| Strophe: S310/K310 | ||
| Verse: a | "ისმენდი, მიეც გონება | ჩემთა ამბავთა სმენასა; |
| Verse: b | საუბართა და საქმეთა | ვისთა ძლივ ვათქმევ ენასა, |
| Verse: c | იგი, ვინ ხელ-მქმნის, მოველი | მისგან აროდეს ლხენასა, |
| Verse: d და | ვისგან შევუცავ სევდათა, | სისხლისა ღვართა დენასა. |
| Strophe: S311/K311 | ||
| Verse: a | "ინდოეთს შვიდთა მეფეთა | ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: |
| Verse: b | ექვსი სამეფო ფარსადანს | ჰქონდა, თვით იყო მპყრობელი, |
| Verse: c | უხვი, მდიდარი, უკადრი, | მეფეთა ზედა მფლობელი, |
| Verse: d და | ტანად ლომი და პირად მზე, | ომად მძლე, რაზმთა მწყობელი. |
| Strophe: S312/K312 | ||
| Verse: a | მამა-ჩემი ჯდა მეშვიდე*, | მეფე მებრძოლთა მზარავი, |
| Verse: b | სარიდან ერქვა სახელად, | მტერთა სრვად დაუფარავი; |
| Verse: c | ვერვინ ჰკადრებდის წყენასა, | ვერ ცხადი, ვერცა მპარავი; |
| Verse: d და | ნადირობდის და იშვებდის | საწუთრო-გაუმწარავი. |
| Strophe: S313/K313 | ||
| Verse: a | ხალვა მოსძულდა, შეექმნა | გულს კაეშანთა ჯარები. |
| Verse: b | თქვა: "წამიღია მტერთაგან | ძლევით ნაპირთა არები, |
| Verse: c | ყოვლგნით გამისხმან, მორჭმით ვზი, | მაქვს ზეიმი და ზარები"; |
| Verse: d და | ბრძანა: "წავალ და მეფესა | ფარსადანს შევეწყნარები"; |
| Strophe: S314/K314 | ||
| Verse: a | ფარსადანს წინა დაასკვნა | გაგზავნა მოციქულისა, |
| Verse: b | შესთვალა: "შენ გაქვს მეფობა | ინდოეთისა სრულისა; |
| Verse: c | აწ მე მწადს, თქვენსა წინაშე | მეცა ვცნა ძალი გულისა, |
| Verse: d და | სახელი დარჩეს ჩემისა | ერთგულად ნამსახურისა". |
| Strophe: S315/K315 | ||
| Verse: a | ფარსადან შექმნა ზეიმი | ამა ამბვისა მცნობელმან. |
| Verse: b | შესთვალა: "ღმერთსა მადლობა | შევსწირე ხმელთა მფლობელმან, |
| Verse: c | რათგან ეგე ჰქმენ მეფემან, | ჩემებრ ინდოეთს მპყრობელმან. |
| Verse: d და | აწ მოდი, ასრე პატივ გცე, | ვითა მამამან მშობელმან". |
| Strophe: S316/K316 | ||
| Verse: a | ერთი სამეფო საკარგვად, | უბოძა ამირბარობა. |
| Verse: b | თვით ამირბარსა ინდოეთს | აქვს ამირ-სპასალარობა. |
| Verse: c | მეფე* რა დაჯდა, არა სჭირს | ხელისა მიუმცთარობა*; |
| Verse: d და | სხვად პატრონია, მართ ოდენ | არა აქვს კეისარობა. |
| Strophe: S317/K317 | ||
| Verse: a | თვით მეფემან მამა-ჩემი | დაიჭირა სწორად თავსა. |
| Verse: b | თქვა: "ჩემებრი ამირბარი, | ნაძლევი ვარ, ვისმცა ჰყავსა!" |
| Verse: c | ლაშქრობდის და ნადირობდის, | აძლევდიან მტერნი ზავსა. |
| Verse: d და | მას არა ვჰგავ ასრე, ვითა | მე სხვა კაცი არა მგავსა. |
| Strophe: S318/K318 | ||
| Verse: a | ძე არ ესვა მეფესა და | დედოფალსა მზისა დარსა, |
| Verse: b | ჭმუნვა ჰქონდა, ჟამი იყო, | მით აეხვნეს სპანი ზარსა. |
| Verse: c | ვაჲ კრულია დღემცა იგი, | მე მივეცი ამირბარსა! |
| Verse: d და | მეფემ ბრძანა: "შვილად გავზრდი, | თვით ჩემივე გვარი არსა". |
| Strophe: S319/K319 | ||
| Verse: a | მეფემან და დედოფალმან | მიმიყვანეს შვილად მათად, |
| Verse: b | საპატრონოდ მზრდიდეს სრულთა | ლაშქართა და ქვეყანათად, |
| Verse: c | ბრძენთა მიმცეს სასწავლელად | ხელმწიფეთა ქცევა-ქმნათად; |
