TITUS
Amirandarejaniani
Part No. 8
Previous part

Chapter: 8 
Page: 348 
Line: 6 
კარი მერვე
Line: 7 
ტილისმათა ამბავი


Line: 8       ისმენდი, მეფეთ-მეფეო, ცხოვნდი უკუნისამდე! ადიდნეს
Line: 9    ღმერთმან მოყვარენი თქვენნი და არცხვინნეს ორ-გულთა თქვენთა!

Line: 10       ყმა მოვიდა მესაწოლე დილასა და ეგრე მითხრა, ვითა: გიბრძანებს
Line: 11    ამირან დარეჯანის ძე -- ჩემსა მზესა, ადრე მოდი-ო. ავდეგ
Line: 12    და წაველ, მეგონა, ამბავი რა-მე ასმია-ო. ოდეს მიველ, საგებელსა
Line: 13    ზედან ჯდა. დაეღრიჯნეს და შუბლსა ჴელი მოედგა. დამიმძიმდა
Line: 14    მისი ეგრე დაღრეჯით ყოფა. ვითა შევედ, ეგრე მიბრძანა: მოხვედ,
Line: 15    სავარსიმის ძეო? მე მოვაჴსენე: წინაშე ვარ-მეთქი. მიბრძანა:
Line: 16    მიღმართ მიხედენ-ო. ოდეს მივხედენ, ეტრატითა დაკრული ქალისა
Line: 17    სახე კედელსა ზედა ეწერა, რომლისა უშვენიერესი არა
Line: 18    ინახვოდა. მიბრძანა: მოგეწონა-ო? მოვაჴსენე: მო-მეთქი. კვლად
Line: 19    მიბრძანა: აქა მოედ და დაჯედ. ვიცი, ღმერთო, არ-ცა რა მე, გინა
Line: 20    რომელი ვიცი, გითხრა-ო. წამოვიდგენ ოქროჲსა სელნი და
Line: 21    დავჯედ.

Line: 22       ეგრე მიბრძანა: ძოღან-ვე დიაცი ვინ-მე მომადგა ზედა მძინარესა
Line: 23    და ეგრე მითხრა: ამირან დარეჯანის ძეო, შენისა ჭაბუკობისაგან
Line: 24    პირი არ არის, თუ მზე ქვეყანასა ზედა იყოს და შენ იგი არა
Line: 25    ნახო. მე გამეღვიძნეს და გამიკვირდა. ვთქვი გულსა შინა, ეშმაური
Line: 26    რა-მე არის და ყური არა მიუპყარ. ღამე მრავალ-ჯერ მოვიდის
Line: 27    და მითხრის და მე ეშმაური მეგონის. აწ კვლა წუხელის მოვიდა
Line: 28    და ეგრე მარქვა მან-ვე დიაცმან: ამირან, ჩემი სიტყვა არა მოისმინე,
Line: 29    აწ მის ქალისა სახე, რომელსა ვიტყოდი, კედელსა ზედა დამიწერია,
Line: 30    გაიღვიძენ და ნახენ. თუ მეტყუვნოს სიკეკლუცე, იცოდი,
Line: 31    ყველასა ვიტყვი-ო. ოდეს გამეღვიძნეს, ისი კედელსა ზედა
Line: 32    ეკრა. ამის მეტი სხვა არა ვიცი-ო.

Line: 33       მე ეგრე მოვაჴსენე, ვითა: ესე არა ჰკითხე, თუ რომელსა ქვეყანასა
Line: 34    არის-ო.

Page: 349 
Line: 1       კვლა მიბრძანა: ამის მეტი, რომელ შენდა მითხრობია, არა
Line: 2    ვიცი და არ-ცა რა მიკითხავს-ო.

Line: 3       ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე! დამიმძიმდა დიდად და ვთქვი
Line: 4    გულსა შინა: ეშმაური რა-მე არს და ფათერაკსა დავეპყრობით. მე
Line: 5    ეგრე მოვაჴსენე, თუ: რა მოგაჴსენო, დაგიმძიმდების-ო. მან ეგრე
Line: 6    მარქვა: თქვი, რა-ცა გწადიან-ო. მოვაჴსენე: ბედითი რა-მე ეშმაური
Line: 7    საქმე მგონია და ბედითსა ჭირსა ჩავსცვივით და ბოლოსა ჟამსა ჴელთა
Line: 8    აღარა დაგვრჩების რა-მეთქი. ეგრე მიბრძანა: გაუშვი ეგე, სავარსიმის
Line: 9    ძეო, დასტურ ანუ გავიღებ გზასა და ანუ კვლა მისსა ძებნასა
Line: 10    შიგან მოვიკლავ თავსა-ო. მე ეგრე მოვაჴსენე: არ-ცა ქვეყანა
Line: 11    ვიცით და არ-ცა გზა, ღონე არა არის ამისი, თვარა მე წასლვასა
Line: 12    არ გიშლი-მეთქი. ამაზედა შეიჭირვებდა და მჭმუნვარედ შეიქმნა.

Line: 13       გარდაჴდეს დღენი მრავალნი. ასპარეზითა გვემღერა და შინა
Line: 14    წამოვიდოდით. ეგრე მიბრძანა: გვალე ვიარებოდეთ, რომელ სიგრილე
Line: 15    მეცეს-ო. წამოვედით შინათ კერძო და ზედა შეღამდა. და
Line: 16    კაცი ვინ-მე რაჴსსა ცხენსა ჯდა, წითელი შესამოსელი ეცვა და ჩაჩი
Line: 17    ზარქაში თავსა ებურა. მოვიდა და ეგრე არქვა: ამირან დარეჯანის
Line: 18    ძეო, ვიცი, რომელ შეჭირვება შეგქმნია მის ქალისა სახისათვის.
Line: 19    აწ ინდოეთით კერძო დამართე, რომელ დიდი მინდორი
Line: 20    არის, და მუნ გაიღებ გზასა-ო. იკრა მათრაჴი და წავიდა. გზა-კვალი
Line: 21    ვეღა-რა გამიღეთ. მე ეგრე მიბრძანა, ვითა: გესმის-ა მის კაცისა,
Line: 22    სავარსიმის ძეო? მოვაჴსენე: მესმის-მეთქი, მაგრა გზა, ღმერთო,
Line: 23    არ-ცა რა ამას გაუცემია. ეგრე მიბრძანა: თუ გული არ გაკლებს,
Line: 24    წასლვისაგან კიდე სხვასა ნუ-რა-სა იგონებ-ო.

Line: 25       ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე! დამიმძიმდა, ღმერთო, დიდად
Line: 26    განა არა შევიდევ თავსა. მივედით შინა. მეორესა დღესა გააგო
Line: 27    ყოველი საქმე ციხეთა და ქალაქთა და უჩინნა ერთ-გულნი კაცნი
Line: 28    და, რა-ცა ჴამდა, უბრძანა. ალი-მოჰამადის ძე, ასან ბადრის ძე და
Line: 29    ყამარ ყამრელი შინა არა იყვნეს. მე -- სავარსიმის ძე, აბან ქამანის
Line: 30    ძე და ქაოზ ქოსის ძე მიგვასხნა და გვიბრძანა: აბა, მითხარით, --
Line: 31    ლაშქრითა სჯობს წასლვა ანუ ჩვენით ოდენ წავიდეთ-ო? აბან
Line: 32    ქამანის ძემან მოაჴსენა: ცხოვნდი უკუნისამდე, ამირან დარეჯანის
Line: 33    ძეო! თუ-ცა უკეთესსა ვიქმოდეთ, მაშინ-ცა ყველასა ესე სჯობს,
Line: 34    რომელ თუ-ცა ყოლე არა წავიდოდით, ამით რომელ ეშმაური და
Line: 35    ბედითი გზა არს და, თუ წავალთ, ლაშქარი არა მოგვინდების. მოვილოდინნეთ
Line: 36    ალი მოჰამადის ძე, ასან ბადრის ძე და ყამარ ყამრელი,
Line: 37    თუ -- არა, ჩვენ წავიდეთ ოთხნი-ვე.

Line: 38       გაიცინა ამირან და ეგრე არქვა, რომელ: წასლვასა მიშლი,
Line: 39    აკლე თურე-ო? მან ეგრე მოაჴსენა, ვითა: თუ მეკლოს, ამას გზასა
Page: 350  Line: 1    გაჩნდების-ო. ამაზედა დავეკაზმენით და წავედით ამირან დარეჯანის
Line: 2    ძე, ქაოზ ქოსის ძე, აბან ქამანის ძე და მე, სავარსიმის
Line: 3    ძე. ალი მოჰამადის ძე, ასან ბადრის ძე და ყამარ ყამრელი შინ არა
Line: 4    იყვნეს. მათ სამთა მოლოდინება ვაწვიეთ, ამით რომელ ეგეთსა
Line: 5    გზასა საიმედოდ კმა იყვნეს.

Line: 6       ვაჴსენეთ სახელი ღმრთისა და წავედით. დავმართეთ მას მინდორსა,
Line: 7    რომელ მან კაცმან გვაწვია. მოგვხვდეს მრავალნი მჴეცნი.
Line: 8    დავჴოცენით და მივდიოდით. კაცი ვინ-მე ქედსა ზედა წამოდგა და
Line: 9    იყივლა: ვინ ხართ, ცხენოსანნო, მანდ წინა ლაშქარნი დგანან მეკობრენი,
Line: 10    მაგას გზასა ნუ წახვალთ თვარა დაჴოცენ-ო. ქაოზ ქოსის
Line: 11    ძემან ეგრე მოაჴსენა: წავიდე და ვნახნე ისი ლაშქარნი-ო. წავიდა
Line: 12    ქაოზ ქოსის ძე და ხუთ-ასსა ცხენოსანსა ზედა შეჰჴდა და,
Line: 13    თავმან თქვენმან, ესრეთ მოერია, ვითა-მცა იგი ხუთ-ასი ყოფილიყო
Line: 14    და მეკობრენი ერთი. დაიმადლა ამირან დარეჯანის ძემან და
Line: 15    ეგრე უბრძანა: ვითა ჩემსა გაზრდილსა მართებდა, ეგრე იყავ-ო.
Line: 16    წავედით მუნით. მოაჴსენა აბან ქამანის ძემან: წინა-რე ვიარებოდე,
Line: 17    ჴამს, რომელ საქმე ზე არა შემოგვხვდეს. უბრძანა: დია, ღმერთო,
Line: 18    წაედ-ო. წავიდა და წინა იარებოდა. სამთა კაცთა ზედა შეჰჴდა
Line: 19    და ეგრე ჰკითხა: რა წაგკიდებიათ-ო? მათ ეგრე არქვეს: მეკობრენი
Line: 20    ქარავანსა ზედა გარდაგვესხნეს და ჩვენგან კიდე ყველა
Line: 21    დაჴოცეს. ჩვენ შეგვიპყრნეს და თანა წაგვიტანნეს და გზასა ზედან
Line: 22    შეკრულნი დაგვყარნეს და აგერა თქვენსა წინა მიდიან-ო. ჩვენ
Line: 23    აღარა გვაცნობა აბან ქამანის ძემან. წავიდა და ათასსა კაცსა უკანა
Line: 24    მიეწია მეკობრეთა და დაჴოცნა და რისხვა ღმრთისა დასცა მათ
Line: 25    ზედა. ოდეს ჩვენ-ცა მივედით, იგი კაცნი ჩვენ შეკრულნი ვნახენით.
Line: 26    ვკითხეთ და იგი-ვე გვიამბეს. კვლა ვკითხეთ: ერთი ცხენოსანი
Line: 27    არა ნახეთ? მათ თქვეს: ვნახეთ. და მათ მეკობრეთა ომად წავიდა-ო.
Line: 28    წავედით ჩვენ-ცა შველად აბან ქამანის ძისად. ველი რა-მე იყო
Line: 29    და ზედან წავადეგით. ცხენი და კაცი აურაცხელი ჴოცილი ვნახეთ
Line: 30    და აბან ქამანის ძე იქი არ იყო. დაუმძიმდა დარეჯანის ძესა და
Line: 31    ბრძანა: მოვაკვლევინეთ ვითარი კაცი ბედითთა-ო.

Line: 32       ცოტა ხანი გამოჴდა. მოვიდა აბან ქამანის ძე და მრავალი კაცი
Line: 33    შეპყრობილი თანა მოიყვანა და მას არა სჭირდა რა მის მეტი, რომელ
Line: 34    ცოტად დაკოდილი იყო. მათ მოსხმულთა კაცთა ვკითხეთ:
Line: 35    ვინ იყვენით-ო? მათ გვითხრეს: ბედითნი მეკობრენი შეყრილნი
Line: 36    ვიყვენით-ო. მერმე ბრძანა მათ კაცთა გაშვება და მე ეგრე მიბრძანა,
Line: 37    ვითა: მე და შენ უომრად ვართ და იმათ დიდი ომი გარდაიჴადეს-ო.
Line: 38    მე მოვაჴსენე: სადა შენ მიხვალ, იქი, ღმერთო, ომი არა
Line: 39    დაგველევის-ო.

Page: 351 
Line: 1       წავედით და მივედით მას მინდორსა, სადა სულიერი არა იყო
Line: 2    სიცხითა და უსაჭმელობითა. მივდიოდით, ვითა უმეცართა კაცთა
Line: 3    ჰხვდების, და ვერა ვნახეთ სულიერი და ვერ-ცა ფრინველი და
Line: 4    ვერ-ცა კაცი. დაღრეჯილნი მივდიოდით. ამირან დარეჯანის ძე წინა
Line: 5    მივიდოდა და უკანა ჩვენ მივდიოდით. შემოიქცა და ეგრე
Line: 6    გვითხრა. ცხენისა ჴვივილი ვითარი-მე მესმა-ო. ჩვენ არა დაუჯერეთ
Line: 7    და უკან ზრახვად დავდეგით და ვთქვით: ხედავ, ვითა გამოუკრეფიან
Line: 8    ეშმაკსა ცნობანი და არა იცის, თუ რასა ზრახავს, თვარა ამა
Line: 9    მინდორსა შინა ყოფა სულიერისა ვითა ეგების? მივდიოდით და
Line: 10    კვლა ბრძანა იგი-ვე სიტყვა: დასტურ, ცხენისა ჴვივილი მესმის-ო.

