TITUS
Edda
Part No. 23
Previous part

Song: Sg. 
Strophe: 0 
(SIGURÐARQVIÐA IN SCAMMA)


Verse: 1    Qviða Sigurðar.

Strophe: 1 
Verse: 1    Ár var, þatz Sigurðr sótti Giúca,
Verse: 2    Vǫlsungr ungi, er vegit hafði;
Verse: 3    tóc við trygðom tveggia broðra,
Verse: 4    selduz eiða eliunfrocnir.

Strophe: 2 
Verse: 1    Mey buðo hánom oc meiðma fiolð,
Verse: 2    Guðrúno ungo, Giúca dóttur;
Verse: 3    drucco oc domðo dogr mart saman,
Verse: 4    Sigurðr ungi oc synir Giúca.

Strophe: 3 
Verse: 1    Unz þeir Brynhildar biðia fóro,
Verse: 2    svá at þeim Sigurðr reið í sinni,
Verse: 3    Vǫlsungr ungi, oc vega kunni;
Verse: 4    hann um ætti, ef hann eiga knætti.

Strophe: 4 
Verse: 1    Seggr inn suðroni lagði sverð necqvið,
Verse: 2    mæki málfán, á meðal þeira;
Verse: 3    né hann kono kyssa gerði,
Verse: 4    né húnscr konungr hefia sér at armi;
Verse: 5    mey frumunga fal hann megi Giúca.

Strophe: 5 
Verse: 1    Hon sér at lífi lǫst né vissi
Verse: 2    oc at aldrlagi ecci grand,
Verse: 3    vamm þat er væri eða vera hygði.
Verse: 4    Gengo þess á milli grimmar urðir.

Strophe: 6 
Verse: 1    Ein sat hon úti aptan dags,
Verse: 2    nam hon svá bert um at mælaz:
Verse: 3    "Hafa scal ec Sigurð - eða þó svelti! -"
Verse: 4    mǫg frumungan, mér á armi.

Strophe: 7 
Verse: 1    Orð mæltac nú, iðromc eptir þess,
Verse: 2    qván er hans Guðrún, enn ec Gunnars;
Verse: 3    liótar nornir scópo oss langa þrá."

Strophe: 8 
Verse: 1    Opt gengr hon innan, illz um fyld,
Verse: 2    ísa oc iocla, aptan hvern,
Verse: 3    er þau Guðrún ganga á beð
Verse: 4    oc hana Sigurðr sveipr í ripti,
Verse: 5    konungr inn húnsci, qván friá sína.

Strophe: 9 
Verse: 1    "Vǫn geng ec vilia, vers oc beggia,
Verse: 2    verð ec mic gola af grimmom hug."

Strophe: 10 
Verse: 1    Nam af þeim heiptom hvetiaz at vígi:
Verse: 2    "Þú scalt, Gunnarr, gerst um láta
Verse: 3    míno landi oc mér siálfri;
Verse: 4    mun ec una aldri með ǫðlingi.

Strophe: 11 
Verse: 1    Mun ec aptr fara, þars ec áðan varc,
Verse: 2    með nábornom niðiom mínom;
Verse: 3    þar mun ec sitia oc sofa lífi,
Verse: 4    nema þú Sigurð svelta látir
Verse: 5    oc iofur ǫðrom oðri verðir.

Strophe: 12 
Verse: 1    Látom son fara feðr í sinni!
Verse: 2    scalat úlf ala ungan lengi;
Verse: 3    hveim verðr hǫlða hefnd léttari
Verse: 4    síðan til sátta, at sonr lifi."

Strophe: 13 
Verse: 1    Reiðr varð Gunnarr oc hnipnaði,
Verse: 2    sveip sínom hug, sat um allan dag;
Verse: 3    hann vissi þat vilgi gorla,
Verse: 4    hvat hánom væri vinna somst,
Verse: 5    eða hánom væri vinna bezt,
Verse: 6    allz sic Vǫlsung vissi firðan
Verse: 7    oc at Sigurð sǫcnuð mikinn.