| Verse: d და | მოვიწიფე, დავემსგავსე | მზესა თვალად, ლომსა ნაკვთად. |
| Strophe: S320/K320 | ||
| Verse: a | ასმათ, მითხრობდი, რაცა სცნა | ჩემგან ამბობა ცილისა. |
| Verse: b | ხუთისა წლისა შევიქმენ | მსგავსი ვარდისა შლილისა; |
| Verse: c | ჭირად არ მიჩნდის ლომისა | მოკლვა, მართ ვითა სილისა; |
| Verse: d და | არ გაჰვიდოდის ფარსადანს | მისი არა-სმა შვილისა. |
| Strophe: S321/K321 | ||
| Verse: a | ასმათ, შენცა ხარ მოწამე | ჩემისა ფერ-მიხდილისა, |
| Verse: b | მზესა მე ვსჯობდი შვენებით, | ვით ბინდსა ჟამი დილისა; |
| Verse: c | იტყოდეს ჩემნი მნახავნი: | "მსგავსია ედემს ზრდილისა". |
| Verse: d და | აწ მაშინდლისა ჩემისა | სახე ვარ ოდენ ჩრდილისა. |
| Strophe: S322/K322 | ||
| Verse: a | მე ხუთისა წლისა ვიყავ, | დაორსულდა დედოფალი". |
| Verse: b | ესე რა თქვა, ყმამან სულთქვნა, | ცრემლით ბრძანა: "შობა ქალი". |
| Verse: c | დაბნედასა მიეწურა, | ასმათ ასხა გულსა წყალი; |
| Verse: d და | თქვა: "მაშინვე მზესა ჰგვანდა, | აწ მედების ვისგან ალი! |
| Strophe: S323/K323 | ||
| Verse: a | წიგნი წიგნსა ეცემოდა, | დედოფალი ოდეს შობდა, |
| Verse: b | მოციქული - მოციქულსა, | ინდოეთი სრულად სცნობდა; |
| Verse: c | მზე და მთვარე განსცხრებოდეს, | სიხარულით ცა ნათობდა; |
| Verse: d და | ყოვლი არსად შემოსრული | მხიარული თამაშობდა. |
| Strophe: S324/K324 | ||
| Verse: a | ქება არ ითქმის ენითა, | აწ ჩემგან ნაუბარითა*. |
| Verse: b | ფარსადან დაჯდა ხარებად | ზეიმითა და ზარითა; |
| Verse: c | ყოვლგნით მოვიდეს მეფენი | ნიჭითა მრავალ-გვარითა. |
| Verse: d და | საჭურჭლე გასცეს, აივსნეს | ლაშქარნი საბოძვარითა. |
| Strophe: S325/K325 | ||
| Verse: a | საშობელი გაიყარა, | ზრდა დაგვიწყეს მე და ქალსა. |
| Verse: b | მართ მაშინვე ჰგვანდა იგი | მზისა შუქთა ნასამალსა. |
| Verse: c | ვუყვარდით და სწორად ვუჩნდით | მეფესა და დედოფალსა. |
| Verse: d და | აწ ვახსენებ, ვისგან ჩემი | დაუდაგავს გული ალსა!" |
| Strophe: S326/K326 | ||
| Verse: a | ყმა დაბნდა, რა სახელისა | ხსენებასა მიეწურა; |
| Verse: b | ავთანდილსცა აეტირა, | მისმან ცეცხლმან გულსა ჰმურა; |
| Verse: c | ქალმან სულად მოაქცია, | მკერდსა წყალი დააპკურა. |
| Verse: d და | თქვა: "ისმენდი, მაგრა ჩემი | სიკვდილისა დღე დასტურ- ა. |
| Strophe: S327/K327 | ||
| Verse: a | მას ქალსა ნესტან-დარეჯან | იყო სახელად ხმობილი. |
| Verse: b | შვიდისა წლისა შეიქმნა | ქალი წყნარი და ცნობილი, |
| Verse: c | მთვარისა მსგავსი, შვენებით | მზისაგან ვერ-შეფრობილი*; |
| Verse: d და | მისსა ვით გასძლებს გაყრასა | გული ალმასი, წრთობილი! |
| Strophe: S328/K328 | ||
| Verse: a | იგი ასრე მოიწიფა, | მე შემეძლო შესლვა ომსა; |
| Verse: b | მეფე ქალსა ვით ხედვიდა | მეფობისა ქმნისა მწთომსა, |
| Verse: c | მამასავე ხელთა მიმცეს, | რა შევიქმენ ამა ზომსა; |
| Verse: d და | ვბურთობდი და ვნადირობდი, | ვით კატასა ვხოცდი ლომსა. |
| Strophe: S329/K329 | ||
| Verse: a | მეფემან სახლი ააგო, | შიგან საყოფი ქალისა: |
| Verse: b | ქვად ფაზარი სხდა, | კუბო დგა იაგუნდისა თვალისა, |
| Verse: c | პირსა ბაღჩა და საბანლად | სარაჯი ვარდის წყალისა; |
| Verse: d და | იგი მუნ იყვის, მედების | ვისგან სახმილი ალისა! |