Line: 11       ოდეს ვნახეთ, კაცი ვინ-მე ჭარმაგსა ცხენსა ჯდა და მოვიდოდა.
Line: 12    ვითა მოეწურა, გარდაჴდა და თაყვანი-სცა ამირან დარეჯანის ძესა სახელდებით
Line: 13    ვითა ვაშად მოხვედ ამირან დარეჯანის ძეო! მინდოდა
Line: 14    თქვენი ნახვა და კარგსა ადგილსა ზედა გნახე-ო. გაჯდა და წავიდა
Line: 15    სწრაფლ და უჩინარ იქმნა. ჩვენ თავსა ბრალობა დაუწყეთ გაშვებისათვის.
Line: 16    მერმე თქვა ამირან დარეჯანის ძემან: ნუ გიმძიმს იმა კაცისა
Line: 17    წასლვა, მით რომელ, თუ მტერი-ყო, გაქცევა ავი ქმნა და, თუ ეშმაური
Line: 18    იყო, მაშა, ჩვენ ეშმაური ვერას გვავნებს-ო. დავდეგით მუნ. იგი
Line: 19    ჭარმაგოსანი კაცი და სხვანი ბევრნი კაცნი ჭარმაგთა ჯორთა სხდეს
Line: 20    ყვითლითა აკაზმულობითა და თავსა მათსა პირ-ოქრო რიდე ეხვივათ.
Line: 21    მოვიდეს და გარდაჴდეს. თაყვანი-სცეს და ქება შეასხეს ამირან დარეჯანის
Line: 22    ძესა და ეგრე მოაჴსენეს, ვითა: გვესმოდა ქება ჭაბუკობისა შენისა
Line: 23    და გვინდოდა ნახვა შენი, და აქა უფრო გვინდოდა, სადა გნახეთ-ო.
Line: 24    მერმე ჰკითხა ამირან დარეჯანის ძემან: ძმანო, ამა უკაცურთა
Line: 25    ადგილსა ვითა ხართ-ო? მათ მოაჴსენეს: ბრძანეთ ჩვენსა ლარსა და
Line: 26    მერმე მუნ მოგაჴსენოთ ჩვენი ამბავი-ო.

Line: 27       წაგვიძღვეს წინა ესე კაცნი და წავედით ჩვენ-ცა. ჴევი იყო მეტად ზედა
Line: 28    წავადეგით, მას ჴევსა შინა ქარავანი დგა
Line: 29    ურიცხვი, რომლისა უფროსი არა ეგებოდა. მივედით მას ქარავანსა
Line: 30    თანა. მობვეგებნეს იგი მოქარავნენი წინა, თაყვანის-გვცეს და
Line: 31    ქება შეგვასხეს და გაეხარნეს ჩვენი მისლვა და ყველამან მოიღეს
Line: 32    დიდი ძღვენი და სანუკვარი და განვისვენეთ დია. მათ მოქარავნეთა
Line: 33    კაცთა უხუცესსა აბრამ ერქვა. ჰკითხა ამირან დარეჯანის ძემან:
Line: 34    ვინ ხარ შენ, აბრამ, ანუ ვისი არის ეს ქარავანი-ო? მან მოაჴსენა,
Line: 35    ვითა: ჩვენ ბასრელი ქარავანი ვართ, ინდოეთს ვიყვენით და მუნით
Line: 36    მომავალნი ვართ. მერმე უჩვენა კაცი ვინ-მე და ეგრე არქვა. ისი
Line: 37    მუნეჯიბი არის ბასრელი, რომელ არა არს მუნეჯიბი მისებრი
Line: 38    პირსა ყოვლისა ქვეყანისასა. ვაჭრობა ინდოეთს დიდად სასარგებლო-ა
Line: 39    და გვეშინოდა მეკობრეთაგან და მისთვის ვერ წამოვიდოდით
Page: 352  Line: 1    და ვიყვენით მუნ მრავალთა ჟამთა. მერმე ამან მუნეჯიბმან
Line: 2    თქვა, ვითა: გაგვიმარჯვდების-ო. ჩვენ დავიჯერეთ მისი სიტყვა და
Line: 3    შეკრბა იგი ქარავანი არა ბასრელი ოდენ, განა სხვათა-ცა ქალაქთათა.
Line: 4    წავედით ინდოეთს. ვივაჭრეთ ურიცხვი და წამოვედით და აქა
Line: 5    მოვედით. და ცნეს მათ სამთა ძმათა აშტრაბის ძეთა, მეკობრეთა,
Line: 6    ლომთა ჭაბუკთა, და წინა გვიმზირიან სამ-ათ-ასითა კაცითა. აწ ამას
Line: 7    ჴევსა შინა ჩამოწყვდეულ ვართ. ჩვენ დაუწყეთ ამას მუნეჯიბსა
Line: 8    ბრალობა. ამან დღეს სტროლაბსა ჩახედნა და ეგრე თქვა: ნუ გეშინიანთ!
Line: 9    კაცნი ვინ-მე მოვლენ სპარსნი ოთხნი და მათითა ჴელითა
Line: 10    ვიჴსნებით-ო. ჩვენ არა დაუჯერეთ. გამოჴდა ცოტა ხანი და კვლა-ვე
Line: 11    ჩახედნა მას-ვე სტროლაბსა. გაიხარნა და ეგრე თქვა, ვითა: დღეს
Line: 12    იგი მობაღდადე ჭაბუკი, რომელ არის ლომი ლომთა ამირან დარეჯანის
Line: 13    ძე, დასტურად აქა ჩვენ თანა მოვალს და სამნი ყმანი მისნი
Line: 14    მისთანა სხვისა რას-მე საქმისათვის, მაგრა ჩვენ მისითა ჴელითა
Line: 15    ვიჴსნებით-ო. ამაზედა შეგვექმნა სიხარული და ისი კაცი ჭარმაგოსანი,
Line: 16    რომელი თქვენ წინა მოგეგებათ, ამისთვის გამოვგზავნეთ --
Line: 17    ნუ-თუ მოვიდოდეს, ნახენ-ო. რა თქვენ გნახნათ, ფიცხლავ ჩვენ გვაცნობა
Line: 18    და წინა მოგეგებენით. აწ რა დააჯეროს ღმერთმან ჭაბუკობასა
Line: 19    შენსა, იგი ქმენ ჩვენზედა და ესდენი, ღმერთო, გიძღვ3   წი
Line: 20    რომელ კაცისა თვალისაგან არ-ღა-რა ნახულიყოს მისგან უფროსი.

Line: 21       უბრძანა ამირან დარეჯანის ძემან: ვინაჲთგან ჩვენი მოსლვა
Line: 22    ეგრე გაგეხარნეს, ესე იცოდეთ, რომელ ვირემდის ჩვენ არ დავიჴოცნეთ,
Line: 23    თქვენ მანამდის არა გევნოს რა-ო. ადგეს ყოველნი და
Line: 24    თაყვანის-გვცეს და ძღვენი მოიღეს აურაცხელი. ამაზედა ადგა კაცი
Line: 25    ვინ-მე და ეგრე თქვა. აშტრაბის ძეთა უფრო ადვილი არის, მაგრა
Line: 26    ესე უძნელესი გვჭირს, რომელ იგი წითლოსანი ჭაბუკი წინა
Line: 27    გვითქს-ო. რა ისე მან კაცმან თქვა, შეიქმნა მას ქარავანსა შიგან
Line: 28    ტირილი ეგზომი, რომელ რისხვა ღმრთისა იქმნებოდა მათ მოქარავნეთა
Line: 29    კაცთა ზედა. ეგზომ მედგრად შეშინდეს, რომელ ვეღარ-ცა
Line: 30    ჩვენ გვითხრეს. მერმე ქაოზ ქოსის ძემან თქვა: მე წითლოსნისა
Line: 31    ჭაბუკისა სიკეთე და არ-ცა სიავე არა ვიცი რა, მაგრა ამა ბასრელთა
Line: 32    ეგრე ეშინიან, რომელ უფროსი შიში არა ეგების-ო. ჰკითხა
Line: 33    ამირან დარეჯანის ძემან: ძმაო აბრამ, რა წაგეკიდათ ეგზომი ბოროტი,
Line: 34    რომელ ავი და კარგი ყველა სტირთ-ო? მოაჴსენა აბრამ:
Line: 35    წითლოსანი ჭაბუკი ესეთი არის, რომელ კაცისაგან ომი არა ეგების
Line: 36    მისი და დღესამდის ვერ-ცა-ვინ შებმია და მერმე ყოვლისა
Line: 37    ბასრელისა კაცისა მესისხლე არის, ამისთვის რომელ ცოტა ყმა
Line: 38    ძმა მისი ბასრელსა ვის-მე მოუკლავს და მას აქათ მამაცსა მოიმწყვდევს
Line: 39    თუ დიაცსა, ყველასა მოჰკლავს. აწ ჩვენი აქა მოსლვა
Page: 353  Line: 1    ოცნია და მოვალს დაჴოცად ჩვენად. აწ პირველ მისისა ჭაბუკობისაგან,
Line: 2    მერმე მათ სამთა ძმათა აშტრაბის ძეთაგან ეშინიან ყველასა
Line: 3    და მით ტირიან-ო.

Line: 4       რა ესე მოისმინა, უბრძანა ამირან დარეჯანის ძემან: თქვენ,
Line: 5    ბასრელნი, კარგნი ჭაბუკნი ხართ, მაგრა ჭაბუკთა, ღმერთო, უნახავნი
Line: 6    ხართ და მით მოგწონებიათ იგი წითლოსანი ჭაბუკი. აწ ნუ-თუ
Line: 7    სხვა ვინ-მე გეგონნე? მე ვარ ამირან დარეჯანის ძე, მობაღდადე
Line: 8    ჭაბუკი. ვინაჲთგან აწ თქვენთანა მოსრულ-ვარ, თქვენ უვნებელად
Line: 9    გაგგზავნნე თქვენსა ქვეყანასა-ო.

Line: 10       დავყავით იგი დღე მუნ. მეორესა დღესა წავედით. ჩვენ წინათ
Line: 11    მივიდოდით და უკანით იგი ქარავანი მოგვდევდეს. ესმა სამთა
Line: 12    ძმათა აშტრაბის ძეთა. მოგვეგებნეს წინა სამნი-ვე და ეგრე თქვა
Line: 13    ამირან დარეჯანის ძემან. იგი სამნი-ვე მე და თვითო სხვანი
Line: 14    თქვენ. შეუტევეთ, კარგნი ჭაბუკნი იყვნეს ისინი-ცა. ფიცხლად
Line: 15    შეგვებნეს. და, თავმან მეფობისა შენისამან, ვირემდის ჩვენ თვითოსა
Line: 16    მოვკლევდით, მანამდის მან სამნი ძმანი იგი აშტრაბის ძენი
Line: 17    დაჴოცნა. გვხედვიდა იგი ქარავანი. მოვიდეს იგი მჴედარნი-ცა სამი
Line: 18    ათ-ასი კაცი ცხენოსანი. შევებენით მათ-ცა და დავჴოცენით, რომელ
Line: 19    რისხვა ღმრთისა დავეცით მათ ზედა. მცირედნი ვინ-მე გარდაგვეხვეწნეს. შეიქმნა
Line: 20    სიხარული მას ქარავანსა შინა და ეგრე
Line: 21    თქვეს, ვითა. რომლისა მეშველი ამირან დარეჯანის ძე და ყმანი
Line: 22    მისნი არიან, მათ კაცობრივი, ღმერთო, არა წაეკიდების რაო,
Line: 23    მაგრა შიში მის წითლოსანისა ჭაბუკისა გულსა შინა არ-ცა ეგრე
Line: 24    გაუქარდათ. დავყავით იგი დღე მუნ და გვიძღვნეს დიადი. რა ომი
Line: 25    გაიყარა, მოვიდეს ექვსნი კაცნი მწვანოსანნი და ექვსნი წითლოსანნი
Line: 26    მებუკე-მედაბდაბენი, ჰკრეს ბუკსა და დაბდაბსა. რა ომი
Line: 27    გაგვიმარჯვდის, ჰქრიან ბუკსა და დაბდაბსა და ჩვენთანა აღარა
Line: 28    მოვიდიან. და რა ომი გაიყარის, წავიდიან და უჩინო იქმნიან. ესე
Line: 29    აშტრაბის ძენი, რომელნი დავჴოცენით, მის წითლოსანისა ჭაბუკისა
Line: 30    დის-წულნი თურე იყვნეს და, რომელნი წაგვივიდეს, მოვიდეს
Line: 31    და მას წითლოსანსა ჭაბუკსა მოაჴსენეს ყოველი ყოფილი და
Line: 32    უამბეს ჭაბუკობა ამირან დარეჯანის ძისა. მას მოეგზავნა კაცი და
Line: 33    შემოეთვალა. ვითა: დარეჯანის ძე ხარ, თუ სახელი ვისი-მე დაგიც?
Line: 34    მის ბედითისა თავისა შენისა საკლავსა საქმესა დაბმულ ხარ. ეგე
Line: 35    კაცნი მესისხლენი არიან ჩემნი და აწ კვლა მაგათითა ბედითა შენ
Line: 36    დაგიჴოციან სამნი ძმანი აშტრაბის ძენი, დისწულნი ჩემნი, და
Line: 37    აგიწყვეტიან ლაშქარნი მათნი და აწ დაეჴსენ მაგა ქარავნისა საქმესა
Line: 38    და შემინდვია ეგე, თვარა შენ-ცა მაგათ-ვე თანა მოგკლავ-ო.

Line: 39       რა ესე მოისმინა ამირან დარეჯანის ძემან, შეუთვალა, ვითა:
Page: 354  Line: 1    დისწულთა შენთა თვით მოიკლეს თავი თვისი, რომელ ომად მოვიდეს.
Line: 2    აწ სხვა ესე არს საქმე ჩემი, რომელ რადგან მივხვდი ამა
Line: 3    ქარავანსა, ჩემგან არ-ცა ამათი დაყრა ეგების. კარგი ჭაბუკი ხარ და
Line: 4    შენ მე პატივ-მეც და გაუშვი ესე ქარავანი.

Line: 5       ამა შეთვლილობასა ზედა გაწყრა იგი წითლოსანი ჭაბუკი და
Line: 6    ფიცხელი პასუხი გამოსცა, ვითა. რადგან შენ მაგას მეტყვი შენ
Line: 7    ხარ მესისხლე ჩემი და დღეჲსითგან შენზედა ვეძებ სისხლსა დისწულთა
Line: 8    ჩემთასა-ო.

