| Strophe: S280/K280 | ||
| Verse: a | ქალი ადგა და წავიდა | მის ყმისა მოსაყვანებლად; |
| Verse: b | "არ ეწყინაო", უამბობს, | არს მისად მაგულვანებლად, |
| Verse: c | ხელი მოჰკიდა, მოჰყვანდა, | ვით, მთვარე მოსავანებლად; |
| Verse: d და | იგი რა ნახა ტარიელ, | თქვა მზისა დასაგვანებლად. |
| Strophe: S283/K283 | ||
| Verse: a | გამოეგება ტარიელ, | ჰმართებს ორთავე მზე დარად, |
| Verse: b | ანუ ცით მთვარე უღრუბლო | შუქთა მოჰფენდეს ქვე ბარად, |
| Verse: c | რომე მათ თანა ალვისა | ხეცა ვარგ იყო ხედ არად, |
| Verse: d და | ჰგვანდეს შვიდთავე მნათობთა, | სხვადმცა რისად ვთქვი მე დარად! |
| Strophe: S284/K284 | ||
| Verse: a | მათ აკოცეს ერთმანერთსა, | უცხოებით არ დაჰრიდეს, |
| Verse: b | ვარდსა ხლეჩდეს, ბაგეთაგან | კბილნი თეთრნი გამოსჭვირდეს, |
| Verse: c | ყელი ყელსა გარდააჭვდეს, | ერთმანერთსა აუტირდეს, |
| Verse: d და | ქარვად შექმნნეს იაგუნდნი | მათნი, თუცა ლალად ღირდეს. |
| Strophe: S285/K285 | ||
| Verse: a | მობრუნდეს. ყმამან ავთანდილს | ხელი შეუპყრა ხელითა, |
| Verse: b | ერთგან დასხდეს და იტირეს | დიდხან ცრემლითა ცხელითა. |
| Verse: c | ასმათი სულსა უღებდა | სიტყვითა საკვირველითა: |
| Verse: d და | "თავთა ნუ დაჰხოცთ, ნუ ბნელ-იქმთ | მზესა თქვენითა ბნელითა". |
| Strophe: S286/K286 | ||
| Verse: a | ტარიელის ვარდი იყო | დათრთვილული, არ დაზრული; |
| Verse: b | ყმასა უეთხრა: "მესწრაფების, | მითხარ შენი დაფარული, |
| Verse: c | ვინ ხარ, ანუ სით მოსრულხარ, | სადაური, სით მოსრული? |
| Verse: d და | მე სიკვდილსა აღარ ვახსოვ, | ვარ მისგანცა გაწირული". |
| Strophe: S287/K287 | ||
| Verse: a | ავთანდილ გასცა პასუხი, | სიტყვები ლამაზებია: |
| Verse: b | "ლომო და გმირო ტარიელ, | ვის თავი გინაზებია, |
| Verse: c | მე ვარ არაბი, არაბეთს | არს ჩემი დარბაზებია, |
| Verse: d და | მიჯნურობითა დამწვარ ვარ, | ცეცხლი უშრეტი მგზებია. |
| Strophe: S288/K288 | ||
| Verse: a | მე პატრონისა ჩემისა | ასული შემყვარებია; |
| Verse: b | თვით მეფედ მათად მას ხედვენ | მონები მკლავ-მაგრებია. |
| Verse: c | თუცა არ მიცნობ, გინახავ, | თუ ვითა გიაზრებია, |
| Verse: d და | გახსოვსც*ა, ოდეს დაჰხოცე | მონები არ-საპყრებია? |
| Strophe: S287/K287 | ||
| Verse: a | შენ მინდორს გნახეთ გაჭრილი, | ჩვენ ზედა გარდგეკიდენით, |
| Verse: b | პატრონი ჩემი გაგიწყრა, | ჩვენ ხაფად წაგეკიდენით, |
| Verse: c | გიხმეთ, არ მოხვე, ლაშქარნი | უკანა გამოგკიდენით, |
| Verse: d და | შენ ველნი წითლად შეჰღებენ | სრულად სისხლისა კი დენით. |
| Strophe: S288/K288 | ||
| Verse: a | ყველაკასა მათრახითა | თავი უხრმლოდ გარდაჰკვეთეთ. |
| Verse: b | მეფე შეჯდა, დაგვეკარგე, | კვალი შენი ვერ მოვკვეთეთ, |
| Verse: c | ვითა ქაჯი დაგვემალე, | მონებიცა დავაფეთეთ, |
| Verse: d და | ამან უფრო დაგვაშმაგნა, | თავი სრულად გავაშეთეთ. |
| Strophe: S289/K289 | ||
| Verse: a | ჭმუნვა შეექმნა, თქვენც იცით, | ხელმწიფე ნებიერია. |
| Verse: b | მოგნახეს, გძებნეს ყოველგან, | მათ რუკა დაუწერია, |
| Verse: c | ვერ ნახეს შენი მნახავი* | ვერცა ყმა, ვერცა ბერია; |
| Verse: d და | აწ გამომგზავნა, რომელსა | ვერ მზე ჰგავს, ვერ ეთერია. |
| Strophe: S290/K290 | ||
