TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 120
Previous part

Chapter: 120 
120


Verse: 1    dar nâch sîn snelheit verre spranc.
Verse: 2    
er lernte den gabilôtes swanc,

Verse: 3    
mit er manegen hirz erschôz,
Verse: 4    
des sîn muoter und ir volc genôz.

Verse: 5    
ez wære æber oder snê,
Verse: 6    
dem wilde tet sîn schiezen .

Verse: 7    
hœret vremdiu mære:
Verse: 8    
swenne er schôz daz swære,

Verse: 9    
des wære ein mûl geladen genuoc,
Verse: 10    
als unzeworht hin heim erz truoc.

Verse: 11    
eins tages gienc er den weideganc
Verse: 12    
an einer halden, diu was lanc.

Verse: 13    
er brach durch blates stimme ein zwîc.
Verse: 14    
nâhen im gienc ein stîc,

Verse: 15    
hôrte er schal von huofslegen:
Verse: 16    
sîn gabilôt begunde er wegen.

Verse: 17    
sprach er: "waz hân ich vernomen?
Verse: 18    
wan wolde et der tiuwel komen

Verse: 19    
mit grimme zorneclîche!
Verse: 20    
den bestüende ich sicherlîche.

Verse: 21    
mîn muoter vreisen von im saget:
Verse: 22    
ich wæne ir ellen verzaget."

Verse: 23    
alsus stuont er in strîtes ger.
Verse: 24    
seht, dort kom geschûftet her

Verse: 25    
ritter nâch wunsche var,
Verse: 26    
von vuoze ûf gewâpent gar.

Verse: 27    
der knappe wânde sunder spot,
Verse: 28    
daz ieslîcher wære ein got.

Verse: 29    
stuont ouch er niht langer hie,
Verse: 30    
in den phat viel er ûf sîniu knie.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.