Line: 9       ამაზედა დაასკვნეს ხვალისად ომი. რა გათენდა, დილასა მოვიდა
Line: 10    იგი წითლოსანი ჭაბუკი ურიცხვითა ლაშქრითა. მივედით აქათ
Line: 11    ჩვენ-ცა და შევიყვანეთ ქარავანი უკანა. და დადგეს იგინი-ცა და
Line: 12    ჩვენ-ცა. მიუგზავნა მან წითლოსანმან ჭაბუკმან კაცი ამირან
Line: 13    დარეჯანის ძესა მის ქარავნისა დაყრისათვის და არა ისმინა დარეჯანის
Line: 14    ძემან შემოთვლილობა იგი ამაზედა. ოდეს-ცა ვნახეთ იგი
Line: 15    წითლოსანი ჭაბუკი ცხენსა ზედა მჯდომი, ამას იტყოდა, ვითა: ერთი
Line: 16    კაცი ამის უკეთესი არა ეგების-ო. რა ნახეს, შეიქმნა შიში დიდი
Line: 17    მას ქარავანსა შიგან. დაიწყეს ტირილი და ზრუნვა. და იყო მის
Line: 18    წითლოსნისა ჭაბუკისა ლაშქარი ყველა წითლოსანი და ყველასა კარავი
Line: 19    წითელი ედგა. მოვიდა სპა მისი ყველა შეკაზმული. გავიდა სახელსა
Line: 20    ზედა ღმრთისასა ამირან დარეჯანის ძე და გავედით ჩვენ-ცა.
Line: 21    და იყო ლაშქრად ჩვენად იგი ქარავანი, მაგრა ჩვენ ოთხთა ზედა მოყარეს.
Line: 22    ოდეს-მცა შეგეხედნეს ამირან დარეჯანის ძისათვის და მის
Line: 23    წითლოსნისა ჭაბუკისათვის, ამას ბრძანებდით, თუ: ჭაბუკად ერთად,
Line: 24    ღმერთო, კმა არიან-ო.

Line: 25       შემოუვლეს ნავარდი ერთმან-ერთსა, შეუზახნეს და შეუტევეს.
Line: 26    შეიქმნა ომი დიდი, ძგერება მათი ჰგვანდა ორთა გორათა ძგერებასა
Line: 27    და აბჯართა ცემა ჰგვანდა ჭეხასა, ყივილი იყო ლაშქართა და უკანით
Line: 28    ქარავნისა ზრუნვა, რომელ არა ისმოდა ყურთა ჴმა. გაგრძელდა
Line: 29    ომი და ვერა შევიგენით ერთისა-ცა ჯობნა. ამაზედა იყივლა ამირან
Line: 30    დარეჯანის ძემან და გაიყვანა ცხენი, შემოუტევა და შორსა-ვე აიღო
Line: 31    ჴრმალი საკრავად.ჩაშ თუ, შეშინდა იგი წითლოსანი ჭაბუკი,
Line: 32    ჴრმალი აიფარა, დაჰკრა ჴრმალსა აფარულსა, გააკვეთინა ჴრმალი,
Line: 33    და ჩაბალახი ყიამდისინ ჩაჰკვეთა და ფიცხლად მოკლა წითლოსანი
Line: 34    ჭაბუკი. მოვიდეს იგი მებუკე-მედაბდაბენი, ქება შეასხეს
Line: 35    ამირან დარეჯანის ძესა და მოაჴსენეს, ვითა: აქათგან მონანი
Line: 36    ვართ შენნი, რასა-ცა გვიბრძანებ, წინაშე ვართ, დავემონენით
Line: 37    ჴრმლითა წითლოსანსა ჭაბუკსა-ო. უბრძანა დარეჯანის ძემან:
Line: 38    თქვენ, ძმანო, არას გავნებთ. მე არ-ცა წითლოსნისა ჭაბუკისა სიკვდილსა
Line: 39    ვლამოდი, განა ფათერაკად მოხდა. აწ თუ გმარჯვიათ, ჩემთანა
Page: 355  Line: 1    წამოედით და თუ არა, რა გინდა, იგი ქენით-ო. მათ თაყვანის-გვცეს
Line: 2    და წავიდეს.

Line: 3       შეიქმნა მას ქარავანსა შინა სიხარული დიდი, შეასხეს ქება
Line: 4    ამირან დარეჯანის ძესა და თქვეს. კურთხეულ-მცა არს ჭაბუკობა
Line: 5    შენი, რომელ არა არს პირსა ყოვლისა ქვეყანისასა ჭაბუკი შენებრი
Line: 6    და არ-ცა ვინ ყოფილ არს-ო. უძღვნეს ძღვენი დიადი, რომელ არა
Line: 7    იყო რიცხვი მისი. დავდეგით მას ღამესა მუნ. ჰკითხა აბრამ ქარავანთ-უხუცესმან
Line: 8    ამირან დარეჯანის ძესა: ვითა შვენოდა ჭაბუკობასა
Line: 9    შენსა, ეგრე შეჰკაზმე საქმე ჩვენი. აწ მე ვიკითხავ საქმესა შენსა:
Line: 10    სად წახვალ, ანუ რად იარები ამა უკაცურსა მინდორსა შიგან-ო?
Line: 11    გაიცინა ამირან დარეჯანის ძემან და არქვა: ძმაო აბრამ. შენ ვაჭრობისა
Line: 12    რა-მე იურვე, მაგა საქმესა რად იურვი-ო? მან მოაჴსენა: ნუ-თუ
Line: 13    რა ვიცოდე მის გზისა საქმე და ამბავი, რომელსა გზასა აწ თქვენ
Line: 14    მიხვალთ. გაეხარნეს ამირან დარეჯანის ძესა და თქვა გულსა მისსა
Line: 15    შინა: ნუ-თუ რა იცოდეს-ო? მერმე უბრძანა ყველაი აბრამ მოაჴსენა:
Line: 16    მე კაცი მყავს აგეთი, რომელმან იცის ეგე თქვენი გზა-ო. მოიყვანა
Line: 17    იგი კაცი აბრამ ქარავანთა-უხუცესმან და ჰკითხა ამირან: იცი-ა,
Line: 18    ძმაო, მის გზისა საქმე-ო? მან კაცმან მოაჴსენა: ცოტა ვიცი და,
Line: 19    სადამდის ვიცი, გიახლები და მერმე ნუ-ღარ დამპატიჟებთ-ო. მის
Line: 20    კაცისა სიტყვასა ზედა შეგვექმნა სიხარული დიადი.

Line: 21       ისმენდი, მეფეთ-მეფეო! წავედით და იგი აბრამის ყმა თანა
Line: 22    წავიყვანეთ. მოგვეწივა აბრამ უკანა და ოთხი ძოწეული და ოთხი
Line: 23    მარგალიტი კვლა უძღვნა და ეგრე მოაჴსენა: სადა თქვენ მიხვალთ,
Line: 24    ნუ-თუ ესე მუნ გეჴმარებოდეს-ო. დაუმადლა ამირან დარეჯანის
Line: 25    ძემან და აბრამ გარე შეიქცა. ჩვენ წავედით და მას სახლსა მივედით, რომელ
Line: 26    თქვენ გინახავს. ოდეს შევედით, ქალისა სახე იყო
Line: 27    დაწერილი აგეთი-ვე, რომელ კედელსა ზედა ეკრა. ამოიღო იგი
Line: 28    ეტრატსა ზედა დაწერილი ამირან დარეჯანის ძემან. ოდეს-ცა ერთად
Line: 29    ვნახეთ, ასე ვთქვით, თუ ერთნი არიან-ო. ზედა ეგრე ეწერა:
Line: 30    ესე არს სახე მის ხვარაშან ქალისა-ო. ვკითხეთ მას კაცსა წინა-მძღვარსა
Line: 31    ჩვენსა: სადამდის იცი გზა-ო? გვარქვა: აქა წინა არს კლდე
Line: 32    დიდი და მას კლდესა შინა არს კაცი სპილენძისა, ტილისმითა შექმნილი.
Line: 33    ქვაბსა შიგან გზა გავალს ქვეშე, რომელ მისგან კიდე სხვა
Line: 34    გზა არა არს და, რა კაცი მას ქვეშე გაუვლიდეს, დასტურად მოკვდების,
Line: 35    რომელ მის სპილენძისა კაცისა მოკლვისა ღონე არა არს და
Line: 36    არ-ცა მისისა ომისა-ო. ამას გარეთად წაღმართ კვლა სხვანი ტილისმანი
Line: 37    არიან. ამისგან კიდე მე სხვა აღარა ვიცი და, რა-ც-ღა გზა ვიცოდი,
Line: 38    მომიჴსენებია-ო.

Line: 39       ისმენდი მეფეთ-მეფეო! წავედით და მას ადგილსა მივედით.
Page: 356  Line: 1    სადა იგი კლდე და ტილისმა იყო. ქვაბი იყო დიდი და მას ქვაბსა
Line: 2    შინა იყო ტილისმა. კვლა მოაჴსენა მან კაცმან წინამძღვარმან,
Line: 3    ვითა: თუ ჴამდეს, ესე ქმენით, რომელ აქლემი მყავს, მიუდევნეთ
Line: 4    და გამოსცადეთ. რა-ცა მას აქლემსა უყოს, ისი თქვენ-ცა ნახოთ.
Line: 5    უსმინეთ მას კაცსა და აქლემი მიუდევნეთ.გამოვიდა კაცი იგი სპილენძისა. ჴელთა
Line: 6    ჴრმალი ჰქონდა, ჰკრა მას აქლემსა ზურგსა ზედა და
Line: 7    წმიდად გაკვეთა. შეიქცა და მუნ-ვე შევიდა ქვაბსა შინა. გაგვიკვირდა
Line: 8    ჩვენ და შე-ცა-გვეშინა. გვიბრძანა ამირან დარეჯანის ძემან
Line: 9    თუნდა შეეხენით იმას კაცსა სპილენძისასა და თუნდა თქვით, თუ
Line: 10    შენებრნი არა ვართ-ო. ქაოზ ქოსის ძემან ეგრე თქვა: თუ დღით ათი
Line: 11    ათ-ასსა-მცა კაცსა მოვკლავ, მაგას, ღმერთო, არ-ცა მაშინ ვიტყვი
Line: 12    ეგრე. აწ გაუშვი ეგე, შენდა მოვარდნილ არს ომი და, რა უნდა,
Line: 13    ქმენ-ო. გაიცინა ამირან და ეგრე თქვა: ოჴერსა რა-ცა მიგჭირდვა
Line: 14    რასა ხოლმე მაგასა იტყვი-ო? მაგრა აწ მითხარით, თუ ვითა ვქმნათ-ო?
Line: 15    ქაოზ ქოსის ძემან მოაჴსენა: თუ მე მომისმენთ, გარე შევიქცევი-ო, მაგრა
Line: 16    იგი-ცა ლაღობდა. მე მოვაჴსენე: რადგან ომი შენი
Line: 17    არის, რა უნდა, ქმენ-ო.

Line: 18       ისმენდი მეფეთ-მეფეო! ცხენსა შეჯდა და ჴრმალი არა აიღო,
Line: 19    კობალი აიღე. ერთი კვლა სხვა აქლემი წინა-წარიქცია და, ვითა
Line: 20    მივიდა მას-ვე ადგილსა, აქლემი ახლოს მიუდევნა. გამოვიდა იგი-ვე
Line: 21    კაცი სპილენძისა, ჰკრა ჴრმალი და გაუკვეთა აქლემი იგი მეორე-ცა
Line: 22    და შინათ კერძო წავიდა. მაშინ შეუტევა ამირან დარეჯანის ძემან,
Line: 23    ჰკრა კობალი და ფიცხლად დალეწა ესრე, რომელ ვითა ჴრილი
Line: 24    ეგეთი შეიქმნა. მოდგეს იგი მებუკე-მედაბდაბენი, შეასხეს ქება და
Line: 25    წავიდეს.

Line: 26       შევედით მას ქვაბსა შინა. ოდეს შევხედენით, ეწერა კედელსა
Line: 27    ზედა კაცი შვენიერი ჭაბუკი ვინ-მე და ზედა ეგრე ეწერა, ვითა:
Line: 28    "მე, ბაქაჯარ ქველმან, ოდეს ომითა როდენ ქალი გამოვიყვანე,
Line: 29    მაშინ მუნეჯიბმან ჩემმან ჯამასარ აქა შექმნნა ტილისმანი ამისათვის,
Line: 30    რომელ სხვამან კაცმან გარეგანმან აქაჲთ ქალი ვერა-ვინ გაიყვანოს".
Line: 31    ოდეს გარე მოვიხედენით, სხვა დაწერილი ვპოვეთ ბერი
Line: 32    კაცი და ეწერა მას კაცსა ზედა: "მე ვარ მუნეჯიბი ჯამასარ და მე
Line: 33    შემიქმნიან ტილისმანი ესე. აწ ვინ იყოს ჭაბუკი კარგი, მოვიდეს
Line: 34    აქა და, თუ დიდად ლომი არა იყოს, აქა-ცა ვერა მოვიდეს მით,
Line: 35    რომელ მინდორი ძნელი არს, და, თუ აქ მოვიდეს და ამა ტილისმასა
Line: 36    აჯობოს, აქათგან წაღმართ ნუ-ღა-რა ეცდების, თვარა მოიკლვის
Line: 37    თავსა და შე-ვერა-ვალს".

Line: 38       დავყავით იგი ღამე მუნ და იგი წინამძღვარი ჩვენი შეგვექცა და
Line: 39    წავიდა. რა გათენდა, დილასა წავედით ჩვენ-ცა ვლეთ იგი დღე.
Page: 357  Line: 1    მეორესა დღესა ლომისა ყვირილი შემოგვესმა და თვალითა ვერა
Line: 2    ვნახეთ. და რა მივეახლენით, იყო ლომი სპილენძისა და ყვიროდა.
Line: 3    რა ჩვენ დაგვინახა, უფრო დაიწყო ყვირილი და ჩვენკერძ მოსლვა
Line: 4    მან-ცა და ბევრმან ლომმან სხვამან-ცა, რომელ არა იყო რიცხვი
Line: 5    მათი. ვჴოცდით და არა იყო ლევა. მერმე ქაოზ ქოსის ძემან შეუტევა
Line: 6    მას ლომსა სპილენძისასა და დალეწა. რა იგი დალეწა, გარდასწყდა
Line: 7    მოსლვა ლომთა. მას ომსა შიგან მოსრულ იყვნეს იგინი-ვე
Line: 8    მებუკე-მედაბდაბენი, უცემდეს ბუკსა და დაბდაბსა და, რა ომი
Line: 9    გარდასწყდა, წავიდეს იგინი-ცა. ბრძანა ამირან დარეჯანის ძემან:
Line: 10    ყოველთა გვჯობდა ქაოზ ქოსის ძე-ო. დავყავით იგი ღამე მუნ.

