TITUS
Edda
Part No. 37
Previous part

Song: Hunn. 
Strophe: 1 
(HUNNENSCHLACHTLIED ODER HLǪÐSQVIÐA)


Verse: 1    Hlǫðr var þar borinn í Húnalandi,
Verse: 2    saxi oc með sverði, síðri brynio,
Verse: 3    hiálmi hringreifðom, hvǫssom mæki,
Verse: 4    mari vel tǫmom á mǫrc inni helgo.

Verse: 5    Nú spyrr Hlǫðr fráfall fǫður síns, oc þat með, at
Verse: 6    Angantýr bróðir hans var til konungs tekinn yfir alt þat ríki,
Verse: 7    sem faðir þeira hafði átt. Nú vilia þeir Humli konungr oc
Verse: 8    Hlǫðr, at hann fari at krefia arfs Angantý bróður sinn,
Verse: 9    fyrst með góðom orðom, sem hér segir:

Strophe: 2 
Verse: 1    Hlǫðr reið austan, Heiðrecs arfi,
Verse: 2    kom hann at garði, þar er Gotar byggia,
Verse: 3    á Árheima, arfs at qveðia;
Verse: 4    þar dracc Angantýr erfi Heiðrecs konungs.

Strophe: 3 
Verse: 1    Segg fann hann úti fyr sal hávom,
Verse: 2    oc síðfǫrlan síðan qvaddi:
Verse: 3    "Inn gacctu, seggr, í sal hávan,
Verse: 4    bið mér Angantý annspioll bera!"

Verse: 5    Maðrinn gecc inn fyrir konunginn oc qvað:

Strophe: 4 
Verse: 1    "Hér er Hlǫðr kominn, Heiðrecs arfþegi,
Verse: 2    bróðir þinn inn bǫðscái;
Verse: 3    mikill er sá maðr ungr á mars baki,
Verse: 4    vill nú, þióðann, við þic tala."

Verse: 5    Enn er konungr heyrði þetta, þá varpaði hann knífinom
Verse: 6    á borðit, enn sté undan borðino oc steypti yfir sic brynio,
Verse: 7    oc hvítan sciold í hǫnd, enn sverðit Tyrfing í aðra hǫnd.
Verse: 8    Þá gerðiz gnýr mikill í hǫllinni, sem hér segir:

Strophe: 5 
Verse: 1    Rymr var í ranni, riso með góðom,
Verse: 2    vildi hverr heyra, hvat Hlǫðr mælti,
Verse: 3    oc þat er Angantýr annsvor veitti.

Verse: 4    Þá mælti Angantýr konungr oc qvað:

Strophe: 6 
Verse: 1    "Heill kom þú, Hlǫðr, Heiðreki foddr,
Verse: 2    bróðir minn, gacc á becc sitia!
Verse: 3    dreccom Heiðrecs hollar veigar,
Verse: 4    feðr ocrom, fyrstom manna,
Verse: 5    vín eða mioð, hvárt þér vildara þyccir."

Verse: 6    Hlǫðr qvað:
Strophe: 7 
Verse: 1    "Til annars vér hingat fórom, enn ǫl at drecca,
Verse: 2    eða þiggia, þióðann, þínar veigar.

Strophe: 8 
Verse: 1    Hafa víl ec hálft alt, þat er Heiðrecr átti,
Verse: 2    kú oc af kálfi, qvern þiótandi,
Verse: 3    al oc af oddi, einom scatti,
Verse: 4    þý oc af þræli oc þeira barni.

Strophe: 9 
Verse: 1    Hrís þat it mæta, er Myrcviðr heitir,
Verse: 2    grǫf þá ina góðo, er stendr á gǫto þióðar,
Verse: 3    steinn þann inn fagra, er stendr á stǫðom Danpar,
Verse: 4    hálfar herváðir, þær er Heiðrecr átti,
Verse: 5    lǫnd oc lýða oc liósa bauga".

Verse: 6    Þá segir Angantýr: "Eigi ertu til lanz þessa kominn með
Verse: 7    lǫgom, oc rangt viltu bióða." Þá qvað Angantýr:
Strophe: 10 
Verse: 1    "Bresta mun fyrr, bróðir, lind in blichvíta,
Verse: 2    oc kaldr geirr koma við annann,
Verse: 3    oc margr gumi í gras hníga,"
Verse: 4    áðr enn ec Tyrfing í tvau deila
Verse: 5    eða þér, Humlungr, hálfan arf gefa.
Strophe: 11 
Verse: 1    Ec mun bióða þér fagrar veigar,
Verse: 2    fé oc fiolð meiðma, sem mic fremst tíðir;
Verse: 3    tólf hundruð gef ec þér manna, tólf hundruð gef ec
Verse: 4    þér mara,
Verse: 5    tólf hundruð gef ec þér scálca, þeira er sciold bera.

