ვითარცა მოვიდა ფესტოს* სოფელსა მას, შემდგომად სამისა დღისა აღვიდა იერუსალჱმდ კესარიაჲთ.
აუწყეს მღდელთმოძღუართა მათ და მთავართა ჰურიათა პავლჱსთჳს*.
ევედრებოდეს მას** და ითხოვდეს მადლსა მას* მისთჳს, რაჲთა მოუწოდის მას იერუსალჱმდ და უმზირდეს გზასა ზედა მოკლვად.
ხოლო ფესტოს* ჰრქუა მათ, ვითარმედ* დამარხულ არს პავლე კესარიას, ხოლო იგი ადრე განსლვად იყო იერუსალჱმით.
და თქუა: "ვინმე შემძლებელ არიან თქუენგანნი, ჩემ თანა მოვიდენ, და რაჲ-იგი არს უჯეროებაჲ კაცისა მის თანა, შეასმინეთ იგი".
არა უმრავლჱს იქცეოდა იგი მუნ რვისა დღისა გინა ათისა, და შთავიდა კესარიად, და დაჯდა იგი საყდართა ზედა, ბრძანა მოყვანებაჲ პავლჱსი.
და ვითარცა მოვიდა პავლე, გარე მოადგეს მას იერუსალჱმით შთასრულნი იგი ჰურიანი, მრავალსა და მძიმესა ბრალსა დასდებდეს, რომელ ვერ შეეძლო გამოჩინებად.
ხოლო პავლე სიტყუასა** უგებდა, ვითარმედ: "არცა შჯულსა ჰურიათასა*, არცა კეისარსა რაჲ შევსცოდე".
ხოლო ფესტოსს* უნდა მომადლებაჲ ჰურიათაჲ, მიუგო და ჰრქუა პავლეს: "გნებავს იერუსალჱმდ* აღსლვაჲ და მუნ ამისთჳს საშჯელი ჩემ წინაშე?"
ჰრქუა მას პავლე: "საყდართა კეისრისათა* ვდგა, სადაცა-იგი ჯერ-არს ჩემი განკითხვაჲ, ჰურიათა არარაჲ შევსცოდე, ვითარცა შენ უმჯობჱს იცი.
უკუეთუ რაჲმე ვცოდე და ღირსი სიკუდილისაჲ მიქმნიეს, არა ვევლტი** სიკუდილსა; უკუეთუ არარაჲ* მიქმნიეს, რომელსა-ესე შემასმენენ მე, ვერვის ჴელ-ეწიფების მიმადლებაჲ ჩემი მათა, კეისარსა უღაღადებ".
მაშინ ფესტოს* ზრახვა-ყო თანამზრახვალისა* მისისა თანა და ჰრქუა*: კეისარსა უღაღადებ, კეისრისაცა წარხჳდე**.
და ვითარცა რავდენნიმე დღენი წარჴდეს, აგრიპა მეფჱ და ბერენიკჱ მიიწინეს* კესარიად მოკითხვად ფესტოსისა*.
და ვითარ მრავალ დღე* იქცეოდეს მუნ, ფესტოს* უთხრა მეფესა პავლჱსთჳს და ჰრქუა: "კაცი ვინმე* დაშთომილი ფელიკისგან* კრული,
რომლისათჳს ვიყავ მე იერუსალჱმს, მითხრეს მე მღდელთმოძღუართა და ხუცესთა* მათ ჰურიათამან და ითხოვდეს მისთჳს* სარჩელსა.
რომელთა მიუგე და ვარქუ მე, ვითარმედ: "არა არს ჩუეულებაჲ ჰრომთაჲ მიმადლებად ვისიმე კაცისაჲ, ვიდრემდე, რომელსა-იგი შეასმენენ პირისპირ, აქუნდენ შემასმენელნი იგი და ადგილი სიტყჳს-გებისაჲ აქუნდეს ბრალისა მისთჳს".
და ვითარცა შეკრბეს იგინი აქა, არცა ერთი რაჲ დროჲ ვყავ, ხვალისაგან დავჯედ საყდართა ზედა და ვბრძანე მოყვანებაჲ კაცისაჲ მის,
რომლისათჳს წარმოდგეს მასმენელნი იგი და არცა ერთი ბრალი აჩინეს, რომელსა ვჰგონებდი მე ბოროტსა;
ძიებაჲ რაჲმე აქუნდა თჳსისა ეშმაკისაჲ მისა მიმართ და იესუჲს ვისთჳსმე მომკუდრისა*, რომელსა იტყჳს პავლე ცხოველად.
და ვითარ არარაჲ ვპოვე მე ამის გამოძიებისათჳს, ვეტყოდე მას, უკუეთუმცა უნდა მისლვად იერუსალჱმდ და მუნ განკითხვაჲ მისთჳს.
ხოლო პავლე ღაღადებდა დამარხვაღ მისა, რაჲთა კეისარმანცა აგრძნეს. და ვბრძანე დამარხვაჲ მისი, ვიდრე მიუძღუანო იგი კეისარსა".
მიუგო აგრიპა და ჰრქუა ფესტოსს*: "მინდა მეცა კაცისა მისგან სმენად". ხოლო მან ჰრქუა მას: "ხვალე ისმინო მისი".
ხვალისაგან მოვიდა აგრიპა და ბერენიკე* მრავლითა საუცრებითა*. და ვითარცა შევიდეს განსაკითხავსა მას ათასისთავებითურთ* და კაცები იგი მთავრები ქალაქისაჲ, და ბრძანა ფესტოს* და მოვიდა პავლე.
და თქუა ფესტოს*: "აგრიპა მეფჱ და ყოველნი, რომელნი* ჩუენ თანა ხართ კაცნი, ხედავთ ამას? რომლისათჳს ყოველი სიმრავლჱ* ჰურიათაჲ შემემთხჳა მე იერუსალჱმს და აქაცა ღაღადებენ და იტყჳან, ვითარმედ არა ჯერ-არს ეგე ცხორებად არღარა*.
ხოლო მე რაჲ გულისხმა-ვყავ*, არარაჲ ღირსი სიკუდილისა საქმჱ უქმნიეს მას; და ვითარ-ეგე უღაღადებდა კეისარსა, ვსაჯე მაგისი მიძღუნებაჲ*.
რომლისათჳს გულითად ვერარაჲ მაქუს, რაჲ მივწერო უფლისა ჩემისა; ამისთჳს მოვიყვანე ეგე თქუენ წინაშე, და უფროჲსღა შენ წინაშე, მეფე* აგრიპა, რაჲთა განიკითხო* ეგე და უწყოდი, რაჲ* მივწერო მისა*.
რამეთუ უჯერო მიჩს* მე მიძღუანებაჲ პყრობილისაჲ და მისთჳს ბრალი არა უწყებად".