Line: 11       დილასა წავედით და კლდენი იყვნეს იმიერ და ამიერ, რომელ
Line: 12    თვალნი არსით შესწვდებოდეს. მუნ გზა წავიდოდა. მას გზასა ზედა
Line: 13    შექმნილი ტილისმა იყო. ოდეს ვნახეთ, იყო სპილენძისა შექმნილი
Line: 14    მართ ვითა კალო, ვითა ხარისხი კიბედ-კიბედ. მას გზასა ზედა დგა
Line: 15    კაცი სპილენძისა დიდი, რომელ არა მინახავს სხვა კაცი ეგზომ
Line: 16    ღიდი. და მას სხვა-ვე კაცი უდგა გვერდსა სპილენძისა-ვე და ბუკი
Line: 17    ჰქონდა ჴელთა და, რა ჩვენ დაგვინახა, დაუწყო მას ბუკსა ცემა. და
Line: 18    თაიწყო ლაშქარმან მოდენა, რომლისა არა იყო რიცხვი. შევიბენით
Line: 19    და იყო დიდი ომი, რომელ არა-ვის უნახავს ეგეთი ფიცხელი ომი.
Line: 20    მოვიდოდა ლაშქარი და გვებრძოდა. უცემდა ბუკსა იგი კაცი მებუკე
Line: 21    და იგი დიდი კაცი ჴმა-მაღლად ყიოდა ჴძითა რაჲთმე საშინელითა და
Line: 22    არა დასწყდა მოსლვა ლაშქრისა და გაგრძელდა ომი. სიდიდემან
Line: 23    ლაშქრისამან გაგვყარნა კიდის-კიდე. უფროსნი და უკეთესნი დარეჯანის
Line: 24    ძისად მიხვეულ იყვნეს და ჩვენ სამთა-ვე თავის-თავისად
Line: 25    გვებრძოდეს. დავშვერით ომითა და ღონე ვერა ავიგეთ, რომელმ-ცა
Line: 26    მორეულ ვიყვენით. ესე ჩვენ-კერძნი მებუკე-მედაბდაბენი უცემდეს
Line: 27    და ცალ-კერძ იგი სპილენძისა კაცი უცემდა. კვლა მოვიდა ლაშქარი
Line: 28    ურიცხვი და ჩვენი მეშველი აღარა-ვინ იყო. შეუტევა აბან ქამანის
Line: 29    ძემან, მივიდა მის კალოდ შექმნილსა სპილენძისასა, ქვეშე
Line: 30    დააგდო ცხენი, შეუჴდა და ჰკრა კობალი ფარსა ზედა მას სპილენძისა
Line: 31    კაცსა. მერმე მან კაცმან ჰკრა კობალი მას და ჩამოაგორვა იგი
Line: 32    აბან ქამანის ძე. მერმე იყივლა ქაოზ ქოსის ძემან: აწ მე მნახე,
Line: 33    აბან ქამანის ძეო! დააგდო ცხენი მანცა. შეუჴდა და ჰკრა კობალი
Line: 34    ფარსა ზედა კაცსა მას სპილენძისასა. მერმე მან ჰკრა მას და ჩამოაგორვა
Line: 35    იგი-ცა. მერმე მიყივლა ამირან დარეჯანის ძემან. მიედ შენ-ცა,
Line: 36    სავარსიმის ძეო! მივედ მე-ცა. დავაგდე ცხენი და შეუჴე. მომეგება
Line: 37    იგი-ვე კაცი, მკრა და მე მას ვკარ. მკრა სხვა-ცა და ჩამომაგორვა.
Line: 38    ვე-ღა-რა შევმართე შესლვა. მაშინ იყივლა ამირან დარეჯანის
Line: 39    ძემან: აბა, აწ ნახოთ სიმაგრე მკლავისა ჩემისა-ო! გარდაჴდა ცხენსა
Page: 358  Line: 1    და გამოიღო კობალი. კვლა ჩამოეგება იგივე კაცი, ჰკრა და მან მას
Line: 2    ჰკრა. შეუჴდა ზედა და შეიბნეს. თავმან მეფობისა შენისამან,
Line: 3    ეგზომი ფიცხელი ომი და მინახავს და არა მოჴდა ღონე დალევისა.
Line: 4    და იგი სპილენძისა კაცი უცემს ბუკსა და მოდის ლაშქარი და მიგვჭირდა
Line: 5    ომი. იყივლა ქაოზ ქოსის ძემან, თუ რასა იქმ? ჟამია, დარეჯანის
Line: 6    ძეო, თუ არა სიდიდემან ლაშქრისამან და ჯიკმან მეტად შეგვაჭირვა-ო.
Line: 7    იყივლა ამირან დარეჯანის ძემან. აჰა, ქაოზ ქოსის ძეო!
Line: 8    დაიტყუბნა ფერჴნი და ორითავე ჴელითა ჰკრა კობალიდა ფიცხლად
Line: 9    დალეწა კაცი იგი სპილენძისა და რა იგი დალეწა, დაეცა იგი მებუკე-ცა
Line: 10    და გარდაწყდა მოსლვა ლაშქართა და იგი-ცა უჩინარ იქმნა,
Line: 11    რომელი-ცა გვეჴოცა.

Line: 12       მაშინ-ღა მოვიდეს იგი მებუკე-მედაბდაბენი, თაყვანი-სცეს და
Line: 13    ქება შეასხეს ამირან დარეჯანის ძესა და მოაჴსენეს, ვითა: გვესმოდა
Line: 14    ქება ჭაბუკობისა შენისა, განა ვითარი გნახეთ, ეგეთი არ-ვისგან
Line: 15    გვასმია. კურთხეულ-მცა არს ღმერთი, რომელ გნახეთ. აქათგან
Line: 16    წაღმართ გზა საჭირო აღარა არს. დავყავით იგი დღე. მუნ გვიბრძანა
Line: 17    ამირან დარეჯანის ძემან: მე არა ოდეს მინახავს ეგზომ დიდი
Line: 18    ომი და ფიცხელი და არც ოდეს მომხდომია-ო.

Line: 19       წავედით მეორესა დღესა, ვითა გათენდა. მოვიდა ურიცხვი სიმრავლე
Line: 20    ლაშქართა -- მწვანოსანი და წითლოსანი, თაყვანი-სცეს და
Line: 21    შეასხეს ქება ამირან დარეჯანის ძესა და არქვეს:

Line: 22       ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, პატრონო ყოვლისა ქვეყანისაო,
Line: 23    რომელ ჭაბუკობითა შენითა წაგიღია ყოველი სამეფო. ესე არა-ვის
Line: 24    ჰქონებია სხვასა ამის მემამულეთაგან კიდე და არ-ცა-ვის დაუტკეპნია
Line: 25    გარეგანსა კაცსა ქვეყანა ესე ერთისა ბაქაჯარ ქველისაგან კიდე
Line: 26    და განა არ-ცა მას უქმნია ეზდენ დიდი ნაქმარი-ო.

Line: 27       უძღვნეს დიადი ძღვენი.

Line: 28       წავედით მუნით და დაიწყო წინა მოგებებად ერმან, ცალ-კერძ
Line: 29    წითლოსანმან და ცალ-კერძ მწვანოსანმან. მწვანოსანი ყველა დედოფლისა
Line: 30    იყო და წითლოსანი მის ხვარაშან ქალისა. შეასხიან
Line: 31    ქება და მოართვიან ძღვენი ამირან დარეჯანის ძესა. მოვიდიან
Line: 32    მებუკე-მედაბღაბენი და მგოსანნი-ცა და იყო სახიობა.

Line: 33       ვკითხეთ მუნ კაცსა ვისმე: რა არის ისი, რომელ ნახევარი მწვანოსანი
Line: 34    და ნახევარი წითლოსანი არის, ბერნი მწვანითა და ყრმანი
Line: 35    წითლითა?

Line: 36       ეგრე მარქვა მან კაცმან, ვითა: ამა სამეფოსა ორნი-ღა დარჩომილ
Line: 37    არიან: დედოფალი და ასული მისი იგი ხვარაშან ქალი, საცოლე
Line: 38    ამის პატრონისა შენისა. აღარა-ვინ არს სხვა მემამულე ამის ქვეყანისა. მის
Line: 39    ხვარაშან ქალისა მამა მეფე იყო დიადი ამის ქვეყანისა.
Page: 359  Line: 1    სახელი მისი იყო ოსტარას. აწ მოუცემია ყოველი ესე სამეფო პატრონისა
Line: 2    შენისათვის ღმერთსა. რაღას გიამბობ? ამის ქვეყანისა სიკეთე
Line: 3    არა ითქმის კაცისა ენისაგახ. აწ ნახეთ ქალაქი დიდი და სახლი
Line: 4    ყველა წითლითა და მწვანითა ქვითა ნაგები. მწვანითა ქვითა ნაგები
Line: 5    ყველა დედოფლისა არის და წითლითა ნაგები ხვარაშან ქალისა.
Line: 6    რაღას გიამბობ, ყველასა თვით თვალითა შენითა ნახავ-ო.

Line: 7       მივედით და დიაცი ვინმე მოვიდოდა. ორნი შვილნი ჰყვეს. გამოუჴდეს
Line: 8    ორნი ლომნი და ერთმან ერთი ყრმა მოსტაცა და მეორემან --
Line: 9    მეორე. იყივლა მან დიაცმან და ატირდა. ამირან დარეჯანის ძემან
Line: 10    შეუტევა ცხენი. მათ ლომთა რა ნახეს შეტევება, ფიცხლად ყრმანი
Line: 11    იგი დაყარნეს და შემოუტევეს ამირან დარეჯანის ძესა. მაშინ
Line: 12    მიჰყვნა ჴელნი ამირან დარეჯანის ძემან: ერთითა ჴელითა ერთი.
Line: 13    აიღო და მეორითა მეორე, თავი თავსა შეუტაკა და ტვინი მკლავთა
Line: 14    გარდაესხა. ხედვიდა ყოველი კაცი.

Line: 15       მაშინ კაცმან ვინმე ეგრე თქვა: ღმერთო, კარგსა ქმარსა შეირთავს
Line: 16    პატროსისა ჩემისა ქალი-ო.

Line: 17       წავედით მუნით და გვეგონა-ამის სამეფოჲსა კაცი ყველა წინ
Line: 18    მოგვეგების-ო. მივედით და ვნახეთ ქალაქი და ციხეები ყოველი,
Line: 19    რომლისა სიშვენიერესა ჩვენ-ცა გავჰკვირდით. მოვიდიან მოქალაქენი,
Line: 20    ქება შეასხიან და უძღვნიან ძღვენი დიადი ამირან დარეჯანის
Line: 21    ძესა. და კვლა ვიარეთ ოცი დღე და [მივედით] სხვა მათ ეგეთთა
Line: 22    ქვეყანათა შიგან, რომელ არა სადაურნი ჰგვანან სიმშვენვარითა.
Line: 23    მივეახლენით მას ქალაქსა. და იყო ღედოფალი და ხვარაშან
Line: 24    ქალი დღისა ერთისა სავალსა. რა მივეწურენით, მოვიდა სიმრავლე
Line: 25    ერისა და დიდებულთა, რომელ ეგეთნი მოკაზმულნი და შვენიერნი
Line: 26    კცნი არა მინახვან. გარდაჴდიან, თაყვანი-სციან და შეასხიან ქება
Line: 27    ამირან დარეჯანის ძესა. ეგრეთ-ვე წითლოსან-მწვანოსანნი ბერნი-კეკლუცნი
Line: 28    თაყვანი-სცემდეს და არა ითქმის მათისა ზარისა და დიდებისა
Line: 29    საზომი.

Line: 30       უბრძანა ქაოზ ქოსის ძესა ამირან დარეჯანის ძემან, ვითა: რომელ
Line: 31    გარე შექცევასა მაწვევდი, შექცევა სჯობდა-ო?

Line: 32       ეგრე მოაჴსენა: მაშინ შექცევა სჯობდა და აწ, ღმერთო, არა-ო.

Line: 33       მივედით და ვნახეთ ქალაქი. და მოგვეგება წინა კაცი, რომელი
Line: 34    ეგრე გვეგონა, უწინ ნაოცალი-ცა კაცი არა გამოგებებულა-ო. ვნახეთ
Line: 35    ქალაქი დიდი, რომელ კაცისა თვალსა ეგზომ დიდი არა უნახავს რა.
Line: 36    ზღუდე და სახლი ყველაი მწვანითა და წითლითა ქვითა ნაგები
Line: 37    იყო, რომელ კაცისა გაიგონების სიკეთე და სიშვენიერე კაცისა ენითა.
Line: 38    ეგზომ დიდი იყო ქალაქი იგი, რომელ ცისკრად შევედით და
Page: 360  Line: 1    სამეფოსა სახლამდის შუა-დღე მივედით. იყვნეს სამეფონი სახლნი
Line: 2    მეტად დიდნი. პალატითა მოვლიდა იგი-ცა ერთობ დიდი და მაღალი,
Line: 3    ნაგები მწვანითა ქვითა შვენიერითა. ეგრე-ვე კარნი მისნი იგი-ცა
Line: 4    მწვანისა ქვისანი. ვთქვით-მცა, თუ ზურმუხტისანი არიან-ო? და მას
Line: 5    კართა ზედა ქალაქისათა დგა ათასი კაცი, შემოსილი საკრამანგითა,
Line: 6    პირ-ოქროჲთა რიდითა და ოქროჲსა სარტყლითა. თაყვანის-ცეს მათ-ცა
Line: 7    დარეჯანის ძესა, შეასხეს ქება და შევედით შინა. გარდაჴდა
Line: 8    ამირან დარეჯანის ძე ოქროჲთა მოჭედილსა სახლსა შინა. მუნ იყო
Line: 9    კუბო თვალითა და მარგალიტითა შეკაზმული მწვანისა ზურმუხტისა
Line: 10    და საჯდომნი ისხნეს ოქრო-ქსოვილნი, რომელ ვითა მზე
Line: 11    ელვიდის. მივიდა დარეჯანის ძე და ჩაჯდა. მას კუბოსა შინა დგას
Line: 12    ოქროს სელები. მივედით და ჩვენ-ცა დავსხედით. გამოვიდოდა კარი
Line: 13    მას სახლსა შინა. გააღეს იგი კარი და იჩქითად სინათლე გამოვიდა
Line: 14    ასეთი, ვითა მზე ამოსულიყო. გვეგონა, ვითა იგი სინათლე იყო
Line: 15    ხვარაშან ქალისა. იყო ორთა ტაბაკთა ზედა ოქროჲსათა ორნი
Line: 16    თვალნი -- ერთი ძოწეული და ერთი თეთრი, და მათგან თუ-რე
Line: 17    გამოვიდოდა სინათლე იგი. გამოიხვნეს საჯდომნი და გამოვიდეს
Line: 18    დედანი მრავალნი და გამოდგა უკან დედოფალი -- დედა ხვარაშან
Line: 19    ქალისა, მწვანე ოქრო-ქსოვილი ეცვა ტანსა, რომელ არა მინახავს
Line: 20    ეგზომ შვენიერი, რომელ მცირედ სიბერე შეეტყობოდა. ადგა
Line: 21    ამირან დარეჯანის ძე, თაყვანის-ცეს ერთმან-ერთსა და მოემშვიდობნეს.