Strophe: 14 
Verse: 1    ùmist hann hugði iafnlanga stund;
Verse: 2    þat var eigi árar títt,
Verse: 3    at frá konungdóm qvánir gengi;
Verse: 4    nam hann sér Hǫgna heita at rúnom,
Verse: 5    þar átti hann allz fulltrúa.

Strophe: 15 
Verse: 1    "Ein er mér Brynhildr ǫllom betri,
Verse: 2    um borin Buðla, hon er bragr qvenna;
Verse: 3    fyrr scal ec míno fiorvi láta,
Verse: 4    enn þeirar meyiar meiðmom týna.

Strophe: 16 
Verse: 1    Villdu ocr fylki til fiár véla?
Verse: 2    gott er at ráða Rínar málmi
Verse: 3    oc unandi auði stýra
Verse: 4    oc sitiandi sælo nióta."

Strophe: 17 
Verse: 1    Eino því Hǫgni annsvor veitti:
Verse: 2    "Samir eigi ocr slíct at vinna,
Verse: 3    sverði rofna svarna eiða,
Verse: 4    eiða svarna, unnar trygðir.

Strophe: 18 
Verse: 1    Vitoma við á moldo menn in sælli,
Verse: 2    meðan fiórir vér fólki ráðom
Verse: 3    oc sá inn húnsci herbaldr lifir,
Verse: 4    né in mætri mægð á moldo,
Verse: 5    ef vér fimm sono foðom lengi,
Verse: 6    áttomgóða oxla knættim.

Strophe: 19 
Verse: 1    Ec veit gorla, hvaðan vegir standa:
Verse: 2    ero Brynhildar brec ofmikil."

Strophe: 20 
Verse: 1    "Við scolom Guthorm gorva at vígi,
Verse: 2    yngra bróður, ófróðara;
Verse: 3    hann var fyr útan eiða svarna,
Verse: 4    eiða svarna, unnar trygðir."

Strophe: 21 
Verse: 1    Dælt var at eggia óbilgiarnan,
Verse: 2    stóð til hiarta hiorr Sigurði.

Strophe: 22 
Verse: 1    Réð til hefnda hergiarn í sal
Verse: 2    oc eptir varp óbilgiornom;
Verse: 3    fló til Guthorms Grams ramliga
Verse: 4    kynbirt iárn ór konungs hendi.

Strophe: 23 
Verse: 1    Hné hans um dólgr til hluta tveggia;
Verse: 2    hendr oc haufuð hné á annan veg,
Verse: 3    enn fótahlutr fell aptr í stað.

Strophe: 24 
Verse: 1    Sofnuð var Guðrún í sæingo,
Verse: 2    sorga laus, hiá Sigurði;
Verse: 3    enn hon vacnaði vilia firð,
Verse: 4    er hon Freys vinar flaut í dreyra.

Strophe: 25 
Verse: 1    Svá sló hon svára sínar hendr,
Verse: 2    at rammhugaðr reis up við beð:
Verse: 3    "Grátaðu, Guðrún, svá grimmliga,
Verse: 4    brúðr frumunga, þér broðr lifa.

Strophe: 26 
Verse: 1    Á ec til ungan erfinytia,
Verse: 2    kannat hann firraz ór fiándgarði;
Verse: 3    þeir sér hafa svárt oc dátt
Verse: 4    enn nær numit nýlig ráð.

Strophe: 27 
Verse: 1    Ríðra þeim síðan, þótt siau alir,
Verse: 2    systor sonr slícr at þingi;
Verse: 3    ec veit gorla, hví gegnir nú:
Verse: 4    ein veldr Brynhildr ǫllo bǫlvi.

Strophe: 28 
Verse: 1    Mér unni mær fyr mann hvern,
Verse: 2    enn við Gunnar grand ecci vannc;
Verse: 3    þyrmða ec sifiom, svornom eiðom,
Verse: 4    síðr værac heitinn hans qvánar vinr."

