| Strophe: S381/K381 | ||
| Verse: a | თვალთა დავიდევ უსტარი | მე მისგან მონაწერია. |
| Verse: b | პასუხად ვსწერდი: "მთვარეო, | შენმცა მზე ვით მოგერია? |
| Verse: c | მე ღმერთმან იგი ნუ მომცეს, | რაც არა* შენი ფერია! |
| Verse: d და | სიზმრად მგონია, დარჩომა | ჩემი ვერ დამიჯერია". |
| Strophe: S382/K382 | ||
| Verse: a | ასმათს ვუთხარ: "მე პასუხსა | ამის მეტსა ვერ მივჰხვდები; |
| Verse: b | ესე ჰკადრე: "რათგან, მზეო, | ჩემთვის ნათლად* აღმოჰხდები, |
| Verse: c | აჰა, მკვდარი გამაცოცხლე, | ამას იქით აღარ ვბნდები, |
| Verse: d და | რასაცაღა სამსახურსა, | ვტყუვი, თუღა ვერიდები". |
| Strophe: S383/K383 | ||
| Verse: a | ასმათ მითხრა: "მე მიბრძანა, | ესე ვქმნათო, ესე სჯობდეს: |
| Verse: b | ვინცა გნახოს, ჩემგან მისსა | საუბნარსა ვერა სცნობდეს, |
| Verse: c | ჩემად ნახვად მოვიდოდეს, | შენ ვითამცა გაშიკობდეს"; |
| Verse: d და | და-ცა-მვედრა: " ამირბარსა | უთხარ, ასრე ნამუსობდეს". |
| Strophe: S384/K384 | ||
| Verse: a | მეკეთა ესე თათბირი, | სიბრძნე გულისა მისისა, |
| Verse: b | მისი, მზესაცა რიდება | ჰქონდის ნახვისა ვისისა; |
| Verse: c | მისგან მომეცა მოსმენა | არ საუბრისა მქისისა, |
| Verse: d და | ვისთა შუქთაგან უკუნსა | ჰგვანდის სინათლე დღისისა. |
| Strophe: S385/K385 | ||
| Verse: a | ასმათს მივართვი რჩეული | თვალი ოქროსა ჯამითა; |
| Verse: b | მან მითხრა: "არა, არ მინდა, | ვარ გამაძღარი ამითა". |
| Verse: c | ერთი აიღო ბეჭედი, | მართ აწონილი დრამითა: |
| Verse: d და | "ესე კმა ნიშნად, სავსე ვარ | სხვად ხელის შესაბამითა". |
| Strophe: S386/K386 | ||
| Verse: a | ქალი ადგა, წამოვიდა; | მე ლახვართა გულსა მრიდეს, |
| Verse: b | ლხინმან ბნელი განმინათლა, | დაშრტეს, ცეცხლნი რომე მწვიდეს; |
| Verse: c | შევე, დავჯე ნადიმადვე, | ჩემნი სწორნი სადა სმიდეს. |
| Verse: d და | მხიარულმან საბოძვარი | გავეც, ზამი გაადიდეს. |