Line: 22       ჰრქვა დედოფალმან. კურთხეულ არს ღმერთი, რომელ თვალთა
Line: 23    ჩემთა გნახეს შვილისა ჩემისა ქმარი და შენ-ცა დიდად გიხაროდეს.
Line: 24    დასაბამითგან არა-ვის გამარჯვებია, რომელ შენ პირველად მოგცა
Line: 25    ღმერთმან ქვეყანა ესე და მერმე ჭაბუკობამან შენმან. გარდაიჴადა
Line: 26    მადლი ამირან დარეჯანის ძემან, დასხდეს და მოიღეს შესამოსელი
Line: 27    ორი -- ერთი მწვანე, თვალ-მარგალიტითა შეკაზმული, და ერთი
Line: 28    თეთრი, იგი-ცა ეგრე-ვე შეკაზმული. მათ ორთა-ვე ფასი არა-ვინ იცოდა.
Line: 29    შეჰმოსეს იგი შესამოსელი ორი-ვე ამირან დარეჯანის ძესა და
Line: 30    შეგვმოსეს ჩვენ-ცა. მუნ დაყო დედოფალმან ცოტა-ღა ხანი და ეგრე
Line: 31    თქვა, ვითა: ნაომარნი ხართ და დამაშვრალნი, განისვენეთ, პური
Line: 32    ბრძანეთ-ო.

Line: 33       წავიდა დედოფალი და დავყვენით მრავალნი დღენი. განსვენებისა
Line: 34    რიცხვი არა იყო. გასცა დედოფალმან ბრძანება და დაწერა
Line: 35    წიგნი ყოველსა საბრძანებელსა მისსა, ვითა: "მოვიდა დარეჯანის
Line: 36    ძე ჭაბუკი, რომელმან თავისა ჭაბუკობითა შემოვლნა ძნელნი გზანი,
Line: 37    რომელ არა-ვის უქმნია კაცთაგანსა ეგეთი საქმე და ნაქმარი. აწ
Line: 38    მოედით, თაყვანი-ეცით ყოველთა და ნახეთ. უთქვენოდ არა შემირთავს
Page: 361  Line: 1    ასული ჩემი. აწ თუ თქვენ მაწვიოთ და არა ძალი გიყოსთ
Line: 2    თქვენ ზედა მეფედ, სიტყვითა ჩემითა შევრთო ასული ჩემი ცოლად
Line: 3    და, თუ არა, გამო-ვინ-ირჩიეთ ჭაბუკი სხვა ამისგან უკეთესი. მე
Line: 4    ბერი დიაცი ვარ და ვეღა-რა ვიქმ ამას, თუ-მცა უქმროდ დავარჩინე
Line: 5    ასული ჩემი".

Line: 6       მაშინ შემოკრბეს დიდებულნი და მცირებულნი და თაყვანი-სცეს
Line: 7    ამირან დარეჯანის ძესა. მოართვეს ძღვენი დიადი და თქვეს ყოველთა
Line: 8    ერთ-პირად: ცხოვნდი უკუნისამდე დღე-გრძელობითა, მეფეო!

Line: 9       მოაჴსენეს დიდებულთა მის ქვეყანისათა დედოფალსა, ვითა:
Line: 10    ჩვენ არსად გვინახავს ეგეთი კაცი და არ-ცა ვისგან გვასმია, დაბადებითგან
Line: 11    ღმერთსა ესე სამეფო სვიანი დაებადა და იმედ-გარდაწყვეტილთა
Line: 12    უმეფოთა კაცთა გამოგვიჩინა ღმერთმან ერთი მეფე,
Line: 13    რომელ არა ნახულ არს კაცი მისებრი. აწ, დედოფალო, ღირს არს
Line: 14    ჩვენზედა მეფედ და ჩვენ ყოველნი ვმორჩილებთ და თაყვანსა
Line: 15    ვცემთ ბრძანებასა მისსა.

Line: 16       ამა სიტყვასა ზედა გაიხარნა დედოფალმან და მადლი მისცა
Line: 17    ღმერთსა და დაასკვნეს ხვალისად ქორწილი. და არა გვენახა ჯერეთ
Line: 18    იგი ხვარაშან ქალი დილასა გამოიყვანეს ხვარაშან ქალი და თავმან
Line: 19    მეფობისა შენისამან, მისებრი კაცისა თვალსა არა უნახავს. უკურთხეს
Line: 20    გვირგვინი, რომელ არა იყო ფასი მისი. დალოცეს მეფედ
Line: 21    ამირან დარეჯანის ძე და ქება შეასხეს და გამოვედით. იყო სიმრავლე
Line: 22    ერისა ურიცხვი. არა მინახავს მოკაზმულობა ეგეთი დიდთა
Line: 23    და მცირეთა. იყო სიხარული დიდი. შეგვიყვანეს სხვასა სახლსა,
Line: 24    რომელსა შინა დაეგო პური და ეგზომ სჯობდა იგი სახლი, რომელ
Line: 25    პირველი ვითა ბედითი შეშისა ყოფილიყო. ორი კუბო დგა, ერთი
Line: 26    ძოწეულისა. იტყოდეს იგი ძოწეულისა იაგუნდისა არის-ო, შეკაზმული
Line: 27    მარგალიტითა. ისხნეს მას კუბოსა შინა საჯდომნი ძოწეულნი
Line: 28    ოქრო-ქსოვილნი. იყო მეორე კუბო მწვანისა ზურმუხტისა, შეკაზმული
Line: 29    მარგალიტითა, საჯდომნი იყვნეს მწვანისა ოქრო-ქსოვილისანი.
Line: 30    სხვათა საჯდომნი დიდებულთა იყო ოქროჲსა სელები.

Line: 31       დასხდეს პურად მას ძოწეულისა კუბოსა შინა იგი ამირან დარეჯანის
Line: 32    ძე და ხვარაშან ქალი. ორნი-ვე შემოსილნი ძოწეულითა
Line: 33    და ოქრო-ქსოვილითა ოდეს-მცა ნახე, ამას იტყოდი, ვითა: ერთი ყმა
Line: 34    და ერთი ქალი ამათად არა ჯობნილან-ო. მეორესა კუბოსა მწვანესა
Line: 35    დაჯდა დედოფალი მარტო. და მუნ სამეფოთა ტაბლათა თვალისა
Line: 36    ჭიქითა და ჯამითა მეტი არა იმსახურებოდა. რომელი-მე იყო ჭიქა
Line: 37    ძოწეულისა და იაგუნდისა, და რომელი-მე მწვანისა ზურმუხტისა,
Line: 38    და რომელი-მე იაგუნდისა ყვითლისა და რომელი-მე ბალახშისა. და
Line: 39    რასა-ღა ვთვალვიდე! გაგვიკვირდა სიმრავლე ტურფათა. ტაბლათა
Page: 362  Line: 1    ზედა ყველა ჯამი ოქროჲსა და ჭიქები ბროლისა [იყო]. და იყო განსვენება,
Line: 2    რომელ არა-ოდენ მინახვან ეგეთი. გამოვიდოდა კარი მის
Line: 3    სახლისა სახლსა-ვე შინა. გამოვიდა დიაცი ბერი შემოსილი სამოსლითა
Line: 4    შვენიერი და კვლა გამოვიდა ქალი ეგრე-ვე. ბერსა აქვნდა
Line: 5    მწვანე და ქალსა ძოწეული. იგი მწვანე შესამოსელი სადა იყო
Line: 6    და ძოწეული შეკაზმული თვალითა და მარგალიტითა. სამნი თვალნი
Line: 7    იყვნეს მას ზედა: ორნი მჴართა და ერთი მკერდსა, მნათობნი
Line: 8    ეგზომ, ვითა სანთელნი. გააღეს კვლა სხვა კარი და გამოვიდა მონა
Line: 9    და გამოიღო გვირგვინი ყვითლისა იაგუნდისა. ბრწყინვალება მისი
Line: 10    ეგეთი იყო, რომელ დაფარა ბრწყინვალება მზისა და იგი, რომელი
Line: 11    მას შესამოსელსა ზედა თვლები იყო, ესრე დაფარნა მან გვირგვინმან,
Line: 12    ვითა-მცა ქვანი ბედითნი ყოფილ იყვნეს. შემოსეს მეფესა შესამოსელი
Line: 13    და დაადგეს თავსა იგი გვირგვინი და შემოსეს ხვარაშან
Line: 14    ქალსა-ცა და დაადგეს მას-ცა გვირგვინი და შემოსეს დედოფაფალსა-ცა.
Line: 15    გამოვიდეს მეჭურჭლენი და გამოიღეს შესამოსელნი მის დიდებულთათვის
Line: 16    და ჩვენთვისა-ცა შესამოსელი დიდფასისა. და განსვენებისა
Line: 17    არა იყო საზომი. სამ-ჯერ გამოიღეს შესამოსელი ძვირ-ფასი მეფისათვის
Line: 18    და დედოფლისათვის. თავმან თქვენმან, უკანანი სჯობდიან.

Line: 19       გაიყარა პურობა და გამოჴდა ცოტა ხანი. ნადიმად გვაწვიეს.
Line: 20    არ-ცა სახლი სახლსა ჰგვანდა და არ-ცა საჯდომი საჯდომსა თავმან
Line: 21    თქვენმან, მის პურობისა ჭიქა აღა-რა მოიღეს, ყველა უკეთესი იყო
Line: 22    და გასცეს ურიცხვი დიდებულთა და მცირედთა ზედა და ნადიმობასა
Line: 23    შინა ახლად დაგვმოსნეს ტანსა ექვს-ექვსჯერ და გვიბოძეს
Line: 24    საბოძვარი და თვით სამეფოთა შესამოსელთა ნუ-ღა-რა იკითხავ.
Line: 25    იმღერდეს მგოსანნი და მოშაითნი აჯაბთა იქმოდეს, რომელ ეგეთნი
Line: 26    არა-ვის უნახვან.

Line: 27       ერთი სახლი იყო ცოტა და კედელნი მოჭედილნი თვალითა და
Line: 28    მარგალიტითა და იატაკად იყო ფიცარი ოქროჲსა და იყო ნადიმი
Line: 29    ხანამდის. მერმე აწვიეს გარე ერსა და გაიყარა ნადიმი და ალმი
Line: 30    გარდავიხადეთ.

Line: 31       მაშინ მოაჴსენა ამირან დარეჯანის ძესა დედოფალმან, ვითა:
Line: 32    ბრძანეთ და საწოლსა ნადიმი გარდავიჴადოთ. დიდებულნი თანა
Line: 33    შემოიტანენ-ო.

Line: 34       შევედით სახლსა მას ცოტასა. თავმან თქვენმან, ეგრე ვთქვით,
Line: 35    ვითა: ამას გვერდით იგი გარეგანნი სახლნი აღარა არიან-ო. ესრე
Line: 36    სჯობდა იგი საწოლი. ბრძანა დედოფალმან, ვითა: თვით მწდენი
Line: 37    აღარას ჴელისანი არიან-ო. დიდებულთა, რა უნდა, ბრძანონ. ჩვენ
Line: 38    გაგვიკვირდა მისსა სიტყვასა ზედა და დაზიდნეს გარეგნით ჭახრაკთა.
Line: 39    ოდეს გაიხვნეს ფიცარნი იგი ჭახრაკთანი, დავხედენით, -- ყოველთა
Page: 363  Line: 1    დიდებულთა ოქროჲსა დასტი წინა ედგა. ჩვენ გაგვიკვირდა
Line: 2    დიდად და გარდავიჴადეთ ნადიმი. გვიბოძეს ყოველთა-ვე საბოძვარი
Line: 3    და გავიყარენით და დავყავით ქორწილსა შინა ათი დღე ნადიმი.
Line: 4    და გაცემა დღისა და დღისა სჯობდა. და უძღვნა დედოფალმან
Line: 5    მან დარეჯანის ძესა დიადი.

Line: 6       მეათესა დღესა დედოფალმან მოაჴსენა დარეჯანის ძესა, ვითა:
Line: 7    ძღვენსა მეტსა აღარას შევეკიდები-ო. უბრძანა მეჭურჭლეთა და
Line: 8    მოიღეს სამოცისა საჭურჭლისა კლიტე და ეგრე მოაჴსენა, ვითა:
Line: 9    საჭურჭლენი ყველა შენდა მიძღვნია-ო. გარდიჴადა მადლი დარეჯანის
Line: 10    ძემან და ვიწყეთ მონახვად საჭურჭლეთა და გარდავნახეთ.
Line: 11    თავმან თქვენმან, მე არსად-ა მინახავს ეგზომი სიმრავლე ტურფათა,
Line: 12    სიკეთე და შვენიერება. მერმე მოაჴსენა დედოფალმან: ბრძანეთ და
Line: 13    ნადირობასა გაედით-ო. ჩვენ გვეგონა -- ესე დედანი არიან და სანადირო
Line: 14    არა უთქს-ო. ოდეს გავედით, მოსრულიყვნეს მეავაზენი და
Line: 15    ბაზიარნი. იყო ავაზა სამოცი, თეთრი ქორი სამოცი და მწყაზარი
Line: 16    ქორი ასი, შავარდნისა, ძაღლისა და სხვისა სანადიროჲსა რიცხვი
Line: 17    არა იყო. გავედით და ვინადირეთ, მაგრა არა მინახავს ქვეყანასა
Line: 18    ეგეთი სანადირო მუნ დავყავით დიდი ხანი და შემოვედით. გარდაჴდა
Line: 19    პურობა. ნადიმსა ზედა თქვა დედოფალმან: ამირან, გკადრებ,
Line: 20    დარეჯანის ძეო, ნუ-თუ შენი ცოლი გამადლებდეს რას-მე? თუ კარგა
Line: 21    გაგისვენებია თუ უბადოდ, ჩემგან მადრიელ-იყავ.