Strophe: 29 
Verse: 1    Kona varp ǫndo, enn konungr fiorvi;
Verse: 2    svá sló hon svára sinni hendi,
Verse: 3    at qváðo við kálcar í vá
Verse: 4    oc gullo við gæss í túni.

Strophe: 30 
Verse: 1    Hló þá Brynhildr, Buðla dóttir,
Verse: 2    eino sinni af ǫllom hug,
Verse: 3    er hon til hvílo heyra knátti
Verse: 4    giallan grát Giúca dóttur.

Strophe: 31 
Verse: 1    Hitt qvað þá Gunnarr, gramr haucstalda:
Verse: 2    "Hlæraðu af því, heiptgiorn kona,
Verse: 3    glǫð á gólfi, aþ þér góðs viti.
Verse: 4    Hví hafnar þú inom hvíta lit,
Verse: 5    feicna foðir? hygg ec, at feig sér.

Strophe: 32 
Verse: 1    Þú værir þess verðust qvenna,
Verse: 2    at fyr augom þér Atla hiøggim,
Verse: 3    sæir broðr þínom blóðuct sár,
Verse: 4    undir dreyrgar, knættir yfir binda."

Strophe: 33 
Verse: 1    "Frýra maðr þér engi, Gunnarr, hefir þú fullvegit,
Verse: 2    lítt sézc Atli ófo þína;
Verse: 3    hann mun yccar ǫnd síðari
Verse: 4    ok æ bera afl it meira.

Strophe: 34 
Verse: 1    Segia mun ec þér, Gunnarr - siálfr veiztu gorla -,
Verse: 2    hvé ér yðr snemma til saca réðot;
Verse: 3    varðcat ec til ung, né ofþrungin,
Verse: 4    fullgodd fé á fleti bróður.

Strophe: 35 
Verse: 1    Né ec vilda þat, at mic verr ætti,
Verse: 2    áðr þér Giúcungar riðot at garði,
Verse: 3    þrír á hestom, þióðkonungar;
Verse: 4    enn þeira for þǫrfgi væri.

Strophe: 39 
Verse: 1    Þeim hétomc þá,
Verse: 2    er með gulli sat á Grana bógom;
Verse: 3    varat hann í augo yðr um lícr,
Verse: 4    né á engi hlut at álitom;
Verse: 5    þó þicciz ér þióðkonungar.

Strophe: 36 
Verse: 1    Oc mér Atli þat einni sagði,
Verse: 2    at hvárki léz hǫfn um deila,
Verse: 3    gull né iarðir, nema ec gefaz létac,
Verse: 4    oc engi hlut auðins fiár,
Verse: 5    þá er mér ióðungri eigo seldi,
Verse: 6    oc mér ióðungri aura talði.

Strophe: 37 
Verse: 1    Þá var á hvorfon hugr minn um þat,
Verse: 2    hvárt ec scylda vega eða val fella,
Verse: 3    bǫll, í brynio, um bróður sǫc.
Verse: 4    Þat myndi þá þióðkunt vera,
Verse: 5    mǫrgom manni at munar stríði.

Strophe: 38 
Verse: 1    Létom síga sáttmál occor;
Verse: 2    léc mér meirr í mun meiðmar þiggia,
Verse: 3    bauga rauða, burar Sigmundar,
Verse: 4    né ec annars mannz aura vildac,

Strophe: 40 
Verse: 1    unnac einom, né ýmissom;
Verse: 2    bióat um hverfan hug men- Scǫgul;
Verse: 3    alt mun þat Atli eptir finna,
Verse: 4    er hann mína spyrr morðfor gorva,

Strophe: 41 
Verse: 1    at þeygi scal þunngeð kona
Verse: 2    annarrar ver aldri leiða;
Verse: 3    þá mun á hefndom harma minna."

