწაფენი იგი აივსებოდეს სიხარულითა და სულითა წმიდითა.