| Strophe: S330/K330 | ||
| Verse: a | დღე და ღამე მუჯამრითა | ეკმეოდის ალვა თლილი; |
| Verse: b | ზოგჯერ კოშკს ჯდის, ზოგჯერ ბაღჩას | ჩამოვიდის, რა დგის ჩრდილი. |
| Verse: c | დავარ იყო და მეფისა, | ქვრივი, ქაჯეთს გათხოვილი, |
| Verse: d და | მას სიბრძნისა სასწავლელად | თვით მეფემან მისცა შვილი. |
| Strophe: S331/K331 | ||
| Verse: a | სრა ედგა მოფარდაგული | ოქსინოთა და შარდითა; |
| Verse: b | ვერვინ ვხედევდით, შეიქმნა | პირითა მინა-ვარდითა; |
| Verse: c | ასმათ და ორნი მონანი | ჰყვიან, იმღერდის ნარდითა; |
| Verse: d და | მუნ იზრდებოდის ტანითა, | გაბაონს განაზარდითა. |
| Strophe: S332/K332 | ||
| Verse: a | თხუთმეტისა წლისა ვიყავ, | მეფე მზრდიდა* ვითა შვილსა; |
| Verse: b | დღისით ვიყვი მას წინაშე, | გამიშვებდის არცა ძილსა; |
| Verse: c | ძალად ლომსა, თვალად მზესა, | ტანად ვჰგვანდი ედემს ზრდილსა, |
| Verse: d და | სროლასა და ასპარეზსა | აქებდიან ჩემგან ქმნილსა. |
| Strophe: S333/K333 | ||
| Verse: a | მოსრნის მხეცნი და ნადირნი | ისარმან ჩემგან სრეულმან; |
| Verse: b | მერმე ვიბურთი მოედანს, | მინდორით შემოქცეულმან; |
| Verse: c | შევიდი, შევქმნი ნადიმი, | ნიადაგ ლხინსა ჩვეულმან; |
| Verse: d და | აწ საწუთროსა გამყარა | პირმან ბროლ-ბადახშეულმან! |
| Strophe: S334/K334 | ||
| Verse: a | მამა მომიკვდა, მოვიდა | დღე სიკვდილისა მისისა; |
| Verse: b | ქმნა გაუცუდდა ფარსადანს | ნიშატისა და ნიშისა; |
| Verse: c | მათ გაეხარნეს, ვის ზარი | დაჰლევდის მისგან შიშისა; |
| Verse: d და | ერთგულთა შექმნეს ვაება, | მტერთა - ხსენება იშისა. |
| Strophe: S335/K335 | ||
| Verse: a | მე წელიწდამდის* ბნელსა ვჯე | საწუთრო-გაცუდებული, |
| Verse: b | დღისით და ღამით ვვაებდი, | ვერვისგან სულ-დაღებული; |
| Verse: c | გაყვანად ხასნი მოვიდეს, | მითხრეს მეფისა მცნებული, |
| Verse: d და | ებრძანა: "შვილო ტარიელ, | ნუ ხარ შავითა ღებული. |
| Strophe: S336/K336 | ||
| Verse: a | ჩვენ უფრო გვტკივის იგი, ვინ | დაგვაკლდა სწორად თავისა". |
| Verse: b | ასი ებოძა საჭურჭლე, | ებრძანა ახდა შავისა, |
| Verse: c | ბოძება მისეულისა | სრულისა საკარგავისა: |
| Verse: d და | "შენ გქონდეს ამირბარობა, | ქმნა მისვე საურავისა". |
| Strophe: S337/K337 | ||
| Verse: a | ავენთი, დამწვეს მამისა | სახმილთა დაუშრობელთა*; |
| Verse: b | უკანის გამომიყვანეს | ხასთა მათ წინა- მდგომელთა; |
| Verse: c | გამოსლვისათვის ზეიმი | შექმნეს ინდოეთს მფლობელთა, |
| Verse: d და | შორს მომეგებნეს, მაკოცეს | პატივით ვითა მშობელთა. |
| Strophe: S338/K338 | ||
| Verse: a | მათ საჯდომთა ახლოს დამსვეს, | პატივს მცემდეს ძისა დარად, |
| Verse: b | მის ხელისა საურავი | მათ ორთავე მითხრეს წყნარად; |
| Verse: c | ურჩ ვექმენ და მისეულთა | წესთა ქცევა მიჩნდა ზარად; |
| Verse: d და | არ მომეშვნეს, დავჰმორჩილდი, | თაყვანის-მცეს ამირბარად. |
| Strophe: S339/K339 | ||
| Verse: a | აღარა ვიცი, დამვიწყდეს, | თუცა დიადი წელია; |
| Verse: b | გიამბო ჩემი ამბავი, | განა რაზომცა ძნელია! |
| Verse: c | ცრუ და მუხთალი სოფელი | მიწყივ ავისა მქმნელია, |
| Verse: d და | მისთა ნაკვესთა წინწალი | დამეცეს* ხანგრძლად მწველია". |
