| Strophe: S406/K406 | ||
| Verse: a | მონა შემოდგა, მივეცი | საქმესა გაკვირვებულსა; |
| Verse: b | ასმათის წიგნი მომართვა | მე მეტად შეჭირვებულსა, |
| Verse: c | ეწერა: "გიხმობს შენი მზე | შენ, მისთვის მოსურვებულსა, |
| Verse: d და | მოდი, სჯობს მანდა ტირილსა, | საქმესა ბედით ვებულსა". |
| Strophe: S407/K407 | ||
| Verse: a | ვითა მმართებდა, ეგზომი | რამცა ვით გავიხარეო! |
| Verse: b | შეღამდა, წავე, ბაღისა | მე კარი შევიარეო; |
| Verse: c | სად ასმათ პირველ მენახა, | მუნვე ჩნდა მდგომიარეო, |
| Verse: d და | სიცილით მითხრა: "წამოვლე, | მოგელის ლომსა მთვარეო". |
| Strophe: S408/K408 | ||
| Verse: a | შემავლო სახლი, ნაგები | კეკლუცად ბანის-ბანითა; |
| Verse: b | გამოჩნდა მთვარე ნათლითა | გარე შუქ-მონავანითა, |
| Verse: c | ფარდაგსა შიგან* მჯდომარე | შესამოსლითა მწვანითა, |
| Verse: d და | საკრძალავი* და ღარიბი, | უცხო პირით* და ტანითა. |
| Strophe: S409/K409 | ||
| Verse: a | შევე, წავდეგ ნოხთა პირსა, | მე დამიწყო ცეცხლმან შრეტად, |
| Verse: b | გულსა ბნელი განმინათლა*, | ზედა ლხინი ადგა სვეტად. |
| Verse: c | მას ბალიში შემოეგდო, | მზისა შუქსა სჯობდა მეტად, |
| Verse: d და | ჩემგან პირსა იფარვიდა, | აიხედნის წამსა ჭვრეტად. |
| Strophe: S410 | ||
| Verse: a | უბრძანა, თუ: "მოახსენე, | ასმათ, დაჯდეს, ამირბარსა!" |
| Verse: b | მან ბალიში დამართებით | დადვა მას მზედ საქებარსა. |
| Verse: c | დავჯე, მივეც* გულსა ლხინი*, | საწუთროსა დამგმობარსა; |
| Verse: d და | მიკვირს, სულნი რადღა მიდგან, | ვიტყვი მისგან ნაუბარსა! |
| Strophe: S411/K411 | ||
| Verse: a | მიბრძანა: "ძოღან გეწყინა | გაშვება უუბარისა, |
| Verse: b | მზემან გაყრითა დაგაჭნე, | ვითა ყვავილი ბარისა: |
| Verse: c | დაგსჯიდა დენა ცრემლისა, | ნარგისთათ* ნაგუბარისა, |
| Verse: d და | მაგრა ხამს ჩემგან სირცხვილი | და რიდი ამირბარისა. |
| Strophe: S412/K412 | ||
| Verse: a | თუცა ჰმართებს დედაკაცსა | მამაცისა დიდი კრძალვა, |
| Verse: b | მაგრა მეტი* უარეა | არა-თქმა და ჭირთა მალვა: |
| Verse: c | მე თუ ზე-პირ მიცინია, | ქვე-ქვე მითქვამს იდუმალ ვა; |
| Verse: d და | ძოღან ქალი გამოვგზავნე, | ვქმენ მართლისა შემოთვალვა. |
| Strophe: S413/K413 | ||
| Verse: a | ერთმანერთისა, მას აქათ, | რაცა ორთავე ვიცითა, |
| Verse: b | აწცა მიცოდი საშენოდ | მითვე პირითა მტკიცითა; |
| Verse: c | ამას შესჯერდი დიდითა | ზენარითა* და ფიცითა. |
| Verse: d და | გეცრუო, ღმერთმან მიწა მქმნას, | ნუმცა ცხრითავე ვზი ცითა! |
| Strophe: S414/K414 | ||
| Verse: a | წა, შეები ხატაელთა, | ილაშქრე და ინაპირე; |
| Verse: b | ღმერთმან ქმნას და გაგემარჯვოს, | მორჭმულიმცა ჩემ კერძ ირე! |
| Verse: c | მაგრა რა ვქმნა, კვლაცა ნახვა | მომხვდებოდეს შენი ვირე? |
| Verse: d და | გული მომეც გაუყრელად, | ჩემი შენთვის დაიჭირე!" |
| Strophe: S415/K415 | ||
| Verse: a | მოვახსენე: "არ მეწყალვის | თავი შენთვის დასაწველად, |
| Verse: b | მაგრა რათგან დამარჩინე, | არ გამოსჩნდი ჩემად მკლველად, |
| Verse: c | შენ სინათლედ თვალთა* ჩემთა* | მიჩნდე მზეებრ სანახველად, |
| Verse: d და | აწ შევება ხატაელთა, | მუნ გამოვჩნდე ლომი ქველად. |
| Strophe: S416/K416 | ||
| Verse: a | აწ რასაცა მე მაღირსებ, | ხორციელი არვინ ღირს-ა; |
| Verse: b | მოწყალება იჩქითია, | ღმრთისა ამად არა მკვირსა*; |
| Verse: c | შენთა შუქთა შემომადგამ, | გულსა ბნელსა ზედა ჭვირსა, |
| Verse: d და | შენი ვიყო, სადამდისცა | დამიყოფდეს მიწა პირსა". |
| Strophe: S417/K417 | ||
| Verse: a | ზედა წიგნსა საფიცარსა | შევჰფიცე და შემომფიცა, |
| Verse: b | მისგან ჩემი სიყვარული | ამით უფრო დაამტკიცა: |
| Verse: c | "უშენოსა მოწონება | ვისიცაო* გულსა მიცა, |
| Verse: d და | ღმერთი მომკლავს! ამას იქით | თავსა ვეტყვი, ამას ვსწვრთი-ცა". |
| Strophe: S418/K418 | ||
| Verse: a | დავყავ ხანი მას წინაშე, | სიტყვანიცა ტკბილნი* ვთქვენით*, |
| Verse: b | ვჭამეთ ამო ხილი რამე, | ერთმანერთსა ვეუბენით*, |
| Verse: c | მერმე ავდეგ წამოსავლად | ტირილით და ცრემლთა დენით. |
| Verse: d და | მისთა შუქთა შვენებანი | ნათლად მადგეს გულსა ფენით. |
| Strophe: S419/K419 | ||
| Verse: a | მეძნელებოდა სიშორე | მისი, ბროლ-ბადახშ-მინისა. |
| Verse: b | მე გამიახლდა სოფელი, | მქონდა სიმრავლე ლხინისა; |
| Verse: c | ჩემად ჩნდა იგი სინათლე | ეთერით მზედ ნაჩინისა, |
| Verse: d და | აწ მიკვირს, მისი გამყრელი | გული მიც კლდისა ტინისა!" |
