TITUS
Edda
Part No. 25
Previous part

Song: Dr. 
Strophe: 0 
(Dráp Niflunga.)


Verse: 1    Gunnarr oc Hǫgni tóco þá gullit alt, Fáfnis arf.
Verse: 2    Ófriðr var þá milli Giúcunga oc Atla. Kendi hann
Verse: 3    Giúcungom vǫld um andlát Brynhildar. Þat var til sætta,
Verse: 4    at þeir scyldo gipta hánom Guðrúno, oc gáfo henni
Verse: 5    óminnisveig at drecca, áðr hon iátti at giptaz Atla. Synir
Verse: 6    Atla vóro þeir Erpr oc Eitill. Enn Svanhildr var Sigurðar
Verse: 7    dóttir oc Guðrúnar.
Verse: 8    Atli konungr bauð heim Gunnari oc Hǫgna oc sendi
Verse: 9    Vinga eða Knéfrǫð. Guðrún vissi vélar oc sendi með
Verse: 10    rúnom orð, at þeir scyldo eigi koma, oc til iartegna sendi
Verse: 11    hon Hǫgna hringinn Andvaranaut oc knýtti í vargshár.
Verse: 12    Gunnarr hafði beðit Oddrúnar, systor Atla, oc gat eigi;
Verse: 13    þá fecc hann Glaumvarar, enn Hǫgni átti Kostbero.
Verse: 14    Þeira synir vóro þeir Sólarr oc Snævarr oc Giúki. - Enn
Verse: 15    er Giúcungar kómo til Atla, þá bað Guðrún sono sína, at
Verse: 16    þeir bæði Giúcungom lífs. Enn þeir vildo eigi. Hiarta var
Verse: 17    scorit ór Hǫgna, enn Gunnarr settr í ormgarð. Hann sló
Verse: 18    hǫrpo oc svæfði ormana, enn naðra stacc hann til lifrar.
Verse: 19    Þióðrecr konungr var með Atla oc hafði þar látið
Verse: 20    flesta alla menn sína. Þióðrecr oc Guðrún kærðo harma
Verse: 21    sín á milli. Hon sagði hánom oc qvað:




Next part


This text is part of the TITUS edition of Edda.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.