Strophe: 12 
Verse: 1    Manni gef ec hveriom mart at þiggia,
Verse: 2    annat oðra, enn hann á ráði;
Verse: 3    mey gef ec hveriom manni at þiggia,
Verse: 4    meyio spenni ec hverri men at hálsi.

Strophe: 13 
Verse: 1    Mun ec um þic sitianda silfri mæla,
Verse: 2    enn ganganda þic gulli steypa,
Verse: 3    svá at á vego alla velti baugar;
Verse: 4    þriðiung Goðþióðar, því scaltu einn ráða."

Verse: 5    Gizurr Grýtingaliði, fóstri Heiðrecs konungs, var þá
Verse: 6    með Angantý konungi, oc var þá ofrgamall. Oc er hann
Verse: 7    heyrði boð Angantýs, þótti hánom hann ofmikit bióða, oc
Verse: 8    qvað þá:

Strophe: 14 
Verse: 1    "Þetta er þiggianda þýiar barni,
Verse: 2    barni þýiar, þótt sé borinn konungr;
Verse: 3    þá hornungr á haugi sat,
Verse: 4    er ǫðlingar arf scipto."

Verse: 5    Hlǫðr reiddiz nú mioc, er hann var hornungr kallaðr.
Verse: 6    . Humli spyrr nú alt tal þeira. Varð hann þá reiðr mioc,
Verse: 7    ef Hlǫðr dótturson hans scyldi ambáttarson heita, oc qvað
Verse: 8    þá:
Strophe: 15 
Verse: 1    "Sitia scolo vér í vetr oc sælliga lifa,
Verse: 2    drecca oc doma dýrar veigar,
Verse: 3    kenna Húnom hervápn at búa,
Verse: 4    þau er diarfliga scolom fram bera.

Strophe: 16 
Verse: 1    Vel scolom vér þér, Hlǫðr, herlið búa
Verse: 2    oc framliga hildi heyia;
Verse: 3    með tólfvetra gǫmlo mengi oc tvævetrom fola,
Verse: 4    svá scal Húna her of safna."

Verse: 5    Þenna vetr sáto þeir Humli oc Hlǫðr um kyrt. Um
Verse: 6    várit drógo þeir her saman svá mikinn, at aleyða var eptir
Verse: 7    vígra manna í Húnalandi. . Sem þessi herr kom saman,
Verse: 8    riðo þeir scóg þann, er Myrcviðr heitir, er scilr Húnaland
Verse: 9    oc Gotaland. Enn sem þeir kómo af scóginom, þá vóro
Verse: 10    bygðir stórar oc vellir sléttir, oc á vǫllonom stóð borg ein
Verse: 11    fǫgr. Enn þar réð fyrir Hervor, systir Angantýs konungs,
Verse: 12    oc Ormarr fóstri hennar. Vóro þau sett þar til landgæzlo
Verse: 13    fyrir her Húna, oc hǫfðo þau þar mikit lið.
Verse: 14    Þat var einn morgon í sólar uprás, at Hervor stóð
Verse: 15    up á kastala einom yfir borgarhliði. Hon sá ióreyki stóra
Verse: 16    suðr til scógarins, svá lǫngom fal sólina. Því næst sá hon
Verse: 17    glóa undir ióreycnom, sem á gull eitt liti, fagra scioldo oc
Verse: 18    gulli lagða, gylta hiálma oc hvítar brynior. Sá hon þá,
Verse: 19    at þetta var herr Húna oc mikill fiolði. Hervor gecc
Verse: 20    ofan scyndilega oc kallar lúðrsvein, oc bað blása saman lið.
Verse: 21    Oc síðan mælti Hervor: "Takið vápn yðor oc búiz til
Verse: 22    orrosto, en þú, Ormarr, ríð í mót Húnom ok bióð þeim
Verse: 23    orrosto fyrir borgarhliði ino syðra".