Line: 22       მაშინ ხვარაშან ქალმან მე მიბრძანა: სავარსიმის ძეო, გესმის
Line: 23    ბრძანება დედოფლის-ა? ესე ამისთვის ბრძანა, რომელ ჩვენი აქა
Line: 24    ყოფნა მოსწყინებია. აწ ჩვენ წასლვისაგან კიდე არა გვეწევის, მოაჴსენე
Line: 25    დედოფალსა და წავიდეთ ქალაქსა ჩემსა-ო.

Line: 26       მოაჴსენა დარეჯანის ძემან დედოფალსა, ვითა: ვინაჲთგან წავალთ,
Line: 27    წავიდეთ-ო.

Line: 28       დედოფალმან მოაჴსენა: მე ბერი დიაცი ვარ და ვლა აღარა
Line: 29    შემიძლია. თქვენ ყრმანი ხართ და ღმერთმან ათას წელს აცოცხლნეს
Line: 30    მეფობა თქვენი, წაედით და განისვენეთ-ო.

Line: 31       დაჰპატიჟა დედოფალსა, ვითა: თუ შენ არ წამოხვალ, აღარ-ცა
Line: 32    ჩვენ წავალთ-ო.

Line: 33       წამოვიდა დედოფალი-ცა და ვიარეთ ათი დღე. გავიარეთ ზღვარი
Line: 34    დედოფლისა. მუნითგან ხვარაშან ქალისა იყო. თავმან თქვენმან,
Line: 35    ქალაქი ქალაქსა სჯობდა. ციხენი ყველა წითლითა ქვითა ნაგებნი
Line: 36    იყვნეს და ზღუდე შვენიერი, და მაღალი სახლები დიდი და შვენიერად
Line: 37    ნაგები და, ნუ გიკვირს, წითელი ქვა დიადი იდვა მას
Line: 38    ქვეყანასა.

Line: 39       ვიარეთ ათი დღე სხვა და მივედით მას ქალაქსა. გამოეგება ყოველი
Page: 364  Line: 1    კაცი, თაყვანი-სციან და ქება შეასხიან ჩვენ გაგვიკვირდა ეგზომი
Line: 2    მოკაზმულობა ქვეყანისა და კაცისა. შევედით და ვნახეთ ქალაქი
Line: 3    იგი, რომლისა დარი არა გვენახა და დაგვავიწყდა სიკეთე მის დედოფლისა
Line: 4    ქალაქისა. მაგრა უფრო დედოფლისა იყო სახლები და
Line: 5    ყველა ჰგვანდა სამეფოთა სახლთა და იყო ფოლორცი დასხმული
Line: 6    წითლითა ქვითა ძოწეულითა იმიერ და ამიერ. ეგრე-ვე სამეფოთა
Line: 7    სახლამდის ზღუდე შექმნილი იყო: სადგომი მებუკეთა და მედაბდაბეთა
Line: 8    და მოშაითთა. ოდეს შევიდოდეს, წამოდგიან ზედა მებუკე-მედაბდაბენი
Line: 9    და უცემდიან ბუკსა და დაბდაბსა. მას ადგილსა ერქვა
Line: 10    გზა მეფისა. შევიარეთ და მივედით. კართა პალატისათა სხვა ზღუდე
Line: 11    იყო ძოწეულისა ქვისა, შვენიერი და მაღალი კარნი იყვნეს
Line: 12    ძოწეულისანი დიდნი. გაახვნნეს კარნი მის პალატისანი. იყო შვენიერი
Line: 13    სიმრავლე ერისა. ყველა მოსილი იყო ძოწეულითა, ოქრო-ქსოვილითა
Line: 14    და თავსა პირ-ოქრო რიდე ეხვიათ. თაყვანი-სცეს და
Line: 15    შეასხეს ქება. მოეგებნეს დიდებულნი, აწვივეს მეფესა და შევედით.
Line: 16    დედოფალი და იგი ხვარაშან ქალი სხვასა სახლსა დასხდეს და ჩვენ
Line: 17    სხვასა სახლსა ვიყვენით შვენიერად მოკაზმულსა, რომელ, თავმან
Line: 18    თქვენმან, სხვათა სახლთა სიკეთე დაგვავიწყდა, რომელნი უწინა
Line: 19    გვენახნეს. ვერა შევიგეთ, თუ ვითა აგებული იყო. ესე ვიცი, რომელ
Line: 20    ძოწეულნი იყვნეს კედელნი და ზედა-ცა თეთრი და ცისაგან
Line: 21    თეთრი ელვა გამოკრთებოდა, ვითა ბრწყინვალება მზისა. ჩვენ
Line: 22    დავიწყეთ ცილება, ვითა: ამისგან უკეთესი სახლი სხვა აღა-რა უთქს-ო,
Line: 23    და ზოგთა ვთქვით: არა ეგების, თუ-ცა პირველ უკეთესსა
Line: 24    სახლსა შემოგვიყვანებდეს. ქაოზ ქოსის ძემან ეგრე თქვა, ვითა
Line: 25    თქვენმან მზემან, თუ ცად არა აგვიყვანებენ, ქვეყანასა ზედა ამის
Line: 26    უკეთესი სახლი აღარა დგას-ო.

Line: 27       ამაზედა მოვიდეს მეჭურჭლეთა-უხუცესი და თვით მეჭურჭლენი.
Line: 28    მოიღეს მეფისათვის შესამოსელი და გვირგვინი და ძღვენი და
Line: 29    ჩვენთვის -- საბოძვარი, რომლისა არა იყო რიცხვი. და გვიკვირდა
Line: 30    სიმდიდრე ესეთი და მოკაზმულობა. ჩაიცვა შესამოსელი მეფემან,
Line: 31    რომელი მოართვეს, ძოწეული ოქრო-ქსოვილი, თვალი ყველა მნათობი
Line: 32    სხდა და მარგალიტი ყველა დიდროვანი. დაიდგა თავსა გვირგვინი
Line: 33    არა-ვის უნახავს სამი ეგეთი შესამოსელი და გვირგვინი.

Line: 34       მოვიდეს ეჯიბნი და აწვივეს პურად. წავედით მას სახლსა, სადა
Line: 35    პური ეგო. სიდიდე და სიშვენიერე ეგეთი არა მინახავს. კუბონი
Line: 36    ვგრე-ვე ძოწეულნი და ერთი მწვანე, ეგრე-ვე საჯდომნი. სახლი
Line: 37    ტურფად აგებული იყო. სვეტი ყველა ბრწყინვალე შეკაზმული
Line: 38    თვალითა და მარგალიტითა შემკული. სვეტისა თავნი ცეცხლისა
Line: 39    ფერნი. ამას იტყოდი, რომელ ღამითა ამასა სანთელი არად უნდა-ო.
Page: 365  Line: 1    კედელნი მოჭედილნი, ოქროჲთა მყარითა შეკაზმულნი იმღერდეს
Line: 2    მგოსანნი. ჩვენ ვერა ვხედევდით, მაგრა ჴმა ესრე გვესმოდა, ვითამცა
Line: 3    ახლოს დგომილიყვნეს. კედელთა გარეთ სადგომი იყო და
Line: 4    მგოსანნი მუნ იმღერდეს. საჯდომნი დიდებულთა, ეგრე-ვე სელები -- ოქროჲსა.
Line: 5    ასი დიდებული იყო. დავსხედით პურად. არა იმსახურებოდა
Line: 6    საპურობოდ თვალისა ჯამთა და ჭიქათაგან კიდე. იყო
Line: 7    სიხარული დიდი. მეჭურჭლეთა გამოიღიან შესამოსელი და ძღვენი
Line: 8    ყოველთათვის. თავმან თქვენმან, უკანის სჯობდა ყველა და ყველასა
Line: 9    შესამოსელსა მეფისა გვირგვინი ფერად-ფერადი. მას პურობასა
Line: 10    ზედა ათი შესამოსელი და ათი გვირგვინი გამოიღეს. ეგრე-ვე
Line: 11    დედოფალთათვის ხუთ-ხუთი გამოიღეს. გაიყარა ნადიმი. მოჰკიდეს
Line: 12    პურობა და მას-ვე სახლსა შინა მოიხვნეს სხვანი ჭიქანი. მოშაითნი
Line: 13    მოვიდეს და გააგრძელეს ნადიმი. გამოიღიან შესამოსლები და შემოსიან
Line: 14    მეფესა და დიდებულთა, რომელ არა იყო რიცხვი მის ჯავარიანთა
Line: 15    თვალთა მნათობთა. და უძღვნა ხვარაშან ქალმან მეფესა
Line: 16    ძღვენი, რომელ არა იყო რიცხვი. და უბოძა დიდებულთა ყოველთა
Line: 17    უთვალავი და ჩვენ ყოველთა დაგვმოსეს ტანთა, გვიბოძეს დიადი
Line: 18    და გავიყარენით.

Line: 19       მეორესა დღესა სხვასა სახლსა შევედით ნადიმად. კვლა დგეს.
Line: 20    აგრე-ვე კუბონი ორნი და კედელნი მის სახლისანი, ვითა თოვლი
Line: 21    მგრგვლივ მგოსანნი დგეს და იმღერდეს. დავსხედით ნადიმად. მეფესა
Line: 22    წინა დასტი ედგა წითლისა იაგუნდისა, ეგრე-ვე საწდე იაგუნდისა.
Line: 23    ჩვენ ყველასა დასტი ოქროჲსა გვედგა. დავიწყეთ სმა და იმღერდეს
Line: 24    მგოსანნი შვენიერად. მე ეგრე ვთქვი, ვითა: ისი მგოსანნი
Line: 25    წინა-რე-მცა მოდგენ-მეთქი. მეტად რა-მე შვენიერად იმღერდეს. გაიცინა
Line: 26    მეფემან და ეგრე მიბრძანა: მაშ, თუ გიამების, ადეგ და თვით
Line: 27    წამოაყენენ! მე ავდეგ, ვითა წამოვაყენნე-მეთქი. ვითა ჴელისა მოკიდებასა
Line: 28    ვლამოდი, ჴელი კედელსა შევჰკარ. ოდეს ვნახენ, ეს თურე
Line: 29    კედელსა გარეთა დგეს, გაგვიკვირდა, რომელ ზარი დაგვეცა. ჩვენ
Line: 30    ვთქვით, ვითა: ეშმაური რა-მე არის. განა არა ეგრე იყო. ეგზომ
Line: 31    რა-მე წმიდა ქვა იყო, რომელ ვითა სარკესა შინა ჩნდა და გაგვიკვირდა
Line: 32    სიკეთე მის ქვისა და გავიყარენით მას დღესა.
Line: 33    დღესა სხვასა სახლსა შევედით ნადიმად ცოტასა. იგი სახლი ქაფურისა
Line: 34    იყო არა ერთობით შექმნილი, განა რუკად შექმნილი, მუღრაბარად
Line: 35    თვალითა და მარგალიტითა შეკაზმული. გამოვიდოდა მის
Line: 36    ქაფურისაგან სურნელება შვენიერი. ორნი კუბონი იყვნეს ქაფურითა
Line: 37    შექმნილნი. იგი სახლი საზაფხულოდ შექმნილი იყო ხვარაშან
Line: 38    ქალისა. გვიბოძეს ურიცხვი და კვლა დაგვმოსნეს ტანსა. შეღამდა
Line: 39    ზედა და არა გაყარნეს ნადიმი. მოიხვნნეს ოთხნი სანთელნი და
Page: 366  Line: 1    ოთხთა-ვე ყურეთა დაანთეს -- ორნი ძოწეულნი და ორნი თეთრნი.
Line: 2    ჩვენ გვეგონა ცვილი შეღებული. გამოჴდა დიდი ხანი და არა იწოდეს.
Line: 3    ჩვენ გაგვიკვირდა და ვერა შევიგენით, თუ რანი იყვნეს. ზოგმან
Line: 4    ზოგი თქვის და ზოგმან ზოგი. ზე ადგა აბან ქამანის ძე და ეგრე
Line: 5    თქვა: ნუ იცილებით, მე თვით ვნახავ. ოდეს მივიდა, ნახა [ორნი თვალნი]
Line: 6    იაგუნდისა და ძოწეულისანი და ორნი ზურმუხტისანი, რომელნი
Line: 7    ზედათ ნათობდეს. იყვნეს ოთხნი-ვე თვალნი ყვითლისა იაგუნდისანი
Line: 8    და იგი ნათობდეს ვითა სანთელი. და იგი უფრო გაგვიკვირდა ყველასაგან
Line: 9    და გავიყარენით.

Line: 10       და მეოთხესა დღესა გვაწვივნეს ნადიმად სხვასა სახლსა ცოტასა.
Line: 11    იყო იგი სახლი ალვისა და თვალ-მარგალიტითა შეკაზმული.
Line: 12    და იყვნეს ორნი კუბონი ალვისანი, ეგრე-ვე შეკაზმულნი. იყო
Line: 13    იგი სახლი საზამთრო ხვარაშან ქალისა. დავსხედით და გარდავიჴადეთ ნადიმი
Line: 14    იქი-ცა და უძღვნეს უფროსი ყოვლისა ჟამისაჲსა
Line: 15    და გავიყარენით.

Line: 16       ბრძანა მეფემან, ნადირობასა გავიდეთ-ო. წავედით და ვინადირეთ. არა
Line: 17    ყოფილა ქვეყანა ეგეთი სანადიროდ. მივედით შიგანა
Line: 18    სანადირობოდ და განსვენებისა რიცხვი არა იყო. მოიყვანეს სანადირო ასი ავაზა, ასი
Line: 19    თეთრი ქორი და სხვისა სანადიროსა
Line: 20    რიცხვი არა იყო. ჩვენ შეგვიყვარდა ქვეყანა იგი სანადირო და ყოველთა
Line: 21    დღეთა ვნადირობდით.

Line: 22       დაუმძიმდა ამირან დარეჯანის ძესა მუნ არა ყოფნა ასან ბადრის
Line: 23    ძისა, ალი მოჰამადის ძისა და ყამარ ყამრელისა. გვკითხა დედოფალმან:
Line: 24    რა უმძიმს ამირან დარეჯანის ძესა? ჩვენ მოვაჴსენეთ:
Line: 25    არა-ყოფნა მათ სამთა ყმათა უმძიმს. გვიბრძანა დედოფალმან:
Line: 26    კარგნი თურე კაცნი არიან, რომელ ასრე უმძიმს-ო. ჩვენ მოვაჴსენეთ:
Line: 27    ლომნი ჭაბუკნი და კარგნი კაცნი არიან-ო. ბრძანა დედოფალმან:
Line: 28    რადგან აქ არ არიან, ჴამს, რომელ მათთვისა დავდვათ-ო. მან-ცა და
Line: 29    ხვარაშან ქალმან-ცა მუნითგან წაღმართ რა-ცა გვიბოძიან,
Line: 30    ყველასა სწორი მათთვისა-ცა დადვიან. ემდურვოდა დედოფალი მათ
Line: 31    კაცთა არა-მოყვანისათვის ამირან დარეჯანის ძესა. მან ეგრე
Line: 32    ბრძანა, ვითა: მეცა დია მწადდა ჩემთანა მათი ყოფნა, განა ოდეს
Line: 33    მე წამოვიდოდი, მაშინ იგინი შინ არ იყვნეს, ამირ-მუმლისა სამსახურად
Line: 34    იყვნეს.