| Verse: a | მიბრძანა: "მიცან ამბავი | მის ყმისა წარხდომილისა, |
| Verse: b | მაშინ ვარ მქმნელი საქმისა, | მის შენგან მონდომილისა". |
| Verse: c | სამ წლამდის მითხრა დადენა | უმისოდ ცრემლთა მილისა. |
| Verse: d და | არ გიკვირს, გავძელ ვერ-ჭვრეტა | მისისა მე ღიმილისა?! |
| Strophe: S291/K291 | ||
| Verse: a | აქანამდის მნახავიცა | კაცი შენი არ მენახა; |
| Verse: b | ქურდნი* ვნახენ, რომე თქვენთვის | სიტყვა რამე გაემკვახა; |
| Verse: c | მათრახითა ჩამოგეგდო | ერთი, მკვდართა დაგესახა; |
| Verse: d და | მათ მასწავლეს, ძმა რომელთა | სულ-მობრძავი სამე, გლახ, ა". |
| Strophe: S292/K292 | ||
| Verse: a | ტარიელსცა აეხსენა | ომი მათი მაშინდელი, |
| Verse: b | იტყვის: "მახსოვს ეგე საქმე, | თუცა არის ადრინდელი; |
| Verse: c | ერთგან გნახენ ნადირობას | შენ და შენი მე გამზრდელი; |
| Verse: d და | მით ვტიროდი, მომეგონა | მე, გლახ, ჩემი წარმწყმედელი. |
| Strophe: S293/K293 | ||
| Verse: a | რას მაქმნევდით, რად გინდოდი, | ერთმანერთსა რითა* ვჰგვანდით? |
| Verse: b | თქვენ მორჭმულნი სთამაშობდით, | ჩვენ მტირალნი ღაწვთა ვჰბანდით. |
| Verse: c | რა მონანი შესაპყრობლად | მომწიენით, გაჰგულვანდით, |
| Verse: d და | აწ ვეჭვ, რომე ჩემად ნაცვლად | თანა მკვდართა მიიტანდით. |
| Strophe: S294/K294 | ||
| Verse: a | მოვიხედენ, მომეწია | რა პატრონი შენი, ვნახე, |
| Verse: b | ხელმწიფობით შემებრალნეს, | ამად ხელი არ შევახე, |
| Verse: c | თვალთა წინა გამოგექეც, | მეტი არა შევუზრახე. |
| Verse: d და | ჩემი ცხენი უჩინოსა | ჰგავს და სხვასმცა რას ვასახე! |
| Strophe: S295/K295 | ||
| Verse: a | კაცმან ვერ ასწრას თვალისა | დაფახვა, დაწამწამება, |
| Verse: b | მას გავექცევი, ვისგანცა | ჩემი არა ვცნა ამება; |
| Verse: c | მათ თურქთა მიღმა გამეგო | მე არას არ შეწამება, |
| Verse: d და | ავად ჰშვენოდა მორევნა | და ჩემი დათამამება. |
| Strophe: S296/K296 | ||
| Verse: a | აწ ვაშად მოხვე, მეამა | ნახვა შენისა პირისა! |
| Verse: b | ტანად სარო და პირად მზე, | მამაცად მსგავსი გმირისა, |
| Verse: c | გარჯილ ხარ, მაგრა* არა ხარ | გარდაუხდელი ჭირისა: |
| Verse: d და | ძნელია პოვნა კაცისა | ღმრთივ ზეცით განაწირისა!" |
| Strophe: S297/K297 | ||
| Verse: a | ავთანდილ უთხრა: "ვით მაქებ | საქები ბრძენთა ენისა? |
| Verse: b | მაგისად ნაცვლად რამც ვიყავ* | ღირსი ქებისა თქვენისა! |
| Verse: c | სახე ხარ მზისა ერთისა, | ზეცით მნათისა ზენისა, |
| Verse: d და | რათგან ვერ შეგცვლის პატიჟი | ეგზომთა ცრემლთა დენისა. |
| Strophe: S298/K298 | ||
| Verse: a | ამა დღემან დამავიწყა, | გული ჩემი ვინ დაბინდა; |
| Verse: b | დამიგდია სამსახური მისი, | იქმნას, რაცა გინდა; |
| Verse: c | იაგუნდი ეგრეცა სჯობს, | ათასჯერმცა მინა მინდა, |
| Verse: d და | შენ გეახლო სიკვდილამდის, | ამის მეტი არა მინდა!" |
| Strophe: S299/K299 | ||
| Verse: a | ტარიელ უთხრა: "მე შენი | გული აწ მემხურვალების; |
| Verse: b | მიკვირს, თუ ნაცვლად მაგისად | შენ ჩემი რა გევალების! |
| Verse: c | მაგრა წესია, მიჯნური | მიჯნურსა შეებრალების, |
| Verse: d და | შე საყვარელსა გაგყარო, | ესე რათ გენაცვალების! |
| Strophe: S300/K300 | ||