Verse: 24    Ormarr qvað:
Strophe: 17 
Verse: 1    "Scal ec víst ríða oc rǫnd bera .
Verse: 2    Gota þióðom gunni at heyia."

Verse: 3    Þá reið Ormarr af borginni oc í mót hernom. Hann
Verse: 4    kallaði hátt oc bað þá ríða til borgarinnar: "oc úti fyrir
Verse: 5    borgarhliðonom suðr á vǫllonom, þar býð ec yðr til
Verse: 6    orrosto. Bíði þeir þar annarra, er fyrr koma!" . Riðo
Verse: 7    þau nú út af borginni með hernom móti Húnom, oc hófz
Verse: 8    þar allmikil orrosta. Enn með því at Húnar hafa lið miclo
Verse: 9    meira, sneri mannfallino í lið þeira Hervarar. Oc uni síðir
Verse: 10    fell Hervor oc mikit lið umhverfis hiá henni. .
Verse: 11    Ormarr reið dag oc nótt, sem mest mátti hann, á fund
Verse: 12    Angantýs konungs í Árheima. Húnar taca nú at heria
Verse: 13    um landit víða oc brenna. Oc sem Ormarr kom fyrir
Verse: 14    Angantý konung, þá qvað hann:

Strophe: 18 
Verse: 1    "Sunnan em ec kominn at segia spioll þessi:
Verse: 2    sviðin er ǫll Myrcheiðr,
Verse: 3    drifin ǫll Goðþióð gumna blóði.
Strophe: 19 
Verse: 1    Mey veit ec Heiðrecs,
Verse: 2    systor þína, signa til iarðar;
Verse: 3    hafa Húnar hána felda
Verse: 4    oc marga aðra yðvarra þegna.

Strophe: 20 
Verse: 1    Léttari gorðiz hon at bǫð enn við biðil roða,
Verse: 2    at leic ísarna enn at lundar gǫngo."

Verse: 3    Angantýr konungr, þá er hann heyrði þetta, brá hann
Verse: 4    grǫnom oc varð seint til orða oc mælti þetta um síðir:

Strophe: 21 
Verse: 1    "Óbróðurliga vartu leikin, in ágæta systir."

Verse: 2    Oc síðan leit hann yfir hirðina, oc var ecci mart. Hann
Verse: 3    qvað þá:
Strophe: 22 
Verse: 1    "Mioc vórom vér margir, er vér mioð druccom,
Verse: 2    nú erom vér færi, er vér fleiri scyldom.

Strophe: 23 
Verse: 1    Sé ec eigi mann þann í míno liði,
Verse: 2    þótt ec biðia oc baugom kaupa,
Verse: 3    er muni ríða oc rǫnd bera,
Verse: 4    oc þeira Húna herlið finna."

Verse: 5    Gizurr gamli sagði:
Strophe: 24 
Verse: 1    "Ec mun þic enscis eyris krefia,
Verse: 2    né sciallanda scarfs ór gulli;
Verse: 3    þó mun ec ríða oc rǫnd bera,
Verse: 4    gumna þióðom gunni at bióða."

Verse: 5    Gizurr herklæddiz með góðom herklæðom oc hlióp á
Verse: 6    hest sinn. Þá mælti hann til konungs:

Strophe: 25 
Verse: 1    "Hvar scal ec Húnom hervíg kenna?"

Verse: 2    Angantýr qvað:

Strophe: 26 
Verse: 1    "Kendu at Dilgio oc á Dúnheiði
Verse: 2    oc á þeim ǫllom Iassarfiollom!
Verse: 3    þar opt Gotar gunni háðo
Verse: 4    oc fagran sigr frægir vágo."

Verse: 5    Nú reið Gizurr burt oc þar til hann kom í her Húna.
Verse: 6    Hann reið eigi nær enn svá, at hann mátti tala við þá.
Verse: 7    Þá kallar hann hári rǫddo oc qvað:

Strophe: 27 
Verse: 1    "Felmtr er yðro fylki, feigr er yðvarr vísir,
Verse: 2    gnæfar yðr gunnfani, gramr er yðr Óðinn.

Strophe: 28 
Verse: 1    Býð ec yðr at Dilgio oc á Dúnheiði
Verse: 2    orrosto, undir Iassarfiollom;
Verse: 3    hrósi yðr at hái hveriom,
Verse: 4    oc láti svá Óðinn flein fliúga, sem ec fyrir mæli!"
Verse: 5    Þá er Hlǫðr hafði heyrt orð Gizurar, þá qvað hann:

Strophe: 29 
Verse: 1    "Taki þér Gizur,
Verse: 2    mann Angantýs, kominn af Árheimom."