Line: 35       დღითი-დღე ძღვენი უფროსი იყვის. მოვიდა მეჭურჭლეთა
Line: 36    უხუცესი, მოიხვნა საჭურჭლისა კლიტენი ასნი და მოაჴსენა: ასისა
Line: 37    საჭურჭლისა არს-ო. უბრძანეთ, ვისა-ცა გეპრიანების, მან აიხვნას-ო.
Line: 38    და მე მიბრძანა და ავიხვენ. დავიწყეთ ნახვა საჭურჭლეთა
Line: 39    და გარდავნახეთ მრავალთა დღეთა. ყველასა ნახვა არა ეგებოდა,
Page: 367  Line: 1    რომელ ტურფანი ოდენ გარდავნახენით; და არა იყო რიცხვი ტურფათა
Line: 2    სიმრავლისა. გვითხრეს, ვითა: ასი საჭურჭლე თავისთვის დაუჭირავს
Line: 3    ხვარაშან ქალსა-ო.

Line: 4       და ეს იყო სიმრავლე საჭურჭლეთა მის ხვარაშან ქალისა.

Line: 5       ისმენდი, მეფეთ-მეფეო! ნადიმად ვსხედით და უცხო რა-მე ხილი
Line: 6    მოიღეს, რომელ არსად გვენახა ეგეთი ხილი. ვკითხეთ, თუ
Line: 7    სადაური არის ესე ხილი? დედოფალმან ბრძანა: ამის ქვეყნისა
Line: 8    არის-ო. ესე შეეტყობოდა, რომელ ნადები იყო. თქვა მეფემან: მწადიან
Line: 9    ნახვა მის წალკოტისა-ო, რომელ ესე ხილი არის. დაუმძიმდა
Line: 10    ესე სიტყვა დედოფალსა და მას ხვარაშან ქალსა. და თქვა დედოფალმან:
Line: 11    არა არს ხილი ესე ამა ქვეყანისა. ვიტყუეთ. ვაჭარნი
Line: 12    მოვიდეს ინდოეთით და მათ მოიტანეს-ო. არ დაიჯერა მეფემან,
Line: 13    თქვა: მინახვან ვაჭარნი ბაღდადელნი, რომელთა ყოველი ინდოეთი
Line: 14    შიგან დაუარებია, მაგრა ესე ხილი მათ არა უნახავთ და არცა-სადა
Line: 15    მე მინახავს. აწ მითხარით მართალი-ო.

Line: 16       ამა სიტყვასა ზედა ოდეს შევხედენით ხვარაშან ქალსა, თვალთა
Line: 17    ცრემლი გარდმოედინა. შეხედნა მეფემან და დაუწყო ფიცება
Line: 18    და კითხვა დედოფალსა და არქვა: რა არს, რომელ ყველასა დაგიღრეჯიან და
Line: 19    ხვარაშან ქალი ტირის-ო? მიამბეთ მართალი-ო.
Line: 20    ლამოდეს ტყუილსა, განა დაჰპატიჟა ფიცითა და ვეღა-რა უარყვეს:
Line: 21    უბრძანა დედოფალმან დიდებულთა მისთა: მოაჴსენეთ-ო.

Line: 22       ალი ვის-მე ერქვა, დიდებული მათი იყო. ადგა ზე და ეგრე
Line: 23    მოაჴსენა:

Line: 24       ცხოვნდი, მეფეთ-მეფეო, უკუნისამდე! პირველ ჟამთა, ოდეს-იგი
Line: 25    ბაქაჯარ ქველი აქა შემოსულა, თანა ჰყოლია მუნეჯიბი მისი
Line: 26    ჯამასარ. რომელ თქვენ გზასა ზედა ტილისმანი გინახვან, მისნი
Line: 27    შექმნილნი არიან. ამას ქვეყანასა წალკოტი იყო, რომელ არა ყოფილა
Line: 28    მისებრი ქვეყანასა ზედა განსასვენებელი მეფეთა, რომელთა
Line: 29    შინა არიან ხილნი ესენი, რომელნი თქვენ გინახვან ნახა ხილი
Line: 30    იგი მან ბაქაჯარ ქველმან და შეშურდა იგი სხვათა კაცთათვის
Line: 31    და უბრძანა ჯამასარს და შექმნნა ტილისმანი და მუნითგან
Line: 32    იქი აღარა-ვინ შესრულ არს და ვერ-ცა ვინ შევალს. იგი ხილი რომელ
Line: 33    შენ გინახავს, მუნით წყალი გამოიტანს და ესრეთ ჰპოებენ.
Line: 34    ჩვენ ეს-რე გვასმია მამათა ჩვენთაგან. არ-ცა ვის წალკოტი უნახავს
Line: 35    და ვერ-ცა ვინ ნახავს-ო.

Line: 36       ჰკითხა ამირან დარეჯანის ძემან, ვითა: ბოლოდ რა გასმია,
Line: 37    როგორი ტილისმა არის-ო. მან ეგრე მოაჴსენა, ვითა: ვეშაპი გვასმია
Line: 38    დიდად დიდი-ო.

Line: 39       შეიქმნა შეჭირვება ყოველსა სამეფოსა შინა ამისთვის, რომელ
Page: 368  Line: 1    არ დასთმობს დარეჯანის ძე, წავალს ბრძოლად მის ვეშაპისად და
Line: 2    მოჰკლავს იგი ვეშაპი-ო.

Line: 3       გაიყარა ნადიმი და ბრძანა ამირან დარეჯანის ძემან: ესე ჩემგან მოუვალი
Line: 4    არის, რომელ-მცა არა წავიდეთ მის ვეშაპისა ნახვად-ო. ამისთვის
Line: 5    გულ-მხიარულად იყვენით, რომელ ღმერთსა უბრძანებია
Line: 6    ჴელითა ჩემითა მის წალკოტისა ჴსნა.

Line: 7       დაასკვნეს ხვალისად წასლვა. გავიდა ჴმა ყოველსა ქვეყანასა
Line: 8    და სამეფოსა მათსა ამბავი, ვითა ამირან დარეჯანის ძე წავალს
Line: 9    მის ვეშაპისა ბრძოლად-ო. შეკრბა ურიცხვი სიმრავლე დედათა და
Line: 10    მამათა და თქვეს, თუ: წავიდეთ და ვნახოთ. მაშ, მათ წინა დავიჴოცნეთ-ო.
Line: 11    მოვიდა დედოფალი და ტირილითა არქვა, ვითა: პატივ-ეც
Line: 12    სიბერესა ჩემსა და ნუ წახვალ. მან არა უსმინა და ვითა ვერა
Line: 13    დაუშალა, აღარა დადგა არ-ცა დედოფალი შინა და აღარ-ცა ხვარაშან
Line: 14    ქალი. და წაჰყვეს თანა მის ქვეყანისა კაცნი ყველანი, ზოგნი ომად და
Line: 15    ზოგნი ნახვად.

Line: 16       წავედით და ვითა დღისა ერთისა სავალსა მივეწურენით, მუნ
Line: 17    არა იპოებოდა სულიერი შიშითა მის ვეშაპისათა. მივედით და ვნახეთ
Line: 18    შორით ზღუდე წალკოტისა მაღალი მილიონსა ერთსა. შორს
Line: 19    გვეცა სული სურნელი მის წალკოტისაგან გამომავალი. ვერა ვნახეთ
Line: 20    რა, ვერ-ცა ვეშაპნი და ვერ-ცა რა სხვა. ორნი კარნი იყვნეს მის წალკოტისანი:
Line: 21    ერთსა კარსა მცველი იყო იგი საშინელი ვეშაპი და მეორესა
Line: 22    იყო სხვა მისგან უმცროსი ვეშაპი და ორნი-ვე კარნი სპილენძისანი
Line: 23    იყვნეს და ისროდეს ქვასა დიდროვანსა ესენი და, რომელ, რასა-ცა
Line: 24    სულიერსა მათი ნასროლი ქვა ეცის, წამსა-ვე მოკლის. ვითა მივეახლენით,
Line: 25    წამოდგა კაცი ზედა და შემოგვხედნა და, რა ჩვენ გვნახნა,
Line: 26    იყივლა ფიცხლად და გამოვიდა იგი ვეშაპი საშინელი, რომელ მის
Line: 27    ოდენი არა მინახავს. დაეშკმო პირი და ცეცხლი გამოვიდოდა პირისა
Line: 28    მისისაგან და ჴმა ჰქონდა საზარო, ვითა გრგვინვა ცისა. მეორესა
Line: 29    კარსა გამოვიდა იგი უმცროსი ვეშაპი. წამოდგეს ზედა კაცნი სპილენძისანი
Line: 30    და მათ კაცთაგან გამოვიდოდა ჴმა რა-მე უცხო და
Line: 31    საკვირველი.

Line: 32       ისმენდი, მეფეთ-მეფეო! თქვენმან მზემან, საზაროდ კმა იყო.
Line: 33    აღარა ვის-თანა იყო სრული მის ქვეყანისა კაცნი, რომელ ომად
Line: 34    მოსრულიყვნეს დგეს მჭმუნვარენი. ომი, თავმან თქვენმან, ყოველთა
Line: 35    დაავიწყდა. მაშინ მოაჴსენეს ამირან დარეჯანის ძესა, ვითა: იმა
Line: 36    უმცროსსა ვეშაპსა შეები-ო. თქვა: არა კარგი განზრახვა არის. ვირე
Line: 37    ისი დიდი ვეშაპი არა მოკვდების, უმცროსისა არა სარგებელი არის-ო.
Line: 38    და უბრძანა მის სამეფოჲსა კაცთა, ვითა: ყველანი იმას უმცროსსა
Line: 39    ვეშაპსა შეებნით-ო. და მათ არა გამოსცეს პასუხი.

Page: 369 
Line: 1       მაშინ ითხოვა ცხენი უკეთესი ამირან დარეჯანის ძემან და შეიჭურვა
Line: 2    ტანსა. ტიროდა ყოველი კაცი, ზოგი შიშითა მის ვეშაპისათა
Line: 3    და ზოგთა უმძიმდა ომი მის ვეშაპისა დარეჯანის ძისგან. მაშინ
Line: 4    მიუდგა წინა ამირან დარეჯანის ძე ხვარაშან ქალსა და ეგრე არქვა:
Line: 5    ნუ სტირ, მზეო ჩემო, აწ ნახო ჭაბუკობა ჩემი-ო. მან ტირილისაგან
Line: 6    პასუხი ვეღა-რა გამოსცა და მოეკიდა კალთასა, თუ-მცა არა გაეშვა.
Line: 7    გაიცინა ამირან დარეჯანის ძემან და ეგრე არქვა, ვითა: თუ შენ დამიჭირავ,
Line: 8    მაშა, ვეშაპისა შებმა ვით-ღა შემიძლია-ო? ჩვენ გვიბრძანა,
Line: 9    ვითა: თქვენ მიდით სამნი-ვე იმა უმცროსსა ვეშაპსა ზედა მე იმა
Line: 10    კაცთა ვხედავ, რომელ არ მივლენ-ო. მე ეგრე მოვაჴსენე: თქვენსა
Line: 11    წინაშე ვიყო-მეთქი კვლა მიბრძანა: მე არა მინდა მეშველი, წაედ
Line: 12    შენ-ცა-ო. მე მას არა უსმინე, დავდეგ მასთან და წავიდეს აბან
Line: 13    ქამანის ძე და ქაოზ ქოსის ძე.

Line: 14       მაშინ ამირან დარეჯანის ძემან შეიბნა ორნი ჴრმალნი და აიხვნნა
Line: 15    ხიშტნი და შეუტევა. ხედვენ დედოფალი და ყოველი ერი. წამოდგეს
Line: 16    ზედა იგი კაცნი სპილენძისანი. ისროდეს ქვასა და უცეს
Line: 17    ცხენისა თავსა დარეჯანის ძისასა და მოუკლეს, მაგრა მას ვერა
Line: 18    ავნეს. დააგდო ცხენი და ქვეითი მიუჴდა, ვითა ვეფხი. დასცეს ქვა
Line: 19    მრავალი, განა ვერა ავნეს მოეგება წინ ვეშაპი, დაეშკმო პირი ჩასანთქმელად.
Line: 20    ჰკრა აშკმობილსა პირსა ხიშტი და შეალეწა ზედა;
Line: 21    გამოიწვადა ჴრმალი და იგი-ცა დაალეწა. მერმე მეორე ჰკრა და ტვინამდისი
Line: 22    შეჰკვეთა. მოვიდა ვეშაპი იგი, შემოიღვლარჭნა, შემოუტევა
Line: 23    და ორნი-ვე ფერჴნი ჩაუნთქნა. ამაზედა მივე, მე-ცა დავკარ
Line: 24    და ზურგსა ვკვეთე დიდი და ვერა ვავნე. იბრძოდეს ვეშაპი და
Line: 25    ამირან დარეჯანის ძე და ვეღარ ჩანთქა. ვცემდი და ვკვეთდი
Line: 26    დიდროვანსა, განა ვერა დავაგდებინე იგი ამირან დარეჯანის ძე.
Line: 27    იყო ზრუნვა და ტირილი დიდი. მაშინ ამოიღო დაშნა მოგვისაგან,
Line: 28    ჰკრა აშკმობილსა ყიასა, ჩაშ თუ, მწვედ ეტკივნა და წამსა-ვე პირი-დაღმა
Line: 29    წამოაგდო და, რა გაუშვა, კვლა-ცა ვკარ ჴრმალი, შემომიტივა,
Line: 30    ჩამნთქა და გაიქცა. მოეწივა ამირან დარეჯანის ძე, ჰკრა ზურგსა
Line: 31    ჴრმალი და წმიდად გაკვეთა. ეგზომ დიდი იყო იგი ვეშაპი და
Line: 32    საშინელი, რომელ მე და ჩემი ცხენი ჴორჴსა მისა შიგან თავისუფლად ადეგით და
Line: 33    კიდე გამოგვიყვანნა ცხენი და კაცი ორნი-ვე ნათელნი.