Strophe: 42 
Verse: 1    Up reis Gunnarr, gramr verðungar,
Verse: 2    oc um háls kono hendr um lagði;
Verse: 3    gengo allir, oc þó ýmsir,
Verse: 4    af heilom hug, hána at letia.

Strophe: 43 
Verse: 1    Hratt af hálsi hveim þar sér,
Verse: 2    léta mann sic letia langrar gǫngo.

Strophe: 44 
Verse: 1    Nam hann sér Hǫgna hvetia at rúnom:
Verse: 2    "Seggi vil ec alla í sal ganga,
Verse: 3    þína með mínom - nú er þǫrf mikil -,
Verse: 4    vita, ef meini morðfor kono,
Verse: 5    unz af méli enn mein komi;
Verse: 6    þá látom því þarfar ráða."

Strophe: 45 
Verse: 1    Eino því Hǫgni andsvor veitti:
Verse: 2    "Letia maðr hána langrar gǫngo,
Verse: 3    þars hon aptrborin aldri verði!
Verse: 4    Hon krǫng of komz fyr kné móður,
Verse: 5    hon æ borin óvilia til,
Verse: 6    mǫrgom manni at móðtrega."

Strophe: 46 
Verse: 1    Hvarf sér óhróðugr andspilli frá,
Verse: 2    þar er mǫrc menia meiðmom deildi.

Strophe: 47 
Verse: 1    Leit hon um alla eigo sína,
Verse: 2    soltnar þýiar oc salkonor;
Verse: 3    gullbrynio smó - vara gott í hug -,
Verse: 4    áðr sic miðlaði mækis eggiom.

Strophe: 48 
Verse: 1    Hné við bólstri hon á annan veg,
Verse: 2    oc hiorunduð hugði at ráðom:

Strophe: 49 
Verse: 1    "Nú scolo ganga, þeir er gull vili
Verse: 2    oc minna því at mér þiggia;
Verse: 3    ec gef hverri um hroðit sigli,
Verse: 4    bóc oc blæio, biartar váðir."

Strophe: 50 
Verse: 1    Þǫgðo allir, hugðo at ráðom,
Verse: 2    oc allir senn annsvor veitto:
Verse: 3    "Ornar soltnar, munom enn lifa,
Verse: 4    verða salkonor somð at vinna."

Strophe: 51 
Verse: 1    Unz af hyggiandi hǫrscrýdd kona,
Verse: 2    ung at aldri, orð viðr um qvað:
Verse: 3    "Vilcat ec mann trauðan né torbonan
Verse: 4    um óra sǫc aldri týna.

Strophe: 52 
Verse: 1    Þó mun á beinom brenna yðrom
Verse: 2    færi eyrir, þá er ér fram komið,
Verse: 3    neit Menio góð, mín at vitia.

Strophe: 53 
Verse: 1    Seztu niðr, Gunnarr! mun ec segia þér
Verse: 2    lífs ørvæna liósa brúði;
Verse: 3    muna yðvart far alt í sundi,
Verse: 4    þótt ec hafa ǫndo látið.

Strophe: 54 
Verse: 1    Sátt munoð iþ Guðrún, snemr, enn þú hyggir;
Verse: 2    hefir kunn kona við konungi
Verse: 3    daprar miniar at dauðan ver.

Strophe: 55 
Verse: 1    Þar er mær borin, móðir foðir;
Verse: 2    sú mun hvítari enn inn heiði dagr,
Verse: 3    Svanhildr, vera, sólar geisla.

Strophe: 56 
Verse: 1    Gefa mundu Guðrúno góðra noccorom,
Verse: 2    sceyti scoða scatna mengi;
Verse: 3    munað at vilia, versæl, gefin;
Verse: 4    hána mun Atli eiga ganga,
Verse: 5    of borinn Buðla, bróðir minn.

Strophe: 57 
Verse: 1    Margs á ec minnaz, hvé við mic fóro,
Verse: 2    þá er mic sára svicna hǫfðot;
Verse: 3    vaðin at vilia varc, meðan ec lifðac.