Verse: 3    Humli konungr sagði:

Strophe: 30 
Verse: 1    "Eigi scolom árom spilla, þeim er fara einir saman "

Verse: 2    Gizurr mælti:

Strophe: 31 
Verse: 1    "Eigi gora Húnir oss felmtraða né hornbogar yðrir.

Verse: 2    Gizurr drap þá hest sinn með sporom oc reið á fund
Verse: 3    Angantýs konungs oc gecc fyrir hann oc qvaddi hann
Verse: 4    vel. Konungr spyrr, hvárt hann hafi fundit konunginn.
Verse: 5    Gizurr mælti: "Talaða ec við þá oc stefnda ec þeim á
Verse: 6    vígvǫll á Dúnheiði í Dingiodǫlom." Angantýr spyrr, hvat
Verse: 7    mikit lið Húnar hafa. Gizurr mælti:

Strophe: 32 
Verse: 1    "Mikit er þeira mengi,
Verse: 2    sex ein ero seggia fylki,
Verse: 3    í fylki hverio fimm þúsundir,
Verse: 4    í þúsund hverri þrettán hundruð manna,
Verse: 5    í hundraði hverio halir fiórtalðir."
Verse: 6    Angantýr spyrr nú til Húna hers; þá sendi hann alla
Verse: 7    vego menn frá sér oc stefndi hveriom manni til sín, er
Verse: 8    hánom vildi lið veita oc vápnom mætti valda. Fór hann
Verse: 9    þá á Dúnheiði með lið sitt, oc var þat allmikill herr. Kom
Verse: 10    þá á móti hánom herr Húna, oc hǫfðo þeir lið hálfo meira.
Verse: 11    At ǫðrom degi hófo þeir sína orrosto oc bǫrðuz allan
Verse: 12    þann dag, oc fóro at qveldi í herbúðir sínar. Þeir bǫrðuz
Verse: 13    svá átta daga, at hǫfðingiar vóro enn heilir, enn engi vissi
Verse: 14    manntal, hvat mart fell. Enn bæði dag oc nótt dreif lið
Verse: 15    til Angantýs af ǫllom vegom, oc þá kom svá, at hann
Verse: 16    hafði eigi færa fólc enn í fyrsto. Varð nú orrostan enn
Verse: 17    ákafari. Vóro Húnir allákafir, oc sá þá sinn kost, at sú
Verse: 18    ein var lífs ván, er þeir sigroðuz, oc illt myndi Gota
Verse: 19    griða at biðia. Gotar vorðo frelsi sitt oc fóstriorð fyrir
Verse: 20    Húnom, stóðo því fast oc eggiaði hverr annann. Þá er
Verse: 21    á leið daginn, gorðo Gotar atgǫngo svá harða, at fylkingar
Verse: 22    Húna svignoðo fyrir. Oc er Angantýr sá þat, gecc hann
Verse: 23    fram ór scialdborginni oc í ǫndverða fylking, oc hafði í
Verse: 24    hendi Tyrfing oc hió þá bæði menn oc hesta. Raufz þá
Verse: 25    scialdborg fyrir Húna konungom, oc sciptuz þeir broðr
Verse: 26    hǫggom víð. Þá fell Hlǫðr oc Humli konungr, oc þá brast
Verse: 27    flótti á Húnom. Enn Gotar drápo þá oc feldo svá mikinn
Verse: 28    val, at ár stemduz oc fello ór vegom, enn dalir vóro fullir
Verse: 29    af hestom oc dauðom mǫnnom oc blóði.
Verse: 30    Angantýr konungr gecc þá at kanna valinn oc fann
Verse: 31    Hlǫð bróður sinn. Þá qvað hann:

Strophe: 33 
Verse: 1    "Bauð ec þér, bróðir, basnir óscerðar,
Verse: 2    fé oc fiolð meiðma, sem mic fremst tíddi;
Verse: 3    nú hefr þú hvárki hildar at gioldom
Verse: 4    liósa bauga né land ecci.

Strophe: 34 
Verse: 1    Bǫlvat er ocr, bróðir, bani em ec þinn orðinn;
Verse: 2    þat mun enn uppi: illr er dómr norna."




Next part


This text is part of the TITUS edition of Edda.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.