| Verse: a | წამოსრულ ხარ ჩემად ძებნად, | პატრონისა სამსახურად; |
| Verse: b | ღმერთმან ქმნა და გიპოვნივარ, | შენცა ცდილ ხარ მამაცურად. |
| Verse: c | მაგრა ჩემსა რა გიამბობს, | გამოჭრილ ვარ ასრე თუ რად! |
| Verse: d და | მე თუ ვიტყვი, დამწვავს ცეცხლი | ცხელი, შემიქმს ალად, მურად". |
| Strophe: S301/K301 | ||
| Verse: a | ასმათ უთხრა: "ლომო, ცრემლით | მაგა ცეცხლსა რა ერგების! |
| Verse: b | მე ვითა ვთქვა წვევა თქმისა, | რათგან ეგრე* არ ეგების! |
| Verse: c | ვხედავ, ესე ხელი ვინმე | მოყმე შენთვის წაეგების, |
| Verse: d და | ცნას მიზეზი შენთა წყლულთა, | ქმნას რა, ღონეა ეგების. |
| Strophe: S302/K302 | ||
| Verse: a | მეხვეწებოდა, ლამოდა | ჩემგან რასამე სმენასა; |
| Verse: b | ნუ უყოს ღმერთმან, გაძლება | მემცა ვით მივეც ენასა! |
| Verse: c | თუ რას სცნობს, ვეჭობ ამისგან | თქვენსა რასამე ლხენასა. |
| Verse: d და | არს უკეთესი, რაცაღა | სწადს განგებასა ზენასა". |
| Strophe: S303/K303 | ||
| Verse: a | ამას დაყმუნდა ტარიელ | დამწვარი, დაალებული; |
| Verse: b | ასმათს უბრძანა: "მას აქათ | შენ ხარ ჩემ თანა ხლებული; |
| Verse: c | რად არა იცი, უწამლო | არს ლები ესე ლებული! |
| Verse: d და | კვლა ესე ყმა მწვავს მტირალი, | ცრემლითა დავალებული. |
| Strophe: S304/K304 | ||
| Verse: a | კაცმან ვით პოვოს, ღმრთისაგან | რაც არა* დანაბადია! |
| Verse: b | მით გული ჩემი სევდამან | აწ ასრე დანაბა დია, |
| Verse: c | კვლა გზასა მიკრავს, მიჭირავს | მითქს ბადე დანაბადია; |
| Verse: d და | აწ ხელთა, ნაცვლად ლხინისა, | ჩალა მაქვს და ნაბადია. |
| Strophe: S305/K305 | ||
| Verse: a | მაგრა ღმერთმან მოწყალემან | მით ცნობითა ერთით მზითა |
| Verse: b | ორი მისი მოწყალება | დღესცა მომცა ამა გზითა: |
| Verse: c | პირველ, შეჰყრის მოყვარულთა | ჩემით რათმე მიზეზითა, |
| Verse: d და | კვლა, ნუთუმცა სრულად დამწვა | ცეცხლთა ცხელთა ანაგზითა". |
| Strophe: S306/K306 | ||
| Verse: a | ყმასა უთხრა: "ვინცა კაცმან | ძმა იძმოს, თუ დაცა იდოს, |
| Verse: b | ხამსო მისთვის სიკვდილსა და | ჭირსა თავი არ დაჰრიდოს; |
| Verse: c | ღმერთმან ერთი რად* აცხოვნოს, | თუ მეორე არ წაწყმიდოს! |
| Verse: d და | შენ ისმენდი, მე გიამბობ, | რაცღა გინდა წამეკიდოს". |
| Strophe: S307/K307 | ||
| Verse: a | ასმათს უთხრა: "მოდი, მოჯე, | თანა წყალი მომიტანე, |
| Verse: b | დაბნედილსა მაპკურებდი, | გული მითა გარდამბანე; |
| Verse: c | მკვდარი მნახო, დამიტირე, | სულთქვმა გაათანისთანე, |
| Verse: d და | მე სამარე გამითხარე, | აქა მიწა მიაკვანე". |
| Strophe: S308/K308 | ||
| Verse: a | ღილ-ჩახსნილი საამბობლად | დაჯდა, მხარნი ამოყარნა; |
| Verse: b | ვითა მზე ჯდა მოღრუბლებით, | დიდხან შუქნი არ ადარნა; |
| Verse: c | ვერ გაახვნა სასაუბროდ, | მან ბაგენი გაამყარნა, |
| Verse: d და | მერმე სულთქვნა, დაიზახნა, | ცრემლნი ცხელნი გარდმოყარნა. |
| Strophe: S309/K309 | ||
| Verse: a | მოსთქვამს: "ჰაი, საყვარელო, | ჩემო, ჩემთვის დაკარგულო, |
| Verse: b | იმედო და სიცოცხლეო, | გონებაო, სულო, გულო, |
| Verse: c | ვინ მოგკვეთა, არა ვიცი, | ხეო, ედემს დანერგულო! |
| Verse: d და | ცეცხლმან ცხელმან ვით ვერ დაგწვა, | გულო, ასჯერ დადაგულო?!" |