Strophe: 58 
Verse: 1    Muntu Oddrúno eiga vilia,
Verse: 2    enn þic Atli mun eigi láta;
Verse: 3    iþ munoð lúta á laun saman,
Verse: 4    hon mun þér unna, sem ec scyldac,
Verse: 5    ef ocr góð um scǫp gerði verða.

Strophe: 59 
Verse: 1    Þic mun Atli illo beita,
Verse: 2    mundu í ǫngan ormgarð lagiðr.

Strophe: 60 
Verse: 1    Þat mun oc verða þvígit lengra,
Verse: 2    at Atli mun ǫndo týna,
Verse: 3    sælo sinni oc sona lífi.
Verse: 4    Þvíat hánom Guðrún grýmir á beð,
Verse: 5    snǫrpom eggiom, af sárom hug.

Strophe: 61 
Verse: 1    Somri væri Guðrún, systir occor,
Verse: 2    frumver sínom fylgia dauðom,
Verse: 3    ef henni gæfi góðra ráð,
Verse: 4    eða ætti hon hug oss um lícan.

Strophe: 62 
Verse: 1    Óǫrt mæli ec nú, enn hon eigi mun
Verse: 2    of óra sǫc aldri týna;
Verse: 3    hána muno hefia hávar báror
Verse: 4    til Iónacrs óðaltorfo.

Strophe: 63 
Verse: 1    ero í varúðom Iónacrs sonom;
Verse: 2    mun hon Svanhildi senda af landi,
Verse: 3    sína mey oc Sigurðar.

Strophe: 64 
Verse: 1    Hána muno bíta Bicca ráð,
Verse: 2    þvíat Iormunreccr óþarft lifir;
Verse: 3    þá er ǫll farin ætt Sigurðar,
Verse: 4    ero Guðrúnar groti at fleiri.

Strophe: 65 
Verse: 1    Biðia mun ec þic bonar einnar,
Verse: 2    sú mun í heimi hinzt bon vera:
Verse: 3    láttu svá breiða borg á velli,
Verse: 4    at undir oss ǫllom iafnrúmt sé,
Verse: 5    þeim er sulto með Sigurði.

Strophe: 66 
Verse: 1    Tialdi þar um þá borg tioldom oc scioldom,
Verse: 2    valarift vel fáð oc Vala mengi;
Verse: 3    brenni mér inn húnsca á hlið aðra.

Strophe: 67 
Verse: 1    Brenni inom húnsca á hlið aðra
Verse: 2    mína þióna, meniom gǫfga,
Verse: 3    tveir at hǫfðom, oc tveir haucar;
Verse: 4    þá er ǫllo scipt til iafnaðar.

Strophe: 68 
Verse: 1    Liggi occar enn í milli málmr hringvariðr,
Verse: 2    egghvast iárn, svá endr lagið,
Verse: 3    þá er við bæði beð einn stigom
Verse: 4    oc hétom þá hióna nafni.

Strophe: 69 
Verse: 1    Hrynia hánom þá á hæl þeygi
Verse: 2    hlunnblic hallar, hringi litcuð,
Verse: 3    ef hánom fylgir ferð mín heðan;
Verse: 4    þeygi mun vár for aumlig vera.

Strophe: 70 
Verse: 1    Þvíat hánom fylgia fimm ambóttir,
Verse: 2    átta þiónar, eðlom góðir,
Verse: 3    fóstrman mitt oc faðerni,
Verse: 4    þat er Buðli gaf barni síno.

Strophe: 71 
Verse: 1    Mart sagða ec, mynda ec fleira,
Verse: 2    er mér meirr miotuðr málrúm gæfi;
Verse: 3    ómon þverr, undir svella,
Verse: 4    satt eitt sagðac, svá mun ec láta."




Next part


This text is part of the TITUS edition of Edda.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.