Line: 34       მივიდეს აბან ქამანის ძე და ქაოზ ქოსის ძე მას მეორესა ვეშაპსა
Line: 35    ზედა და აბან ქამანის ძე შეიპყრა ცხენითურთ. ეგზომ დიდი არა
Line: 36    იყო, ვითა პირველი, რომელ-მცა ჩაენთქა აიხვნა ცხენი და კაცი
Line: 37    ორნი-ვე და გაიქცა. მიეწია ქაოზ ქოსის ძე, ჰკრა ჴრმალი და მოკლა
Line: 38    იგი-ცა რა იგი ვეშაპნი ორნი-ვე დაიჴოცნეს, ფიცხლა იგი კაცნი
Page: 370  Line: 1    სპილენძისანი დაილეწნეს. შეიქმნა სიხარული მეტად დიდი მას სამეფოსა
Line: 2    შინა და ამას იტყოდეს, ვითა არა-ვინ ყოფილა კაცთა ნათესავი
Line: 3    სწორი ამირან დარეჯანის ძისა და არ-ცა ვის ეგეთნი ყმანი ჰყოლებიან-ო.
Line: 4    მერმე დედოფალსა შეასხმიდეს ქებასა, ამისთვის, რომელ
Line: 5    გამოაჩინე ესეთი კაცი მეფედ ჩვენზე-და-ო. შევედით წალკოტსა შინა
Line: 6    ეგეთსა, რომელ არა დგა ქვეყანასა ზედა წალკოტი სწორი მისი,
Line: 7    და ვნახენით ხენი საკვირველნი და სურნელნი და მას შინა წყალნი
Line: 8    შვენიერნი, რომელ რა-ცა ღმრთისა დაბადებული სურნელი იყო,
Line: 9    იგი და ყოველი ფერი ხილი შიგან იყო. ხენი ვნახენით ერთნი, შვენიერნი,
Line: 10    გარე-შემოზღუდვილნი და ამას იტყოდეს, ვითა: ზეთი გამოვალს
Line: 11    მათ ხეთაგან ესეთი, რომელ სნეულსა შეასვან, გამრთელდების, თუ
Line: 12    ბრმასა თვალთა უწთონ, აეხილვიან და ყოველსა სენსა ჰკურნებს-ო.
Line: 13    და არა ითქმის სიკეთე მის წალკოტისა კაცისა ენისაგან. დავყვენით
Line: 14    მუნ მრავალნი დღენი. განვისვენეთ და ვინადირეთ. გარშემოსა
Line: 15    მის წალკოტისასა იყო სანადირო გამორჩეული. და წამოვედით მუნით
Line: 16    სიხარულითა დიდითა.

Line: 17       ცხოვნდი, მეფეთ-მეფეო, უკუნისამდე! [ ამირან ] ცოლსა მისსა ვითა
Line: 18    გაეჩვენა, უკეთ აღარ ეგებოდა და მოვედით ქალაქად სიხარულითა.
Line: 19    მაშინ ამირან დარეჯანის ძესა სიკეთისა მისისათვის ეგზომისა
Line: 20    მოართვნეს მის სამეფოთა ციხეთა და ქალაქთა კლიტენი ყოველნი
Line: 21    და ვიყვენით სიხარულსა შინა ჟამთა მრავალთა. მერმე წამოვედით
Line: 22    ბაღდადსა გამარჯვებულნი -- პატრონი ჩემი და ჩვენ.

Line: 23       მაშინ მიესმა ამბავი მის წითლოსნისა ჭაბუკისა მოკვლა ამირან
Line: 24    დარეჯანის ძისაგან საბურ რაბაგის ძესა, ძმასა მის წითლოსანისა
Line: 25    ჭაბუკისასა, მაგრა ჭაბუკობითა დიდად უკეთესსა. მოვიდა ძმისა მისისა,
Line: 26    მის წითლოსნისა ჭაბუკისა, სისხლისა ძებნად და დადგა გზასა
Line: 27    ზედა ჩვენსა.

Line: 28       ისმენდი, მეფეთ-მეფეო! მოსრულიყვნეს შინა ალი მოჰამადის ძე,
Line: 29    ასან ბადრის ძე და ყამარ ყამრელი და ეკითხათ, თუ სად არის პატრონი
Line: 30    ჩვენი ამირან დარეჯანის ძეო? უთხრეს წამოსლვა ჩვენი
Line: 31    და წამოსულ-იყვნეს იგინი-ცა კვალსა ჩვენსა ძებნად ჩვენად და
Line: 32    საბურ რაბაგის ძე და იგინი ერთგან შეყრილ-იყვნეს. ჰყვა საბურს
Line: 33    ლაშქარი დიდი და ჰკითხა, თუ: ვინ ხართ, ძმანო? მათ უთხრეს, ვითა:
Line: 34    ყმანი ვართ ამირან დარეჯანის ძისა-ო. რა ესე თქვეს, შეუზახნა
Line: 35    ლაშქართა და უბრძანა: დაჴოცენით-ო! მათ გამოიწვადნეს ჴრმალნი
Line: 36    და შეებნეს მას ყოვლისა ქვეყანისა ლაშქარსა იგი სამნი კაცნი.
Line: 37    კლდე იყო დიდი და მათ სამთა-ვე ბეჭნი მას კლდესა მიჰყუდნეს. გამოვიდის
Line: 38    და ერთი მეორესა ეცვალებოდის. იბრძოლეს სამთა-ვე ამა
Line: 39    წესითა კვირა ერთი და ჴოცეს კაცი ურიცხვი, რომელ თვით იგინი-ვე
Page: 371  Line: 1    იტყოდეს: სამი ათასი კაცი მოკლეს-ო. იამპარტავანა საბურ რაბაგის
Line: 2    ძემან და თვით არა მივიდა მათად ომად და ჩვენ მივედით ომსა
Line: 3    ზედა.

Line: 4       შეხედნა ამირან დარეჯანის ძემან და ეგრე თქვა: ომსა ფიცხელსა
Line: 5    ვხედავ, განა ვინ არიან, არ ვიცი-ო. კვლა ცოტა-ღა წავლეთ და
Line: 6    ბრძანა: ისინი ყმანი ჩემნი არიან, სით-ცა მოდიან ალი მოჰამადის ძე,
Line: 7    ასან ბადრის ძე და ყამარ ყამრელი-ო. ჩვენად თურე ძებნად წამოსულ-იყვნეს,
Line: 8    წარვისწრაფეთ და ომსა ზედა მივედით. იყივლა ამირან
Line: 9    დარეჯანის ძემან: მო-ღმერთო-ვედით-ო! შემოგვხედნეს და გაიცინეს,
Line: 10    გაგულოვანდეს და სამთა-ვე შეუტევეს და მრავალი ცხენი და კაცი
Line: 11    მოკლეს. მივედით ჩვენ-ცა და შევებენით, მრავალი მოვკალით.
Line: 12    მიესმა საბურ რაბამის ძესა, ვითა: მო-ვინ-მე-ვიდეს მეშველნი, მათთანა
Line: 13    ერთი კაცი არის ეგეთი, რომელ თვალთა ჩვენთა არა უნახავს
Line: 14    კაცი მისებრი-ო. მან ცნა, ვითა: ისი კაცი ამირან დარეჯანის ძე არის-ო. უკუ-ყარა
Line: 15    ლაშქარი თვისი და ეგრე თქვა, ვითა აქა ომი ჴამს-ო მოეგზავნა
Line: 16    კაცი და შემოეთვალა, ვითა: შენ მოგიკლავს ძმა ჩემი იგი
Line: 17    წითლოსანი ჭაბუკი და აწ მე შენად ომად მოსრულ-ვარ. მე შენი
Line: 18    ყმანი არა დავჴოცენ; შენ ჩემნი რად დაჴოცენ-ო? აწ ესე მტკიცედ
Line: 19    იცოდე, რომელ ანუ სიკვდილი შენი მოსრულ არს და ანუ ჩემი.
Line: 20    ხვალე არს ომი შენი და ჩემი-ო. არქვა ამირან დარეჯანის ძემან,
Line: 21    ვითა: ძმამან შენმან სიამპარტავნითა მოიკლა თავი თვისი და ფათერაკად
Line: 22    მოკვდა და აწ კვლა შენ მეწყალვი, რომელ შენ-ცა მოჰკვდები
Line: 23    ჴელითა ჩემითა. ლაშქარნი შენნი ამისთვის დავჴოცენ, რომელ
Line: 24    სამთა კაცთა ზედა ლაშქარნი დახვეულ-იყვნენ, ვითა-მცა არა უშველდი?
Line: 25    აწ ისმინე მოჴსენება ჩემი და ნუ დაიდგამ დღეთა ძმისა შენისათა
Line: 26    და წაედ მშვიდობით. ამა სიტყვასა ზედა გაწყრა საბურ და
Line: 27    მოუგზავნა მოციქული ფიცხელი და დაასკვნეს ხვალისად ომი.

Line: 28       ვითა გათენდა, შეეკაზმა საბურ რაბაგის ძე და შეჯდა შავსა
Line: 29    ცხენსა შავითა ტანისამოსითა. იყო იგი ლაშქარი მისი ყველა შავითა,
Line: 30    ძმისა მისისათვის. გამოვიდა იგი საბურ რაბაგის ძე და აქათ გავიდა
Line: 31    ამირან დარეჯანის ძე. ფიცხლად შეუტევეს ერთმან-ერთსა და
Line: 32    შეიბნეს. გარდაჴდა ომი დიდი მწუხრამდის და ვერა რომელმან
Line: 33    აჯობეს. აბჯართა ცემისაგან არა ისმოდა ყურთა ჴმა. მოუკლეს
Line: 34    ერთმან-ერთსა მრავალი ცხენი და გარდაალეწეს ერთმან-ერთსა მრავალი
Line: 35    ჴრმალი და ვერა აჯობა ერთმან-ცა. გაიყარნეს. რა გათენდა,
Line: 36    კვლა შეიბნეს. სამი დღე იბრძოლეს და ვერა გარდასწყვიტეს.
Line: 37    უფიცხესი და უფიცხესი იყო ომი ერთობ დაუმძიმდა გასწორება
Line: 38    ამირან დარეჯანის ძესა და ესე დაასკვნა: თუ მოვერიო, მოვკლავ-ო.
Line: 39    მას ღამესა ლაშქარსა ყველასა მოეგზავნა კაცი ამირან დარეჯანის
Page: 372  Line: 1    ძესა თანა, ვითა: პატივ-ეც ჭაბუკობასა შენსა. თუ მოერიო, ნუ
Line: 2    მოჰკლავ, მით რომელ ესე მარტო დარჩომილა თავისა სახლსა შინ-ა-ო.
Line: 3    უქადა ამირან დარეჯანის ძემან მათ ლაშქართა არ-მოკლვა
Line: 4    საბურ რაბაგის ძისა. კვლა მოეგზავნა კაცი საბურს და ესე შემოეთვალა:
Line: 5    ხვალე გარდაწყვედა არს შენი და ჩემი-ო მაშინ ბრძანა
Line: 6    ამირან დარეჯანის ძემან თუ მომერევის საბურ რაბაგის ძე,
Line: 7    მომკლავს, მით რომელ ძმისა მისისა მის წითლოსნის-ა ჭაბუკის
Line: 8    სისხლსა ეძებს, და უკვირდა ეგზომი სიკეთე რაბაგის ძისა. არქვა,
Line: 9    თუ: ზენაარმან ღმრთისამან, რადგან ეგრე კარგი ჭაბუკი არის, თუ
Line: 10    მოვერიო, არა მოვკლა-ო.

Line: 11       ხვალისად დღე შეეკაზმა საბურ რაბაგის ძე და გამოვიდა. ეკიდნეს
Line: 12    პოლოტიკნი რკინანი სატკივართა ადგილთა და ეგრე იყივლა:
Line: 13    გამოედ, დარეჯანის ძეო! ფიცხლა გავიდა დარეჯანის ძე. შემოუვლეს
Line: 14    ნავარდი ერთმან-ერთსა და გაფიცხდა ომი უფრო ყოველთა
Line: 15    ომთასა. ბოლოსა ჟამსა იყივლა დარეჯანის ძემან, გაიყვანა ცხენი
Line: 16    და არქვა: გაფრთხილდი, საბურ რაბაგის ძეო, მოვალ შენზედა-ო.
Line: 17    გაიყვანა ცხენი მან-ცა და უყივლა: აწ მოვიდა სიკვდილი შენი-ო.
Line: 18    წამსა-ვე შეუტევეს ერთმან-ერთსა და ჩაშ თუ შეშინდეს საბურ რაბაგის
Line: 19    ძისა ლაშქარნი მოკლვასა საბურისასა და იყივლეს ერთ-პირად
Line: 20    და არქვეს: ამირან დარეჯანის ძეო, ზენაარსა ღმრთისასა, რა გიქადებია,
Line: 21    გაგვისრულე-ო. მათ ლაშქართა სიტყვასა ზედა გასტყორცა
Line: 22    ჴრმალი, შეუტევა, მიჰყო ჴელი, მოჰჴადა უნაგირთაგან, დასცა ქვეყანასა
Line: 23    ზედა და აღარა მოკლა.

Line: 24       გარდაჴდა ყოველი ლაშქარი საბურისა, თაყვანი-სცეს და ქება
Line: 25    შეასხეს ამირან დარეჯანის ძესა, თქვეს. კურთხეულ-მცა არს ჭაბუკობა
Line: 26    შენი, რომელ არა-ვინ ნახულ არს ჭაბუკი კაცთა ნათესავი შენებრი-ო. დადგეს
Line: 27    ერთგან საბურ რაბაგის ძე და ამირან დარეჯანის
Line: 28    ძე. მას დღესა განისვენეს და დაემოყვრნეს. დილას წავიდა საბურ
Line: 29    და ჩვენ-ცა წავედით. მოვედით ბაღდადსა მხიარულნი და გამარჯვებულნი.

Line: 30       აქა დასრულდა კარი ტილისმათა.

Line: 31       მეფეო, იგი სახლი, რომელ თქვენ გინახავს, მუნ მოვედით. მაშინ
Line: 32    მოიყვანა მხატვარი და დაწერა თავი თვისი და ჩვენ-ცა დაუსრულებელ
Line: 33    ყვნას ღმერთმან დიდება და გამარჯვება მეფობისა თქვენისა
Line: 34    უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Amirandarejaniani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 15.11.2018. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.